Οι ψυχροπολεμικές δεκαετίες 1950 – 1960 - Η σχέση της Ελλάδας με τις βαλκανικές χώρες - Μέρος Α΄

Το Ποντίκι

του Ξενοφώντος Μπρουντζάκη

Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’40, η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο σπαραγμό που ακολούθησε. Από τη μια καταστράφηκε ολοσχερώς το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών της χώρας κι από την άλλη ο εθνικός διχασμός σημάδεψε ανεξίτηλα το μέλλον της. Αυτή ήταν συνοπτικά η τραγική εσωτερική πραγματικότητα την οποία η Ελλάδα της δεκαετίας του ’50 κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Από την άλλη, στο εξωτερικό είχε δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων, με νέες συνθήκες, απέναντι στις οποίες η χώρα καλείτο να τοποθετηθεί: να αναπροσαρμόσει τη διπλωματική της πολιτική εκεί που χρειαζόταν και να αναζητήσει συμμαχίες στις διεθνείς σχέσεις της. Μετά τη λήξη του Εμφυλίου η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα της Βαλκανικής (με μόνη εξαίρεση το κομμάτι της ευρωπαϊκής Τουρκίας) στην οποία δεν είχε επιβληθεί κομουνιστικό καθεστώς. Αυτό και μόνο την καθιστούσε πολύτιμο σύμμαχο της Δύσης, μιας και στα βόρεια σύνορά της τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Αλβανίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας βρίσκονταν υπό την επιρροή και τον έλεγχο της Μόσχας. Στα Βαλκάνια, λοιπόν, η Ελλάδα αποτελούσε τη μοναδική χώρα - εκπρόσωπο του δυτικού κόσμου. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε, όπως είδαμε και στο προηγούμενο σημείωμά μας, η ένταξή της στο ΝΑΤΟ το 1952.

Ο υπαρκτός από βορράν κίνδυνος

Βατερλώ η Συμφωνία των Πρεσπών

του Διονυσίου Τσιριγώτη

Οι πυρετώδεις διπλωματικές διεργασίες τις τελευταίες εβδομάδες στην ΠΓΔΜ, ενόψει του δημοψηφίσματος για τη συμφωνία των Πρεσπών, με τις συνεχείς επισκέψεις υψηλόβαθμων Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων, μεταξύ των οποίων η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, ο Αυστριακός ομόλογός της Σεμπάστιαν Κουρτς, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Τζιμ Μάτις, προδηλώνουν τις ευρύτερες γεωπολιτικές προεκτάσεις της μεταψυχροπολεμικής στρατηγικής των ΗΠΑ, της επονομαζόμενης ως «Φιλελεύθερης Ηγεμονίας» στις μείζονες περιφέρειες της Ευρασίας.

Μέσω της χρήσης πολυποίκιλων οικονομικοστρατιωτικών και διπλωματικών δράσεων, συμπεριλαμβανομένης της συστηματικής επένδυσης στην στρατιωτική ισχύ, αποσκοπεί στην εκ βάθρων συντριβή του εκάστοτε δυνητικού αμφισβητία της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας, πριν καν εκκινήσει τον στρατηγικό ανταγωνισμό με την πλανητική υπερδύναμη.

Αναδιφώντας στην μεταψυχροπολεμική διαχρονία, μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού», παρατηρούμε τις συμπαρομαρτούσες απολήξεις της «νέας διεθνούς τάξης» πραγμάτων με την κατίσχυση των νεοφιλελεύθερων, αγγλοσαξονικών ιδεωδών –ελεύθερο διασυνοριακό εμπόριο αγαθών, υπηρεσιών-κεφαλαίων, προώθηση ενός παγκόσμιου διάλογου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, «φιλελεύθερα» πολιτικά καθεστώτα, κ.α..

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις συνιστούν, η απόσχιση και μετέπειτα ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου (2008), μετά τη διάλυση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (1992), υπό τη συνεπικουρία των επί έντεκα εβδομάδων αλλεπάλληλων νατοϊκών βομβαρδισμών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (Σερβία-Μαυροβούνιο).

Και μην ξεχάσετε: «Καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται»…

iskra

του Νίκου Μπογιόπουλου

Προφανώς οι ένστολοι που ήρθαν σε επαφή με τον αιμόφυρτο και ημιαναίσθητο Κωστόπουλο λίγο πριν ξεψυχήσει, δεν είναι “μπάτσοι” και “γουρούνια”. Ούτε ένστολα “τάγματα εφόδου”, είναι.

Τι είναι; Τυπικοί εκπρόσωποι του κατόχου (μονοπωλιακά) της… νόμιμης βίας. Δηλαδή του κράτους.

Και προφανώς δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί έτσι, και φυσικά δεν είναι όλοι ίδιοι, και βεβαίως αντίξοες οι συνθήκες που δουλεύουν κοκ.

Αλλά εδώ δεν μιλάμε γι’ αυτό. Εδώ μιλάμε για εκείνο το αειθαλές «εσείς είστε το κράτος». Εδώ μιλάμε::

• Για τον μηχανισμό που κατασκευάζει “προστάτες” όπως αυτοί που επιδίδονταν σε χουντογλέντια το 1998.

O κίνδυνος παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου και η αξιοπιστία του αμερικανικού εκλογικού συστήματος

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Το γεγονός είναι αρκετά παράδοξο, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Αντιδρώντας στο περίφημο Russiagate, το σκάνδαλο ή «σκάνδαλο», αναφορικά με την ανάμειξη ή όχι της Ρωσίας στις αμερικανικές εκλογές, που έχει προκαλέσει ένα κύμα νεομακαρθισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στην αλληλένδετη, ταχεία επιδείνωση των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων, που έχει αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου, μια σειρά επιφανών Αμερικανών έκαναν έκκληση αφενός για την ασφάλεια του εκλογικού συστήματος των ΗΠΑ, αφετέρου για να αντιστραφεί η πορεία κλιμάκωσης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.

Το παράδοξο, αν μπορεί να ονομασθεί έτσι, είναι ότι κάτω από την κοινή έκκληση, συναντά κανείς ανθρώπους όπως ο γνωστότερος «αντισυστημικός» διανοούμενος της χώρας, η φωνή της αμερικανικής αμφισβήτησης Νόαμ Τσόμσκι και βετεράνους της NSA και της CIA!

Η έκκληση που δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό Nation, αποδέχεται ότι πολλοί Αμερικανοί παραμένουν βαθιά διχασμένοι σχετικά με τις αναφορές για ρωσική επέμβαση στις εκλογές του 2016, τη στιγμή ακριβώς που οι αμερικανορωσικές σχέσεις βρίσκονται στο «χειρότερο και πιο επικίνδυνο σημείο» τους εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ξεκινώντας με αφετηρία αυτές τις δύο διαπιστώσεις, ζητούν αφενός μέτρα ώστε το αμερικανικό εκλογικό σύστημα να γίνει ασφαλές σε όλες του τις πτυχές, αλλά και για να μειωθεί η ένταση μεταξύ των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων.

Τα περί «πολλών ευρωπαϊκών ταχυτήτων» εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων

 


του Παναγιώτη Ήφαιστου

Οι συζητήσεις για μια «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων» αποτελούν ισχυρή ένδειξη τάσεων, είτε προς ριζική αναδιάταξη του Ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος στο πλαίσιο μιας υπό της περιστάσεις δύσκολο ή ανέφικτο να προκύψει μεγάλης Διεθνούς Διάσκεψης που θα συμπεριλαμβάνει ΗΠΑ και Ρωσία, είτε προς μια ακόμη λιγότερο πιθανή συμπεφωνημένη μεγάλη μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΚ) που θα την προσανατολίσει ορθολογιστικά.

Το τελευταίο, αναμφίβολα, συνεπάγεται αλλαγές που θα καταστήσουν την ΕΚ κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που είναι σήμερα. Προς ποια κατεύθυνση όμως, είναι το μεγάλο ερώτημα. Για να υπάρξει απάντηση στο ερώτημα αυτό απαιτείται συμφωνία όλων ότι η ΕΚ πάσχει και ότι το μείζον είναι η σωστή διάγνωση των παθολογιών. Ο προσανατολισμός μπορεί να είναι ένας και κανένας άλλος: Απόρριψη εξομοιωτικών και εξισωτικών ιδεολογημάτων, υιοθέτηση μιας αυστηρά εθνοκρατοκεντρικής «Ευρώπης των Πατρίδων», διαφύλαξη του συνεργασιακού κεκτημένου («νομικό κεκτημένο») και διαφύλαξη του κυριότερου κεκτημένου της ΕΚ, δηλαδή τον αντί-ηγεμονικό χαρακτήρα της. Πιο απλά ως προς το τελευταίο, ομόφωνες αποφάσεις καθότι όπως σωστά υποστήριζε ο Πρόεδρος Ντε Γκολ μεταξύ κυρίαρχων κρατών Δημοκρατία σημαίνει ομόφωνες αποφάσεις στους θεσμούς που συμμετέχουν. 

Διατηρούν τα ανθελληνικά σχολικά βιβλία οι Αλβανοί – Εμπαίζουν την Αθήνα

ardin-rixi

Αλβανικό σχολικό βιβλίο Γεωγραφίας

Του Νίκου Μελέτη από το liberal.gr 

Τις απαράδεκτες συνθήκες της μειονοτικής εκπαίδευσης στην Αλβανία, που οδηγούν σε περαιτέρω συρρίκνωση του ελληνισμού και στην υποχρεωτική φυγή από τις πατρογονικές εστίες του, καταγγέλλει με ανακοίνωση της η οργάνωση της ελληνικής μειονότητας «ΟΜΟΝΟΙΑ», με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και αναδεικνύει το εξίσου σοβαρό ζήτημα τη διατήρησης και φέτος των ανθελληνικών αναφορών στα σχολικά βιβλία.

Η «ΟΜΟΝΟΙΑ» καταγγέλλει «έλλειψη φροντίδας για τις σχολικές υποδομές, καθυστερήσεις για τα σχολικά βιβλία και διατήρηση του ανθελληνικού περιεχομένου στα εγχειρίδια της Ιστορίας και της Γεωγραφίας», αναδεικνύοντας ένα σημαντικό πρόβλημα στις διμερείς σχέσεις, καθώς πλέον αφορά την αξιοπιστία της αλβανικής πλευράς σε ό,τι συζητά και συμφωνεί με την Αθήνα.

Η Συμφωνία για αλλαγή των σχολικών βιβλίων πάει τουλάχιστον μια δεκαετία πίσω, αλλά ενώ από τα ελληνικά βιβλία έχουν απομακρυνθεί οι αναφορές σε «Βόρειο Ήπειρο», τα αλβανικά βιβλία συνεχίζουν να είναι γεμάτα με ανθελληνικές και αλυτρωτικές αναφορές.

Οι ΗΠΑ, η Ευρώπη, ο Τραμπ και τα Έθνη-Κράτη

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ο πρώτος γραμματέας του ΝΑΤΟ λόρδος Ισμέϋ όρισε ως εξής τον σκοπό της Συμμαχίας: «Η Αμερική μέσα, η Ρωσία έξω και η Γερμανία στο χώμα». Οι ηγέτες των ΗΠΑ φρόντισαν να αφαιρέσουν εκ των προτέρων από τους κατεστραμμένους μεταπολεμικά Ευρωπαίους κάθε δυνατότητα και προοπτική αυτεξούσιας πορείας. Τους έδεσαν στη Συμμαχία υπό τον απόλυτο έλεγχό τους. Ο Μπρεζίνσκι θεωρούσε την ΕΕ προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Όχι επειδή δεν είχε τηλέφωνο*, αλλά επειδή δεν είχε όπλα. Δικά της όπλα για αντίσταση στις πιέσεις εχθρών και φίλων. Η Ευρώπη δεν μπορούσε να πει όχι τότε, δεν μπορεί ούτε τώρα.

Η ερειπωμένη Γερμανία ανοικοδομήθηκε όχι επειδή οι Γερμανοί είναι δουλευταράδες, αλλά επειδή οι Αμερικανοί υποχρέωσαν τους Ευρωπαίους να πληρώσουν την οικονομική ανασυγκρότηση της (Δυτικής) Γερμανίας για να υπάρχει φράγμα στη Ρωσία (τότε ΕΣΣΔ). Όποιος σχεδιάζει την αναστύλωση μιας χώρας έχει την ευχέρεια να ελέγξει τη λειτουργία της, δημιουργώντας κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ομάδες συμφερόντων που εξαρτώνται από τη χώρα-χρηματοδότη και όχι από τη χώρα όπου γεννήθηκαν ως άτομα.

Έτσι φύτρωσε και έτσι μεγάλωσε η πραγματική Ενωμένη Ευρώπη. Όχι αυτή που θα ήθελαν ίσως οι «προπάτορες» της ΕΕ, ο Ζαν Μονέ και ο Ρομπέρ Σουμάν, αλλά η Ευρώπη που ήθελε και ακόμα διαφεντεύει ο νικητής και κυρίαρχος Αμερικανός. Ήταν εύκολο για δυο λόγους:

Ο ένας είναι η Γιάλτα. Η Ευρώπη στα δυο με δυο αφεντάδες. Ούτε επαναστάσεις, ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Τι θα συμβεί αν φύγουν οι ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση

Ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή αμέσως μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών θα ζητήσει ο κ. Τσίπρας

Του Γιάννη Καμπουράκη

gkamp@naftemporiki.gr

Βάσιμο θεωρείται το ενδεχόμενο αποχώρησης του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση αφού καταψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, η έγκριση της οποίας πάντως δεν θεωρείται δύσκολη άσκηση για τον Πρωθυπουργό, σε όλα τα σενάρια. Ούτε εύκολη, ούτε δύσκολη για τον κ. Τσίπρα η ανανέωση της ψήφου εμπιστοσύνης. Το σχέδιο του Μαξίμου, οι πιέσεις στα μικρά κόμματα, ο παράγοντας των συντάξεων και ο ορίζοντας των εκλογών.

Στη συνέντευξή του στην WSJ, ο Πρωθυπουργός επιχειρεί να ακυρώσει το σενάριο που προέβλεπε πρόωρες εκλογές μέσα στο 2018 και «πάσα» τις συντάξεις και το Σκοπιανό στη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ο κ. Τσίπρας, ο οποίος όταν μιλά σε διεθνή ΜΜΕ φροντίζει να μην υπονομεύει το προφίλ του αξιόπιστου συνομιλητή των ΗΠΑ και της Ε.Ε. που δεν παίζει παιχνίδια, είπε ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή «εγώ παιχνίδια δεν παίζω» και θα προχωρήσει στην κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών αμέσως μόλις έρθει στην ελληνική Βουλή, με την προϋπόθεση ότι οι Σκοπιανοί θα εκπληρώσουν τις δικές τους υποχρεώσεις. Κατά τον Πρωθυπουργό, αυτό αναμένεται να γίνει μέσα στον Μάρτιο. Σε αυτό το σενάριο, η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν θεωρείται δύσκολη άσκηση για τον κ. Τσίπρα. Με 145 βουλευτές συν τον Θανάση Παπαχριστόπουλο, την Κατερίνα Παπακώστα, τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον Γιώργο Μαυρωτά, τον Σπύρο Λυκούδη, τον Σπύρο Δανέλλη και τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, η Συμφωνία των Πρεσπών περνά από την ελληνική Βουλή. Ακόμα όμως και αν κάτι στραβώσει, η κυβέρνηση έχει plan b, καθώς η συμφωνία των Πρεσπών χρειάζεται πλειοψηφία επί των παρόντων για να κυρωθεί, που σημαίνει ότι αν κάποιοι βουλευτές δεν παραστούν στην ψηφοφορία, ο πήχης πέφτει από τους 151.  

Μακεδονία, ο κύβος ερρίφθη

analyst

Μετά την ενδοτική συμφωνία της Πρέσπας, η Ελλάδα έχει διαβεί το Ρουβίκωνα, παραδίδοντας τη Μακεδονία στους Γερμανούς – όχι μόνο το όνομα, την ιθαγένεια και τη γλώσσα στα Σκόπια που θα μετατραπούν επίσης σε μία γερμανική αποικία.

.

Επικαιρότητα

- του Άρη Οικονόμου

Κατά την άποψη μας, στο θέμα της Μακεδονίας βρισκόμαστε ήδη προ τετελεσμένων γεγονότων – ενώ δεν είναι τα Σκόπια ο αντίπαλος μας, αλλά η Γερμανία, τα συμφέροντα της οποίας στην προκειμένη περίπτωση ταυτίζονται με αυτά των Η.Π.Α.

Ειδικότερα, η πρώτη έχει σκοπό να εξαγοράσει τα πάντα μέσω των επιχειρήσεων της, να συνδέσει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με το Δούναβη, καθώς επίσης να έχει πρόσβαση τόσο στα ενεργειακά μας αποθέματα που έχουμε υποθηκεύσει, όσο και τους αγωγούς – εκπληρώνοντας το όνειρο των προγόνων της, οι οποίοι γνώριζαν πως ανέκαθεν το πρόβλημα της χώρας τους ήταν η έλλειψη ενέργειας.

Οι δεύτερες θέλουν να απομονώσουν από παντού τη Ρωσία όπου και όπως μπορούν. Επί πλέον προσπαθούν να μειώσουν τα έσοδα της από τις πωλήσεις ενέργειας, για να την συνθλίψουν οικονομικά, ταυτόχρονα με τον περιορισμό της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης – ενώ επιταχύνουν ήδη τις προετοιμασίες τροφοδοσίας της περιοχής με δικό τους υγροποιημένο φυσικό αέριο, διαθέτοντας μεγάλες ποσότητες με τη μέθοδο της εξόρυξης από σχιστόλιθο που εξέλιξαν.

Από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία λοιπόν τα Σκόπια δεν θα υποφέρουν λιγότερο από ότι η Ελλάδα – ενώ δεν θα ωφεληθούν καθόλου από την παράδοση του ονόματος, αφού θα χάσουν σύντομα την εθνική τους κυριαρχία όπως συνέβη με την Ελλάδα, με τη βοήθεια οικονομικών όπλων.

Ο προβληματισμένος Σίσυφος και ο Πίθος των Δαναΐδων

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη

skbllz@hol.gr

Τώρα που η Ελλάδα της μεταμνημονιακής εποχής έχει περιέλθει με μεσοπρόθεσμη προοπτική στη μέριμνα των αγορών, των rating agencies και των αξιολογήσεων του χρηματοπιστωτικού τομέα (και των συμβούλων που οδηγούν -υποτίθεται με βάση μελέτες- τις προσεγγίσεις και τις αποφάσεις των διεθνών χαρτοφυλακίων), μας προκύπτει μια νέα φάση αφηγημάτων. Η κατάσταση έχει αρκετές αναλογίες με εκείνην με την οποία ο διεθνής Τύπος επιχειρούσε να προσεγγίσει την «ελληνική περίπτωση» στο ξέσπασμά της, με τα βολικά στερεότυπα να διαδέχονται τις αρχαιοελληνικές αναφορές. Όσο βοήθησαν τα τότε στερεότυπα, τόσο ρηχά θα χρησιμεύσουν και οι τώρα αναγωγές!

Ο Α. Δ. Παπαγιαννίδης

Νωπή ακόμη η επιφυλακτικότητα της Moody’s να καταθέσει τη δική της αξιολόγηση/αναβάθμιση για την ελληνική οικονομία. Έτσι, αξίζει να ανασυρθεί η προ καιρού (τέλη Αυγούστου) παραίνεση της ίδιας προς τους Έλληνες να προσέξουν μήπως «χάσουν την πρόοδο που έχουν πετύχει, σαν τον μυθικό Σίσυφο». Πού βρίσκεται η αναλογία; «[Ο Σίσυφος] ήταν υποχρεωμένος να ανεβάζει κάθε μέρα έναν βράχο στην πλαγιά ενός βουνού, αλλά κάθε βράδυ τον έβλεπε να κυλάει πάλι προς τα κάτω».

Σωστή η αναπαραγωγή του μύθου του Σισύφου, αλλά πού βρίσκεται ο πυρήνας της αναλογίας; Η Moody’s επισημαίνει/αναγνωρίζει ότι τα 8 χρόνια βαριάς λιτότητας και αποδιάρθρωσης της αγοράς εργασίας «απερήμωσαν την ελληνική οικονομία». Το συμπέρασμα του οίκου αξιολόγησης -δεν παρέλειψε να καταγράψει τη δημοσιονομική εξυγίανση που έχει επιτευχθεί, αλλά και τα έξι συνεχή 3μηνα ανάπτυξης/ανάκαμψης- ήταν ότι η χώρα χρειάζεται να παλέψει για να κρατήσει την αξιοπιστία που κέρδισε, αλλά και η κυβέρνηση «να τηρήσει τα συμφωνημένα με τους πιστωτές».

Ποιος κάνει κουμάντο;

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Νατάσας Στασινού

nstas@naftemporiki.gr

Χρειαζόταν άραγε να περάσουν τόσες εβδομάδες διαπραγματεύσεων, αντιπαραθέσεων, απειλών και σεναρίων διάλυσης, για να καταλήξει η ιταλική κυβέρνηση να υιοθετήσει ως έχει την πρόταση Ντι Μάιο και Σαλβίνι για έλλειμμα 2,4%; Οι αρχηγοί Πέντε Αστέρων και Λέγκας δεν άφησαν περιθώρια αμφιβολίας για το ποιος κάνει κουμάντο στη Ρώμη. Το ερώτημα, όμως, είναι άλλο. Ποιος έχει το πάνω χέρι στην Ευρώπη; 

Ο υπουργός Οικονομικών, Τζιοβάνι Τρία, ήθελε το έλλειμμα στο 1,6% για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους. Το Reuters μετέδιδε ότι η χρυσή τομή θα βρεθεί στο 1,9%. Γιατί όμως να συμβιβαστεί σε ένα «νουμεράκι», όπως το χαρακτήρισε, ο Σαλβίνι όταν όχι μόνο δεν συμβιβάστηκε, αλλά έσυρε ολόκληρη την Ευρώπη στις δικές του θέσεις στο μεταναστευτικό; 

«Mama mia!» αναφώνησε μπροστά στις εξελίξεις Ευρωπαίος αξιωματούχος, μεταδίδει το Bloomberg, αλλά σύστησε υπομονή. Χαμηλούς τόνους επέλεξε ο Μοσκοβισί, αλλά οι αγορές δεν έκρυψαν την αποστροφή τους για το «μιούζικαλ» που βρίσκεται σε εξέλιξη. Απογειώθηκαν οι αποδόσεις των ομολόγων, βυθίστηκαν οι τραπεζικές μετοχές και η Ευρώπη ολόκληρη κοκκίνισε. 

Ο νεοφιλελεύθερος ρατσισμός

analyst

Όσο πιο πλούσιος είναι ένας άνθρωπος ή ένα κράτος, τόσο λιγότερο νοιώθει συναισθήματα αλληλεγγύης για τους άλλους – ενώ όσο πιο πολύ μειώνεται το βιοτικό επίπεδο των Πολιτών από τις σκόπιμες κρίσεις που προκαλούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τόσο περισσότερο χαμηλώνει η πολιτισμική τους στάθμη, οπότε γίνονται πολύ πιο εύκολα ελεγχόμενοι.

.

«Ο μετά-ναζιστικός οικονομικός ρατσισμός της Γερμανίας και όχι μόνο, δεν περιορίζεται στους Έλληνες, στους Ευρωπαίους του Νότου ή στους ξένους μετανάστες που διαμένουν στη χώρα. Αφορά και τους ίδιους τους Γερμανούς φτωχούς, οι οποίοι θεωρούνται ένοχοι, όταν δεν είναι πλούσιοι, πόσο μάλλον όταν χρεοκοπήσουν, επειδή δεν τα κατάφεραν στη ζωή τους.

Η φτώχεια δηλαδή θεωρείται «ρατσιστική ρετσινιά», μεγάλη ντροπή και για τους ίδιους τους Γερμανούς Πολίτες – πολλοί από τους οποίους, βιώνοντας τέτοιες καταστάσεις, φοβούνται περισσότερο από εμάς την επιστροφή του ναζισμού, όταν καταφέρει τελικά να μετατρέψει εντελώς την Ευρώπη σε γερμανική, η πρωσική ηγεσία της.

Όσον αφορά τους ξένους μετανάστες που διαμένουν στη Γερμανία, εάν είναι πλούσιοι και επιτυχημένοι, δεν βιώνουν κανέναν ρατσισμό. Αντίθετα, οι Γερμανοί τους υπηρετούν και τους συμπεριφέρονται απείρως καλύτερα, συγκριτικά με τη δική τους μεσαία ή κατώτερη εισοδηματική τάξη».

.

Ανάλυση

- του Βασίλη Βιλιάρδου

Ορισμένες διαπιστώσεις πρέπει να επαναλαμβάνονται, ανανεωμένες φυσικά, έως ότου γίνουν συνείδηση σε όσους τις διαβάζουν – μία διαδικασία που απαιτεί ασφαλώς πολύ χρόνο, κόπο και πραγματική προσπάθεια. Στα πλαίσια αυτά υπενθυμίζουμε ότι, προφανώς δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τεκμηριωμένα τους πολυεθνικούς ομίλους, για την έλλειψη αναπτυξιακής πολιτικής στις αναδυόμενες οικονομίες ή να τους θεωρήσει υπεύθυνους για τις συνεχείς αποτυχίες των κυβερνήσεων – οι οποίες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν με την αποστολή τους, για πολλές διαφορετικές αιτίες, όπως είναι η ανικανότητα, η ανεπάρκεια, η πολιτική διαφθορά, η αμετροέπεια, η ιδιοτέλεια κοκ.

Ποια Ευρώπη για τον 21ο αιώνα;

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Από ποιους παράγοντες εξαρτώνται το μέλλον της Ευρώπης και οι όροι ανάπτυξής της στην εποχή του λαϊκισμού και της διάδοσης του φόβου; Η Ευρώπη σε κρίση, η Ευρώπη διαλύεται, η Ευρώπη χάνεται και άλλα παρόμοια συνθήματα είναι πλέον καθημερινά κλισέ σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιόφωνα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν λείπουν επίσης και τα σχετικά βιβλία. Γνωστά ονόματα της πολιτικής και όχι μόνον συγγράφουν για την Ευρώπη και τα προβλήματά της, όχι χωρίς καταστροφολογική διάθεση. Μέσα σε αυτό το κλίμα, για δεύτερη φορά μετά το 2016 το Hellenic American University (HAU) πήρε την πρωτοβουλία να διοργανώσει ένα τριήμερο προβληματισμού, με τίτλο «Europe in Discourse», στο οποίο πήραν μέρος καταθέτοντας θέσεις και απόψεις γνωστοί πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και διανοούμενοι από ολόκληρη την Ευρώπη. Βασικό ερώτημα αν η γηραιά ήπειρος είναι βιώσιμη και, κυρίως, μεταρρυθμίσιμη.

Ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

Ανοίγοντας τις εργασίες του Συνεδρίου, ο Έλληνας επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος τόνισε στην εξαιρετική ομιλία του -αισθητά απομακρυσμένη από την ανιαρή κοινοτική γλώσσα- ότι αρκετές πτυχές της σημερινής κρίσης ήταν μη αναμενόμενες από την Ευρώπη. Κατά συνέπεια, άφησε να υπονοηθεί ότι το γεγονός αυτό διατάραξε μια υπάρχουσα ρουτίνα και ως εκ τούτου η απροετοίμαστη Ευρώπη ανταποκρίθηκε σπασμωδικά και καθυστερημένα στην κρίση. Ακόμα χειρότερα, όμως, ενώ η κρίση φέρνει στο προσκήνιο την αναγκαιότητα συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, οι εθνικές γραφειοκρατίες και οι συναφείς πολιτικές εξουσίες αντιδρούν σε αλλαγές. Υπάρχει έτσι ένας φαύλος κύκλος, ο οποίος είναι και ο βασικός τροφοδότης της κρίσης και ειδικότερα αυτής που πυροδότησε το μεταναστευτικό. Ο Έλληνας επίτροπος, που είναι και αρμόδιος για το Μεταναστευτικό, είπε ότι αν στην παρούσα φάση οι δυνάμεις που απεργάζονται τη διάλυση της Ευρώπης οδηγήσουν στην κατάργηση της Συμφωνίας Σένγκεν, τότε το οικοδόμημα θα καταρρεύσει.

Η «αχίλλειος πτέρνα» του ευρώ

του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Οι νομισματικές ενώσεις είναι κατ’εξοχήν γεωπολιτικό φαινόμενο. Όταν ένα κράτος κατορθώσει επί σειράν ετών να έχει ένα ισχυρό νόμισμα–αποτέλεσμα πλεονασμάτων στο ισοζύγιο εξωτερικόν πληρωμών–τότε γίνεται πόλος έλξεως άλλων κρατών που επιθυμούν το ίδιο αλλά δεν έχουν την μέθοδο. Υπάρχουν δύο ειδών νομισματικές ενώσεις. Εκείνες που διαθέτουν ενιαίο νόμισμα και ένα, αναγκαίως, υπουργείο Οικονομικών (ως οι ΗΠΑ με ομοσπονδιακό φορολογικό σύστημα) και οι άλλες, που δεν έχουν ενιαία διαχείριση εσόδων-εξόδων και συνεπώς συσσωρεύουν δημοσιονομικά ελλείμματα.

Στις πρώτες, με ενιαίο Clearing System (δίκτυο συμψηφισμών) ανήκουν οι ΗΠΑ με το δολλάριο, η προηγηθείσα το 1864, Λατινική Νομισματική ΄Ενωση με ισοτιμία χρυσού-αργύρου και σήμερα, εν τινι μέτρω, το Κινεζικό «ρεμνινμπί» (λόγω του εν ισχύι ελέγχου κινήσεως κεφαλαίων).

Στις άλλες νομισματικές ενώσεις με ενιαίο νόμισμα αλλά χωρίς ευθύνη εξασφαλίσεως της «ισοτιμίας αγοραστικής δυνάμεως» των μετεχόντων κρατών, ανήκε η διαλυθείσα Σκανδιναβική Νομισματική Ένωση, με «νόμισμα-άγκυρα» τη Σουηδική κορώνα, η σοβιετική οικονομική ένωση με το «μετατρέψιμο ρούβλι» (ΜΡ ή άλλως το «ερυθρό…δολλάριο(Sic) ) και βεβαίως η από 20ετίας λειτουργούσα Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) με νόμισμα το ευρώ.

Οι συστημικοί κίνδυνοι παραμένουν, 10 χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman

Του Robert Lenzner

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2008, η επενδυτική τράπεζα Lehman Brothers χρεοκόπησε, εκκινώντας μια φρενήρη διαδικασία ρευστοποίησης μετοχών στις αγορές, ειδικά στον κλάδο των τραπεζών και των επενδυτικών τραπεζών. Εκείνη της Lehman ήταν η μεγαλύτερη χρεοκοπία στην ιστορία των ΗΠΑ και δημιούργησε πρωτοφανή ταραχή στην αγορά αμοιβαίων κεφαλαίων. Εκείνη την ημέρα, ο βιομηχανικός Dow Jones έχασε 504 μονάδες.

Στον απόηχο της χρεοκοπίας της Lehman, κινδύνευσε σοβαρά ο παγκόσμιος γίγαντας του τομέα της ασφάλισης, AIG. Τελικώς χρειάστηκε μια "αιμοδότηση" 185 δισ. δολαρίων για τη σωτηρία του. Άλλα 700 δισ. δολ. ομοσπονδιακών πόρων διατέθηκαν στις τράπεζες, μεταξύ αυτών στις Morgan Stanley, Goldman Sachs και Citigroup, οι οποίες απειλούνταν από τη συστημική χρηματοπιστωτική κρίση που βύθιζε τη χώρα στη δίνη της. Η General Electric προειδοποίησε την ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ ότι αδυνατούσε να αναχρηματοδοτήσει τον βραχυπρόθεσμο δανεισμό της, γεγονός που οδήγησε σε εγγυήσεις της τελευταίας στιγμής για την αγορά εμπορικών χρεογράφων. Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα τι θα είχε συμβεί εάν δεν είχε αναληφθεί δράση.

Ιταλική «βόμβα» στις αγορές της Ευρωζώνης

Μετωπική σύγκρουση Ρώμης - Βρυξελλών, μετά το προσχέδιο ελλειμματικού προϋπολογισμού από την κυβέρνηση της γειτονικής χώρας

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Των Έφης Τριήρη και Γιάννη Παγκαλιά 

Σε μετωπική σύγκρουση με τις Βρυξέλλες βρίσκεται πλέον η Ιταλία, αποτελώντας παράγοντα αποσταθεροποίησης των αγορών της Ευρωζώνης, από τη στιγμή που η αντισυστημική κυβέρνηση συνασπισμού συμφώνησε σε έναν προϋπολογισμό για το 2019 που προβλέπει έλλειμμα τρεις φορές υψηλότερο από αυτό που είχε θέσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Πρόκειται για ένα ηχηρό μήνυμα της Ρώμης τόσο στο εγχώριο πολιτικό σύστημα όσο και στις Βρυξέλλες, καθώς το σχέδιο του προϋπολογισμού συνιστά μία πρώτη νίκη στη μάχη για τη χρηματοδότηση των προεκλογικών υποσχέσεων των δύο κομμάτων που απαρτίζουν τη νέα ιταλική κυβέρνηση.

Στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης επετεύχθη η αναγκαία συμφωνία, με τη σχέση ελλείμματος-ΑΕΠ να αυξάνεται στο 2,4%, καθώς θα γίνουν πολλές επενδύσεις και θα χορηγηθεί το εισόδημα του πολίτη. Παράλληλα, θα μειωθεί το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση και εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλοί θα πληρώσουν λιγότερους φόρους, με κλίμακα στο 15%, όπως δήλωσε ο ηγέτης του Κινήματος των Πέντε Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο. Μόνο το εισόδημα του πολίτη υπολογίζεται να κοστίσει στον προϋπολογισμό περί τα 10 δισ. ευρώ. Επιπλέον, ο νέος προϋπολογισμός της Ιταλίας προβλέπει μείωση του ποσοστού χρέους επί του ΑΕΠ το 2019.

 Τόσο ο Ντι Μάιο όσο και ο επικεφαλής της Λέγκα Ματέο Σαλβίνι εμφανίστηκαν απόλυτα ικανοποιημένοι, αψηφώντας το αίτημα της Κομισιόν, αλλά και τη μετριοπαθή στάση του υπουργού Οικονομικών Τζιοβάνι Τρία που ήθελε έλλειμμα της τάξης του 1,6% το επόμενο έτος. 

ΚΑΡΟΛΟΣ ΔΑΡΒΙΝΟΣ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ

Γιατί δεν υπάρχουν «Σλαβομακεδονική» γλώσσα και «Σλαβομακεδόνες»

Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

γράφει ο Γιώργος Ρωμανός, Συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής (το άρθρο αναδημοσιεύεται χάρις τη γραπτή άδεια του συγγραφέα, τον οποίο και ευχαριστούμε)

 Ακριβής τοποθέτηση χάρτη της FYROM, 2018, επάνω σε βενετσιάνικο χάρτη του 1237 μ.Χ. Ξύνοντας τον σύγχρονο χάρτη αποκαλύπτονται στα λατινικά: η χώρα της αρχαίας Πελαγονία, η πόλη των Σκοπίων, αλλά και οι Πρέσπες, Μοναστήρι, Γευγελή κ.α. Έτσι αποδεικνύεται ότι 500 χρόνια μετά τον 7ο αι. μ.Χ., οπότε ήρθαν οι Σλάβοι στην περιοχή ζούσαν και μέχρι σήμερα ζουν (!) στα εδάφη της Πελαγονίας και προς βορρά στην Παιονία και Δαρδανία, όπου και τα (σημερινά) Σκόπια. Η Πελαγονία πάντοτε βρισκόταν εκτός των βορείων συνόρων της μοναδικής Μακεδονίας των Ελλήνων. Σημειώνεται πως και η Άνω Μακεδονία περιλάμβανε μόνο τη Βέροια, Έδεσσα, Καστοριά, Πρέσπες και τις περιοχές νοτίως του όρους Βόρας (Καϊμακτσαλάν).                 (Τεχνική επεξεργασία χαρτών: Γιώργος Ρωμανός).

Η μη ύπαρξη «Σλαβομακεδονικής» γλώσσας, και κατά συνέπεια «Σλαβομακεδόνων», είναι θέμα κοινότοπο και εξαντλημένο για όλους τους ανά τον κόσμο έγκυρους γλωσσολόγους, φιλολόγους, αρχαιολόγους, ιστορικούς και μελετητές. Έτσι, το να μιλάμε σήμερα ακόμη γι’ αυτό, θα ήταν ένα αστείο ηλιθίων, αν δεν προϋπήρχαν διαχρονικά: η πολύπλευρη προπαγάνδα, εκτός Ελλάδος, και η εγκληματική διαχείριση του θέματος από πλειάδα Ελλήνων πολιτικών και κομμάτων, τόσο της κομμουνιστικής αριστεράς όσο και της αστικής τάξης.

Σήμερα η ίδια εγκληματική πολιτική ασκείται φανατικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ύπουλα από πολλούς στην αντιπολίτευση, αλλά και από ανθέλληνες του εξωτερικού. Κι όμως το τελειωμένο επιστημονικά θέμα έχει μόνο τρία όλα κι όλα χαρακτηριστικά σημεία: 1. Η αρχαία Μακεδονία είναι Ελλάδα και τίποτε άλλο. 2. Δεν υπάρχουν, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, διεθνή έγγραφα ή Συνθήκες οι οποίες να δέχονται τις δήθεν «3 Μακεδονίες», όπως διαδίδουν κάποιοι εντός και εκτός Ελλάδος[1]. 3. Η σημερινή FYROM, η πρώην Γιουγκοσλαβική Βαρντάρ­τσκα, έκλεψε ωμά επί Τίτο το όνομα της Μακεδονίας των Ελλήνων. Η Βαρντάρτσκα γεωγραφικά βρισκόταν δ  ι  α  ι  ώ  ν  ι  α και βρίσκεται ακόμη… στην περιοχή της αρχαίας Δαρδανίας· πολύ πιο βόρεια από τη Μακεδονία-Ελλάδα, βορειότερα ακόμη και από την αρχαία Πελαγονία –περί το σημερινό Μοναστήρι.

Οι απανταχού Μηδίσαντες

Το Ποντίκι

 του Στάθη

 Μακρά εκλογολογία - μακρά ακυβερνησία.

  Και ακατάσχετη μπαρουφολογία. Όπως λόγου χάριν με τους Αμερικανούς επενδυτές! Έως τώρα μόνον Αμερικανοί κατακτητές σκάνε μύτη, Αμερικανοί επενδυτές, όχι.

  Θα μου πείτε (μεγάλο το δίκιο σας, άλλωστε τα ίδια ισχυρίζεται και η θεία Φωτούλα) ότι η κατάκτηση είναι επένδυση. Βεβαίως! Για τον κατακτητή. Για τον είλωτα, τον κολλίγο, τον ραγιά είναι καταισχύνη, όσο κι αν για τους σμπίρους που τους επιβλέπουν είναι γλέντι. Όπως τώρα που οι επιστάτες των σκλάβων τριγυρίζουν

  στη Νέα Υόρκη (με την ευκαιρία της επίσκεψης Τσίπρα εκεί) σαν βλαχοσυμπέθεροι, κοιτάζοντας με γουρλωμένα μάτια τους ουρανοξύστες στο Μανχάταν, γεμίζοντας τις άδειες ώρες τους σε ακριβά ρεστωράν και πεντάστερα (ξέρεις εσύ) ξενοδοχεία, παριστάνοντας ότι βλέπουν επενδυτές (ένας εξ αυτών είχε θεαθεί επ’ εσχάτοις στο Αλμπουκέρκυ να πουλάει κινητά) και τρέχοντας να υποβάλουν τα σέβη τους στα Εβραϊκά λόμπι Ισραηλινού ενδιαφέροντος. Αλλά, αν έξω “πάμε καλά” (με κάτι τέτοια υπέροχα), μέσα πάμε ακόμα καλύτερα,

  με όλο και πιο σαρδανάπαλα τα τρέχοντα, σπασμωδικά, αλλά και δυσοίωνα. Σαράντα τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ «την πέφτουν» τρόπον τινά στην κυβέρνηση για την δίωξη Λαφαζάνη. Την πέφτουν δηλαδή στην ψήφο τους!! Διότι αυτοί οι 43 εν μέσω και των υπολοίπων συντρόφων τους υπερψήφισαν τους πλειστηριασμούς. Τώρα «συμπαρίστανται», τρόπον τινά ξαναλέω, στον κ. Λαφαζάνη που παλεύει εναντίον των πλειστηριασμών και ύστερα

Η ιστορική προέλευση εκφράσεων που χρησιμοποιούμε καθημερινά (κάτι για να χαλαρώσουμε λίγο)

Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

(Μια από τις ομορφιές της Ιστορίας είναι όταν μαθαίνεις την προέλευση στοιχείων της καθημερινής ζωής (ονόματα, τοπωνύμια, έθιμα), που εκ πρώτης όψεως φαντάζουν ανεξήγητα. Τέτοια στοιχεία είναι πολλές εκφράσεις και ιδιωματισμοί που χρησιμοποιούμε χωρίς να ξέρουμε το ιστορικό τους υπόβαθρο. Στο παρελθόν είχαμε ασχοληθεί ξανά με την προέλευση εκφράσεων. Σας παραθέτω μερικά ακόμη που βρήκα...)

«ΑΥΤΟΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΥΣ»: Στα χρόνια του Όθωνα βρισκόταν σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου η ταβέρνα της Μιχαλους. Η Μιχαλου ήταν μια θηριώδης ζωντοχήρα, και αδίστακτη εκμεταλλεύτρια . στην ταβέρνα της είχε μια περιορισμένη πελατεία στην οποία παρείχε μια πίστωση για ένα συγκεκριμένο μικρό χρονικό διάστημα. Αλίμονο σε αυτόν που δεν πλήρωνε μετά την εκπνοή της προθεσμίας αυτής. Η Μιχαλου θα περιερχόταν τους δρόμους του Ναυπλίου και με το απύλωτο στόμα της θα τον κατεξευτέλιζε. Έτσι κανείς δεν τολμούσε να της αφήνει χρέη. Έτσι έμεινε η οικεία έκφραση που υποδηλώνει κάποιον που είναι σε δίνη οικονομική θέση και χρωστάει κυριολεκτικά παντού.

(μια άλλη ερμηνεία για την προέλευση της έκφρασης εδώ:(http://www.sarantakos.com/fraseis/mixalou.html)

ΕΦΑΓΑ ΧΥΛΟΠΙΤΑ: Γύρω στα 1815 υπήρχε κάποιος κομπογιαννίτης, ο Παρθένης Νένιμος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους βαρύτατα ερωτευμένους. Επρόκειτο για ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Όσοι λοιπόν αγαπούσαν χωρίς ανταπόκριση, θα έλυναν το πρόβλημά τους τρώγοντας αυτή τη θαυματουργή πίτα - και μάλιστα επί τρεις ημέρες, κάθε πρωί, τελείως νηστικοί.

Ο Χότζα και ο υπερφορτωμένος «γάιδαρος»

του Σταύρου Λυγερού

Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε θέσει ως στόχους τη γενναία ελάφρυνση του χρέους, τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018. Η ελάφρυνση που αποφασίσθηκε από τους δανειστές είναι ανεπαρκής, με αποτέλεσμα το χρέος να παραμείνει μη βιώσιμο και η Ελλάδα να μείνει εκτός και από την ύστερη φάση του προγράμματος της ποσοτικής χαλάρωσης. Τέλος, όπως είναι γνωστό, μέχρι το 2022 το ύψος του ετήσιου πρωτογενούς πλεονάσματος παρέμεινε στο εξοντωτικό 3,5% και μετά, μέχρι το 2060 στο βαρύ 2,2% του ΑΕΠ.

Υπενθυμίζουμε πως για να κλείσει τη 2η αξιολόγηση, η κυβέρνηση Τσίπρα είχε υποχρεωθεί να εγκαταλείψει ουσιαστικά τους στόχους της. Και για να κλείσει την 3η αξιολόγηση αποδέχθηκε τις απαιτήσεις των δανειστών, χωρίς μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις. Η δε οριστικοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος έγινε, όπως είχε προαναγγείλει και δεν παρέλειπε να υπογραμμίζει ο Σόιμπλε.

Χωρίς πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 (και 2,2% στη συνέχεια) επιτυγχάνεται με βαρύ κόστος. Το 2016 και το 2017 η κυβέρνηση εξασφάλισε πολύ υψηλότερα των στόχων πρωτογενή πλεονάσματα, απορροφώντας, μέσω της υπερφορολόγησης, πολύτιμη ρευστότητα από την πραγματική οικονομία.

Όπως είναι η ελληνική οικονομία, ανάπτυξη μπορεί να προκύψει κυρίως από ισχυρό ρεύμα άμεσων ξένων επενδύσεων. Από τη στιγμή, όμως, που αντί για γενναία ελάφρυνση του χρέους οι εταίροι-δανειστές επέλεξαν να δώσουν ανάσες, η αβεβαιότητα σε σχέση με την προοπτική της ελληνικής οικονομίας παρέμεινε, παρά τα καλά λόγια για την ολοκλήρωση της εφαρμογής του 3ου Μνημονίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως δεν πρόκειται να έλθουν μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις παραγωγικού χαρακτήρα.

Άνθρωπος ο Σοφός Vs Αλγόριθμος «Homo Hephaestus»

analyst

Άποψη

Τα μεγάλα ερωτήματα της παγκόσμιας αειφορίας, ο επιταχυνόμενος ρυθμός της ζωής, η μη γραμμική φύση των πολύπλοκων συστημάτων, τα είδη διασύνδεσης και αλληλεξάρτησης και η πρόκληση της διαρκούς καινοτομίας απαιτούν μια συστηματική διεπιστημονική προσέγγιση. Απαιτείται ένα ολοκληρωμένο ενοποιητικό εννοιολογικό πλαίσιο.

