Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

Ανδρέας Λασκαράτος: Σατιρικός και αφορισμένος


Ο Ανδρέας Λασκαράτος (1 Μαϊου 1811-23 Ιουνίου 1901) υπήρξε ένας σπουδαίος σατιρικός συγγραφέας, πνεύμα ανήσυχο που δημιούργησε έργα που συνήθιζαν να έρχονται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις της εποχής του. Εξέφραζε ελεύθερα και ανεπηρέαστα τις απόψεις του και προκαλούσε με τη γραφή του γι' αυτό γνώρισε διώξεις, τη φυλάκιση αλλά και τον αφορισμό. Απέναντί του βρέθηκε κυρίως η εκκλησία.
Γεννήθηκε την 1η Μαΐου το 1811 στο χωριό Ρετσάτα, κοντά στη Ληξούρι της Κεφαλονιάς κατά την περίοδο που τα επτάνησα περνούσαν από τη γαλλική στην αγγλική "κηδεμονία". Ως γόνος πλούσιας οικογένειας γαιοκτημόνων, σπούδασε νομικά στο Παρίσι, όμως το επάγγελμα του νομικού το εξάσκησε μόνο όταν βρέθηκε σε οικονομική ανάγκη. Υπήρξε μαθητής του Ανδρέα Κάλβου, ενώ γνώρισε και τον Διονύσιο Σολωμό, κάτι που ασφαλώς επηρέασε τη μετέπειτα πορεία του.
Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, την ποίηση, ενώ είναι πιο γνωστός ως λιβελογράφος. Εξέδωσε αρκετές σατιρικές εφημερίδες όπως ο «Λύχνος». Καταφέρθηκε εναντίον της αδικίας, της πολιτικής ανικανότητας, των θρησκευτικών προλήψεων αλλά και την αυθαιρεσία της θρησκευτικής αρχής, κάτι που έφερε και το "ρήγμα" στις σχέσεις του με την εκκλησία. Έζησε ολόκληρη τη διαδικασία της ένωσης και τάχθηκε κατά της παράδοσης άνευ όρων των νησιών στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των διώξεων έζησε στην Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο και το Λονδίνο, ενώ τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε στο Αργοστόλι.

Συριζαίικη Αριστερά, η ετεροθαλής αδελφή της Δεξιάς


του Γιώργου Κοντογιώργη
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ανέδειξε τη γύμνια του σε όλα τα επίπεδα. Ομολόγησε αυτό που ήταν γνωστό εδώ και πολλές δεκαετίες, ότι δηλαδή η Αριστερά, και προεχόντως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει τίποτε να πει για τον κόσμο της εποχής μας και για το μέλλον. Επιπλέον, ομολόγησε ότι ομοιάζει ομοθετικά με τη Δεξιά και ότι βεβαίως έχει μεταβληθεί σε μια τυπικά αντιδραστική συνιστώσα του δυτικού Διαφωτισμού και αυθεντικό παρακολούθημα της διεθνούς των αγορών.
Το χειρότερο εξ όλων είναι ότι ομολόγησε ότι ήταν τόσο βαθιά εγκιβωτισμένος στην πλέον απεχθή εκδοχή της κομματοκρατίας ώστε τα στελέχη του, μολονότι παρασιτόβια του δημοσίου κορβανά επί πολλές δεκαετίες, αγνοούσαν απολύτως τα ζητήματα του κράτους, και -το χειρότερο- τα διεθνή και τα ευρωπαϊκά δρώμενα. Αποκαλύφθηκε δηλαδή ότι δεν διέθετε εξαρχής ούτε καν το "ηθικό πλεονέκτημα". Αυτό φάνηκε καθαρά στη συνέχεια.
Η γενικότερη αιτία της έκπτωσης αυτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η Αριστερά, ο σοσιαλισμός εν γένει, δεν αποτέλεσε μια διαφορετική φάση έναντι της Δεξιάς και του φιλελευθερισμού, όπως διατεινόταν. Αντιπροσώπευσε απλώς έναν διαφορετικό δρόμο στην έξοδο από τη δεσποτεία, που αφορούσε κυρίως τα κοινωνικά στρώματα της εργασίας (στη Δύση) ή ολόκληρες κοινωνίες, οι οποίες βρίσκονταν σε υστέρηση έναντι άλλων.

Κάποιοι θεωρούν την ελληνική επικράτεια διαπραγματεύσιμη


του Παναγιώτη Ήφαιστου
Είναι ενθαρρυντικό είναι ότι πιθηκισμοί, αλληθωρίσματα και ξενοκρατία δύο αιώνων δεν εξαφάνισαν τον Έλληνα πολίτη τον οποίο στα δύσκολα τον συναντάμε στις επάλξεις. Τις επίπλαστες ιδεολογικές και κομματικές διαιρέσεις τις παράγουν τα μέλη ενός παρηκμασμένου πολιτικού προσωπικού. Πολλά μέλη της κοινωνίας ακόμη και αν παρασύρονται αποδεικνύεται ότι βρίσκονται στα θεμέλια του κράτους και περιμένουν να κάνει ξαστεριά. Την συντριπτική πλειονότητα των εκατομμυρίων πολιτών, για παράδειγμα, την είδαμε να διαμαρτύρεται για τα φρικτά λάθη στο λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα.
Τα θολά και κατά βάση εχθρικά προς το έθνος και την ελληνική κοινωνία μεταμοντέρνα εθνομηδενιστικά παραμιλητά που κατά βάση αντικατέστησαν τα ανυπόστατα ιδεολογικά δόγματα του 20ου αιώνα, προκαλούν εισροές πνευματικού και πολιτικού ανορθολογισμού. Τα μέλη της ολιγάριθμης –πλην λόγω ξενοκρατίας κυρίαρχης– παρέας μεταμοντέρνων εθνομηδενιστών θεωρούν την κοινωνία μάζα και τους πολίτες ετερόκλητο όχλο που πρέπει συμμορφωθεί με τα ανυπόστατα ιδεολογήματά τους.
Στερημένοι θέασης του γεγονότος ότι οι Έλληνες είναι φορείς ενός οικουμενικής εμβέλειας παμμέγιστου πολιτικού πολιτισμού, λογικό είναι κάποιοι καρεκλοκένταυροι να υβρίζουν τους Έλληνες σαν ετερόκλητο όχλο. Ταυτόχρονα, εκτοξεύοντας χαρακτηρισμούς, επιχειρούν να καθυποτάξουν τους πολίτες με το να τους προκαλούν σύνδρομα μειονεξίας. Όμως, εάν πάσχουμε από κάποια μειονεξία αυτή είναι το εθνομηδενιστικό αλληθώρισμα μερικών πολιτικών προσώπων και φορέων επιστημονικών τίτλων. Αυτός ο εθνομηδενισμός και η συνοδευτική εξωελληνική νοοτροπία αποδυναμώνει την πίστη και την νομιμοφροσύνη στο εθνικό συμφέρον.

Η νέα προδοσία της Κύπρου

iskra


του Νίκου Ιγγλέση
Η Τουρκία, από τις αρχές Μαΐου, έχει εισβάλλει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας και πραγματοποιεί παράνομη, σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, γεώτρηση, 37 ναυτικά μίλια δυτικά της Πάφου, με το γεωτρύπανο Φατίχ (Πορθητής). Ένα δεύτερο τουρκικό γεωτρύπανο, το Γιαβούζ (Σουλτάνος Γιαβούζ Σελίμ) , κατευθύνεται ήδη προς την κυπριακή ΑΟΖ για να πραγματοποιήσει άλλη γεώτρηση, πιθανότατα στον κόλπο της Καρπασίας. Προσοχή, τα ονόματα στα γεωτρύπανα δε δόθηκαν τυχαία, έχουν τη σημειολογία τους. Η Ελλάδα παρακολουθεί και μαζί με την Κύπρο διαμαρτύρεται με διπλωματικά μέσα αλλά δεν ενεργεί. 
Η Τουρκία δευτερευόντως ενδιαφέρεται αν θα ανακαλύψει υδρογονάνθρακες κι’ αν θα υπερασπιστεί τα οικονομικά συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων. Το πρώτιστο ενδιαφέρον της Άγκυρας είναι να ακυρώσει defacto την ανεξάρτητη υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία θεωρεί «εκλιπούσα» και κατά συνέπεια δεν της αναγνωρίζει το δικαίωμα κυριαρχίας στην ΑΟΖ του νησιού. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι η ΑΟΖ της Κύπρου είναι τμήμα της υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας η οποία συναντάει αυτές της Αιγύπτου και της Λιβύης.

Παζλ Ιστορίας και Γεωγραφίας


του Βασίλη Νέδου

Στην... προαιώνια συζήτηση αν η μοίρα ενός κράτους ή ενός λαού καθορίζεται από την Ιστορία ή τη γεωγραφία, η Ελλάδα έχει να προσφέρει πολλά. Τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της αστάθειας που επικρατεί στην Ανατολική Μεσόγειο, ο «αναπόφευκτος» χαρακτήρας 

της γεωγραφίας έχει επιστρέψει. Η Ελλάδα παρουσιάζεται ως σχεδόν νομοτελειακά δεμένη με τις τεκτονικές αλλαγές που συμβαίνουν στην περιοχή. Δεν υπάρχει ούτε ένας λογικός άνθρωπος που να μην αντιλαμβάνεται ότι η ασταθής και επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να οδηγήσει ανά πάσα στιγμή σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Το σύγχρονο ελληνικό κράτος ουδέποτε συμβιβάστηκε με τη γεωγραφία του.
Τα βράχια, οι μικρές πεδιάδες και τα νησιά δεν καθόρισαν την ιστορία του. Αντιθέτως. Το ελληνικό κράτος για δύο αιώνες αναπτύχθηκε, με τις ιδιαιτερότητές του, με τρόπο ο οποίος ουδέποτε το αποσύνδεσε από τις εξελίξεις στον πυρήνα της Ευρώπης.

Αιφνιδιάζοντας τους υποψηφίους για τις Ανώτατες Σχολές


Του Στράτου Στρατηγάκη
Μαθηματικού - Ερευνητή

Η βιασύνη κατάργησης των ΤΕΙ και η ψήφιση του τελευταίου νόμου το Πάσχα αιφνιδίασε κάποιους υποψηφίους, που είχαν θέσει τους στόχους τους, είχαν κάνει τις επιλογές τους και διάβαζαν για να πετύχουν. Πρόκειται για υποψηφίους που είχαν στοχεύσει σε τμήματα ΤΕΙ που καταργήθηκαν.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα που υπέπεσαν στην αντίληψή μου. Κοπέλα από τη Λάρισα είχε ως πρώτη επιλογή το τμήμα Αισθητικής και Κοσμητολογίας Θεσσαλονίκης. Το Πάσχα έμαθε ότι καταργήθηκε. Αιφνιδιασμός. Πώς να νιώθει ένα παιδί που διαβάζει για να πετύχει το στόχο του και του ακυρώνουν την προσπάθεια; Μόνη εναλλακτική λύση να πετύχει στο τμήμα Βιοϊατρικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής που έχει ως κατεύθυνση την Αισθητική.
Άλλος υποψήφιος από Αθήνα θέλει το τμήμα Οπτικής και Οπτομετρίας. Ευτυχώς υπάρχει στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, αλλά καταργήθηκε το αντίστοιχο στο Αίγιο, που αποτελούσε την εναλλακτική του λύση.
Υποψήφιος από την Κρήτη επέλεξε να προσπαθήσει να εισαχθεί στο ΤΕΙ Πληροφορικής Κρήτης στο Ηράκλειο, που εντασσόταν στο 2ο και 4ο Επιστημονικό Πεδίο. Στόχος του να γίνει προγραμματιστής. Το τμήμα ενώθηκε με το τμήμα Ηλεκτρολόγων και ονομάστηκε τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ και εντάχθηκε, πολύ σωστά, μόνο στο 2ο Επιστημονικό Πεδίο. Το παιδί αιφνιδιάστηκε. Μοναδική λύση το τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών στο Ηράκλειο, που παραμένει στο 2ο και 4ο Επιστημονικό Πεδίο.

Γιατί «στέρεψε» το Ποτάμι


Οι λόγοι πίσω από τη διάλυση του εγχειρήματος να ενωθούν αριστεροί και κεντροδεξιοί οπαδοί του φιλελευθερισμού. Τα λάθη του Θεοδωράκη, οι πολιτικοί γυρολόγοι, τα φλερτ και οι αποτυχημένοι «γάμοι». 

Γράφει ο Κ. Μαρκάζος*

Είναι νωρίς για να αναλυθούν τα συμπεράσματα των τελευταίων εκλογών. Όταν όμως κάποιο κόμμα εξαφανίζεται σε ηλικία πέντε ετών, είναι χρήσιμο να αναζητηθούν οι κοινωνικές και πολιτικές αιτίες.
Άλλωστε το «ΠΟΤΑΜΙ» ήταν υπέρ της εισαγωγής του ορθολογισμού στον πολιτικό μας πολιτισμό. Γεννήθηκε μέσα στο ρευστό πολιτικό σκηνικό του σεισμού της χρεοκοπίας σε μια προσπάθεια να εδραιωθεί ένας πολιτικός πόλος που υποστήριζε σύγχρονες ιδέες. Κάπως έτσι συναντήθηκαν -μάλλον για πρώτη φορά- αριστεροί και κεντροδεξιοί οπαδοί του φιλελευθερισμού.
Ταυτόχρονα κινητοποίησε εξαιρετικά αξιόλογους ανθρώπους, οι περισσότεροι των οποίων δεν είχαν ενεργό ρόλο στην πολιτική αρένα. Ο αείμνηστος Σταύρος Τσακυράκης είναι ένα παράδειγμα, όπως και ο Νικηφόρος Διαμαντούρος (στη θέση του οποίου στην Βουλή ο σοφός ελληνικός λαός προτίμησε να εκλέξει εγκληματίες ναζιστές).
Δυστυχώς το κόμμα εκπροσωπήθηκε κοινοβουλευτικά κυρίως από επαγγελματίες πολιτικούς γυρολόγους, οι οποίοι πήδηξαν εγκαίρως από το πλοίο όταν άρχισε να μπάζει νερά, βρίσκοντας πολιτική στέγη στην ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και το ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξαν βέβαια και «εξαιρέσεις αριστείας», όπως ο Γιώργος Μαυρωτάς που καταγράφτηκε ως μια από τις πλέον σεμνές και χρήσιμες παρουσίες του ελληνικού κοινοβουλίου.

"ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ" | Η Επικράτεια του Θεού Απόλλωνος. Μέρος δεύτερο

Οι ωκεανοί εκπέμπουν SOS


Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Του Μωυσή Λίτση

Μία ακόμη μελέτη έρχεται να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τη βιοποικιλότητα του πλανήτη λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας. Δημοσίευμα της Ντόιτσε Βέλε αναφέρεται σε μελέτη της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών (Proceedings of the National Academy of Sciences), σύμφωνα με την οποία τα νερά της Ευρώπης αναμένεται να απολέσουν το 30% της ήδη ευάλωτης θαλάσσιας ζωής λόγω της περαιτέρω ανόδου της θερμοκρασίας.  Η άνοδος της θερμοκρασίας και η υπεραλιεία απειλούν τον βιοπορισμό και την ασφάλεια των τροφίμων των παράκτιων χωρών. Οι ωκεανοί του πλανήτη θα απολέσουν το 5% των θαλάσσιων ζώων για κάθε βαθμό αύξησης της θερμοκρασίας, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι ευρύτερες επιπτώσεις της αλιείας. Οι θερμότεροι ωκεανοί ωθούν τα ψάρια προς ψυχρότερες περιοχές και τα μεγαλύτερη είδη υπομένουν τη μεγαλύτερη πτώση.
Μιλώντας στην Ντόιτσε Βέλε ο Μπόρις Γουόρμ, θαλάσσιος οικολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Dalhousie του Χάλιφαξ στον Καναδά και ένας από τους 35 συγγραφείς της ως άνω μελέτης, τονίζει ότι αν και η αύξηση των θερμοκρασιών διεθνώς έχει προκαλέσει ήδη σημαντικές απώλειες και ανακατανομή της θαλάσσιας ζωής παγκοσμίως, οι επιπτώσεις στην Ευρώπη θα είναι περισσότερο αισθητές.

Από τον χώρο των ακινήτων/κατασκευών

Ένας τομέας που έχασε 61% της προστιθέμενης αξίας που συνεισέφερε στην οικονομία μέσα σε μία 10ετία χρειάζεται πολύ περισσότερα από αποσπασματικές προθέσεις.
Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Του Α.Δ. Παπαγιαννίδη

Δύο είναι τα βασικά μέτωπα στην πρώτη γραμμή της συζήτησης για τις δυνατότητες μιας σοβαρότερης επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας στη μεταμνημονιακή εποχή. Το ένα μέτωπο είναι εκείνο των επενδύσεων, της αντιστροφής της επικίνδυνης φάσης αποεπένδυσης που έφερε η κρίση. Η οικονομία μπορεί μεν να καταγράφει 9 διαδοχικά τρίμηνα με θετικό πρόσημο, πλην όμως… με 10 χαμένα χρόνια, ρυθμοί 1%-2% είναι σούρσιμο.
Το δεύτερο μέτωπο είναι εκείνο των κόκκινων δανείων, που τους τελευταίους μήνες -προεκλογικούς μήνες, όπως και να το κάνουμε!- έμενε ευγενικά παγωμένο, με τις προτάσεις ΤΧΣ και Στουρνάρα να έχουν μεν λάβει ένα χαλαρό ΟΚ από Βρυξέλλες, αλλά να αναμένουν ουσιαστική επίσπευση/υλοποίηση.
Υπάρχει όμως ένα σημείο, ένας κοινός γεωμετρικός τόπος, όπου οι δυο αυτές σημαντικές συζητήσεις -οι οποίες, αναμενόμενο, βρέθηκαν ως κεντρικό/προβεβλημένο πεδίο στα προγράμματα των δυο βασικών διεκδικητών της εξουσίας- έρχονται και συναντώνται. Πρόκειται για τα ακίνητα/για τον τομέα των κατασκευών. 
Όπου, για να δώσουμε δύο «εύκολα» όσο και δυσάρεστα στοιχεία (που όμως, αντιστρεφόμενα, μπορούν να αναδειχθούν σε ελπιδοφόρα), οι επενδύσεις σε κατασκευαστικά έργα είχαν υποχωρήσει το 2017 στο 1/4 του επιπέδου που βρίσκονταν το 2007 (στα 9,6 δισ. ευρώ έναντι 34,1 δισ.: ζαλιστικό). και αντιπροσωπεύουν μόλις 5,3% του ΑΕΠ έναντι 10% μέσου όρου Ε.Ε., 8% σε Ιταλία και Πορτογαλία,8,9% στη Βουλγαρία, 9,3% στην Κύπρο.

Ο κ. Soros και οι εκλεκτοί του συστήματος του

analyst


Όταν ένα κόμμα εμφανίζεται ισχυρό από τις δημοσκοπήσεις που πληρώνει το ίδιο ή/και οι υποστηρικτές του, τότε από αυτό και μόνο οι πιθανότητες του να εκλεγεί είναι πολύ μεγαλύτερες – ενώ προσελκύει περισσότερα στελέχη επειδή «μυρίζονται αίμα», με την έννοια πως οι προοπτικές εκλογής τους αυξάνονται εάν συμμετέχουν σε αυτό το κόμμα, ανεξάρτητα από την πολιτική τους ιδεολογία, εάν το κατηγορούσαν στο παρελθόν κοκ., αφού αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μόνο ο μισθός και τα προνόμια του βουλευτή. Ως εκ τούτου, σε ένα τόσο διεφθαρμένο κοινωνικό περιβάλλον, οι δυνατότητες επιρροής των οικονομικά ισχυρών είναι εκ των πραγμάτων εξαιρετικά μεγάλες – ενώ των απλών Πολιτών περιορισμένες.
.

Ανάλυση

Εισαγωγικά, είναι φανερό πως το σύστημα έχει τρομοκρατηθεί από την εμφάνιση των πατριωτικών δημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη – από την κατανόηση του πού οφείλεται η δυναμική τους στις κοινωνίες και ποιές εισοδηματικές τάξεις τα στηρίζουν με την ψήφο τους έχοντας συνειδητοποιήσει τις οικονομικές πτυχές της μετανάστευσης (ανάλυση). Έχει τρομοκρατηθεί επίσης από τις αντιδράσεις των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία, οι οποίες θα είναι μόνο η αρχή εάν το σύστημα επιμείνει στη λεηλασία των πολλών, προς όφελος των λίγων – του 99% από το 1%.
Έτσι προωθεί μεταξύ άλλων τους νέους εκλεκτούς του από τα αριστερά (άρθρο) στη θέση των αποτυχημένων, ταυτόχρονα με τους παραδοσιακούς από τα δεξιά – επιδιώκοντας με αυτόν τον τρόπο να συνθλίψει και από τις δύο πλευρές τις υγιείς αντιστάσεις της πλειοψηφίας των Πολιτών που ενδιαφέρονται για την πατρίδα τους και τα παιδιά τους, περισσότερο από τον ίδιο τους τον εαυτό.

Το αέναο σπιράλ του χρέους

analyst


Η ελίτ έχει στα χέρια της τα εργαλεία παραγωγής χρέους, ενώ όλοι εμείς είμαστε συλλογικά υπεύθυνοι για την ξέφρενη, ασυγκράτητα αυξανόμενη άνοδο των χρεών. Οι πολιτικοί βέβαια υπόσχονται διαρκώς πως θα ελέγξουν το δημόσιο χρέος – δεν υπάρχουν όμως ποτέ αρκετά χρήματα, με τα οποία να μπορεί να χρηματοδοτηθεί το δημόσιο, καθώς επίσης να πληρωθούν οι τόκοι, με τους οποίους επιβαρύνεται το κράτος

.

Άποψη

- του Βασίλη Βιλιάρδου
Υπήρχαν ασφαλώς εποχές όπου η ελίτ, οι κάτοχοι της εξουσίας δηλαδή στον πλανήτη, οδηγούσαν μαζικά τους ανθρώπους στο θάνατο – συνήθως όμως θεωρούσαν προτιμότερο να εργάζονται οι άλλοι για αυτούς, έτσι ώστε να αποκομίζουν κέρδη
Ειδικότερα, από το ξεκίνημα της ανθρώπινης ιστορίας, όλα εξελίσσονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: υπάρχει μία περιορισμένη ελίτ, η οποία προσπαθεί να αναγκάσει την υπόλοιπη ανθρωπότητα να τοποθετηθεί κάτω από το ζυγό της.
Όταν κάποιος έπρεπε στο παρελθόν να συμμετέχει ως εργάτης στην κατασκευή μίας πυραμίδας, να προσφέρει αργότερα το ένα τρίτο της σοδειάς του στο γαιοκτήμονα ή να δίνει σήμερα το μισό του εισόδημα στην εφορία, συνεχίζει ουσιαστικά να υποχρεώνεται στην ίδια διαδικασία: να κάνει πλουσιότερους τους ισχυρούς, εις βάρος του. Με απλά λόγια, μετατρέπεται σε σκλάβο, σε ανθρώπινο δυναμικό, σε «φυσικό πόρο» (Human resource), ο οποίος αξιοποιείται καταληστευμένος, εξυπηρετώντας αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν τη Δύναμη.

Η μεγάλη πρόκληση του διαδικτύου


Τώρα γίνονται με αρκετή οξύτητα ορατές και αισθητές οι διάφορες αφανείς πτυχές του διαδικτύου, κάποιες από τις οποίες προϋπήρχαν ως ανθρώπινες συμπεριφορές, αλλά σε μικρή κλίμακα. 

Γράφει ο Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος

Όταν το διαδίκτυο ξεκινούσε, σαφώς, δρομολογούσε τη μεγαλύτερη επικοινωνιακή επανάσταση μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας. Παράλληλα άνοιγε νέους δρόμους στη νέα βιομηχανική επανάσταση και ανέτρεπε τους περισσότερους από τους παραδοσιακούς κανόνες της δημοσιογραφίας. Παράλληλα όμως, το Διαδίκτυο άνοιγε νέες προοπτικές και στους εχθρούς των ανοικτών κοινωνιών, οι οποίοι έβλεπαν να τους προσφέρονται νέα εργαλεία προπαγάνδας, λαϊκισμού, ψευδολογίας, συνωμοτικών αντιλήψεων και εξαπάτησης της κοινής γνώμης.
Ακόμα περισσότερο, η δυνατότητα του κάθε πολίτη να διαδίδει μέσω του διαδικτύου το κοντό και το μακρύ του ανωνύμως, ταχύτατα και σε μεγάλα πλήθη, έφερνε νέα ήθη και έθιμα στη δημοσιογραφία, η οποία βρισκόταν αντιμέτωπη με νέες και εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Για παράδειγμα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1990 υπήρχαν σε παγκόσμιο επίπεδο 22.000 ιστότοποι, ο σημερινός αριθμός τους ξεπερνά το 1,4 δισεκατομμύριο. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ποιο είναι το μέγεθος του ψηφιακού ωκεανού στον οποίο ήλθαν να προστεθούν και 3 δισεκατομμύρια χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είναι κατάδηλο έτσι ότι ο κόσμος εκτός σύνδεσης (offline) μετατοπίστηκε σε σύνδεση (online).

Η ΕΕ να διδαχθεί από το δόγμα που ίσχυε στην αρχαία Ρώμη


των Σάββα Ρομπόλη-Βασίλη Μπέτση
Οι νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τη δεκαετία του 1970 στη Βρετανία και από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στη Γερμανία, με το επιχείρημα της αύξησης των μισθών και της μείωσης της ανεργίας, γενικεύτηκαν σε όλη την ΕΕ μέχρι σήμερα, φιλοδοξώντας να συνεχίζουν να εφαρμόζονται στο άμεσο και στο απώτερο μέλλον.
Όμως, σε αντίθετη κατεύθυνση από την διακηρυσσόμενη επιχειρηματολογία τους, έχουν δημιουργήσει, με τη μείωση των μισθών, την αύξηση της ευελιξίας, την αύξηση της ανεργίας, τη διεύρυνση της φτωχοποίησης και των ανισοτήτων, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, συνθήκες, μεταξύ άλλων, υπαρξιακής κρίσης, κρίσης εμπιστοσύνης, διάβρωσης της δημοκρατικής της λειτουργίας και αμφισβήτησης της συνεκτικής προοπτικής της ΕΕ.
Τα κοινωνικοοικονομικά, παραγωγικά και πολιτικά αυτά δεδομένα σημαίνουν ότι εάν δεν ανατραπεί η μέχρι σήμερα πορεία κοινωνικής αποσύνθεσης, αποδημοκρατικοποίησης και αποευρωπαϊκοποίησης της ΕΕ, τότε η αναπτυξιακή και δημοκρατική πολιτική της προοπτική θα απειληθεί από το κοινωνικό κόστος των στρατηγικών της επιλογών και των ασκούμενων περιοριστικών πολιτικών.

Χρηστικός οδηγός για τη συμπλήρωση των φορολογικών δηλώσεων από την ΑΑΔΕ (Και σε ηχογραφημένη μορφή)

taxheaven




Δημοσιεύθηκε από την ΑΑΔΕ χρηστικός οδηγός δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων για την συμπλήρωση δηλώσεων Φορολογίας Εισοδήματος Μισθωτών – Συνταξιούχων.


Επίσης αναρτήθηκε ο χρηστικός οδηγός, σε ηχογραφημένη μορφή, για τη συμπλήρωση της Δήλωσης Φορολογίας Εισοδήματος Μισθωτών και Συνταξιούχων οικονομικού έτους 2018, για τη διευκόλυνση των ατόμων με δυσκολίες ανάγνωσης κειμένων (προβλήματα όρασης, δυσλεκτικοί, ηλικιωμένοι). Ο ακουστικός οδηγός είναι διαθέσιμος ΕΔΩ.






Τον χρηστικό οδηγό κατεβάστε τον από εδώ

Πηγή: Taxheaven © 
Δείτε περισσότερα https://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/44935



Η κρίση «κούρεψε» τον εισοδηματικό προσδιορισμό της μεσαίας τάξης


Τι συμπεράσματα προκύπτουν από την ετήσια έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης της ΕΛΣΤΑΤ

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Του Θάνου Τσίρου 

Η μεσαία τάξη βρέθηκε -και παραμένει- στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, με τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του ελληνικού λαού στις 7 Ιουλίου να ερίζουν ως προς τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από εδώ και στο εξής, αλλά και ως προς τα αποτελέσματα των πολιτικών που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα. 
Πριν η συζήτηση φτάσει στον αντίκτυπο των μέτρων που υιοθετήθηκαν μέχρι σήμερα, αλλά και στις προτάσεις για τις παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα, ανακύπτει το βασικό ερώτημα: Ποια είναι η μεσαία τάξη στην Ελλάδα σήμερα; Ουσιαστικά υπάρχουν δύο πηγές δεδομένων από τις οποίες μπορεί κάποιος να αντλήσει τον ορισμό τουλάχιστον με ποσοτικά κριτήρια. 
Η πρώτη είναι η έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης που πραγματοποιεί κάθε χρόνο η ΕΛΣΤΑΤ. Είναι μια δειγματοληπτική έρευνα η οποία διενεργείται σε δείγμα περίπου 24.300 νοικοκυριών ή περίπου 56.600 πολιτών.
Η δεύτερη είναι τα φορολογικά στοιχεία που συλλέγει η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) μέσω των φορολογικών δηλώσεων. Η έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ χαρακτηρίζει ως «μεσαία τάξη» τους εργένηδες με ατομικό εισόδημα από 5.373 ευρώ έως 11.200 ευρώ ετησίως, τους παντρεμένους με οικογενειακό εισόδημα από 11.795 ευρώ έως 16.800 ευρώ, τους συζύγους με δύο ανήλικα παιδιά κάτω των 14 ετών και εισόδημα από 11.283 ευρώ έως 23.520 ευρώ, όπως επίσης και τους παντρεμένους με δύο παιδιά άνω των 14 ετών και ετήσιες απολαβές από 10.746 ευρώ έως 22.400 ευρώ. 

ΝΑΥΣΙΝΟΟΣ - ΜΙΝΥΕΣ - ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ - ΔΡ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΑΥΣΙΝΟΟΣ - NAUSINOUS - ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΜΠΕΖΟΥΓΛΩΦ




ΝΑΥΣΙΝΟΟΣ - ΜΙΝΥΕΣ Α' ΜΕΡΟΣ: ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ

Ο ΔΡ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΡΙΑΝΟ ΜΠΕΖΟΥΓΛΩΦ


ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΑΚΗΣ ΤΑΦ

ΚΑΜΕΡΑ ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΗΣ

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ:
ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ, Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ (ΑΜΦΕΙΟΝ), ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ,, ΟΙ ΜΙΝΥΕΣ, Ο ΔΥΪΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΙΝΥΩΝ, ΚΟΙΛΗ ΚΑΙ ΚΗΤΩΕΣΣΑ ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ, ΑΡΧΑΙΑ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ, ΘΕΡΑΠΝΗ, ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ Ι.Γ.Μ.Ε., ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΩΝ ΜΙΝΥΩΝ, ΜΙΝΥΕΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ

Α) ΤΟ ΑΜΦΕΙΟΝ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΒΑΘΜΙΔΩΤΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΕΣ ,,, Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΤΑΙ ΣΤΟ 2750 ΠΧΧ (ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ) ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ... Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣ ΣΠΑΡΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΣΦΡΑΓΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΣΧΕΔΟΝ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΣ ... 

Β) ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΠΕΛΛΑΝΑΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 

Γ') ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ (ΙΓΜΕ) ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ Ο,ΤΙ Η ΠΕΛΛΑΝΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ ΗΤΑΝ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ (ΚΟΙΛΗ & ΚΗΤΩΕΣΣΑ - ΜΑΣ ΛΕΕΙ Ο ΟΜΗΡΟΣ - ΔΗΛΑΔΗ ΛΕΚΑΝΗ, ΚΟΥΦΙΑ, ΛΑΚΕ LAKE & ΔΑΙΜΩΝ - ΘΕΪΚΗ ΤΙΤΑΝΩΝ ΠΟΛΗ) 

Δ') ΣΤΗΝ ΠΕΛΛΑΝΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΑΝΑΚΑΛΥΦΤΗΚΕ Ο ΤΑΦΟΣ 5 ... ΜΕ ΔΥΟ ΑΣΥΛΗΤΕΣ ΠΛΑΪΝΕΣ ΚΟΓΧΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΑΝΑΣΚΑΦΕΑΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΤΕΧΩΣΕ ΤΟΝ ΤΑΦΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΚΡΥΒΕ ΠΟΛΛΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ ΝΑ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ.) ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ 5 ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ .....

Συνέντευξη Ν. Λυγερού με τον Γ. Καρποδίνη, Albedo 14. 20/06/2019






Ο τζίτζικας (της Μιράντας Ξαφά) και ο μέρμηγκας. Η τρίτη εκδοχή...

Το Ποντίκι


του Δημήτρη Μηλάκα
Σε ... εμπνευσμένο της άρθρο της στην Καθημερινή η γνωστή σπόνσορας της νεο-φιλελεύθερης «ηθικής» κυρία Μιράντα Ξαφά χρησιμοποίησε μια δική της παραλλαγή του μύθου του Αισώπου με το εργατικό μυρμήγκι που προνοεί και ευημερεί και το επιπόλαιο τζιτζίκι που τελικά πεθαίνει της πείνας. Στην εκδοχή της κυρίας Ξαφά, τελικά, το επιπόλαιο τζιτζίκι την βγάζει ζάχαρη καθώς παρεμβαίνει το κοινωνικό κράτος και οι μικροπολιτικές /συνδικαλιστικές σκοπιμότητες Κουκουέδων, Συριζομαδούρων, τσακαλώτων και σκουρλέτηδων. Το αποτέλεσμα της εκδοχής του μύθου της κυρίας Ξαφά είναι τελικά η καταστροφή: Το κράτος που τρέφει τζιτζίκια καταρρέει, τα μυρμήγκια μεταναστεύουν και τελικά ακόμη και τα τεμπέλικα τζιτζίκια σαπίζουν ηθικά και βιολογικά στο περιθώριο μιας κατεστραμμένης κοινωνίας. Αυτή είναι η εκδοχή της κυρίας Ξαφά. Ωστόσο, υπάρχει και μια ακόμη εκδοχή η οποία έχουμε την εντύπωση ότι αποτυπώνει καλύτερα και πιο πιστά την πραγματικότητα. Ας δούμε κι αυτήν την εκδοχή του μύθου...
'Ηταν λοιπόν το εργατικό μυρμήγκι που όλο το καλοκαίρι δούλευε σκληρά επισκευάζοντας την φωλιά και μαζεύοντας τα απαραίτητα για να περάσει ο δύσκολος χειμώνας. Το τζιτζίκι έσκαγε μύτη με το ανοιχτό τζιπάκι, μουσική στο τέρμα, φορτωμένο με τζιτζικήνες, σανίδες του σερφ και φωνάζοντας στο εργατικό μυρμήγκι το καλούσε να πάνε μια βόλτα στη θάλασσα. «τι σκοτώνεσαι ρε, μια ζωή την έχουμε κλπ κλπ». Όλο το καλοκαίρι αυτή η δουλειά, μα το μυρμήγκι ατάραχο συνέχιζε να προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει τον δύσκολο χειμώνα.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ 1911



ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



Σύνταγμα είναι ο θεμελιώδης νόμος επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας μιας χώρας όσον αφορά τα δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση και βασικούς κανόνες λειτουργίας του κράτους και των θεσμών. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης 1821 - 1829, ψηφίσθηκαν τρία Συντάγματα. Πρώτο σύνταγμα ήταν αυτό που ψηφίστηκε από την Α' Εθνοσυνέλευση στις 1 Ιανουαρίου 1822 στην Επίδαυρο με ονομασία «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος». Αυτό αναθεωρήθηκε το 1823 από την Β' Εθνοσυνέλευση στο Άστρος με τον «Νόμο της Επιδαύρου». Η Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας το 1827 ψήφισε το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος» το οποίο όμως αναστάλθηκε από την Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους μετά από πρόταση του Ιωάννη Καποδίστρια. Το 1832 η Ε' Εθνοσυνέλευση Ναυπλίου στο Ναύπλιο ψήφισε το «Ηγεμονικόν Σύνταγμα» το οποίο όμως δεν εφαρμόστηκε και ο Όθων βασίλευσε χωρίς σύνταγμα μέχρι το Μάρτιο του 1844...


Σύνταγμα παραχωρήθηκε μετά από την εξέγερση της Γ' Σεπτεμβρίου 1843. Αυτό το Σύνταγμα του 1844 (τ.Α' 5/18.3.1844), εγκαθίδρυσε τη συνταγματική μοναρχία και βασίστηκε αρκετά στο Γαλλικό σύνταγμα του 1830 και το Βελγικό του 1831. Μετά την ανατροπή του Όθωνα ψηφίστηκε στην Αθήνα, Σύνταγμα του 1864 (τ.Α' 48/17.11.1864), το οποίο εισήγαγε τον θεσμό της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Το σύνταγμα του 1864 αναθεωρήθηκε με το Σύνταγμα του 1911 (τ.Α' 127/1.6.1911) ενώ τα έτη 1920 και 1924 αποπειράθηκε να αναθεωρηθούν ξανά αλλά η διαδικασία διακόπηκε λόγω επαναστατικών πράξεων.

Το 1926 συντάχθηκε το «Σύνταγμα της τριακονταμελούς επιτροπής» το οποίο δεν ίσχυσε αφού συντάχθηκε νέο από αναθεωρητική βουλή που ψήφισε το «Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας» με το οποίο το πολίτευμα μετατρεπόταν σε αβασίλευτη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το 1935 επανήρθε η μοναρχία με το σύνταγμα του 1864 / 1911 αλλά μετά την δικτατορία της 4 Αυγούστου 1936 έπαυσαν να ισχύουν ουσιώδεις διατάξεις του. Μετά τον Β' Π. Π. το σύνταγμα αναθεωρήθηκε το 1952. Η δικτατορία παρουσίασε νέο Σύνταγμα το 1968 το οποίο επικυρώθηκε στο δημοψήφισμα του ίδιου έτους και ένα νεώτερο το 1973 που επίσης επικυρώθηκε με δημοψήφισμα το 1973, το οποίο έπαυσε να έχει ισχύ με την πτώση της το 1974.

Πως η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έπεσε στην αμερικανική αγκαλιά


του Κώστα Μελά
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η σοσιαλδημοκρατία ακολούθησε σχεδόν πιστά στην εξωτερική πολιτική τις επιλογές της άρχουσας τάξης και των κρατικών παραδόσεων της δικής της χώρας. Επιλογές και παραδόσεις, οι οποίες είχαν διαμορφωθεί κατά κανόνα από τα συντηρητικά κόμματα ως αυθεντικών εκφραστών της κάθε εθνικής άρχουσας τάξης.
Την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’70, την σοσιαλδημοκρατία χαρακτηρίζει ένας ιδιότυπος κοινωνικός εθνικισμός. Παράλληλα, υιοθέτησε την κοινή ευρωπαϊκή προοπτική, η οποία θα αποτελούσε έναν κοινό ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο ενταγμένο στο πλαίσιο της αμερικανικής γεωστρατηγικής ηγεμονίας και της αντιπαράθεσης των δύο συστημάτων. Τα περισσότερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα θεώρησαν τη δική τους κατάσταση τόσο θετικά ώστε ενστερνίστηκαν τον εθνισμό. Άλλα είχαν επικεντρωθεί στην εφαρμογή του προγράμματός τους στην πατρίδα τους, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις διεθνείς εξελίξεις. Ο διεθνισμός στην πράξη είναι πολύ δύσκολος.
Στην πορεία, η σοσιαλδημοκρατία επιχείρησε να δημιουργήσει ένα περισσότερο θεσμοποιημένο όχημα για την αντιμετώπιση του διεθνούς ανταγωνισμού των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας στο νέο παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο που επέβαλε η αμερικάνικη κυριαρχία. Η όξυνση των αντιθέσεων του ευρωπαϊκού οικονομικού υποδείγματος, λόγω εσωτερικών και εξωτερικών αιτίων, οδήγησε την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία να ταυτιστεί ουσιαστικά με τις παγκοσμιοποιητικές διαδικασίες, χωρίς όμως να αντιληφθεί τις μακροχρόνιες επιπτώσεις που αυτές θα είχαν στην ταυτότητα της.

Η οργανική σχέση του εθνομηδενισμού με την ξενοκρατία


του Παναγιώτη Ήφαιστου
Ο πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου εισήγαγε πλήθος νεολογισμών στο σύγχρονο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο. Ένας τέτοιος όρος είναι το ‘εξωελληνική νοοτροπία’, που τον εισήγαγε στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Αφορούσε πολιτικό πρόσωπο του κόμματός του που βρέθηκε να κατέχει υψηλή θέση στις Βρυξέλλες και δεν φειδόταν υψιτενών ειρωνικών δηλώσεων για θέσεις της Ελλάδας που αφορούσαν τα βαλκανικά προβλήματα.
Το εξωελληνικό αλληθώρισμα όπως το εννοούσε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου έκτοτε δυνάμωσε και τα τελευταία χρόνια πρυτανεύει. Ίσως και να είναι το κύριο διακύβευμα των εκλογών που επέρχονται. Σε συνδυασμό με τον πολυσχιδή και βαθύτατων προεκτάσεων όρο (μεταμοντέρνος) εθνομηδενισμός, ο όρος ‘εξωελληνική νοοτροπία’ του Παπανδρέου εμπεριέχει ενδεχομένως όλα τα αίτια των συγκαιρινών παθολογιών.
Συνοψίζεται από το γεγονός ότι πολλά μέλη του πολιτικού προσωπικού και φορέων επιστημονικών τίτλων αμφισβητούν ακόμη και τον όρο ‘εθνικό συμφέρον’. Σε κάθε περίπτωση με λόγια, συνθήματα και πράξεις υποστηρίζουν ότι το ελληνικό εθνικό συμφέρον έπεται και δεν προτάσσεται αλλότριων κριτηρίων που παράγει ο θολός και ανυπόστατος «προοδευτικός» οικουμενισμός τους. Αλλά και ο ακόμη πιο ανυπόστατος ευρωπαϊστικός διεθνισμός τους.

Είναι παρωχημένος ο Δημοκρατικός Πατριωτισμός του Ρήγα;


του Λουκά Αξελού
Στο πεδίο της δημοκρατίας, του δήμου, των ισονομικών διατάξεων που αφορούν τους πολίτες τόσο κατά μόνας, όσο και ως δημοκρατικά οργανωμένο σύνολο, τα συγκλίνοντα και από κοινού αναδεικνυόμενα παραδείγματα είναι αρκετά, έτσι όπως αποτυπώνονται στην αναλυτική από τον Ρήγα περιγραφή των φυσικών δικαίων στο  τμήμα των «Δικαίων του Ανθρώπου», στο άρθρο 2 σε σχέση με το αντίστοιχο γαλλικό, στην ισότητα όλων απέναντι στον νόμο ανεξάρτητα από την εθνική, θρησκευτική ή ταξική τους κατάσταση στο άρθρο 3, στην ιεράρχηση της ελευθερίας ως μέγιστης θετικής αξίας στα άρθρα 6 και 9, στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων της ανεξιθρησκίας, του συνέρχεσθαι, συνεταιρίζεσθαι και της ελευθεροτυπίας στο άρθρο 7.
Η ριζοσπαστικότητα του Ρήγα, διάχυτη σε όλο το σώμα της Νέας Πολιτικής Διοικήσεως,κορυφώνεται στο ζήτημα των δικαιωμάτων κάθε κατηγορουμένου, όπου πέρα από την ρητή διατύπωση, του ότι δεν υφίσταται αδίκημα και δεν επιβάλλεται ποινή άνευ νόμου που από προηγούμενα ορίζει τα του αδικήματος και της ποινής (Nullum crimen nulla poena sine lege), απαιτεί την πλήρη τήρηση της νομιμότητας, την ανθρώπινη μεταχείριση των κρατουμένων και την απαγόρευση βασανιστηρίων (άρθρα 10-14).
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αλλά και πρωτοπόρες για την εποχή του είναι οι ισονομικές προσεγγίσεις του, που –τηρουμένων των αναλογιών– αντιστοιχούν σε μια προχωρημένη-προοδευτική αντίληψη «κράτους προνοίας» της εποχής μας. «Αι δημόσιαι συνδρομαί και ανταμοιβαί είνε ένα ιερόν χρέος της πατρίδος»επισημαίνει στο άρθρο 21 για να προχωρήσει στο επόμενο άρθρο 22 στην άκρως προοδευτική διατύπωση, που απουσιάζει από το αντίστοιχό του γαλλικό άρθρο «Όλοι χωρίς εξαίρεσιν έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα. Η πατρίς έχει να καταστήσει σχολεία εις όλα τα χωρία δια τα αρσενικά και τα θηλυκά παιδία. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη. Να εξηγούνται οι παλαιοί ιστορικοί συγγραφείς, εις δε τας μεγάλας πόλεις να παραδίδεται η γαλλική και η ιταλική γλώσσα. η δε ελληνική είναι απαραίτητος».

Η δημοκρατία του πληκτρολογίου


του Ηλία Γιαννακόπουλου
«Εκεί που συλλογίζεσαι ποιος είσαι και τι έκανες / πόσο ανοίχτηκες στους άλλους για να σε δεχτούν / πόσο επιδείχτηκες στο κοινό για να τους αρέσεις /…..πόσο αντέδρασες……. αυτοί που έλεγαν ότι μάχονται για τους φτωχούς / όταν άκουγες να δημιουργούν υπέρ των αδικημένων /…πόσο ενίσχυσες αυτούς που τους προσφέρθηκες να σε δυναστεύουν…» (Τίτος Πατρίκιος, ‘Σε βρίσκει η ποίηση’).
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση έρχονται σε αντιπαράθεση η αλήθεια με το ψεύδος, το επιχείρημα με το σύνθημα, ο λαϊκισμός με τη λαϊκότητα, η δημαγωγία με την πειθώ, ο άνθρωπος – πολίτης με τον άνθρωπο – ιδιώτη, ο λόγος με την εικόνα και τέλος ο ρεαλισμός με την ουτοπία. Τα ζεύγη αυτά των αντιθέσεων αισθητοποιούν το επίπεδο – υγεία της δημοκρατίας, αλλά δοκιμάζουν και τις αντοχές της. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος στη «δημοκρατία της κρίσης» να επιπλέουν και να κυριαρχούν οι δημοκόποι, οι κόλακες, οι καιροσκόποι και οι έμποροι ονείρων. Οι άλλοι, οι απέναντι, οι θεματοφύλακες της «δημοκρατικής ηθικής» είτε σωπαίνουν είτε θεωρούνται ως γραφικοί και αθεράπευτα ιδεαλιστές.
Βέβαια κάποιοι θα μπορούσαν να αντιτείνουν με πάθος πως η δημοκρατία ως πολίτευμα, τρόπος ζωής και φιλοσοφικής θεώρησης χαρακτηρίζεται από την εξουσία του Λόγου, με όλες τις σημασιολογικές του αποχρώσεις. Όσο η δημοκρατία λειτουργεί σωστά ο λόγος στοχεύει στην ανάδειξη και προβολή της πραγματικής εικόνας του κόσμου και των προβλημάτων της κοινωνίας. Χρησιμοποιεί ως μέσο τα επιχειρήματα και την πειθώ για την προαγωγή του κοινού συμφέροντος.

Πανελλαδικές: Κάτω από τη βάση πολλοί υποψήφιοι


Μεγάλη συγκέντρωση βαθμολογιών κάτω από τη βάση και μεγάλη διασπορά στις βαθμολογίες άνω του δέκα «δείχνουν» τα στατιστικά που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, μετά την ανακοίνωση των βαθμολογιών των πανελλαδικών εξετάσεων.
Ιδιαίτερα σε Βιολογία Γενικής Παιδείας και Μαθηματικά Προσανατολισμού, το ποσοστό των γραπτών κάτω της βάσης ήταν εξαιρετικά μεγάλο: 64,99% για τη Βιολογία και 61,03% για τα Μαθηματικά. Αναλυτικότερα, όσον αφορά την Ομάδα Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών, το μεγαλύτερο ποσοστό βαθμολογιών κάτω από τη βάση κατέχει το μάθημα της Ιστορίας. Το 47,20% των υποψηφίων έγραψαν κάτω από 10, ενώ μόλις το 9,04% συγκέντρωσε βαθμολογία από 18 έως 20.
Επίσης, στα Αρχαία, το μεγαλύτερο ποσοστό καταγράφεται στις βαθμολογίες 5-10 (το 26,24% των υποψηφίων), ενώ υψηλή βαθμολογία (18-20) συγκέντρωσε το 2,84% των υποψηφίων.
Για το μάθημα των Λατινικών, μπορεί κανείς να πει ότι οι βαθμολογίες ήταν των… άκρων, αφού υο 30,29% των υποψηφίων έγραψε κάτω από τη βάση, ενώ το 24, 23% αρίστευσε (18-20).

Η Αλβανία ως ναρκο-κράτος

Ινφογνώμων Πολιτικά


Του Κώστα Ράπτη 
Η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και χώρα υποψήφια για ένταξη στην Ε.Ε. - είναι επίσης το μόνο ναρκο-κράτος της Ευρώπης.
Σύμφωνα με τον ορισμό του ΔΝΤ, ναρκο-κράτος (narco-state) είναι αυτό στο οποίο όλοι οι νόμιμοι θεσμοί έχουν διαβρωθεί από την ισχύ και τον πλούτο του παράνομου εμπορίου ναρκωτικών.
Η πολιτική κρίση που μαίνεται στη γειτονική χώρα, ιδίως αφότου ο πρόεδρος Ιλίρ Μέτα ακύρωσε υπό το βάρος των διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης την προγραμματισμένη για τις 30 Ιουνίου διεξαγωγή των δημοτικών εκλογών στις οποίες ωστόσο φέρεται αποφασισμένος να προχωρήσει ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα, δεν μπορεί να ερμηνευθεί χωρίς να ληφθεί υπόψη αυτή ακριβώς η διάβρωση των θεσμών.
Χαρακτηριστική είναι η αφορμή κλιμάκωσης της κρίσης, ήτοι η δημοσιοποίηση από τη γερμανική ταμπλόιντ εφημερίδα Bild των ηχογραφημένων συνομιλιών του δημάρχου Δυρραχίου και τοπικού επικεφαλής του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος Vangjush Dako με τον Astrit Avdylaj, διεθνούς ναρκο-συμμορίας, με αντικείμενο την εξαγορά ψήφων για τις βουλευτικές εκλογές του 2017.

"ΕΛΛΗΝΟΠΕΛΑΣΓΙΚΗ ΟΜΟΓΛΩΣΣΙΑ" - Η Αρχαία Ελληνική Διάλεκτος των Αρειμενίων Βλάχων

Ασύμμετρη πολεμική τακτική


Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Deutsche Welle
Μπορεί να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τη στρατιωτική υπεροχή των Αμερικανών έναντι του Ιράν, ωστόσο η διαφαινόμενη ασύμμετρη πολεμική τακτική της Τεχεράνης προβληματίζει την Ουάσιγκτον.
Η αναζωπύρωση της έντασης μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης τις τελευταίες εβδομάδες, η λεκτική αντιπαράθεση, αλλά και οι ισχυρισμοί περί κατάρριψης drone καταδεικνύουν ότι σε κάθε περίπτωση το Ιράν είναι ένας «υπολογίσιμος» αντίπαλος, τον οποίο δεν θα έπρεπε να υποτιμούν οι ΗΠΑ.
Όσον αφορά το αμιγώς στρατιωτικό σκέλος, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την υπεροχή των Αμερικανών. Την ίδια ώρα όμως οι Ιρανοί διαθέτουν έναν ισχυρό εξοπλισμό σε πυραύλους ακριβείας, πυραύλους Κρουζ, καθώς και drones. Γι’ αυτό και μόνο ένας πόλεμος εναντίον του Ιράν θα συνιστούσε τεράστια πρόκληση για τις ΗΠΑ. Σε περίπτωση σύρραξης, η Τεχεράνη θα χρησιμοποιούσε πιθανότατα το οπλοστάσιο αυτό όχι μόνο για να πλήξει αμερικανικούς στρατιωτικούς στόχους, αλλά και εναντίον αμάχων στην ευρύτερη περιοχή.