Απειλώντας με παρακάλια

The Press Project

Η σκληρή διαπραγμάτευση των «ναι σε όλα», που αφού απεμπόλησαν κάθε διαπραγματευτικό χαρτί και αρνούνται να σχεδιάσουν οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση πλην του μνημονίου, ελπίζουν τώρα να τους λυπηθούν οι δανειστές.

Της Βασιλικής Σιούτη

Εδώ και μερικές μέρες, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, ξαφνιασμένοι από τη συντριβή των προσδοκιών τους, καθώς το έλεος των δανειστών που περίμεναν, δεν επιδείχθηκε, άρχισαν να διοχετεύουν δήθεν πληροφορίες στα φιλικά τους ΜΜΕ, που έλεγαν ότι έχουν θυμώσει. Τόσο πολύ μάλιστα, που σκέφτονται να αρχίσουν να διαπραγματεύονται με τους δανειστές. Τέτοια οργή, ασυγκράτητη. Όλα αυτά φυσικά, για εσωτερική κατανάλωση και μόνο. Είναι προφανές ότι δεν έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη τη νοημοσύνη του κόσμου στον οποίο απευθύνονται, για αυτό και δεν κάνουν καν τον κόπο να στήσουν μια καλύτερη παράσταση.

Έστω και με αυτή την καθυστέρηση, θα μπορούσαμε ίσως να πειστούμε ότι πρόκειται να ξεκινήσει κάποια διαπραγμάτευση. Αλλά, να διαπραγματευθούν ποιοι;

Πριν από ενάμισι χρόνο, στις τελευταίες εθνικές εκλογές το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά βγήκε πρώτο, υποσχόμενο να διαπραγματευθεί σκληρά το μνημόνιο. Με το που ορκίστηκε ως πρωθυπουργός, όμως, αγνόησε την υπόσχεσή του για σκληρή διαπραγμάτευση και την αντικατέστησε με το «ναι σε όλα». Επί ενάμισι χρόνο υπάκουε πιστά σε κάθε κέλευσμα των δανειστών. Χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς «αλλά». Μόνο με «μάλιστα».

Ποιοι είναι αυτοί λοιπόν που λένε τώρα ότι θα διαπραγματευθούν; Αυτοί που ισχυρίζονταν μέχρι χθες ότι το μνημόνιο είναι ευλογία, μονόδρομος και το μόνο σοβαρό σχέδιο που έχει εκπονηθεί για την Ελλάδα.

Με τι χαρτιά θα διαπραγματευθούν όταν δεν έχουν προετοιμάσει -ως όφειλαν σε κάθε περίπτωση- ούτε καν ένα υποτυπώδες εναλλακτικό σχέδιο; Όταν παρέδωσαν το μοναδικό ισχυρό όπλο που διέθετε η χώρα, το δίκαιό της, αποδεχόμενη το αγγλικό δίκαιο που εξασφαλίζει και προστατεύει μόνο τους δανειστές, παραδίνοντας τη χώρα στα νύχια τους;

Ακούσαμε ακόμα και το (στερούμενο κάθε σοβαρότητας) ότι ο πρωθυπουργός τους απειλεί με εκλογές και με τον ΣΥΡΙΖΑ ως μπαμπούλα. Και την ώρα που τα λέει αυτά, ο ίδιος ο υπουργός των Οικονομικών του τον αδειάζει, δηλώνοντας ότι άσχετα με το τι λέγεται, δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση, να πάνε δηλαδή σε εκλογές. Βέβαια ακόμα και ο Γ.Στουρνάρας να μην τα έλεγε αυτά, πάλι δεν θα έδιναν καμία σημασία.

Τα ερωτήματα κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη λογική, λοιπόν, παραμένουν: Δεν ξέρουν οι δανειστές πως δεν έχουν επεξεργαστεί καμία εναλλακτική λύση και ότι οι απειλές τους είναι κούφιες; Όταν μόνοι τους και πολύ πρόθυμα δέχθηκαν να παραδώσουν κάθε όπλο, που έδινε ισχύ στη χώρα, τώρα πως θα τους απειλήσουν; Με παρακάλια; Πρωτότυπος τρόπος πολιτικής διαπραγμάτευσης, ειδικά όταν διακυβεύονται τεράστια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και η αλήθεια είναι ότι δεν απέδωσε ποτέ.