Η πρόκληση για τους επιστήμονες δεδομένων είναι να κατανοήσουν τα οικοσυστήματα και τις μεταβαλλόμενες δυναμικές, να εντοπίσουν τα προβλήματα και να παρουσιάσουν πιθανές λύσεις. Τα Μεγάλα Δεδομένα και οι Αλγόριθμοι πρέπει να συνδυάζονται με το κοινωνικό πλαίσιο, την κουλτούρα, το νόημα και τη σημασία.

Όπως αναφέρει ο Geoffrey West του Ινστιτούτου της Σάντα Φε στο βιβλίο του Κλίμακα «Η συλλογή μεγάλων δεδομένων χρειάζονται ένα εννοιολογικό πλαίσιο για την οργάνωση και την κατανόησή τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μεγάλα δεδομένα θα ασκήσουν πολύ σημαντική επίδραση σε όλες τις όψεις της ζωής και, επιπλέον, θα προσφέρουν τεράστια βοήθεια στο επιστημονικό εγχείρημα. Η επιτυχία του, αναφορικά με σημαντικές ανακαλύψεις και νέους τρόπους θεώρησης του κόσμου, θα εξαρτηθεί από το βαθμό στον οποίο θα συνδυαστεί με βαθύτερη εννοιολογική σκέψη και με παραδοσιακή ανάπτυξη της θεωρίας […] Σε εξάρτηση από το τι αναζητούμε ή ερευνούμε, η θεωρία που προκύπτει από την παραδοσιακή μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας –είτε ανεπτυγμένη σε υψηλό βαθμό και ποσοτική, όπως στην περίπτωση της θεμελιώδους φυσικής, είτε σχετικά με ανεπτυγμένη και ποιοτική, όπως στην περίπτωση μεγάλου μέρους της κοινωνικής επιστήμης– αποτελεί ουσιώδη οδηγό. Συνιστά εξαιρετική ισχυρή συνθήκη για τον περιορισμό του χώρου αναζήτησης, για την όξυνση των ερωτημάτων και για την κατανόηση των απαντήσεων».

Ο βαθύς συμβολισμός των νέων «ηγετών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Του Βαγγέλη Βιτζηλαίου*

Το 2019 αναμένεται ιδιαίτερα έντονο από πλευράς εξελίξεων για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα θεσμικά όργανά της, αφού εκτός από τις κομβικές Ευρωεκλογές της ερχόμενης άνοιξης επίκεινται αλλαγές προσώπων στις ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι ζυμώσεις για τις κούρσες διαδοχής έχουν αρχίσει εδώ και καιρό με την ονοματολογία να εντείνεται.

Τα ονόματα των διεκδικητών, φυσικά, αντικατοπτρίζουν τους πολιτικοοικονομικούς συσχετισμούς στη Γηραιά Ήπειρο, ωστόσο οι νέοι επικεφαλής των οργάνων θα αποτυπώσουν το χαρακτήρα των μηνυμάτων που θα στείλει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια περίοδο με αρκετά και σύνθετα ανοιχτά μέτωπα.

Η «επιστροφή» της Κομισιόν

Το Βερολίνο, ζυγίζοντας τα οφέλη και τα κόστη της διεκδίκησης της ηγεσίας της ΕΚΤ από τον επικεφαλής της Bundesbank, Γενς Βάιντμαν αποφάσισε να εγκαταλείψει τη συγκεκριμένη στόχευση, εστιάζοντας στην τοποθέτηση Γερμανού στην προεδρία της Κομισιόν. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζαεξάλλου, πλέον, με τον περιορισμό της χαλαρής νομισματικής πολιτικής και το τέλος του προγράμματος αγοράς ομολόγων βλέπει τον «πολιτικό» της ρόλο να έχει συγκεκριμένα όρια. Με καμία χώρα της Ευρωζώνης, πλέον, σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και την ιδέα ενόςΕυρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου να έχει εξασθενήσει, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξακολουθεί να αποτελεί τον ισχυρότερο πολιτικά θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αρμοδιότητα για τον έλεγχο των προϋπολογισμών των κρατών-μελών.

Ο αριστερός αμερικανισμός

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Νίκου Ταυρή

«…Μια χώρα με την οποία μας συνδέει μια ισχυρή στρατηγική σχέση. Αλλά και αγώνες για κοινές αξίες σε σημαντικές στιγμές της ιστορίας. Από τον αγώνα για την ανεξαρτησία ενάντια στην αποικιοκρατία και την διακήρυξη της ανεξαρτησίας, μέχρι τους αγώνες για την κατάργηση της δουλείας με τη σφραγίδα του Προέδρου Λίνκολν. Και από τους κοινούς αγώνες ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό, μέχρι τις μεγάλες μάχες για την κατοχύρωση και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις. Και είμαι βέβαιος ότι η φετινή διοργάνωση και η ξεχωριστή θέση των ΗΠΑ σε αυτήν θα είναι ευκαιρία για τη σύσφιξη των πολιτιστικών αλλά και οικονομικών μας σχέσεων. Η μεγάλη, η εντυπωσιακή αποστολή σας εδώ σήμερα το αποδεικνύει.

Και εύχομαι αυτή η συμμετοχή να είναι το έναυσμα για ακόμη στενότερη συνεργασία. Θέλω λοιπόν να καλέσω τον καθένα από σας να συμμετέχει στην μεγάλη προσπάθεια για την Ελλάδα του μέλλοντος. Οι ευκαιρίες θα είναι πολλές. Το έχετε ήδη καταλάβει. Και μπορούμε μαζί να της αξιοποιήσουμε»

Το απόσπασμα είναι από το καλωσόρισμα του Αλ. Τσίπρα στην αποστολή των ΗΠΑ στη ΔΕΘ. Δεν πρόκειται για τυπικές κουβέντες που λέγονται έτσι κι αλλιώς σε μια τέτοια περίσταση. Εδώ έχουμε την αποδοχή όλης της ιδεολογίας των ΗΠΑ για τον ρόλο τους στον σύγχρονο κόσμο. Ίσως μόνο ο ΓΑΠ από τους σύγχρονους πολιτικούς να ήταν τόσο κοντά στο «αμερικάνικο όνειρο» όσο η κυβερνώσα σήμερα Αριστερά.

Υπάρχει βέβαια πάντα και η «υλική πλευρά». Αυτή αποτυπώνεται στο τέλος του αποσπάσματος: «Οι ευκαιρίες θα είναι πολλές. Το έχετε ήδη καταλάβει». Ή αλλιώς, «ανοίξαμε και σας περιμένουμε». Η πρόσκληση στις ΗΠΑ να αγοράσουν όσα η μεταμνημονιακή Ελλάδα βγάζει στο σφυρί, είναι έτσι κι αλλιώς διακηρυγμένη. Δεν πρόκειται μόνο για επιχειρηματικές συμφωνίες, επενδύσεις και υποδομές, αλλά για τη συνολικότερη πρόσδεση της χώρας στα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ.