Η προβληματική δράση του Συνταγματάρχη Νικολάου Πλαστήρα κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία – Μέρος ΙΙβi

Γράφει ο Αρματιστής

(Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)

Η διεξαγωγή της μάχης στο Κέντρο Αντιστάσεως Καμελάρ στις 13 Αυγούστου 1922 υπό την ευθύνη του Συνταγματάρχη Ν. Πλαστήρα

ΣΥΝΟΨΗ

Στο παρόν Μέρος ΙΙβi του κειμένου παρουσιάζεται και αναλύεται η μάχη στο Κέντρο Αντιστάσεως (εφεξής Κ.Α.) Καμελάρ του Τομέα της IV Μεραρχίας  —από τη 10η μέχρι τη 16η ώρα της 13ης Αυγούστου 1922—  υπό την ευθύνη του Συνταγματάρχη Ν. Πλαστήρα, διοικητή του Μικτού Αποσπάσματος ΧΙΙΙ Μεραρχίας.

Η παρουσίαση της μάχης για το διάστημα 1000-1600 ώρα στο δεξιό της IV Μεραρχίας και η ανάλυση όλων των αναφερομένων γεγονότων γίνεται με βάση την Έκθεση Πλαστήρα και υπό το φως σημαντικών πληροφοριών που προέρχονται από όλες τις διαθέσιμες πρωτογενείς πηγές για τη μάχη, όπως οι εκθέσεις ή οι καταθέσεις άλλων στρατιωτικών διοικητών που από θέσεις ευθύνης βρίσκονταν στο πεδίο της μάχης, ως επίσης και -σε ό,τι αφορά τις ενέργειες των Τουρκικών δυνάμεων- από τα αναφερόμενα στην επίσημη Τουρκική στρατιωτική ιστορία,. Τα δεδομένα παρουσιάζονται με λεπτομέρεια κι εν συνεχεία αναλύονται διεξοδικά.

Από την ανάλυση προκύπτει ότι η Έκθεση Πλαστήρα χαρακτηρίζεται από αντιφάσεις, αοριστία, κενά, απόκρυψη γεγονότων και άλλων κρίσιμων συμβάντων της μάχης. Ο λόγος που αυτό συμβαίνει είναι ότι ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας απέφυγε επίμονα να εκτελέσει την αποστολή που του είχε ανατεθεί, προφασιζόμενος ήσσονος σημασίας εξελίξεις, και ταυτόχρονα αποκρύπτοντας συστηματικά από την IV Μεραρχία τη μη εκτέλεση της διαταγής που του εδόθη. Από την έκθεσή του λείπουν κεντρικά στοιχεία της μάχης, όπως ο εχθρός και οι εχθρικές ενέργειες, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται η παρουσία του στο ύψωμα Καλετζίκ όπου διεξαγόταν η κύρια αμυντική μάχη. Γενικά εγείρονται ερωτηματικά σχετικά με το πού βρισκόταν κατά τη διάρκεια της μάχης ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας και εάν διεύθυνε τη μάχη. Τέλος, από τα γεγονότα προκύπτει ότι στην έκθεσή του, ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας καταφέρεται αδικαιολόγητα σε βαθμό συκοφαντικό- εναντίον του 35ου Συντάγματος και ειδικότερα κατά του Ι/35 Τάγματος, παρά το γεγονός ότι το τελευταίο ήταν που έφερε, ηρωικά, το βάρος της άμυνας του Κέντρου Αντιστάσεως Καμελάρ.

Παρεμπιπτόντως, τόσο από την ίδια την έκθεση όσο και από τις υπόλοιπες πρωτογενείς πηγές προκύπτει άμεσα ότι η μάχη δεν έχει σχέση με την απόδοσή της σε πολλά, περισσότερο ή λιγότερο «σοβαρά» βιβλία, από την «ημιεπίσημη» προπολεμική Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια μέχρι δημοφιλείς βιογραφίες του Πλαστήρα.

Το κείμενο είναι δύσκολο και μεγάλο. Για αυτό το λόγο θα δημοσιευτεί σε δύο συνέχειες με απόσταση λίγων ημερών μεταξύ των δύο δημοσιεύσεων. Η παρούσα πρώτη δημοσίευση (Μέρος ΙΙβi) περιλαμβάνει το «ιστορικό» μέρος, δηλαδή τα αναφερόμενα στις διάφορες πρωτογενείς πηγές, η δε δεύτερη δημοσίευση (Μέρος ΙΙβii) θα περιλαμβάνει την ανάλυση (σχολιασμό) του «ιστορικού», τις διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα. 

ΓΕΝΙΚΑ

Όπως ήδη έχει αναφερθεί στο Μέρος ΙΙα του κειμένου μας, η περιγραφή της μάχης στο  Κ.Α. Καμελάρ μετά την 10^ηώρα της 13^ης Αυγούστου είναι εξαιρετικά δυσχερής εξ αιτίας κυρίως των κενών και των αοριστιών στην  Έκθεση Πεπραγμένων του Μικτού Αποσπάσματος ΧΙΙΙ Μεραρχίας (Απόσπασμα Πλαστήρα), που αποτελεί και το βασικό κείμενο που διαπραγματεύεται την αναφερόμενη μάχη, από την ώρα 1000 της 13^ης Αυγούστου μέχρι και την επομένη ημέρα που το Κ.Α. Καμελάρ καταλήφθηκε από τους Τούρκους.

Προκειμένου ο κάθε ενδιαφερόμενος να κατανοήσει όσα θα αναφερθούν στο παρόν Μέρος ΙΙβ του κειμένου αναφορικά με τη δράση του Αποσπάσματος Πλαστήρα απαιτείται:

• Η ύπαρξη μίας σχετικής αντίληψης του χώρου του πεδίου της μάχης. Προς τούτο είναι απαραίτητη η μελέτη στου Σχεδιαγράμματος υπ’ αριθμό 8 του παρόντος Μέρους ΙΙβ του κειμένου.

• Η ύπαρξη μίας γενικής γνώσης των όσων έχουν αναφερθεί στο Μέρος ΙΙα του κειμένου που έχει ήδη δημοσιευτεί.

• Η μέλετη του παρόντος Μέρους ΙΙβ του κειμένου με τη βοήθεια των σχεδιαγραμμάτων 8-12.

Οι Γερμανοί μαρξιστές και το Ανατολικό Ζήτημα

ardin-rixi

σκίτσο του «κόκκινου σουλτάνου» (από το αίμα που έχυσε), Αβδούλ Χαμίτ

«Αν υπάρχει τώρα κάποια δύναμη που μπορεί να είναι επικίνδυνη για τη Ρωσία στην Ανατολική Μεσόγειο, παρά τις οικονομικές δυσχέρειές της, αυτή είναι η οικονομικά αναδυόμενη Ελλάδα»

Του Γιάννη Ξένου πρωτοδημοσιεύτηκε στην huffingtonpost.gr

Οι σφαγές των Αρμενίων τα έτη 1894-1896 από τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ (που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως η πρώτη φάση της αρμενικής Γενοκτονίας), η Κρητική Επανάσταση του 1895-1898 και ο επακόλουθος Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897 προκάλεσαν ζωηρές συζητήσεις μεταξύ των Γερμανών μαρξιστών για το αν έπρεπε να πάρουν θέση υπέρ των εξεγερμένων χριστιανών ή να διατηρήσουν τη φιλοτουρκική στάση των Μαρξ και Ένγκελς. 

Όπως αναφέρει ο Γ. Καραμπελιάς1, οι Μαρξ και Ένγκελς, από το 1853 και μετά, θεωρούσαν ότι «η Ρωσία καθίσταται ο κατ’ εξοχήν εχθρός της ευρωπαϊκής Επανάστασης και οι Έλληνες καθώς και οι ελληνικές και σλαβικές επαναστατικές απόπειρες καταδικάζονται ως υποκινούμενες από τη Ρωσία». Η θέση αυτή θεωρούνταν θέσφατο για τους Γερμανούς συνεχιστές των Μαρξ-Ένγκελς, όπως ο Βίλχελμ Λίμπκνεχτ (1826-1900), που το 1867 ίδρυσε το Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα- σύντροφος και φίλος των Μαρξ και Ένγκελς από το 1848. Απέναντι στις φιλοτουρκικές απόψεις μιας «μαρξιστικής ορθοδοξίας» τοποθετείται η Ρόζα Λούξεμπουργκ, που παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στη διαμάχη που διήρκεσε δύο χρόνια (1896-1897) τοποθετήθηκαν όλα τα βαριά ονόματα του γερμανικού μαρξισμού της εποχής, Καρλ Κάουτσκι και Έντουαρντ Μπερνστάιν.

Πυροπροστασία των δασών: Η φύση εκδικείται, όταν την βιάζουν

ardin-rixi

του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, διπλωματούχου οδηγού βουνού, εκπαιδευτού ορεινής πεζοπορίας, μέλους της Διεθνούς Οργάνωσης των Φίλων της Φύσης

Από την αρχή του έτους μέχρι και τις 31 Ιουλίου στη χώρα μας είχαν εκδηλωθεί 7.650 πυρκαγιές σε δασικές και αγροτοδασικές περιοχές. Το στοιχείο αυτό δείχνει αύξηση 104% σε σχέση με πέρσι. 38 πυρκαγιές εκδηλώθηκαν, σύμφωνα με την Πυροσβεστική, από τις 7 μμ στις 16.8.2019 έως τις 17.8.2019.

Δεν υπάρχει κανείς σ’ αυτό τον τόπο που να μην υποστηρίζει ότι η πρόληψη είναι το αποφασιστικότερο μέσο για την αποτροπή των πυρκαγιών.

Συνεπώς, όλες οι προσπάθειες από τους αρμόδιους και μη αρμόδιους φορείς και παράγοντες θα πρέπει να στραφούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η κατάσβεση των πυρκαγιών είναι αδύνατη λόγω των δύσκολων καιρικών συνθηκών, της πυκνότητας των δασών, ιδίως των πευκόφυτων και της δυσκολίας πρόσβασης στις εστίες φωτιάς, εξαιτίας της διαμόρφωσης του εδάφους (βαθιές και απρόσιτες χαράδρες), εάν και εφόσον δεν αντιμετωπιστούν αμέσως με την γένεσή τους.

Ανέκαθεν και κάθε χρόνο γίνεται συζήτηση για τα αίτια των πυρκαγιών και ποτέ δε δόθηκε επαρκής ερμηνεία σε ποια αίτια οφείλονται αυτές κυρίως.

Η πιο εύκολη και ανώδυνη δικαιολογία είναι ο εμπρησμός, που αποτελεί άλλοθι για όσους τον επικαλούνται και υποκρισία, για να μην κάνουν απολύτως τίποτε, λόγω αδιαφορίας, άγνοιας και ανικανότητας της πολιτείας και των πολιτών. Οι κυβερνήσεις π.χ. ισχυρίζονται σχεδόν πάντοτε ότι υπάρχει «οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού» κι έτσι απαλλάσσονται οι πάντες από τις ευθύνες τους.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ; Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙ ΩΣ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟΝ ΑΓΑΘΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Γράφει ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή

Πατρίδα! Αυτή η τόσο παρεξηγημένη στις μέρες μας έννοια που εκπέμπει παντού ξεχωριστές μυρωδιές και μεθυστικά αρώματα. Πατρίδα, λέξη προερχόμενη από το «πατρίς γαία». Πατρίδα, ο τόπος που γεννηθήκαμε, το χωριό μας, η πόλη μας, ο τόπος καταγωγής μας, η γη των πατεράδων και των παππούδων μας.

Οι άνθρωποι που ζουν σε μια Πατρίδα έχουν κοινά τη γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, την Ιστορία κι ακόμα έχουν κοινό νόμισμα, κοινή πολιτική για σχεδόν όλα τα θέματα (όπως Σύνταγμα και νόμους), κοινούς κώδικες επικοινωνίας και κοινά συμφέροντα. Αυτά όλα που η νέα τάξη πραγμάτων και η παγκόσμια κυβέρνηση, προσπαθούν μετά μανίας να αποδομήσουν!

Εντρυφώντας στο διαχρονικό λεξικό των πνευματικών αξιών διαβάζουμε για την έννοια της Πατρίδος, όπως αυτή καταχωρήθηκε από τους Έλληνες: «… Πατρίδα είναι το ομοίωμα του γήινου παραδείσου, μέσα στον οποίο έβαλε στην αρχή ο Θεός τον άνθρωπο να τον εργάζεται και να τον φρουρεί… Πατρίδα είναι το εξαιρετικό στάδιο όπου τάχθηκε από τον Δημιουργό ο άνθρωπος για να αγωνισθεί τους αγώνες της αρετής…» (Κωνσταντίνος ο εξ Οικονόμων).

Ντρέπομαι που είμαι Γερμανός

analyst

Με δεδομένο το ότι, η γερμανική κυβέρνηση δεν μας επιτρέπει ούτε να διεκδικήσουμε αυτά που πραγματικά μας οφείλει η χώρα της, ούτε καν μία ανάλογη αντιμετώπιση με αυτήν που της ενέκριναν όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και των Η.Π.Α. το 1953 (διαγραφή άνω του 50% των χρεών της, δόσεις για τα υπόλοιπα με ρήτρα εξαγωγών, με χαμηλό επιτόκιο κλπ.), είναι εύλογο να ντρέπονται οι συνειδητοί Πολίτες της.

 .

Ορισμένες φορές είναι σωστό να υπενθυμίζει κανείς πως δεν είναι όλοι οι Γερμανοί ίδιοι – όπως ο κατωτέρω που έχει γράψει δημόσια τα εξής:

«Είναι ασφαλώς ντροπή ο τρόπος, με τον οποίο αντιδράει η γερμανική κυβέρνηση, απέναντι στις απαιτήσεις των Ελλήνων για τις γερμανικές επανορθώσεις. Όποιος δεν αναγνωρίζει τις ευθύνες του για το σκοτεινότατο παρελθόν του και δεν αντιμετωπίζει τα θύματα του με την αξιοπρέπεια που τους αρμόζει, δεν έχει μάθει απολύτως τίποτα από την ιστορία του.

Αντί να επιμένουμε κυνικά, με «δασκαλίστικο» τρόπο να πληρώσει η Ελλάδα να χρέη του δημοσίου της «απέναντι μας», θα έπρεπε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, υποβάλλοντας τον σε έναν ηθικό έλεγχο με ρεαλιστικά κριτήρια. Η «γκριμάτσα», την οποία θα βλέπαμε τότε, δεν θα έπρεπε να μας αρέσει καθόλου – επειδή θα διέφερε εντελώς από την εξωτερική μας εικόνα, την οποία έχουμε πολύ προσεκτικά, με μεγάλη φροντίδα,  οικοδομήσει.

Τύποι εξουσίας και μορφές λογοκρισίας στα ελληνικά πανεπιστήμια

του Αθανάσιου Γκότοβου

Ο δρόμος για την επανακαδημαϊκοποίηση του πανεπιστημίου αν ποτέ ξεκινήσει η πορεία, θα είναι για τη χώρα μας μακρύς και πολύ κουραστικός. Αναπόφευκτα.

Σε προηγούμενο σημείωμά μας (2.8.19)στον φιλόξενο ιστότοπο της HuffPostGreece είχαμε επισημάνει ότι η επικέντρωση στη βάναυση και ορατή παρεμπόδιση της διακίνησης ιδεών σε κάποια ελληνικά ΑΕΙ παραβλέπει άλλες μορφές του ίδιου φαινομένου που δεν γίνονται ορατές από τον μη ασκημένο εξωτερικό παρατηρητή, επειδή λείπει από αυτές η βαναυσότητα. 

Γι αυτό και η δημοσιότητα κατά κανόνα ασχολείται με το πότε διεκόπη η συνεδρίαση της Συγκλήτου ή του Συμβουλίου ενός Ιδρύματος από αυτοπροβαλλόμενες ως «επαναστατικές» εξωπανεπιστημιακές ομάδες κρούσης ή από φοιτητικές ομάδες που διαφωνούν με το περιεχόμενο δυνητικών αποφάσεων πανεπιστημιακών οργάνων, πότε παρόμοιες ομάδες εκτοξεύουν απειλές σε καθηγητές να πάψουν να διδάσκουν και να δημοσιεύουν «αντιδραστικές» ιδέες, πότε αντίστοιχοι φρουροί της «προόδου»μπουκάρουν στα αμφιθέατρα ή στα βιβλιοπωλεία για να αποτρέψουν την κυκλοφορία ιδεών που οι ίδιες ή οι εντολείς και οι μέντορές τους δεν εγκρίνουν.

Η περίπτωση του χρυσωρυχείου των Σκουριών

Είναι γνωστές σε όλους η διένεξη και οι συνεχείς συγκρούσεις απόψεων γύρω από την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα της επένδυσης για την εξόρυξη χρυσού στην περιοχή των Σκουριών. Οι υπέρμαχοι της ανάπτυξης θέλουν «πάση θυσία» η επένδυση να προχωρήσει και να αποτελέσει έναν ιδιότυπο…

Της Πολυξένης Νικολοπούλου – Σταμάτη*

Είναι γνωστές σε όλους η διένεξη και οι συνεχείς συγκρούσεις απόψεων γύρω από την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα της επένδυσης για την εξόρυξη χρυσού στην περιοχή των Σκουριών. Οι υπέρμαχοι της ανάπτυξης θέλουν «πάση θυσία» η επένδυση να προχωρήσει και να αποτελέσει έναν ιδιότυπο οδηγό εμπιστοσύνης για την άφιξη και άλλων επενδύσεων. Οι υπέρμαχοι του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των κατοίκων στην περιοχή προβάλλουν σοβαρότατες ενστάσεις και δίνουν υπέρτατο αγώνα για την ποιότητα ζωής και την ίδια την υγεία τους. Ισχυρότατο επιχείρημά τους το βασικό αξίωμα, ως απορρέει από τη θεμελιώδη «αρχή της προφύλαξης»: «Ό,τι θέτει σε διακινδύνευση τη ζωή μας είναι μη αποδεκτό».

Στο πεδίο της έντονης αυτής αντιπαράθεσης, καλό θα είναι να μπει και η επιστημονική άποψη για το τι πραγματικά ισχύει και συμβαίνει με τις Σκουριές. Επ’ αυτού τρεις κρίσιμες παρατηρήσεις.

Συμπεριφορικά Οικονομικά

από την Ελένη Καριοφύλλη, ερευνήτρια στην υποομάδα «Οικονομικές Δυναμικές»

Όσοι ασχολούνται ή έχουν παρακολουθήσει διαλέξεις οικονομικών θα γνωρίζουν ότι ο κλάδος των οικονομικών  μπορεί να πάρει ποικίλες προσεγγίσεις ανάλογα συνήθως την εκπαίδευση που έχει λάβει ο καθένας στο εκάστοτε πανεπιστήμιο  και η ερμηνεία αποτελεσμάτων αλλά  και  οικονομικές διαταραχές να είναι πολύ διαφορετική από οικονομολόγο σε οικονομολόγο. Ενδεικτικά ανα τους αιώνες έχουν καταγραφεί οι εξής θεωρίες: τα Κλασικά οικονομικά (1720-1880) με κύριους υποστηρικτές Μαρξ, Ρικάρντο, Μιλ, στη συνέχεια η νεοκλασική θεωρία(1880-1928) με αντιπροσώπους Μαρσαλ, Παρέτο, Σάμιουλσον κ.α, έπειτα εμφανίζονται οι Κεϋνσιανοί   με τον Κευνς και Φισερ (1929-1940) , στη συνέχεια γίνεται διαχωρισμός σε υποπεδία(1941-1970) αναπτύσσοντας έτσι θεωρίες ανάπτυξης και μεγέθυνσης, διεθνούς εμπορίου, θεωρία παιγνίων. Την δεκαετία 1970-1980 εμφανίζονται τα συμπερφορικά οικονομικά που θα αναλύσω στην έρευνα αυτή. Τα επόμενα χρόνια μέχρι και σήμερα όπου κυριαρχούν τα πολύπλοκα συστήματα, υπήρξε εξέλιξη των προηγούμενων θεωριών ανάλογα με τις εξελίξεις της εκάστοτε περιόδου  αλλά και η δημιουργία νέων διαφοροποιημένων.

Σύντομη Ιστορική Αναδρομή των Συμπεριφορικών Οικονομικών

Από την κλασική ακόμη περιόδο, η µικροοικονοµία ήταν στενά συνδεδεµένη µε την ψυχολογία. Συγκεκριμένα, ο Adam Smith έγραψε το βιβλίο “Η Θεωρία των ηθικών συναισθηµάτων”, όπου πρότεινε ψυχολογικές εξηγήσεις της ατοµικής συµπεριφοράς. Πολλοί οικονομολόγοι έκτοτε προσπάθησαν να αναµορφώσουν την επιστήµη των οικονοµικών ως φυσική επιστήµη, αντλώντας υποθέσεις για την οικονοµική συµπεριφορά από υποθέσεις για τη φύση των οικονοµικών ατόµων. Έτσι, ανέπτυξαν την έννοια του ‘Ηomo Εconomicus’, του οποίου η ψυχολογία ήταν ουσιαστικά ορθολογική. Ωστόσο, πολλοί σηµαντικοί νεοκλασικοί οικονοµολόγοι χρησιµοποίησαν πιο εξελιγµένες ψυχολογικές εξηγήσεις, συµπεριλαµβανοµένων των Francis Edgeworth, Vilfredo Pareto, Irving Fisher και John Maynard Keynes. Η οικονοµική ψυχολογία εµφανίστηκε τον 20ο αιώνα στα έργα του Gabriel Τarde, George Katona και Laszlo Garai. Στη δεκαετία του 1960, η γνωστική ψυχολογία άρχισε να ρίχνει περισσότερο φως στον εγκέφαλο ως συσκευή επεξεργασίας πληροφοριών (σε αντίθεση µε τα συµπεριφορικά µοντέλα). Ψυχολόγοι στον τοµέα αυτό, όπως οι Ward Edwards, Amos Trevsky και Daniel Kahneman ( Νόμπελ Οικονομικών το 2002 για τα συμπεριφορικά) άρχισαν να συγκρίνουν τα μοντέλα τους για τις γνωστικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων βάσει του κινδύνου και της αβεβαιότητας µε τα οικονοµικά µοντέλα της ορθολογικής συµπεριφοράς. Στη µαθηµατική ψυχολογία, υπάρχει ένα µακροχρόνιο ενδιαφέρον για την µεταβατικότητα των προτιµήσεων και το είδος της κλίµακας µέτρησης της χρησιµότητας (Luce, 2000).

Ρούσβελτ, Χίτλερ, Θάτσερ και Κλιματική Αλλαγή - Η εργαλειοποίηση της φύσης από την πολιτική

του Αντώνη Φώσκολου

Από τα τέλη του 17ου αιώνα μια ομάδα διασήμων ερευνητών (J. Fourier, L. Agassiz, J. Tyndall, S. Arrhenius και πάρα πολλοί άλλοι) προσπάθησαν να βρουν την αιτία που προκαλεί Κλιματική Αλλαγή. Τις αλλαγές στο κλίμα τις είχαν διαπιστώσει οι γεωλόγοι του Τεταρτογενούς, δηλαδή οι επιστήμονες που σπουδάζουν την παλαιοκλιματολογία. Η σκέψη τους πήγε στις αυξομειώσεις των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος που όμως δεν προερχόταν από την βιομηχανική δραστηριότητα και τους υδρογονάνθρακες.

Η Κλιματική Αλλαγή, λοιπόν, απασχολούσε την ανθρωπότητα πάνω από 200 χρόνια και δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων 40 ετών, όπως το παρουσιάζουν οι περιβαλλοντολόγοι και οι πολιτικοί μας. Έτσι, οι επιστήμονες απεφάσισαν να στείλουν στην ατμόσφαιρα αερόστατα για 165 χρόνια, ήτοι από το 1800 μέχρι το 1965, που έπαιρναν δείγματα ατμοσφαιρικού αέρα από τέσσερις ηπείρους.

Εικόνα 11. Ενδείξεις διακυμάνσεων των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος τον 20ο αιώνα στο Βόρειο Ημισφαίριο. Άξιον παρατήρησης είναι οι συγκεντρώσεις του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος 435ppm το 1822, 390 ppm το 1860 και 400 ppm το 1940, όταν δεν είχαμε βιομηχανική δραστηριότητα, Beck 2007.

Αγορές: Όλα θυμίζουν... 2007

Της Νατάσας Στασινού

nstas@naftemporiki.gr 

Η αγορά ομολόγων έχει σημάνει εδώ και καιρό συναγερμό για ύφεση, με το ρεκόρ των αρνητικών αποδόσεων και την αντιστροφή της καμπύλης διετών και δεκαετών τίτλων στις ΗΠΑ, η οποία και είναι η μεγαλύτερη από το 2007. Δεν είναι ωστόσο αυτό το μόνο στοιχείο, που ξυπνάει μνήμες από το έτος, που προηγήθηκε της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. 

Η καμπύλη απόδοσης δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη διαφορά στο επιτόκιο βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων κρατικών τίτλων. Συνήθως η σύγκριση γίνεται ανάμεσα σε διετή και δεκαετή. Όταν μια οικονομία είναι υγιής, οι αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων είναι υψηλότερες από των βραχυπρόθεσμων. Τώρα η εικόνα έχει αλλάξει. 

Σύμφωνα με τους ειδικούς η αντιστροφή αποτελεί ισχυρότατη και αξιόπιστη ένδειξη ύφεσης. Τα τελευταία 60 χρόνια, κάθε φορά που η αμερικανική οικονομία διολίσθησε σε ύφεση, είχε προηγηθεί αυτό το παράδοξο στην αγορά ομολόγων. 

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΧΩΡΑ

analyst

- του Βασίλη Βιλιάρδου

Η έννοια ή ο όρος «αποτυχημένο κράτος» (failed state) χαρακτηρίζει μία χώρα, η οποία δεν έχει επιτύχει σε ορισμένες ή σε όλες τις βασικές λειτουργίες της – έχοντας ενδεχομένως χάσει έμμεσα την εθνική της κυριαρχία.

Μεταξύ άλλων, «αποτυχημένη» θεωρείται μία χώρα, η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της οποίας αδυνατεί να λάβει αποφάσεις, να παρέχει σωστές δημόσιες υπηρεσίες ή να συνεργάζεται με άλλα κράτη ισότιμα, ως μέλος της διεθνούς κοινότητας (της Ε.Ε., της Ευρωζώνης κλπ.).

Τυχόν αδυναμία της χώρας δε να επιβιώσει με δικά της μέσα, εξαρτώμενη από τρίτους, όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας, η οποία ευρίσκεται στο «χρηματοδοτικό ορό» της Τρόικας, είναι ένα ακόμη βασικό στοιχείο ενός «αποτυχημένου κράτους».

Καλός και κακός δανεισμός

analyst

Η κρίση του 2008 απείλησε με κατάρρευση το παγκόσμιο σύστημα το οποίο σώθηκε χάρη στη δημιουργία χρήματος, δηλαδή του δανεισμού. Δέκα χρόνια δημιουργίας χρήματος οδήγησε στην έκρηξη και τη γιγάντωση του δανεισμού των κρατών. Ήταν το αντίτιμο που έπρεπε να πληρωθεί για να αποφευχθεί το χάος, ο πόλεμος. Παρόλα αυτά, δεν δημιουργήθηκε μια νέα θεωρία, ένα νέο σχέδιο που θα επέτρεπε να ξανα επιτευχθεί μια μεγέθυνση, υγιής, βιώσιμη και δίκαια.

Των Καθηγητή Κωνσταντίνου Ζοπουνίδη,

Πολυτεχνείο Κρήτης, Επίτιμος Διδάκτορας, ΑΠΘ, Ακαδημαϊκός, Βασιλική Ακαδημία Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών της Ισπανίας, Distinguished Research Professor, Audencia Business School, France

Καθηγητή Μιχάλη Δούμπου,
Μέλος του Εργαστηρίου Financial Engineering του Πολυτεχνείου Κρήτης

Δρ Σταυρούλας Σαρρή,
Πολυτεχνείο Κρήτης, Μέλος του Εργαστηρίου Financial Engineering

Μαριάννα Εσκαντάρ, MBA

Μέλος του Εργαστηρίου Financial Engineering του Πολυτεχνείου ΚρήτηςΟι ραγδαίες μεταβολές του σύγχρονου οικονομικού περιβάλλοντος (παγκοσμιοποίηση, ανταγωνισμός, χρέος, οικονομικές κρίσεις, κ.λπ.) επιδρούν άμεσα στις συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργούν επιχειρήσεις, οργανισμοί, κράτη. Οι εξελίξεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των χρηματιστηριακών αγορών παρέχουν νέες ευκαιρίες χρηματοδότησης της ανάπτυξης, αλλά παράλληλα δημιουργούν και νέες προκλήσεις οι οποίες χρήζουν της κατάλληλης ανάλυσης και απόδειξης.

Οι τρεις βασικές αποφάσεις της μοντέρνας χρηματοοικονομικής διοίκησης είναι:

1. αποφάσεις επένδυσης
2. αποφάσεις χρηματοδότησης
3. αποφάσεις διανομής μερισμάτων.

Στις αποφάσεις χρηματοδότησης κυριαρχεί πάντα η προσφυγή στο δάνειο και η χρησιμότητα του στη βελτίωση των αποτελεσμάτων της επιχείρησης (χρηματοοικονομική αποδοτικότητα) και της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας των κρατών.

Τα ένοχα μυστικά του μεταπολεμικού συστήματος

analyst

Μία εμπεριστατωμένη ανάλυση των αμελειών και των ασαφειών της νέας τάξης πραγμάτων που επικράτησε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με κέντρο βάρους τις πολεμικές αποζημιώσεις που δικαιούται η Ελλάδα από τους Γερμανούς – οι οποίοι επιμένουν να αρνούνται να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους, αδιαφορώντας προφανώς για τα εγκλήματα των ναζί προγόνων τους. Ίσως είναι αυτά τα προβλήματα που θα πρέπει να επιλυθούν πρώτα και τα προσκόμματα που πρέπει να παραμεριστούν, όχι μόνο για να διεκδικηθούν οι αποζημιώσεις αλλά για να πάει και μπροστά ο τόπος 200 χρόνια μετά την πιο επιτυχή από τις επαναστάσεις του – επίσης την ανακήρυξη μιας επιβλεπόμενης και ήδη υπερχρεωμένης ανεξαρτησίας υπό τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής (Γαλλία, Ρωσία, Αγγλία) και την κηδεμονία των Βαυαρών εστεμμένων.

 .

Σημείωση: Το analyst.gr δεν είναι μία σελίδα με γενικά και απλοϊκά θέματα που να απευθύνεται σε ευρύ κοινό, το οποίο θέλει απλά να διασκεδάσει διαβάζοντας κάτι ανάλαφρο – αφού φιλοξενεί αναλύσεις για ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να κουραστούν για να μελετήσουν ορθολογικά ένα θέμα, ιδίως οικονομικό ή γεωπολιτικό και να ενημερωθούν αντικειμενικά. Σκοπός του άλλωστε δεν είναι η επισκεψιμότητα, αν και είναι εντυπωσιακά μεγάλη για μία τόσο εξειδικευμένη σελίδα, αλλά οι ποιοτικοί συγγραφείς και αναγνώστες που ενδιαφέρονται πραγματικά για την Ελλάδα και για τον υπόλοιπο πλανήτη.

.

Ανάλυση

Του Παναγιώτη Κ. Χατζηπλή

Στις 4 Ιουνίου 2019 μετά από πολλά χρόνια συζητήσεων και λίγο πριν τις εκλογές το Ελληνικό Υπουργείου Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι επέδωσε στο Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών Ρηματική Διακοίνωση, με την οποία «η Ελληνική κυβέρνηση καλεί την Γερμανική να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις για την επίλυση του εκκρεμούς ζητήματος των αξιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία για την καταβολή πολεμικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων από τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» (έκθεση προηγούμενης Βουλής).

