του Κωνσταντίνου Κόλμερ
Εάν θέλει κάποιος να ιδεί την χειροτέρευση της οικονομικής καταστάσεως της χώρας επί ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται ν’ αναλογισθή την κατάρρευση της ΔΕΗ. Aρκεί να παρατηρήσει την επιδείνωση των εξωτερικών συναλλαγών της χώρας και την εξάρτηση της από τις εισαγωγές ξένων
Το πρώτο τετράμηνο του τρ. έτους (Ιαν-Απρίλιος) οι εισαγωγές αυξήθησαν 8% στα 18,2 δις. ευρώ ενώ οι εξαγωγές έμειναν στάσιμες στα 10,5. Και αν μεν αυτό ήταν αποτέλεσμα της βελτιώσεως του βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού λαού, μετά από μία δεκαετία συρρικνώσεως, δεν θα ήταν τόσον ανησυχητικό όσον απογοητευτικό.
καταναλωτικών προϊόντων. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Όλοι οι δείκτες κοινωνικής ευημερίας συνεχίζουν την υποχώρηση των και μόνο η εξάρτηση της εγχωρίου καταναλώσεως από τις εισαγωγές αγαθών αυξάνει ,εξ αιτίας κυρίως της πτώσεως της εγχωρίου παραγωγής εμπορευσίμων προϊόντων.
Πλην των εξαγωγών προϊόντων πετρελαίου από τα τρία διυλιστήρια της χώρας, η υπόλοιπη βιομηχανία φυτοζωεί, εξ αιτίας της αδυναμίας του Τραπεζικού συστήματος να την χρηματοδοτήσει και οπωσδήποτε της ελλείψεως επενδύσεων εκσυγχρονισμού και επεκτάσεων του δυναμικού της. Φαίνεται αυτό και στην απασχόληση του εργατικού δυναμικού που εξαιρέσει του εποχικού Τουρισμού, εμφανίζεται μειωμένη.
Οι Τουριστικές εισπράξεις, παρά την εφετεινή ζωηρή αύξηση των (23%), δεν παρέχουν ανακούφιση μεγάλη στο… ανισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών καθώς συμβάλλουν κι’ αυτές στην άνοδο των εισαγωγών (τροφίμων, καυσίμων κλπ) με την φθίνουσα προστιθεμένη αξία των.
Την εφετεινή «ευχάριστη» έκπληξη στο… ανισοζύγιο έκαμε το ναυτιλιακό συνάλλαγμα που αυξήθη 56% στα 5,3 δις. ευρώ αλλά και αυτού η καθαρή αύξηση είναι αποτέλεσμα της κρίσεως στην διεθνή ναυτιλία που εξαναγκάζει τον εφοπλισμό να φέρει συνάλλαγμα για τις επιτόπιες ανάγκες του .
Επιπλέον, η εικόνα του ανισοζυγίου το πρώτο τετράμηνο συσκοτίζεται και από τα υψηλά «τακτοποιητέα στοιχεία» και την μείωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας αλλά ελπίζεται ότι το φαινόμενο θα εξομαλυνθή στην διάρκεια του έτους.
Ένα είναι πάντως γεγονός ό,τι παρά πάντα «μεταρρυθμιστικό ζήλο» της «Τρώηκας», των παρατύπων ευρωθεσμών και του ασχέτου ΔΝΤ, η αδυναμία της Ελληνικής οικονομίας συνεχίζεται στα προ της πιστωτικής κρίσεως επίπεδα και υπονομεύει πάσαν προσπάθεια ανακάμψεως της, ηθελημένως ή αδοκήτως. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος περιοριστικός παράγων στα αναπτυξιακά σχέδια του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου