Πετρέλαιο Έχομε, Μυαλό Όχι!

του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Εχρειάσθη σχεδόν πέντε έτη, ο σ. Αλέξης Τσίπρας να εγκρίνει την σύμβαση παραχώρησης της έρευνας κι εκμετάλλευσης στην  κοινοπραξία «ΕΞΟΝ-Μόμπιλ, Τοτάλ και ΕΛΠΕ», στα θαλάσσια πεδία δυτικώς της Κρήτης, γιατί την εποχή των καταλήψεων

και εμπρησμών στο κέντρο των Αθηνών, πίστευε ότι δεν «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα».

Θα χρειασθούν άλλα τόσα χρόνια μέχρις ότου οι υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) που θ’ ανακαλυφθούν, συμβάλλουν στα δημόσια οικονομικά της χώρας, αφού προηγουμένως καλυφθούν «από τα κέρδη» οι απαραίτητες επενδύσεις της κοινοπραξίας, αξίας πολλών εκατομμυρίων δολλαρίων.

Αφ’ ης, η χούντα ανεκάλυψε τα κοιτάσματα πετρελαίου στον Πρίνο, ανοικτά της Καβάλας, πέρασαν 46 χρόνια και αν η μεταπολίτευση είχε αποδεχθή την διεθνή πρακτική της υπεράκτιας εκμεταλλεύσεως των, θα είχε σήμερα η Ελλάς πλήρες ενεργειακό ισοζύγιο και αποφύγει να χρωστά 360 δις. ευρώ μέχρις του έτους 2070.

Αλλ’ ο πολιτικός υπόκοσμος που ανέλαβε εν συνεχεία την διακυβέρνηση είχε αμφιβολίες για τα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας κι’ ας ήσαν αυτά γνωστά από της εποχής του Ομήρου (στις Πίσσες της Ηλείας) απ’ τις ιστορίες του Ηροδότου (στην Ζάκυνθο). Κι’ ας τα εξεμεταλλεύθη προπολεμικώς ο Ιωάννης Μεταξάς για λιπαντικά του στρατού και μεταπολεμικώς το διϋλιστήριο «Συρεγγέλα» στην οδό Πειραιώς. Κι’ ας τα έψαχναν οι Γερμανοί κατά την Κατοχή σε όλη την επικράτεια και -ω του θαύματος! - η Γερμανική εταιρία ΒΙΝΤΕΡΣΧΑΛ ενετόπισε αιφνιδίως το 1973 κοίτασμα του Πρίνου και για να σβήσει τα κατοχικά ίχνη τα επώλησε στην «Καναδική» εταιρία ΝΤΕΝΙΣΟΝ.

Η συσταθείσα ακολούθως υπό του Κων/νου Καραμανλή, Δημοσία Επιχείρηση Πετρελαίου έβγαλε 650 εκατομμύρια δολλαρίων από την εκμετάλλευση των αντικλίνων του Πρίνου, μέχρις ότου ο αλήστου μνήμης Κώστας Σημίτης τα πώλησε μαζί με τα πολύτιμα αρχεία της ΔΕΠ στην ΠΕΤΡΟΛΑ του Σπύρου Λάτση. Αυτός έβαλε διευθυντή έναν πρώην  πωλητή του «Μπράντυ», ο οποίος εχλεύαζε οιονδήποτε τολμούσε να ερωτήσει «τί γίνεται ρε παιδιά, με τα Ελληνικά πετρέλαια;»

Προφανώς, οι ιδιοκτήτες των εγχωρίων διϋλιστηρίων ενδιαφέροντο περισσότερο για την προμήθεια και μεταφορά ξένου πετρελαίου στην Ελλάδα και ολιγώτερον για την αξιοποίηση των Ελληνικών κοιτασμάτων. Μάλιστα ένα διορισμένος διευθυντής των κρατικών έγινε και… εφοπλιστής με πολλά πετρελαιοφόρα (ιδιοκτησίας του …υιού του).

Οι κομματάρχες εξ άλλου δεν ενδιαφέροντο παρά μόνο πώς θα κερδίσουν τις επόμενες εκλογές και δεν βοήθησαν  τις εθνικές δομές της πετρελαϊκής πολιτικής. Μάλιστα ένα υπουργός Βιο-αμηχανίας, γόνος γνωστής ποδοσφαιρικής οικογενείας, αμφισβήτησε το 1980 στο Τρίτο Σώμα Στρατού στην Θεσσαλονίκη, τον ισχυρισμό μου ότι «υπάρχει πετρέλαιο στο Κατάκωλο, στην Επανωμή και στη Λαδοξέρα»,  με το επιχείρημα ότι η δημοσιοϋπαλληλία του υπουργείου του «δεν του τ’ ανέφερε» - ώσαν να αύξαναν εξ αυτού οι μισθοί  κι’ όχι η απασχόληση της.

Μετά ήλθε ο κ. Στέφανος Μάνος που ολίγον προ της κυβερνήσεως του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 εξεχώρησε δικαιώματα ερεύνης ανατολικώς της Θάσου  στο ακρωτήριο Μπάμπουρας. Έσπευσε τότε ο Πεπονής («αν είσαι μάνα και πονείς) και κρατικοποίησε εν μια νυκτί τα «Πετρέλαια Βορείου Ελλάδος» και έτσι ο Πρίνος έπεσε σε βαθύ ύπνο, μέχρις ότου ο κ. Μαθιός Ρήγας και κ. Στάθης Τοπούζογλου τον ανέσυραν  απ’ τον βαθύ λήθαργο, αξιοποίησαν το δήθεν εξοφληθέν κοίτασμα και με γενναία χρηματοδότηση από την Γώλλ Στρήτ, θα παράγουν πάνω από 10.000 βαρέλια ημερησίως.

Οι πετρελαϊκές περιπέτειες με την Τουρκία είναι γνωστές και περιττεύει να επαναληφθούν τα «μέα κούλπα» και… κόλπα των εθνοσωτήρων.

 Υπάρχουν όμως ακόμη καθηγητάδες και  «ειδικοί» που αμφιβάλλουν εάν έχομε πετρέλαιο στην χώρα μας.

-Μυαλό δεν έχομε και πατριωτικόν ήθος.

Πηγή energia