Ρηματική Διακοίνωση

Το ύψος των διεκδικούμενων αποζημιώσεων υπολογίζονται με βάση μελέτη της Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών (ΔΚΕΔΓΟ) και εκτιμάται σε ένα ποσό που χονδρικά συμπίπτει με το δημόσιο χρέος της χώρας. Ίσως και για αυτό να εγείρει σε κάποιους υποψίες για την συγκυρία. Είναι όμως έτσι;

Ποιες αλλαγές «κλειδώνουν» στη φορολογία

Οι παρεμβάσεις που θα ενσωματωθούν στο ν/σ ανεξαρτήτως δημοσιονομικού χώρου και χωρίς την ανάγκη έγκρισης από τους θεσμούς

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Θάνου Τσίρου

ttsiros@naftemporiki.gr

Εμπλουτίζεται συνεχώς ο κατάλογος με τις φορολογικές παρεμβάσεις που θα ενσωματωθούν στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο ανεξαρτήτως δημοσιονομικών εξελίξεων και διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου. Η κυβέρνηση θέλει να στείλει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο στη Βουλή το ταχύτερο δυνατόν, ωστόσο κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν ότι δεν θα υπάρξει κανένας αιφνιδιασμός των θεσμών.

Αυτό σημαίνει ότι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο δεν πρόκειται να δοθεί στη δημοσιότητα πριν από το τέλος Σεπτεμβρίου, καθώς θα πρέπει να προηγηθεί και η κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 15 Σεπτεμβρίου, αλλά και η ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων με τα κλιμάκια των θεσμών που καταφτάνουν στην Αθήνα στις 23 Σεπτεμβρίου.

Σε κάθε περίπτωση, φορολογικά μέτρα που δεν προκαλούν δημοσιονομικό κόστος θα λάβουν τη μορφή νομοθετικής διάταξης προκειμένου να είναι έτοιμα προς ψήφιση.

Ελλάς, η χώρα των μικροϊδιοκτητών (πίνακας)

Το 67,2% των ιδιοκτητών κατέχει ακίνητα αντικειμενικής αξίας μέχρι 60.000 ευρώ - Μέχρι το Σάββατο τα ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ

Μικροϊδιοκτήτες ακινήτων είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων φορολογουμένων, όπως αποκαλύπτουν τα επίσημα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, που δημοσιοποιούνται λίγο πριν καταφτάσουν τα ηλεκτρονικά ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ.

Τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ 2019 θα αναρτηθούν μέχρι το ερχόμενο Σάββατο στο Taxisnet και θα ενημερωθούν μέσω e-mail οι υπόχρεοι. Το ύψος του φετινού φόρου κατοχής ακινήτων θα είναι μειωμένο σε σχέση με πέρυσι, λόγω των μειώσεων που είχε νομοθετήσει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για ιδιοκτησίες μέχρι 200.000 ευρώ και τις μειώσεις που νομοθέτησε η κυβέρνηση της ΝΔ για μεγαλύτερες ιδιοκτησίες.

Ωστόσο, από τα στοιχεία της ΑΑΔΕ προκύπτει πως οι Έλληνες είναι μικροϊδιοκτήτες ακινήτων, αφού η συντριπτική πλειοψηφία κατέχει ακίνητα αξίας μέχρι 60.000 ευρώ και ελάχιστοι είναι οι μεγαλοϊδιοκτήτες. Αναλυτικότερα:

Νίκος Καζαντζάκης (Πρώτο Μέρος)

Filosofoi tou Dromou

Αναβολή

του Κώστα Κόλμερ

Η αιφνιδία επίσκεψις του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογκάν την Δευτέρα στον Πούτιν έχει κάτι το δραματικόν, εάν οι πληροφορίες του πρακτορείου Ρώϋτερ αληθεύουν. Ζήτησε απόλυτο αποχή της Ρωσσικής αεροπορίας από υποστηρικτικές επιχειρήσεις  υπέρ του Συριακού στρατού (του Μπασάρ Αλ Άσαντ) στην περιοχή Ιντλίμπ, κατά μήκος της νοτιοανατολικής Τουρκικής μεθορίου

Η Τουρκική απειλή – διότι πάντοτε οι γείτονες διαπραγματεύονται απειλούντες- είναι η «ανθρωπιστική κρίση» που θα προκληθεί από την σύγκρουση των Σύρων με τους Τούρκους: «Περί τους 500.000 πρόσφυγες είναι έτοιμοι να διαφύγουν στο Τουρκικό έδαφος, πέραν των 3,6 εκατομμυρίων που ήδη διαβιούν στην Τουρκία, διαρρέει την πληροφορία η Άγκυρα. Η Τουρκική εθνική ασφάλεια τίθεται εν κινδύνω και θα ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα». Χθες ο Τούρκος πρόεδρος επέστρεψε στην Άγκυρα και σύμφωνα με την WSJ είναι άγνωστον ποίες διαβεβαιώσεις έλαβε από τον Ρώσσο ομόλογό του ενώ άγριες μάχες διεξάγονται στο Ιντλίμπ μεταξύ του στασιαστών και του Συριακού στρατού. 

Η προβληματική δράση του Συνταγματάρχη Νικολάου Πλαστήρα κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία – Μέρος ΙΙα

Η γενική εικόνα του Τομέα της IV Μεραρχίας στην εξέχουσα του Αφιόν Καραχισάρ. Διακρίνονται οι θέσεις του Αποσπάσματος Πλαστήρα και του εφεδρικού 11ου Συντάγματος της IV Μεραρχίας. Το ανάπτυγμα του μετώπου της IV Μεραρχίας ανερχόταν στα 20 χιλιόμετρα περίπου.

Γράφει ο Αρματιστής

(Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)

Η Μάχη στο Κέντρο Αντιστάσεως Καμελάρ στις 13 Αυγούστου 1922

Γενικά

Αρχικά επιβάλλεται να αναφερθεί ότι είναι εξαιρετικά δυσχερής η ακριβής εξιστόρηση της μάχης που διεξήχθη στις 13 και 14 Αυγούστου 1922 στο Κέντρο Αντιστάσεως (Κ.Α.) Καμελάρ (του αμυντικού Τομέα της IV Μεραρχίας Πεζικού), την ευθύνη του οποίου ανέλαβε από τη 10^η πρωινή ώρα της 13^ης Αυγούστου 1922 το Μικτό Απόσπασμα ΧΙΙΙ Μεραρχίας διοικούμενο από τον Συνταγματάρχη Νικόλαο Πλαστήρα. Η αναφερόμενη δυσχέρεια οφείλεται κυρίως στις ασάφειες και τις αντιφάσεις που κυριαρχούν στην Έκθεση Πεπραγμένων του Μικτού Αποσπάσματος ΧΙΙΙ Μεραρχίας, που αποτελεί και την κύρια πηγή πληροφοριών για την εξέλιξη της μάχης για τον  μετά την 10^η πρωινή ώρα της 13^ηςΑυγούστου χρονικό διάστημα.

Στο παρόν κείμενο θα αναφερθούμε αποκλειστικά στην περιγραφή του πεδίου της μάχης, τις δυνάμεις που επάνδρωναν αρχικά το Κ.Α. Καμελάρ, καθώς και στα της διεξαγωγής της μάχης μέχρι τη 10^η πρωινή ώρα υπό την ευθύνη του  διοικητή του 35^ου Συντάγματος Πεζικού. Η παρούσα παρουσίαση κρίνεται σκόπιμη και αναγκαία προκειμένου να καταστεί δυνατή η παρακολούθηση της εξέλιξης της μάχης μετά την 10^η πρωινή ώρα της 13^ηςΑυγούστου που την διοίκηση όλων των επί του Κ.Α. Καμελάρ αμυνομένων δυνάμεων ανέλαβε ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας. Κύριες πηγές της παρούσας αναφοράς μας θα αποτελέσουν τα παρακάτω κείμενα:

«Η Ελλάδα αργεί να πεθάνει»

του Χρήστου Γιανναρά

Σαράντα πέντε χρόνια τώρα (από το 1974) δεν μοιάζει να ακούστηκε, ίσως ούτε μία φορά, η άλλοτε συχνότατη απειλή ή προειδοποίηση ότι «η Ελλάδα κινδυνεύει». Πιθανό να θεωρούμε όλοι πια αυτονόητο ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Κάποτε το τραγουδούσαμε, αν και ξέραμε ότι είναι υποβολιμαίο. Τώρα, βυθισμένοι στον έσχατο ευτελισμό της πολλαπλής επιτρόπευσης, μοιάζει και να το πιστεύουμε.

Οι απειλές ιστορικού αφανισμού μας αιτιολογούσαν πάντοτε κάποια εκτροπή από την ομαλότητα, συνήθως δικτατορία. Για κάθε αυθαίρετη αναστολή λειτουργίας του Συντάγματος υπήρχε επίκληση κινδύνου για την κρατική μας επιβίωση. Η συχνή επανάληψη της έσχατης αυτής απειλής την κατέστησε αναξιόπιστη. Σήμερα δεν τολμάει κανείς να μιλήσει για κίνδυνο ιστορικής εξαφάνισης του Ελληνισμού.

Αποτέλεσμα: προκλητικές, εξόφθαλμες πράξεις προδοσίας, ανενδοίαστα κοινωνικά κακουργήματα, είναι αδιανόητο να τιμωρηθούν. Ο εξωφρενικός υπερδανεισμός της χώρας, η αποδοχή της «επιτρόπευσης» όταν οι γαλλο-γερμανικές

Τράπεζες κατείχαν την πλειονότητα των απαξιωμένων ελληνικών «ομολόγων», η συναίνεση να περιέλθουν οι εντόπιες Τράπεζες στην ιδιοκτησία των δανειστών της χώρας, είναι πολιτική μισθαρνίας που μένει περιέργως ατιμώρητη από τους ψηφοφόρους.

Μυαλά αποπροσανατολισμένα από το διαδίκτυο

ardin-rixi

 Ένας απελπισμένος καθηγητής μιλά για τους φοιτητές του

Aπό την ιστοσελίδα cognoscoteam.gr

Μετάφραση: Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ

Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί επιστολή ανωνύμου καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ, ο οποίας διδάσκει στον τομέα των θετικών και εφαρμοσμένων επιστημών (STEM: Science, Technology, Engineering, Mathematics), προς την στήλη του συντηρητικού δημοσιογράφου Rod Dreher στο περιοδικό The American Conservative.  Καθώς η εν λόγω στήλη συχνά πραγματεύεται ζητήματα υπερβολικής χρήσεως των τεχνολογικών μέσων και των αρνητικών συνεπειών τους στην κοινωνία και την ανάπτυξη του προσώπου, ο καθηγητής περιγράφει την άθλια διανοητική κατάσταση στην οποία βρίσκει τους περισσοτέρους φοιτητές του.

Υστερόγραφο: Η ανησυχία πως η υπερβολική χρήση των νέων τεχνολογιών μπορεί να βλάψει την αναλυτική ικανότητα των νέων ή τομείς όπως η δυνατότητα συγκέντρωσης είναι διαδεδομένη αλλά όχι οικουμενική.  Η δυσπιστία στην εξαιρετικά δυσάρεστη οπτική του είναι απολύτως λογική και την συμμερίζεται και ο μεταφραστής, 24 ετών και συνεπώς έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα στην ηλεκτρονική τεχνολογία και βιώνοντας την ταχύτατη πρόοδο της, ειδικά τα τελευταία 7-8 χρόνια.  Από την άλλη η δυσκολία ολοένα και περισσοτέρων ανθρώπων – και δη νέων – να επεξεργαστούν τον σύνθετο γραπτό λόγο είναι επίσης παρατηρήσιμη στο περιβάλλον μας.  Συνιστώ στον αναγνώστη να δει το πρωτότυπο άρθρο και τα σχόλια από κάτω του, όπου συγκρούονται διαφορετικές προσεγγίσεις.

M.N.

Μύθοι και αλήθειες για την τουρκική εξωτερική πολιτική – Το παράδειγμα της στρατηγικής ήττας που υπέστη η Τουρκία στη Συρία

Ινφογνώμων Πολιτικά

του Σάββα Καλεντερίδη

Ένα εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα στη χάραξη στρατηγικής, αλλά και τη διαχείριση της πολιτικής πραγματικότητας με την γείτονα Τουρκία, ήταν –και εν μέρει παραμένει– η αδυναμία σωστής ανάγνωσης των προθέσεων, των σχεδιασμών και της πραγματικής δύναμης (πολιτικής και στρατιωτικής) της Τουρκίας.

Το πρόβλημα αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι επί δεκαετίες δεν μεταφράζονταν από τα τουρκικά τα ιδεολογικά κείμενα, μελέτες, βιβλία και άρθρα, τα οποία είτε εμπνέουν τους Τούρκους πολιτικούς για να σχεδιάσουν την τουρκική στρατηγική είτε την αντικατοπτρίζουν. Τα περισσότερα άρθρα Ελλήνων δημοσιογράφων που αναφέρονται στην Τουρκία στηρίζονταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια σε αγγλική, γαλλική ή γερμανική αρθρογραφία-ανάλυση, και λιγότερο ρωσική, στην οποία όμως αντικατοπτρίζονται και τα συμφέροντα της κάθε χώρας.

Αναφέρω παραπάνω ότι η αδυναμία αυτή παραμένει εν μέρει, γιατί τα τελευταία χρόνια –ευτυχώς για εμάς, γιατί δυστυχώς συνεχίζουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου– οι Τούρκοι αρχίζουν και δημοσιεύουν βιβλία, μελέτες, αναλύσεις και άρθρα στα αγγλικά, άρα οι αγγλόφωνοι Έλληνες δημοσιογράφοι και αναλυτές (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι) απέκτησαν τη δυνατότητα πρωτογενούς μελέτης των ιδεών που επεξεργάζονται και δημοσιεύουν Τούρκοι αναλυτές, αρθρογράφοι και πολιτικοί επιστήμονες.

Εγγυήσεις

του Κώστα Κόλμερ

Κάτι άρχισε να κινείται στις σχέσεις της Αμερικής με τον Ελληνισμό: Η σαφής δήλωση του Αμερικανικού Στέητ Ντιπάρτμεντ ότι η παρουσία του Τουρκικού σκάφους – τρυπάνου  στην ΑΟΖ της Κύπρου είναι παράνομη και πρέπει ν’ απομακρυνθή, ως και η «αιφνιδία» επίσκεψη της Αμερικανίδος προέδρου κατανομής 

πόρων του Κογκρέσου, κας Νίτα Λάουϊ στην Αθήνα αποτελούν «σχήμα πρωθύστερο» για την παροχή εγγυήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών της ακεραιότητας  Κύπρου και Ελλάδος. Εξ αντιδιαστολής φαίνεται κι’ από την αύξηση των μεταναστευτικών ροών εκ Τουρκίας ,που επιφέρει νευρική κρίση στον ανησυχούντα υπουργό κ. Γ. Κουμουτσάκο.

Από της εποχής του ναυάρχου Ευαγγέλου Αποστολάκη στο ΥΠΕΘΑ, εκκρεμεί η ανανέωση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που πάει τόσο παληά όσο… «φωνέντα ην τα ζώα» -  50 χρόνια! Η πολιτική συγκυρία ευνοεί τώρα την επίτευξη της επ’ ωφελεία και των δύο κρατών .

Φάκελος γερμανικών αποζημιώσεων

analyst

Ερώτημα που κατατέθηκε στη Βουλή στις 22 Αυγούστου του 2019 και οφείλει να απαντηθεί εντός 25 ημερών – με αποδέκτες τον πρωθυπουργό, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, καθώς επίσης τους υπουργούς εξωτερικών, οικονομικών και δικαιοσύνης. Τέσσερις από τις δέκα ερωτήσεις είναι οι εξής:  (α) Σκοπεύετε να διεκδικήσετε τις Γερμανικές Αποζημιώσεις συνεχίζοντας την διαδικασία που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση με την επίδοση της ρηματικής διακοίνωσης; (β) Συμφωνείτε με τα ευρήματα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών ως προς το ύψος των διεκδικήσεων, εκτός από τυχόν αντιρρήσεις ως προς το διαδικαστικό της διεκδίκησης; (γ) Μήπως η διεκδίκηση των αποζημιώσεων πρέπει να είναι αντικείμενο διακομματικής προσπάθειας, έτσι ώστε να υπάρχει και συνέχεια του κράτους στο μέλλον; (δ) Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα των ενεργειών για τις διαπραγματεύσεις ή άλλες διεκδικήσεις;

 .   

του Βασίλη Βιλιάρδου

Θέμα: Διεκδίκηση γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων

Στις 4.6.19 σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Βερολίνο επέδωσε στο γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών Ρηματική Διακοίνωση, με την οποία η Ελληνική κυβέρνηση καλεί την Γερμανική να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις για την επίλυση του εκκρεμούς ζητήματος των αξιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία – για την καταβολή πολεμικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων από τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το ύψος των διεκδικούμενων αποζημιώσεων υπολογίζονται με βάση μελέτη (εφεξής αναφερόμενη ως «Μελέτη») της Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών (εφεξής αναφερόμενη ως «Διακομματική Επιτροπή»).

Ευρήματα Μελέτης

Το στοίχημα χωρίς capital controls

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Θάνου Τσίρου

ttsiros@naftemporiki.gr

H κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να αρθούν πλήρως τα capital controls ή ήταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αυτή που έκανε το αποφασιστικό βήμα; Πρέπει να συσταθεί ή όχι εξεταστική επιτροπή για να αναζητηθούν οι ευθύνες για την επιβολή των περιορισμών στη διακίνηση των κεφαλαίων; 

Έχουν δίκιο ο νέος υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας που καταλογίζουν ευθύνες στην αξιωματική αντιπολίτευση ή το δίκιο είναι με το μέρος του πρώην υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου; 

Οι αγορές ακούν και βλέπουν την αντιπαράθεση σε πολιτικό επίπεδο, αλλά στην πραγματικότητα αλλού είναι στραμμένο το ενδιαφέρον τους: στις συνθήκες που θα επικρατήσουν μετά την -αναμφίβολα ιστορική ημέρα- της 1ης Σεπτεμβρίου. Στην καθημερινότητα των πολιτών, η πλήρης άρση των περιορισμών μπορεί να μη σημαίνει απολύτως τίποτα.

Κλιματική Αλλαγή: Πως ένα φυσικό φαινόμενο μετατράπηκε σε απάτη

του Αντώνη Φώσκολου 

Η Κλιματική Αλλαγή είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που εμφανίστηκε εδώ και εκατομμύρια χρόνια και μελετήθηκε από τους γεωλόγους του Τεταρτογενούς (Quaternary geologists). Αυτή η κατηγορία των γεω-επιστημόνων μελετούν το παλαιό-κλίμα και την παλαιό-εδαφολογία. Από τα τέλη του 17ου αιώνα μελέτησαν τις παλινδρομικές κινήσεις των παγετώνων που γινόντουσαν κάθε περίπου 120.000 χρόνια, αρχής γενομένης από τα μέσα του Τεταρτογενούς, ήτοι, περίπου, πριν 1.000.000 χρόνια. Την αιτία δεν την γνώριζαν.

Το 1942 οι Γερμανοί συνέλαβαν και φυλάκισαν στο Βελιγράδι έναν διάσημο Σέρβο αστροφυσικό ονόματι Milancovitch. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές μελέτησε τις τροχιές της Γης γύρω από τον ήλιο και παρατήρησε ότι όταν η τροχιά της Γης μεταβάλλεται από κυκλική, που είναι σήμερα, σε ελλειψοειδή έχουμε τους παγετώνες των 120.000 ετών, εικόνα 1. Όταν ο άξονας περιστροφής αλλάζει κλίση κάθε 40.000 χρόνια, έχουμε πάλι μια παγετώδη περίοδο (εικόνα 1).

Εικόνα 1. εκκεντρότητα, αξονική απόκλιση και η μετάπτωση των τροπικών και εαρινών ισημεριών, κύκλοι Milancivitch, που δημιουργούν κλιματικές αλλαγές κάθε 120000 χρόνια, κάθε 40000 χρόνια και κάθε 20000 χρόνια αντιστοίχως, Σταύρος Αλεξανδρής, 2019.