Η επανάσταση έγινε

Πιτσιρίκος

Πολύ συχνά ακούγεται τα τελευταία χρόνια η λέξη «επανάσταση». Δεν πρέπει να έχουν ακουστεί και γραφτεί σε άλλη περίοδο στο παρελθόν τόσα πολλά λόγια για την επανάσταση. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο μοιάζουν να προσδοκούν την επανάσταση αλλά τους διαφεύγει πως η επανάσταση έγινε. Και δεν την κάναμε εμείς.

 Ζαλισμένοι οι λαοί από τις συνεχείς σφαλιάρες, την ψευδαίσθηση της ευημερίας του πλαστικού χρήματος και την άτιμη καθημερινότητα -έχοντας, βέβαια, τις δικαιολογίες τους γιατί έχουν περάσει πολλά- δεν πρόσεξαν πως η επανάσταση έγινε.

Μια και δεν έκαναν οι λαοί την επανάσταση, την έκαναν αυτοί που υποτίθεται πως θα ανατρέπαμε δια της επαναστάσεως.

Ήταν μια περίεργη επανάσταση. Έγινε στα μουγκά. Δεν την ανέφερε η τηλεόραση και κανένα ΜΜΕ.

Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει πότε ακριβώς ξεκίνησε αυτή η επανάσταση.

Μάλιστα, είναι μια διαρκής επανάσταση. Συνεχίζεται και σήμερα.

Διαρκή επανάσταση δεν ήθελε ο Τρότσκι, υποστηρίζοντας την ιδέα του Μαρξ και του Λένιν; Έγινε. Γίνεται. Με τους προλετάριους θεατές. Και δεν ξέρουν κατά πού να πρωτοκοιτάξουν.

Οι αγορές κυριάρχησαν. Νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη. Νόμος -απαράβατος μάλιστα- είναι το δίκιο των αγορών.

Κι ο εργάτης είναι -όλο και πιο συχνά πια- άνεργος. Γιατί οι αγορές δεν χρειάζονται πια πολλούς εργάτες. Είναι περιττοί.


Οι κυβερνήσεις έχουν την πολιτική εξουσία αλλά δεν έχουν την δύναμη. Την δύναμη την έχουν οι αγορές που επιβάλλουν στις κυβερνήσεις τους κανόνες του παιχνιδιού. Και έχουν μετατρέψει τις χώρες σε οικονομικές ζώνες. (σ.σ. «Η Ελλάδα δεν είναι χώρα, είναι χώρος» είπε η Λιάνα Κανέλλη στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Unfollow.)

Η πολιτική των κυβερνήσεων καθορίζεται από τις αγορές. Στην πραγματικότητα δεν κυβερνούν. Δεν έχουν την δυνατότητα να κυβερνήσουν. Εκτελούν αποφάσεις άλλων. Και δεν το μαθαίνουμε κιόλας.
Οπότε, μην αναρωτιέστε τι θα κάνει ο Τσίπρας αν ο ΣΥΡΙΖΑ έλθει στην εξουσία. Πρακτικά, δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα – είναι όλα προκαθορισμένα.

Θα μπορούσε, ίσως, να κάνει κάτι αν είχε μαζί του όλους τους Έλληνες. Αλλά ο μικροαστισμός στην Ελλάδα είναι τεράστιος, οπότε δεν μπορεί η Ελλάδα να παίξει πρωτοποριακό ρόλο στην αντεπίθεση.
Όταν γίνει η αντεπίθεση, θα ξεκινήσει από κάποια άλλη χώρα, με κοινωνία που είναι πιο μπροστά από τη δική μας. Οι Έλληνες μπορούν να επιτεθούν μόνο στους μετανάστες, στους άνεργους, στους κακοπληρωμένους «απασχολήσιμους», στους άστεγους, και, γενικά, σε όποιον τους θυμίζει -με την παρουσία του- πως υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να βρεθούν στη θέση του.

Είναι περιφανής ο θρίαμβος των αγορών σε όλο τον πλανήτη. Έννοιες, όπως το χρέος και το έλλειμμα, αντιμετωπίζονται σαν ευαγγέλια.

Επειδή η σκέψη διώκεται -γιατί η σκέψη είναι επικίνδυνη και δεν μας θέλουν να σκεφτόμαστε-, κανείς δεν μοιάζει να αμφισβητεί σοβαρά το χρέος και το έλλειμμα που αντιμετωπίζονται σαν θεϊκοί νόμοι και θεωρούνται σημαντικότερα από την επιβίωση των ανθρώπων.

Εκατομμύρια άνθρωποι δουλεύουν σαν σκλάβοι -με εξευτελιστικό μισθό και χωρίς ασφάλιση- και αυτό το θεωρούμε φυσιολογικό.

Τα εργατικά δικαιώματα εξαφανίζονται και εμείς κατηγορούμε τους άνεργους που δεν πάνε να δουλέψουν σε δουλειές που δεν υπάρχουν, ενώ ξέρουμε καλά πως δουλειές δεν υπάρχουν και πως οι θέσεις εργασίας θα μειώνονται διαρκώς.

Κοιτάξτε γύρω σας. Η επανάσταση έγινε. Και εμείς τώρα αρχίζουμε να το παίρνουμε είδηση. Χάσαμε ολόκληρη επανάσταση.

«Αυτό είναι αντεπανάσταση» μου είπε η καλή συντρόφισσα χτες το βράδυ, όταν της είπα τις σκέψεις μου.

Και ο σύντροφός της μου είπε «πρέπει να οργανωθούμε και να αντεπιτεθούμε».

Ίσως, πρέπει να αντεπιτεθούμε. Ίσως, πρέπει να περιμένουμε απλά τις αγορές να καταρρεύσουν από μόνες τους. Βέβαια, καταρρέουν πάνω μας.

Σε κάθε περίπτωση, μάλλον δεν είναι σοφό να μιλάμε συνέχεια για την επανάσταση που θα κάνουμε.
Οι αγορές μας έδειξαν με τον πιο άγριο και ανελέητο τρόπο πως την επανάσταση δεν την αναγγέλλεις. Την κάνεις.