ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Tου Louis Rationero, μέλους της ΕΛ.Λ.Α.Σ
Όλες οι ιρασιοναλιστικές θεωρίες μοιάζουν σε ένα πράγμα : αναζητούν μία εμπειρία ψυχολογική. Δεν δηλώνουν πως πάνε σε συλλογισμούς καινούριους αλλά αναζητούν ψυχική διάθεση , μία συγχώνευση της διανοητικής έννοιας με τη φυσική κατάσταση του κορμιού που οδηγεί σε μία άλλη ψυχοσωματική κατάσταση. Την κατάσταση , στην οποία τείνουν αυτές οι φιλοσοφίες , μπορεί να την χαρακτηρίσουν οι λέξεις ενέργεια , ζωτικότητα , χαρά , ηδονή , γαλήνη. Ο στόχος αυτών των φιλοσοφιών είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί με επιχειρήματα : τον μαρτυρούν ζωντανές εμπειρίες. Ωστόσο , δεν έχει τίποτα το κοινό με ιρασιοναλισμούς όπως ο σταλινισμός , ο ναζισμός ή των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πρόκειται για έναν ιρασιοναλισμό στηριγμένο στις μεγάλες φιλοσοφικές παραδόσεις , έξω από την σωκρατική. Αναβίωσε επειδή η ρασιοναλιστική θεωρία δεν μπόρεσε να δώσει στην κοινωνία ένα σκοπό ούτε αξίες που να υποτάσσουν τα τεχνολογικά μέσα σε ανθρώπινους στόχους , κατάσταση που οδήγησε την νεολαία να αναζητήσει καινούριους τρόπους πνευματικής δραστηριότητας , διαφορετικούς από τον ρασιοναλισμό. Αυτή η αναζήτηση , στις αντικειμενικά ευνοϊκές συνθήκες της δεκαετίας του ’60, αποκρυσταλλώθηκε σε ένα κίνημα πλατιάς πολιτιστικής απήχησης που αυτοονομάστηκε underground.
Από το 1958 έως το 1968 πολλά είχαν μεσολαβήσει. Ο Πέρι Κόμο και ο Ντιν Μάρτιν είχαν γίνει σεβάσμιες αντίκες κι είχαν αντικατασταθεί από τους Χέντριξ, Doors , Janis Joplin κ.α. Οι νέοι πήγαιναν στο φεστιβάλ του Μοντερέι αντί στο στάδιο των <Τζάϊαντς> και η αστυνομία είχε επιβάλλει απαγόρευση στους δρόμους του Μπέρκλεϊ. Ο Μπόμπ Ντύλαν τραγουδούσε: “Κάτι γίνεται κι εσύ δεν ξέρεις τι. Έτσι, Mr. Jones? “. Το 1960 οι νέγροι φοιτητές του Γκρίνσμπορο είχαν καταλάβει τις αίθουσες διδασκαλίας για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον ρατσισμό. Οι λευκοί φοιτητές της αριστεράς είχαν δημιουργήσει το κίνημα SDS ,Φοιτητές για μία Δημοκρατική Κοινωνία, που από το 1962 είχε αντικαταστήσει την Νέα Αριστερά, συγκεντρώνοντας γύρω του ολοένα και περισσότερες φυλετικές ομάδες που το μόνο κοινό σημείο τους ήταν η άρνηση του <αμερικανικού τρόπου ζωής>. Το 1963 αποβλήθηκαν από το Χάρβαρντ οι καθηγητές Τίμοθι Λίρι και Ρίτσαρντ , ψυχολόγοι, γιατί είχαν κάνει πειράματα με LSD , παραισθησιογόνο το οποίο οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούν από τα αρχαία χρόνια. Αρχίζει τα ψυχεδελικό κίνημα, στοιχείο αποφασιστικό στην γέννηση της αντικουλτούρας.
Το 1964 ξεσπά η πρώτη σοβαρή σύγκρουση στα Πανεπιστήμια. Στο Μπέρκλεϊ ξεσπά μία εξέγερση για το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Θέλουν να συζητούν ελεύθερα πολιτικά θέματα στις σχολές. Είναι το Κίνημα Ελευθερίας του Λόγου που ξεκίνησε ο Μάριο Σίβο . Παραλύουν το Πανεπιστήμιο και κερδίζουν το αίτημα τους. Το 1965 δολοφονείται ο ριζοσπαστικός νέγρος ηγέτης Μάλκολμ Χ. , ξεσπά η εξέγερση των νέγρων στην περιοχή Ουάτς του Λος Άντζελες, γίνονται πορείες διαμαρτυρίας στον Νότο και στην Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ εισβάλουν στον Άγιο Δομήνικο και βομβαρδίζουν συστηματικά το Βόρειο Βιετνάμ.
Το 1967 Κίνημα των Χίπις ακμάζει σε όλο το πολύμορφο μεγαλείο του: πρώτο <<be-in>> ή φεστιβάλ στο πάρκο της χρυσής πύλης του Σαν Φραντσίσκο με την συμμετοχή του Τζορτζ Χάρισον , των Λίρι, Γκίνσμπεργκ και Κέρουακ. Αρχίζει η αντίσταση στη στρατιωτική θητεία και θριαμβεύει η πορεία ενάντια στο Πεντάγωνο, που περιγράφει ο Νόρμαν Μέιλερ στις Στρατιές της Νύχτας.
Η αστυνομία του Σικάγο ξυλοκοπεί τους χίπις που οργανώνουν μία παρωδία συνεδρίου-απέναντι από το Δημοκρατικό- για να εκλέξουν υποψήφιο πρόεδρο έναν χοίρο, που τελικά κλείστηκε και αυτός φυλακή μαζί τους. Στις αστυνομικές βιαιοπραγίες που ακολούθησαν , ξυλοκοπήθηκαν δημοσιογράφοι, ρεπόρτερ τηλεόρασης, οι πελάτες του ξενοδοχείου που στέγαζε το επιτελείο του υποψηφίου προέδρου Μακάρθι και ο μοναδικός Χιού Χέφνερ, διευθυντής του playboy, που περνούσε από εκεί τυχαία. Ταραχές ξέσπασαν επίσης στα Πανεπιστήμια Κολούμπια, Στάνφορντ, Μπέρκλεϊ, Οράντζενμπεργκ και Σαν Φραντσίσκο.
Αρχίζει δράση, σε πανεθνική κλίμακα, ενάντια στους <<Μαύρους Πάνθηρες>>. Ο Φρεντ Χάμπτον σκοτώνεται στο κρεβάτι του με σφαίρα, ο Μπόμπυ Σιλ φυλακίζεται και ο Έλντριτζ Κλίβερ φεύγει εξόριστος. Ένας καθολικός ιερέας, ο Ντανιέλ Μπέριγκαν, καταλαμβάνει μαζί με άλλους ένα γραφείο της στρατολογίας και καίει χιλιάδες στρατιωτικές κάρτες κατάταξης για το Βιετνάμ.
Το καλοκαίρι 500.000 χίπις παίρνουν μέρος στο μουσικό φεστιβάλ του Woodstock που γίνεται ορόσημο ως εκδήλωση της φυσιογνωμίας της αντικουλτούρας. Το 1970 , οι Νίξον, Άγκνιου και Μίτσελ αρχίζουν ενάντια στο underground μία καταπιεστική καμπάνια που τα αποτελέσματα της έγιναν έκδηλα στη δεκαετία του ’70.
Tου Louis Rationero, μέλους της ΕΛ.Λ.Α.Σ
1o ΜΕΡΟΣ
Σύμφωνα με τον Γκίνσμπερκ ‘’είμαστε μπλοκαρισμένοι από τις αντιλήψεις μας τις ίδιες. Οι πόρτες της αντίληψης έχουν κλείσει , οι είσοδοι του συναισθήματος έχουν σφραγιστεί , οι δρόμοι των αισθήσεων έχουν αποκοπεί , οι οδοί της φαντασίας έκλεισαν ,τα λιβάδια της συνείδησης γέμισαν βρωμιά’’. Ο Μπλέϊκ λέει πως οι πέντε αισθήσεις μας έχουν φραχτεί με τέτοιο τρόπο που ‘’κινούμαστε σε απραγματοποίητους κόσμους ’’ . Ο Μπλέϊκ ήταν ο πρώτος που κατήγγειλε , μέσα στον γενικό ενθουσιασμό για την επιστήμη και την τεχνολογία της βιομηχανικής επανάστασης , τη φυσική υποδούλωση που επέφεραν οι ‘’ σκοτεινοί σατανικοί μύλοι’’ και την πνευματική δουλεία που προκάλεσε η μονολιθική αντίληψη και το όνειρο του Νεύτωνα. Ήταν ο πρώτος που πραγματεύτηκε στο έργο του , αξεχώριστα , την πνευματική και την κοινωνική απελευθέρωση. Ο Γκίνσμπεργκ που , όπως ο Μπλέϊκ , δεν νοεί το ένα χωρίς το άλλο , συνειδητοποιεί την τεράστια επίδραση του Μπλέϊκ στη σκέψη του underground.
Η βασική έννοια του Μπλέικ είναι η φαντασία , δύναμη που ο ρασιοναλισμός αποδιώχνει. Όπως ακριβώς ο ρασιοναλισμός είναι η ικανότητα συνδυασμού και συσχετισμού εννοιών , η φαντασία είναι η ικανότητα να εφευρίσκεις έννοιες και να δημιουργείς παραστάσεις. Αυτή η λειτουργία δεν ακολουθεί τους κανόνες της λογικής σκέψης και είναι , γι αυτό , αποδιωγμένη από τη λογοκρατούμενη κουλτούρα. Ωστόσο , είναι μία λειτουργία ζωτική για την πνευματική πρόοδο αφού εφευρίσκει εκείνο που δεν υπάρχει ακόμη, βγάζοντας το από τα σκότη της δυνατότητας και μεταμορφώνοντας το σε ένα προσχέδιο που , μερικές φορές , υλοποιείται στην πράξη.
Όλες οι ιρασιοναλιστικές θεωρίες μοιάζουν σε ένα πράγμα : αναζητούν μία εμπειρία ψυχολογική. Δεν δηλώνουν πως πάνε σε συλλογισμούς καινούριους αλλά αναζητούν ψυχική διάθεση , μία συγχώνευση της διανοητικής έννοιας με τη φυσική κατάσταση του κορμιού που οδηγεί σε μία άλλη ψυχοσωματική κατάσταση. Την κατάσταση , στην οποία τείνουν αυτές οι φιλοσοφίες , μπορεί να την χαρακτηρίσουν οι λέξεις ενέργεια , ζωτικότητα , χαρά , ηδονή , γαλήνη. Ο στόχος αυτών των φιλοσοφιών είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί με επιχειρήματα : τον μαρτυρούν ζωντανές εμπειρίες. Ωστόσο , δεν έχει τίποτα το κοινό με ιρασιοναλισμούς όπως ο σταλινισμός , ο ναζισμός ή των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πρόκειται για έναν ιρασιοναλισμό στηριγμένο στις μεγάλες φιλοσοφικές παραδόσεις , έξω από την σωκρατική. Αναβίωσε επειδή η ρασιοναλιστική θεωρία δεν μπόρεσε να δώσει στην κοινωνία ένα σκοπό ούτε αξίες που να υποτάσσουν τα τεχνολογικά μέσα σε ανθρώπινους στόχους , κατάσταση που οδήγησε την νεολαία να αναζητήσει καινούριους τρόπους πνευματικής δραστηριότητας , διαφορετικούς από τον ρασιοναλισμό. Αυτή η αναζήτηση , στις αντικειμενικά ευνοϊκές συνθήκες της δεκαετίας του ’60, αποκρυσταλλώθηκε σε ένα κίνημα πλατιάς πολιτιστικής απήχησης που αυτοονομάστηκε underground.
Το underground είναι η παράδοση της ετερόδοξης σκέψης που κυλάει παράλληλα και υπόγεια σε όλη την ιστορία της Δύσης, από την εμφάνιση των προϊστορικών σαμάν, την εγκαθίδρυση του νόμου της ιδιοκτησίας, την μετάβαση στην πατριαρχία και την εφεύρεση της εξουσίας και των διάφορων μορφών πολέμου , μέχρι τις μέρες μας. Η δυναμική του χαρακτηρίζεται από δύο μεγαλειώδεις τάσεις: της αναζήτηση μιας παγκόσμιας αλληλεγγύης και το βραχυκύκλωμα των γραμμών εξουσίας, διανομής, παραγωγής και πληροφόρησης των αυταρχικών οργανισμών. Η τάση δημιουργίας μιας παγκόσμιας αλληλεγγύης σημαίνει πως το underground ευνοεί τις διαθέσεις αλληλοβοήθειας, εθελοντικής ένωσης, συνεργασίας, αποκέντρωσης και ομοσπονδιακής οργάνωσης. Για να φτάσουμε στην παγκόσμια αλληλεγγύη, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μία πλανητική νοοτροπία . Έτσι το underground θεωρεί όλες τις κουλτούρες και στυλ ζωής που εμφανίστηκαν στον κόσμο ως ένα αρχείο από όπου μπορούμε να διαλέξουμε εκείνα τα πολιτιστικά και προσωπικά στοιχεία που αρμόζουν στην ιδιοσυγκρασία και τους ζωτικούς σκοπούς ατόμων και ομάδων. Το άλλο διακριτικό του γνώρισμα είναι η τάση να βραχυκυκλώσει τα αυταρχικά συστήματα της κοινωνίας και τους οργανισμούς.
Από το 1958 έως το 1968 πολλά είχαν μεσολαβήσει. Ο Πέρι Κόμο και ο Ντιν Μάρτιν είχαν γίνει σεβάσμιες αντίκες κι είχαν αντικατασταθεί από τους Χέντριξ, Doors , Janis Joplin κ.α. Οι νέοι πήγαιναν στο φεστιβάλ του Μοντερέι αντί στο στάδιο των <Τζάϊαντς> και η αστυνομία είχε επιβάλλει απαγόρευση στους δρόμους του Μπέρκλεϊ. Ο Μπόμπ Ντύλαν τραγουδούσε: “Κάτι γίνεται κι εσύ δεν ξέρεις τι. Έτσι, Mr. Jones? “. Το 1960 οι νέγροι φοιτητές του Γκρίνσμπορο είχαν καταλάβει τις αίθουσες διδασκαλίας για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον ρατσισμό. Οι λευκοί φοιτητές της αριστεράς είχαν δημιουργήσει το κίνημα SDS ,Φοιτητές για μία Δημοκρατική Κοινωνία, που από το 1962 είχε αντικαταστήσει την Νέα Αριστερά, συγκεντρώνοντας γύρω του ολοένα και περισσότερες φυλετικές ομάδες που το μόνο κοινό σημείο τους ήταν η άρνηση του <αμερικανικού τρόπου ζωής>. Το 1963 αποβλήθηκαν από το Χάρβαρντ οι καθηγητές Τίμοθι Λίρι και Ρίτσαρντ , ψυχολόγοι, γιατί είχαν κάνει πειράματα με LSD , παραισθησιογόνο το οποίο οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούν από τα αρχαία χρόνια. Αρχίζει τα ψυχεδελικό κίνημα, στοιχείο αποφασιστικό στην γέννηση της αντικουλτούρας.Το 1964 ξεσπά η πρώτη σοβαρή σύγκρουση στα Πανεπιστήμια. Στο Μπέρκλεϊ ξεσπά μία εξέγερση για το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Θέλουν να συζητούν ελεύθερα πολιτικά θέματα στις σχολές. Είναι το Κίνημα Ελευθερίας του Λόγου που ξεκίνησε ο Μάριο Σίβο . Παραλύουν το Πανεπιστήμιο και κερδίζουν το αίτημα τους. Το 1965 δολοφονείται ο ριζοσπαστικός νέγρος ηγέτης Μάλκολμ Χ. , ξεσπά η εξέγερση των νέγρων στην περιοχή Ουάτς του Λος Άντζελες, γίνονται πορείες διαμαρτυρίας στον Νότο και στην Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ εισβάλουν στον Άγιο Δομήνικο και βομβαρδίζουν συστηματικά το Βόρειο Βιετνάμ.Το 1967 Κίνημα των Χίπις ακμάζει σε όλο το πολύμορφο μεγαλείο του: πρώτο <<be-in>> ή φεστιβάλ στο πάρκο της χρυσής πύλης του Σαν Φραντσίσκο με την συμμετοχή του Τζορτζ Χάρισον , των Λίρι, Γκίνσμπεργκ και Κέρουακ. Αρχίζει η αντίσταση στη στρατιωτική θητεία και θριαμβεύει η πορεία ενάντια στο Πεντάγωνο, που περιγράφει ο Νόρμαν Μέιλερ στις Στρατιές της Νύχτας.
Το 1968 τα γεγονότα πολλαπλασιάζονται:
4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ. Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ δολοφονείται.
Αύγουστος .
Η αστυνομία του Σικάγο ξυλοκοπεί τους χίπις που οργανώνουν μία παρωδία συνεδρίου-απέναντι από το Δημοκρατικό- για να εκλέξουν υποψήφιο πρόεδρο έναν χοίρο, που τελικά κλείστηκε και αυτός φυλακή μαζί τους. Στις αστυνομικές βιαιοπραγίες που ακολούθησαν , ξυλοκοπήθηκαν δημοσιογράφοι, ρεπόρτερ τηλεόρασης, οι πελάτες του ξενοδοχείου που στέγαζε το επιτελείο του υποψηφίου προέδρου Μακάρθι και ο μοναδικός Χιού Χέφνερ, διευθυντής του playboy, που περνούσε από εκεί τυχαία. Ταραχές ξέσπασαν επίσης στα Πανεπιστήμια Κολούμπια, Στάνφορντ, Μπέρκλεϊ, Οράντζενμπεργκ και Σαν Φραντσίσκο.
Το 1969 δημιουργείται το Κίνημα της Γυναικείας Απελευθέρωσης, κατασκευάζεται το Πάρκο του Λαού στο Μπέρκλεϊ και η αστυνομία το καταλαμβάνει. Σκοτώνεται ένα άτομο και ο στρατός καταλαμβάνει το πανεπιστήμιο.
Αρχίζει δράση, σε πανεθνική κλίμακα, ενάντια στους <<Μαύρους Πάνθηρες>>. Ο Φρεντ Χάμπτον σκοτώνεται στο κρεβάτι του με σφαίρα, ο Μπόμπυ Σιλ φυλακίζεται και ο Έλντριτζ Κλίβερ φεύγει εξόριστος. Ένας καθολικός ιερέας, ο Ντανιέλ Μπέριγκαν, καταλαμβάνει μαζί με άλλους ένα γραφείο της στρατολογίας και καίει χιλιάδες στρατιωτικές κάρτες κατάταξης για το Βιετνάμ.Το καλοκαίρι 500.000 χίπις παίρνουν μέρος στο μουσικό φεστιβάλ του Woodstock που γίνεται ορόσημο ως εκδήλωση της φυσιογνωμίας της αντικουλτούρας. Το 1970 , οι Νίξον, Άγκνιου και Μίτσελ αρχίζουν ενάντια στο underground μία καταπιεστική καμπάνια που τα αποτελέσματα της έγιναν έκδηλα στη δεκαετία του ’70.
…συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου