Ο Μαρξ θα ήταν υπερήφανος για τους τραπεζίτες

Σοφοκλέους 10

Αν ο Καρλ Μαρξ ήταν ζωντανός το 2007, θα εργαζόταν σε τράπεζα. Οι τράπεζες έχουν φτάσει σε μια κατάσταση κομμουνιστικής τελειότητας. Οι εργαζόμενοι πήραν τα πάντα. Οι κάτοχοι του κεφαλαίου δεν έμειναν με τίποτα.

Οι μέτοχοι των τραπεζών εξαπατήθηκαν από το προσωπικό, που πλήρωναν τους εαυτούς τους με εξωφρενικά ποσά από κέρδη που παρέμεναν στα χαρτιά. Η πολιτική κατάσταση είχε βρει μια πολύ πιο αποτελεσματική οδό από ότι τα συνδικάτα για την καταστροφή των καπιταλιστών, εξαπατώντας τους μετόχους πείθοντας τους ότι η αύξηση των μισθών ήταν απαραίτητη για να διατηρηθεί το ταλέντο του ανθρώπινου δυναμικού. Είχαν τη βοήθεια των λογιστών, που τους επέτρεψαν να δηλώνουν κέρδη πριν από τη λήψη των μετρητών. Ο Μαρξ θα ήταν χαρούμενος.

Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι δικαιούχοι του κομμουνιστικού αυτού τραπεζικού συστήματος κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Υπάρχουν πολλές προειδοποιήσεις για τις συνέπειες της μεγαλύτερης ρύθμισης. Μην σκοτώσετε την κότα με τα χρυσά αυγά, λένε. Πολλοί στον τραπεζικό τομέα δεν φαίνεται να έχουν παρατηρήσει ότι πρόσφατα έφεραν την παγκόσμια οικονομία στα γόνατά της.

Για να είμαστε δίκαιοι, οι τράπεζες δεν ήταν οι μόνες που έκαναν λάθη: oι κεντρικές τράπεζες με πολύ χαμηλά επιτόκια για πολύ καιρό – οι πολιτικοί που πίστευαν ότι είχαν καταργήσει τον επιχειρηματικό κύκλο και ότι ένα μόνιμα υψηλότερο επίπεδο των δημόσιων δαπανών θα μπορούσε να δικαιολογηθεί - πάρα πολλοί πολίτες που δανείζονταν ποσά που ποτέ δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν. Αυτό το είδος της μαζικής αυταπάτης χαρακτήρισε τις περισσότερες φούσκες στην ιστορία. Αλλά είναι οι τραπεζίτες που φαίνονται πιο απρόθυμοι να αποδεχθούν ότι η αλλαγή είναι απαραίτητη. Χρειάζονται διάσωση από τον εαυτό τους. Εξάλλου μόνο ένα  ρυθμιστικό σύστημα μπορεί να επιβάλει εκ νέου ένα καπιταλιστικό σύστημα για τις τράπεζες.

Για αρχή, οι τράπεζες θα πρέπει να είναι ταπεινές σχετικά με το πόσο αξία μπορούν πραγματικά να προσθέσουν στην οικονομία. Στο βαθμό που εξάγουν τραπεζικές υπηρεσίες, οι τράπεζες έχουν θετική συμβολή στην οικονομία: το να εκμεταλλευόμαστε τους αλλοδαπούς είναι μια χαρά. Ακόμη και αυτό όμως λειτουργεί μόνο αν εξοφλούνται τα δάνεια στις τράπεζες ή όταν αποφεύγουν απώλειες με ξένο κεφάλαιο και καταλήγουν να διασώζονται από τους φορολογουμένους.

Για τις τράπεζες η σημαντικότερη εγχώρια λειτουργία τους είναι να διοχετεύσει χρήματα αποταμιευτών στις επιχειρήσεις για επενδύσεις. Μόνο οι παραγωγικές επενδύσεις δημιουργούν ανάπτυξη. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας. Αλλά οι ίδιες οι τράπεζες δεν έχουν τις επενδυτικές ιδέεςοι : επιχειρηματίες τις έχουν. Οι τράπεζες μεταφέρουν μόνο τα χρήματα. Ούτε είναι αναντικατάστατες: μετοχές και ομόλογα των αγορών, και τα συσσωρευμένα κέρδη, αποτελούν επίσης πηγές κεφαλαίου. Οι επιχειρήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου δεν ήταν ποτέ τόσο κερδοφόρες. Αυτό που λείπει στους επιχειρηματίες είναι η εμπιστοσύνη, όχι τα τραπεζικά δάνεια. Και ως επί το πλείστον υποφέρουν μικρές επιχειρήσεις.

Πόση αμοιβή θα πρέπει να λαμβάνουν οι τράπεζες για να ενεργούν ως μεσάζοντες; Οπωσδήποτε κάτι αλλά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις τεράστιες αποδόσεις τους. Μία μειωμένη απόδοση θα ήταν πολύ ανώτερη από την επιστροφή στην πρόσφατη ιστορία, και η αξιοπιστία είναι περιζήτητο προσόν από τους επενδυτές.

Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει τον διαχωρισμό των τραπεζών ανάλογα με τις των συναλλαγών τους, δηλαδή λήψη καταθέσεων και δανεισμού από τη μια και trading από την άλλη. Αλλά η Northern Rock δεν ήταν trader, λένε οι μαρξιστές. Σωστό, αλλά βασιζόταν σε χονδρική χρηματοδότηση, και ομαδοποίηση των δανείων προς πώληση σε άλλους επενδυτές, στην προσπάθειά της να επιτύχει τις ίδιες (απατηλές) επιστροφές όπως και οι ανταγωνιστές της. Trading σε άλλες τράπεζες εμφανίστηκε κερδοφόρο λόγω της σιωπηρής (αργότερα ρητής) εγγύησης των φορολογουμένων. Όσοι επιθυμούν να διαπραγματεύονται μετοχές και τίτλος να αντλήσουν δικά τους κεφάλαια εμπόριο και να πληρώνουν το επιτόκιο της αγοράς για τις δραστηριότητές τους. Ο Vickers τελικά δεν προχώρησε αρκετά.

Οι μισθοί παραμένουν μια ουσιαστική αποτυχία. Πάρα πολύ μεγάλο μέρος των εσόδων της τράπεζας καταβάλλεται στους εργαζομένους. Οι μέτοχοι φαίνεται να έχουν ξεχάσει ότι πρέπει να πληρώνουν μόνο το ελάχιστο απαραίτητο για να κρατήσουν το προσωπικό: έχουν πάψει να είναι ορθολογικοί καπιταλιστές. Η ιδέα ότι οι τραπεζίτες θα τρέξουν μακριά, αν πληρωθούν λίγο λιγότερο είναι παράλογη. Οι μέτοχοι έχουν ανεχτεί συστήματα μισθών που βασίζονται σε βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα και κέρδη που δεν έρχονται ποτέ. Έχαψαν το ψέμα ότι κάθε τράπεζα έπρεπε να δίνει ανώτατες αμοιβές λες και όλοι οι τραπεζίτες ήταν άνω του μέσου όρου.

Όπως και τα περισσότερα κομμουνιστικά κόμματα, τα μέλη είναι πολύ καλοί στο να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τις εξωτερικές επικρίσεις. Υπάρχουν μόνο δύο παραδείγματα αποπομπής: ο Goodwin και ο Cummings. Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους; Η Βρετανία είναι απελπιστική στο να τιμωρεί τις αποτυχίες της. Ένα υγιές, City χρειάζεται περισσότερο καπιταλισμό και λιγότερο κομμουνισμό. Αγνοήστε τις κινδυνολογικές προειδοποιήσεις ότι διαπράττουμε αυτοκτονία με τις εθνικές ρυθμιστικές παρεμβάσεις. Βαρετές, αποδοτικές και αξιόπιστες τράπεζες θα συμβάλλουν σε εθνικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο μέλλον.Ο Marx θα πρέπει να πάει αλλού.