Το Ποντίκι
• Εξετάζεται μείωση των συντάξεων για τους 250.000 ασφαλισμένους στα λεγόμενα ειδικά ταμεία, τουτέστιν τραπεζών, ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ.) και πρώην ΤΕΒΕ.
• Εκτός από τις μειώσεις συζητείται σοβαρά η αύξηση των ορίων ηλικίας, αλλάζοντας αιφνιδιαστικά για μια ακόμα φορά τους κανόνες του παιχνιδιού και τον προγραμματισμό για χιλιάδες πολίτες.
• Δρομολογείται το ψαλίδισμα σε επικουρικές και εφάπαξ, από 30% και πάνω, σύμφωνα με μνημονιακούς κανόνες που έχουν ψηφιστεί από τη συγκυβέρνηση στη Βουλή.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
1 Σύμφωνα με όσα είπε ο Στουρνάρας σε ημερίδα του Συνδέσμου Τουριστικών Επιχειρήσεων, όπου έκανε… σοσιαλιστικά λόγο για «πατρικίους και πληβείους», η κυβέρνηση σχεδιάζει μειώσεις στις κύριες συντάξεις ΔΕΚΟ και τραπεζών (Εθνική, ΕΤΒΑ και Εθνική Ασφαλιστική) που έχουν ενταχθεί στο ΙΚΑ, αλλά και την κατάργηση της βασικής σύνταξης των 220 ευρώ που χορηγεί ο ΟΑΕΕ στους δικαιούχους του πρώην ΤΕΒΕ.
2 Ότι πάνω από 300.000 ασφαλισμένοι μετά το 1983, μεταξύ των οποίων μητέρες με ανήλικα παιδιά, οι οποίοι δεν εντάσσονται στα γενικά όρια που είναι το 62ο έτος για τις γυναίκες και το 67ο για τους άνδρες, βρίσκονται μπροστά στο ενδεχόμενο να αυξηθούν τα όρια ηλικίας για την εργασιακή αποδρομή, αν και έχουν θεμελιώσει ήδη από το 2012 συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
3 Και, εν κατακλείδι, ότι η νέα επιδρομή θα ξεκινήσει από τις επικουρικές και το εφάπαξ, με βάση τον νέο μαθηματικό τύπο που θα εφαρμοστεί από 1.1.2014 για τις πρώτες και από 1.1.2014 για το δεύτερο.
Ειδικά γι’ αυτό το τελευταίο ο Βρούτσης, μιλώντας στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή την περασμένη Τρίτη, σαν… Βούρτση, είπε δραματικά «ήμουν και είμαι υποχρεωμένος ως υπουργός να διασφαλίσω το μέλλον των επόμενων γενεών. Έχω δύο δρόμους: ή θα αφήσω τα πράγματα στην τύχη τους, οπότε δεν θα πάρει κανείς επικουρική σύνταξη είτε εφάπαξ στο μέλλον, είτε να εξορθολογήσω το σύστημα για να εξασφαλίσω για τις επόμενες γενιές τη βιωσιμότητά του».
Τα συμφωνηθέντα
Πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα; «Καμία μείωση των συντάξεων δεν πρόκειται να επέλθει πέραν των όσων έχουμε συμφωνήσει ως χώρα και έχουμε ψηφίσει ως Βουλή», είπε ο Βρούτσης και πίσω από τα φαινομενικά καθησυχαστικά του λόγια μας γνέφει ο ζόφος του μέλλοντος.
Μπορεί οι βουλευτές και τα στελέχη της συγκυβέρνησης να διατρανώνουν την αταλάντευτη απόφασή τους να μην ψηφίσουν νέα μέτρα, αλλά φρόντισαν να αποδεχτούν όσα έπρεπε στην ώρα τους, νομοθετώντας τους προηγούμενους μήνες ρυθμίσεις που θα τινάξουν το σύστημα στον αέρα. Από την πρώτη μέρα του νέου έτους, για παράδειγμα, περισσότερο από 100.000 συνταξιούχοι που είναι κάτω από 65 ετών θα σταματήσουν να παίρνουν το ΕΚΑΣ, το οποίο θα δίνεται από τα 65 και πάνω και μάλιστα με εισοδηματικά κριτήρια.
Το ήδη κλονισμένο ανεπανόρθωτα ασφαλιστικό θα μετατραπεί σε ένα απρόσωπο υβρίδιο, που θα χορηγεί μια βασική προνοιακού χαρακτήρα σύνταξη με οροφή τα 360 ευρώ και άλλη μια αναλογική, η οποία θα εξαρτάται από τις εισφορές των εργαζομένων. Το κράτος αποσύρει ουσιαστικά τη συμμετοχή του από την αιμοδοσία του συστήματος, αφήνοντας τους πολίτες στην τύχη τους έρμαια των ιδιωτικών εταιρειών, μετατρέποντας την υγεία σε λόττο: όποιος έχει λεφτά θα σώζει την παρτίδα, για τους άλλους έχει ο Θεός…
Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι με τα σημερινά δεδομένα – και αυτό παρά τις ασθενείς διαβεβαιώσεις Βρούτση – τα ταμεία σε πολύ λίγα χρόνια δεν θα μπορούν να δίνουν ούτε καν τις παραπάνω συντάξεις και θα οδηγηθούν σε νέες δραστικές μειώσεις.
Κι αυτό γιατί πρέπει να υπολογίσει κανείς πλάι στη διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών τη διαρκή μείωση της χρηματοδότησης, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, την ασύλληπτη εισφοροδιαφυγή, την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, τη φοβερή ανεργία και τις νέες εργασιακές σχέσεις με τα χαμηλά μεροκάματα, ώστε να αντιληφθεί ότι το σύστημα έχει στραγγίσει από ζωτικούς πόρους. Πόσο ν’ αντέξει;
Το ερώτημα δεν αφορά τους νοήμονες συμπολίτες…
Οι διαβεβαιώσεις του
Μαξίμου ότι δεν θα έρθουν νέα μέτρα σημαίνει ξηλωθείτε και βγάλτε τον σκασμό
Επίμονα και υπαινικτικά στην αρχή, επίσημα και ηχηρά στη συνέχεια, σύμφωνα με την πάγια, αλλά κακοφορμισμένη πια, επικοινωνιακή συνταγή, η κυβέρνηση ξανασηκώνει την αυλαία στο μέτωπο του ασφαλιστικού.
Το έργο, το οποίο νιώθουμε ήδη ότι έχει ξαναπαιχτεί, ξεκίνησε πριν από λίγο καιρό, αρχικά με την… αδιαπραγμάτευτη διαβεβαίωση ότι «δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα», για να διολισθήσει τις ημέρες που ακολούθησαν στην κομψότερη διατύπωση «δεν πρόκειται να ληφθούν νέα οριζόντια μέτρα», προϊδεάζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι δεν πρόκειται να τη βγάλουμε καθαρή.
Η μαύρη αλήθεια
Τα τελευταία 24ωρα ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας με τον υπουργό «Εργασίας» και ουσιαστικά άνευ χαρτοφυλακίου Γ. Βρούτση ξεφούρνισαν τη μαύρη αλήθεια, επιβεβαιώνοντας ότι η Κοινωνική Ασφάλιση είναι αυτή που μέσω «στοχευμένων», όπως αποκαλούνται τώρα, παρεμβάσεων θα σηκώσει το ασήκωτο βάρος προκειμένου να καλυφθεί το υπολογίσιμο χρηματοδοτικό κενό των 2 δισ. ευρώ που εντοπίζεται στο σύστημα.
Ο πανικός που έπεσε στα κυβερνητικά παραμάγαζα, όταν το πράγμα άρχισε να απλώνεται, οδήγησε σε σπασμωδικές κινήσεις, με αξιοθρήνητο αποτέλεσμα. Την ώρα που επιχειρούσαν να διαψεύσουν ότι δεν υπάρχει θέμα περικοπών στις κύριες συντάξεις άνοιγαν ταυτόχρονα και ζήτημα αύξησης των ορίων ηλικίας!
Από τα μέχρι τώρα γνωστά, είναι βέβαιο ότι:
Επίμονα και υπαινικτικά στην αρχή, επίσημα και ηχηρά στη συνέχεια, σύμφωνα με την πάγια, αλλά κακοφορμισμένη πια, επικοινωνιακή συνταγή, η κυβέρνηση ξανασηκώνει την αυλαία στο μέτωπο του ασφαλιστικού.
Το έργο, το οποίο νιώθουμε ήδη ότι έχει ξαναπαιχτεί, ξεκίνησε πριν από λίγο καιρό, αρχικά με την… αδιαπραγμάτευτη διαβεβαίωση ότι «δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα», για να διολισθήσει τις ημέρες που ακολούθησαν στην κομψότερη διατύπωση «δεν πρόκειται να ληφθούν νέα οριζόντια μέτρα», προϊδεάζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι δεν πρόκειται να τη βγάλουμε καθαρή.
Η μαύρη αλήθεια
Τα τελευταία 24ωρα ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας με τον υπουργό «Εργασίας» και ουσιαστικά άνευ χαρτοφυλακίου Γ. Βρούτση ξεφούρνισαν τη μαύρη αλήθεια, επιβεβαιώνοντας ότι η Κοινωνική Ασφάλιση είναι αυτή που μέσω «στοχευμένων», όπως αποκαλούνται τώρα, παρεμβάσεων θα σηκώσει το ασήκωτο βάρος προκειμένου να καλυφθεί το υπολογίσιμο χρηματοδοτικό κενό των 2 δισ. ευρώ που εντοπίζεται στο σύστημα.
Ο πανικός που έπεσε στα κυβερνητικά παραμάγαζα, όταν το πράγμα άρχισε να απλώνεται, οδήγησε σε σπασμωδικές κινήσεις, με αξιοθρήνητο αποτέλεσμα. Την ώρα που επιχειρούσαν να διαψεύσουν ότι δεν υπάρχει θέμα περικοπών στις κύριες συντάξεις άνοιγαν ταυτόχρονα και ζήτημα αύξησης των ορίων ηλικίας!
Από τα μέχρι τώρα γνωστά, είναι βέβαιο ότι:
• Εξετάζεται μείωση των συντάξεων για τους 250.000 ασφαλισμένους στα λεγόμενα ειδικά ταμεία, τουτέστιν τραπεζών, ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ.) και πρώην ΤΕΒΕ.
• Εκτός από τις μειώσεις συζητείται σοβαρά η αύξηση των ορίων ηλικίας, αλλάζοντας αιφνιδιαστικά για μια ακόμα φορά τους κανόνες του παιχνιδιού και τον προγραμματισμό για χιλιάδες πολίτες.
• Δρομολογείται το ψαλίδισμα σε επικουρικές και εφάπαξ, από 30% και πάνω, σύμφωνα με μνημονιακούς κανόνες που έχουν ψηφιστεί από τη συγκυβέρνηση στη Βουλή.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
1 Σύμφωνα με όσα είπε ο Στουρνάρας σε ημερίδα του Συνδέσμου Τουριστικών Επιχειρήσεων, όπου έκανε… σοσιαλιστικά λόγο για «πατρικίους και πληβείους», η κυβέρνηση σχεδιάζει μειώσεις στις κύριες συντάξεις ΔΕΚΟ και τραπεζών (Εθνική, ΕΤΒΑ και Εθνική Ασφαλιστική) που έχουν ενταχθεί στο ΙΚΑ, αλλά και την κατάργηση της βασικής σύνταξης των 220 ευρώ που χορηγεί ο ΟΑΕΕ στους δικαιούχους του πρώην ΤΕΒΕ.
2 Ότι πάνω από 300.000 ασφαλισμένοι μετά το 1983, μεταξύ των οποίων μητέρες με ανήλικα παιδιά, οι οποίοι δεν εντάσσονται στα γενικά όρια που είναι το 62ο έτος για τις γυναίκες και το 67ο για τους άνδρες, βρίσκονται μπροστά στο ενδεχόμενο να αυξηθούν τα όρια ηλικίας για την εργασιακή αποδρομή, αν και έχουν θεμελιώσει ήδη από το 2012 συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
3 Και, εν κατακλείδι, ότι η νέα επιδρομή θα ξεκινήσει από τις επικουρικές και το εφάπαξ, με βάση τον νέο μαθηματικό τύπο που θα εφαρμοστεί από 1.1.2014 για τις πρώτες και από 1.1.2014 για το δεύτερο.
Ειδικά γι’ αυτό το τελευταίο ο Βρούτσης, μιλώντας στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή την περασμένη Τρίτη, σαν… Βούρτση, είπε δραματικά «ήμουν και είμαι υποχρεωμένος ως υπουργός να διασφαλίσω το μέλλον των επόμενων γενεών. Έχω δύο δρόμους: ή θα αφήσω τα πράγματα στην τύχη τους, οπότε δεν θα πάρει κανείς επικουρική σύνταξη είτε εφάπαξ στο μέλλον, είτε να εξορθολογήσω το σύστημα για να εξασφαλίσω για τις επόμενες γενιές τη βιωσιμότητά του».
Τα συμφωνηθέντα
Πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα; «Καμία μείωση των συντάξεων δεν πρόκειται να επέλθει πέραν των όσων έχουμε συμφωνήσει ως χώρα και έχουμε ψηφίσει ως Βουλή», είπε ο Βρούτσης και πίσω από τα φαινομενικά καθησυχαστικά του λόγια μας γνέφει ο ζόφος του μέλλοντος.
Μπορεί οι βουλευτές και τα στελέχη της συγκυβέρνησης να διατρανώνουν την αταλάντευτη απόφασή τους να μην ψηφίσουν νέα μέτρα, αλλά φρόντισαν να αποδεχτούν όσα έπρεπε στην ώρα τους, νομοθετώντας τους προηγούμενους μήνες ρυθμίσεις που θα τινάξουν το σύστημα στον αέρα. Από την πρώτη μέρα του νέου έτους, για παράδειγμα, περισσότερο από 100.000 συνταξιούχοι που είναι κάτω από 65 ετών θα σταματήσουν να παίρνουν το ΕΚΑΣ, το οποίο θα δίνεται από τα 65 και πάνω και μάλιστα με εισοδηματικά κριτήρια.
Το ήδη κλονισμένο ανεπανόρθωτα ασφαλιστικό θα μετατραπεί σε ένα απρόσωπο υβρίδιο, που θα χορηγεί μια βασική προνοιακού χαρακτήρα σύνταξη με οροφή τα 360 ευρώ και άλλη μια αναλογική, η οποία θα εξαρτάται από τις εισφορές των εργαζομένων. Το κράτος αποσύρει ουσιαστικά τη συμμετοχή του από την αιμοδοσία του συστήματος, αφήνοντας τους πολίτες στην τύχη τους έρμαια των ιδιωτικών εταιρειών, μετατρέποντας την υγεία σε λόττο: όποιος έχει λεφτά θα σώζει την παρτίδα, για τους άλλους έχει ο Θεός…
Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι με τα σημερινά δεδομένα – και αυτό παρά τις ασθενείς διαβεβαιώσεις Βρούτση – τα ταμεία σε πολύ λίγα χρόνια δεν θα μπορούν να δίνουν ούτε καν τις παραπάνω συντάξεις και θα οδηγηθούν σε νέες δραστικές μειώσεις.
Κι αυτό γιατί πρέπει να υπολογίσει κανείς πλάι στη διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών τη διαρκή μείωση της χρηματοδότησης, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, την ασύλληπτη εισφοροδιαφυγή, την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, τη φοβερή ανεργία και τις νέες εργασιακές σχέσεις με τα χαμηλά μεροκάματα, ώστε να αντιληφθεί ότι το σύστημα έχει στραγγίσει από ζωτικούς πόρους. Πόσο ν’ αντέξει;
Το ερώτημα δεν αφορά τους νοήμονες συμπολίτες…
* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1783 στις 24 Οκτωβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου