Το Ποντίκι
του Σταύρου Χριστακόπουλου
Όσο το κύρος της συγκυβέρνησης Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ υπό τον Αντώνη Σαμαρά απομειώνεται εντός και εκτός Ελλάδας και το πολιτικό της κεφάλαιο εξαντλείται, τόσο τα βλέμματα στρέφονται στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναμένεται να αναλάβει ευθύνη διακυβέρνησης, καθώς ήδη έχει παγιώσει δημοσκοπικό προβάδισμα.
Τον τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναλάβει κυβερνητική ευθύνη δεν μπορούμε σήμερα να τον προβλέψουμε, διότι παραμένουν άγνωστες όλες οι σημαντικές παράμετροι: ο χρόνος των εκλογών, η κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται τότε η χώρα, οι πολιτικές και εκλογικές μεταβολές που θα προκύψουν στην κάλπη ή πριν από αυτήν, οι πιθανότητες του ΣΥΡΙΖΑ για αυτοδυναμία ή οι δυνατότητες συμμαχιών. Άρα η σημερινή συζήτηση είναι άκαιρη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να μετατραπεί σε ενιαίο κόμμα με το βλέμμα στραμμένο στην προοπτική της εξουσίας. Το κυριότερο διακύβευμα σε αυτή την πορεία είναι αν θα αποτελέσει τα επόμενα χρόνια έναν ισχυρό και σταθερό πολιτικό πόλο ή μια πολιτική και κυβερνητική παρένθεση.
Μοιάζει ενδεχομένως... παράξενο, αλλά η διαχείριση της οικονομίας σε συνθήκες συνολικής κατάρρευσης ίσως δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας σε αυτό το στοίχημα: όλοι πια αποδέχονται ότι «θαύματα δεν γίνονται» και ότι η οικονομική ανάταξη, ακόμη και χωρίς μνημόνια, θα είναι αργή και επίπονη.
Όμως η πολλαπλότητα των ελληνικών προβλημάτων – π.χ. η κοινωνική εξαθλίωση και η ταυτόχρονη έκρηξη του μεταναστευτικού, η εντεινόμενη διείσδυση της Τουρκίας στην απειλούμενη από τη μετανάστευση και τις ΕΟΖ Θράκη και οι αμφισβητήσεις στο Αιγαίο – ενδέχεται να αναδείξουν συντόμως τα ζητήματα δημόσιας τάξης, διπλωματίας και άμυνας σε πρώτιστες προτεραιότητες για τη νυν ή την επόμενη κυβέρνηση.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το αγνοούν και από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι εδώ και καιρό ο Αλέξης Τσίπρας κάνει κινήσεις ενίσχυσης σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων και διαμορφώνει πλάνα, ώστε να προετοιμαστεί για την αντιμετώπιση «ασύμμετρων» πολιτικών απειλών. Παράλληλα τα διεθνή ανοίγματά του αποσκοπούν στη διαμόρφωση αξιόπιστων σχέσεων και συμμαχιών.
Το ερώτημα λοιπόν είναι πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ένα εντελώς νέο κόμμα, θα συγκεράσει παραδοσιακές τοποθετήσεις του με την ανάγκη να αποτελέσει έναν σταθερό πόλο εξουσίας και όχι μια «παρένθεση». Την απάντηση θα την έχουμε σύντομα...
* Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στην ημερήσια εφημερίδα «6 Μέρες» το Σάββατο 24.11.2012
του Σταύρου Χριστακόπουλου
Όσο το κύρος της συγκυβέρνησης Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ υπό τον Αντώνη Σαμαρά απομειώνεται εντός και εκτός Ελλάδας και το πολιτικό της κεφάλαιο εξαντλείται, τόσο τα βλέμματα στρέφονται στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναμένεται να αναλάβει ευθύνη διακυβέρνησης, καθώς ήδη έχει παγιώσει δημοσκοπικό προβάδισμα.
Τον τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναλάβει κυβερνητική ευθύνη δεν μπορούμε σήμερα να τον προβλέψουμε, διότι παραμένουν άγνωστες όλες οι σημαντικές παράμετροι: ο χρόνος των εκλογών, η κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται τότε η χώρα, οι πολιτικές και εκλογικές μεταβολές που θα προκύψουν στην κάλπη ή πριν από αυτήν, οι πιθανότητες του ΣΥΡΙΖΑ για αυτοδυναμία ή οι δυνατότητες συμμαχιών. Άρα η σημερινή συζήτηση είναι άκαιρη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να μετατραπεί σε ενιαίο κόμμα με το βλέμμα στραμμένο στην προοπτική της εξουσίας. Το κυριότερο διακύβευμα σε αυτή την πορεία είναι αν θα αποτελέσει τα επόμενα χρόνια έναν ισχυρό και σταθερό πολιτικό πόλο ή μια πολιτική και κυβερνητική παρένθεση.
Μοιάζει ενδεχομένως... παράξενο, αλλά η διαχείριση της οικονομίας σε συνθήκες συνολικής κατάρρευσης ίσως δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας σε αυτό το στοίχημα: όλοι πια αποδέχονται ότι «θαύματα δεν γίνονται» και ότι η οικονομική ανάταξη, ακόμη και χωρίς μνημόνια, θα είναι αργή και επίπονη.
Όμως η πολλαπλότητα των ελληνικών προβλημάτων – π.χ. η κοινωνική εξαθλίωση και η ταυτόχρονη έκρηξη του μεταναστευτικού, η εντεινόμενη διείσδυση της Τουρκίας στην απειλούμενη από τη μετανάστευση και τις ΕΟΖ Θράκη και οι αμφισβητήσεις στο Αιγαίο – ενδέχεται να αναδείξουν συντόμως τα ζητήματα δημόσιας τάξης, διπλωματίας και άμυνας σε πρώτιστες προτεραιότητες για τη νυν ή την επόμενη κυβέρνηση.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το αγνοούν και από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι εδώ και καιρό ο Αλέξης Τσίπρας κάνει κινήσεις ενίσχυσης σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων και διαμορφώνει πλάνα, ώστε να προετοιμαστεί για την αντιμετώπιση «ασύμμετρων» πολιτικών απειλών. Παράλληλα τα διεθνή ανοίγματά του αποσκοπούν στη διαμόρφωση αξιόπιστων σχέσεων και συμμαχιών.
Το ερώτημα λοιπόν είναι πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ένα εντελώς νέο κόμμα, θα συγκεράσει παραδοσιακές τοποθετήσεις του με την ανάγκη να αποτελέσει έναν σταθερό πόλο εξουσίας και όχι μια «παρένθεση». Την απάντηση θα την έχουμε σύντομα...
* Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στην ημερήσια εφημερίδα «6 Μέρες» το Σάββατο 24.11.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου