Ελεύθερη Λαϊκή Αντιστασιακή Συσπείρωση
Το πιο βαθιά αντιλαϊκό και προκλητικά φιλοεπιχειρηματικό πακέτο
μέτρων λιτότητας είναι αυτό που ψηφίσθηκε στη Βουλή την Τετάρτη το
βράδυ, από μια οριακή πλειοψηφία 153 βουλευτών, καθώς σε σύνολο 199
παρόντων από τους 127 βουλευτές της ΝΔ, 126 ψήφισαν «ναι» και 1 «παρών»
κι από τους 33 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, 27 ψήφισαν «ναι», «παρών» 3 και
«όχι» 2. Από τους 16 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, 14 ψήφισαν «παρών» και 2
«κατά», δημιουργώντας όλοι μαζί τις προϋποθέσεις για τον σχηματισμό μιας
κυβέρνησης «κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ… που
θα σταματήσει την καταστροφή και θα ανασυγκροτήσει τη χώρα από την
καταστροφή και το χάος», όπως τεχνηέντως …ακαθόριστα περιέγραψε στην
ομιλία του ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης
Τσίπρας.
Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο Τρίτο Μνημόνιο και απαιτήθηκαν από την εργοδοσία της Ελλάδας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ θα οδηγήσουν στην φτώχεια και την εξαθλίωση εκατομμύρια εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους και νέους ανθρώπους. Αυτό είναι και το πραγματικό τους ζητούμενο: Μια πολύ πιο απότομη και στρατηγική μεταβολή στην ισορροπία των κοινωνικών – ταξικών συσχετισμών που θα βελτιώσει τη θέση του κεφαλαίου. Υπ’ αυτό το πρίσμα και μόνο πρέπει να εξετασθεί η αποτελεσματικότητα των μέτρων κι όχι από το κατά πόσο θα συμβάλουν στην επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος χάρη του οποίου, για να μην ξεχνιόμαστε, επιβλήθηκε όχι μόνο το τρίτο Μνημόνιο, αλλά και το πρώτο τον Μάιο του 2010, το δεύτερο τον Φεβρουάριο του 2012 και το πρώτο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα τον Ιούνιο του 2011. Το τρίτο μνημόνιο αργά ή γρήγορα θα το διαδεχθούν νέα μέτρα για να καλύψουν τα χρηματοδοτικά κενά που δημιουργούνται από τους υψιπετείς στόχους των προηγούμενων μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι, για παράδειγμα, τα ληξιπρόθεσμα χρέη ύψους 10,1 δισ. ευρώ που έχουν συσσωρευτεί από τις αρχές του 2012, με βάση στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, οδηγώντας το σύνολο των ληξιπρόθεσμων χρεών στα 53,2 δισ. ευρώ!
Οι αποκλίσεις μεταξύ προβλεπομένων και πραγματικών εσόδων και οι μαύρες τρύπες που συνεχώς δημιουργούνται στα δημόσια έσοδα, επισπεύδοντας την λήψη ενός νέου πακέτου μέτρων, είναι γνήσιο τέκνο, συνειδητό αποτέλεσμα κι όχι παραπροϊόν, ανεπιθύμητο δημιούργημα, της ακολουθούμενης πολιτικής. Τα ληξιπρόθεσμα «νέας γενιάς» δημιουργούνται είτε από νοικοκυριά που αδυνατούν να ανταποκριθούν στην καταιγίδα νέων φόρων ή από επιχειρήσεις που οδηγούνται στο λουκέτο κι από ελεύθερους επαγγελματίες που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν. Ενδεικτικό είναι το στοιχείο πως το 22% των υπόχρεων να υποβάλουν ΦΠΑ κατά τους πρώτους εννιά μήνες δεν υπέβαλαν.
Κυβέρνηση και Τρόικα επομένως συνειδητά, όλα αυτά τα χρόνια, επιλέγουν την δημιουργία ύφεσης, το ξεζούμισμα της ελληνικής οικονομίας ξέροντας ότι είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την εκθεμελίωση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Πλήρη απορρύθμιση της αγοράς προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου που θα μπορεί πλέον να επενδύει όπου επιλέγει χωρίς κανέναν περιορισμό, φέρνει το τρίτο Μνημόνιο που ψηφίσθηκε την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου. Ταυτόχρονα εκατομμύρια συνταξιούχοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι θα οδηγηθούν στην φτώχεια καθώς οι αποδοχές τους θα μειωθούν σημαντικά και το κράτος θα βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη τους.
Αντισυνταγματικό έκριναν το τρίτο μνημόνιο διακεκριμένοι συνταγματολόγοι, όπως συνέβη και με το δεύτερο…
Τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου που εκτείνονται στην 4ετία 2013 – 2016 υπολογίζεται να αποφέρουν στα δημόσια ταμεία 14,244 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 9,374 δισ. το 2013 και τα 4,186 το 2014. Εξετάζοντας τις πηγές προέλευσης το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων θα προέλθει από μειώσεις σε συντάξεις (5,475 δισ. ευρώ), τις αντιδραστικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα (3,89 δισ. ευρώ) τις περικοπές σε μισθούς (1,497 δισ. ευρώ) και στην υγειονομική περίθαλψη (1,113 δισ. ευρώ). Οι παρεμβάσεις του Μνημονίου διακρίνονται στις εξής κατηγορίες: Μείωση μισθών και συντάξεων, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, περικοπές κοινωνικών δαπανών, επιπλέον φόροι και εισπρακτικά μέτρα, μέτρα απελευθέρωσης των αγορών, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και, τέλος, ιδιωτικοποιήσεις. Αξίζει να αναφερθεί η γνωμοδότηση των καθηγητών συνταγματικού δικαίου Κ. Χρυσόγονου και Α. Καϊδατζή (κατόπιν ερωτήματος του Αλέξη Τσίπρα) ότι τα συγκεκριμένα μέτρα παραβιάζουν ουκ ολίγες διατάξεις του συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, ενώ όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά «πάσχει από συνταγματική άποψη ακόμη και η διαδικασία ψήφισής του». Όπως συνέβη δηλαδή και με τα προηγούμενα Μνημόνια είναι εντελώς διάτρητο…
Για την καλύτερη παρακολούθηση, υποτίθεται, όλων των παραπάνω και πάνω απ’ όλα των δημοσίων εισπράξεων υπάρχει στο μεσοπρόθεσμο ειδικό άρθρο για τη σύσταση θέσης γενικού γραμματέα εσόδων και αντίστοιχης γενικής γραμματείας. Στην πράξη αυτό που θα γίνει θα είναι μια ανεξαρτητοποίηση, κατ’ αντιστοιχία του ό,τι συνέβη με την Τράπεζα Ελλάδας, της πολιτικής εσόδων και των αντίστοιχων μηχανισμών από την εκλεγμένη πολιτική ηγεσία, στο όνομα της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητάς τους. Στην εισηγητική έκθεση αναφέρεται ρητά ο στόχος «της απαλλαγής από κάθε είδους πολιτικές παρεμβάσεις του κρίσιμου τομέα των δημοσίων εσόδων». Μια τέτοια θωράκιση, πρακτικά, θα περιορίσει ακόμη περισσότερο τα πεδία άσκησης πολιτικής και παρέμβασης της εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας, προς όφελος άλλων, εξωχώριων, κέντρων. Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με απλές υποθέσεις. Το σχέδιο της Τρόικας, της Τασκ Φορς της οποίας ηγείται ο γκαουλάιτερ Χορστ Ράιχενμπαχ και, μέσω αυτών, της ίδιας της Γερμανίας και των πιστωτών έχει κατατεθεί κι είναι γνωστό: να βάλουν χέρι απ’ ευθείας οι ίδιοι στα δημόσια έσοδα έτσι ώστε να εξυπηρετείται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα το δημόσιο χρέος, εις βάρος φυσικά των κοινωνικών αναγκών. Μια γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων που θα έχει αποσπάσει σε μια δική της ανεξάρτητη δομή κάθε σχετική υπηρεσία και της οποίας πολύ πιθανά να ηγείται αργά ή γρήγορα απ’ ευθείας ένας κοινοτικός αξιωματούχος διευκολύνει τα μέγιστα την υλοποίηση αυτού του εφιαλτικού σχεδίου. Και μέχρι τότε όμως δεν είναι λίγα αυτά που έρχονται…
Το τρίτο Μνημόνιο αποδεικνύεται η χαριστική βολή στο Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδείας, που μειώθηκε πρώτη φορά πριν τρία σχεδόν χρόνια οπότε από Δώρο έγινε επίδομα και τώρα απλώς …καταργείται για χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους, εργαζόμενους στους ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, ενστόλους κι επίσης για τους συνταξιούχους. Οι συνταξιούχοι, για τους οποίους υποτίθεται ο Σαμαράς θα διόρθωνε τις αδικίες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, θα υποστούν επιπλέον κλιμακούμενες περικοπές. Ειδικότερα, όσοι παίρνουν συντάξεις μεταξύ 1.000 και 1.500 ευρώ θα υποστούν περικοπές της τάξης του 5%, όσοι παίρνουν από 1.500 μέχρι 2.000 κατά 10% κι όσοι παίρνουν σύνταξη πάνω από 2.000 ευρώ τον μήνα θα υποστούν μειώσεις κατά 15%. Σημαντική μείωση επέρχεται στους μισθούς πανεπιστημιακών, στρατιωτικών, διπλωματών, δικαστικών, ερευνητών, κ.α.
Η μέθοδος που ακολουθείται στηρίζεται στον ορισμό ενός βασικού μισθού (για παράδειγμα του λέκτορα στα 1.065 ευρώ, του ανθυπολοχαγού στα 875, του ακόλουθου πρεσβείας στα 1.061 ευρώ, κοκ) κι από κει και πέρα ορίζεται μια κλίμακα συντελεστών ανά βαθμίδα εξέλιξης που καθορίζει τις αυξήσεις και τους τελικούς μισθούς. Για τους πανεπιστημιακούς, ενδεικτικά η κλίμακα είναι ως εξής: λέκτορας: 1,00, επίκουρος καθηγητής: 1,08, αναπληρωτής καθηγητής: 1,25 και καθηγητής: 1,37. Σε αυτούς τους μισθούς προστίθενται στο τέλος κι ορισμένα επιδόματα.
Πολλές σελίδες του μεσοπρόθεσμου είναι αφιερωμένες στην περιγραφή των διαδικασιών που θα ακολουθηθούν για την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων. Περιγράφονται ειδικότερα τέσσερις ξεχωριστές διαδικασίες. Αρχικά η μετάταξη ή μεταφορά μόνιμων υπαλλήλων και υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Δεύτερο, καθεστώς διαθεσιμότητας που αφορά εργαζομένους των οποίων οι θέσεις καταργούνται κι οι οποίοι στο πλαίσιο της διαθεσιμότητας μετατάσσονται εκουσίως ή υποχρεωτικά, μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία του δημοσίου, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ ή άλλου φορέα και τέλος να υπαχθούν σε ειδικά προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης ή επανακατάρτισης. Η διαθεσιμότητα διαρκεί ένα χρόνο και στη διάρκεια αυτού του χρόνου καταβάλλονται στον εργαζόμενο τα τρία τέταρτα των αποδοχών του. Ο τρίτος τρόπος απόλυσης των δημοσίων υπαλλήλων είναι το καθεστώς της αργίας κι αφορά υπαλλήλους οι οποίοι διώκονται για κακούργημα, τους έχουν επιβληθεί ποινές ή έχουν παραπεμφθεί σε πειθαρχικά. Τέλος, καταργούνται ειδικότητες και οργανικές θέσεις υπαλλήλων «με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου οι οποίοι δεν έχουν προσληφθεί με διαγωνισμό ή με διαδικασία επιλογής σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια», όπως χαρακτηριστικά γράφεται. Με την εφαρμογή των παραπάνω μέτρων αναμένεται πως μέχρι το τέλος του 2012 θα γίνουν 2.000 απολύσεις και 25.000 μέχρι το τέλος του 2013. Σημαντική μείωση των θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα θα επέλθει και μέσω του αυστηρού περιορισμού των προσλήψεων. Σε αυτή την κατεύθυνση θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα ο κανόνας της μίας πρόσληψης ανά πέντε αποχωρήσεις.
Σημαντική μείωση των δημοσίων δαπανών θα περιέλθει μέσα από την κατάργηση πολλών επιδομάτων ανεργίας και το νέο σύστημα υπολογισμού του επιδόματος στήριξης τέκνων, μια και στο εξής θα χορηγείται με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Επίσης από την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης όλων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης κατά 2 χρόνια (μέτρο που θα απογειώσει την ανεργία και την φτώχεια) και την σημαντική μείωση του εφ’ άπαξ που για τους ασφαλισμένους ορισμένων ταμείων φτάνει ακόμη και το 83%. Επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου θα επέλθει και μέσα από την κατάργηση του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ) για χαμηλοσυνταξιούχους κάτω των 64 ετών.
Οι περισσότερες σελίδες του μεσοπρόθεσμου είναι αφιερωμένες στην λεγόμενη απελευθέρωση επαγγελμάτων και δραστηριοτήτων ή καλύτερα στην απορρύθμιση. Οι κλάδοι που θίγονται, συχνά μέσω άρθρων που είναι δύσκολα κατανοητά στο ευρύ κοινό και δεν αποκλείεται επομένως να είναι φωτογραφικές διατάξεις, είναι οι ακόλουθοι: ξεναγοί, φοροτέχνες – λογιστές, φορτοεκφορτωτές, οδηγοί βυτιοφόρων μεταφοράς πετρελαιοειδών κ.α. Συνολικά πρόκειται για μια λαίλαπα μέτρων που καταργεί διατάξεις οι οποίες αποτελούσαν εμπόδιο στην δραστηριοποίηση του μεγάλου κεφαλαίου σε πολλούς κλάδους. Για παράδειγμα το άρθρο που αναφέρει ότι «κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει δικαίωμα πώλησης και διακίνησης εφημερίδων, περιοδικών και εν γένει εντύπων» είναι εμφανές ότι δίνει το δικαίωμα στους εκδότες να πουλούν τα προϊόντα τους απ’ ευθείας οι ίδιοι σε δικά τους σημεία πώλησης. Δυνατότητα που αν ασκηθεί μέχρι τέλους θα αποτελέσει πλήγμα στην ελευθεροτυπία, δεδομένου ότι τα μικρά έντυπα θα πάψουν να έχουν μια ισότιμη θέση μαζί με τα μεγάλα στα ίδια σημεία πώλησης κι αυτό που θα δούμε είναι τις νέες μιντιακές αυτοκρατορίες να αποκόβονται από την παραδοσιακά δίκτυα διανομής χτίζοντας τα δικά τους.
Προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου θα λειτουργήσει η περίφημη «απελευθέρωση» και στον τομέα της υγείας. (Οι καταστροφικές προβλέψεις για την παιδεία αναλύονται ξεχωριστά στη σελίδα 15). Ενώ από την μια μεριά επιβάλλει εισιτήριο 25 ευρώ για κάθε ασθενή που επισκέπτεται νοσοκομείο και πάγια επιβάρυνση 1 ευρώ για κάθε συνταγή, δυσχεραίνοντας την πρόσβαση στην δημόσια υγεία, την ίδια ώρα διευκολύνεται και απλοποιείται η διαδικασία βεβαίωσης λειτουργίας ιδιωτικού εταιρείας παροχής υπηρεσιών υγείας. Ειδική μέριμνα υπάρχει ακόμη και για την λειτουργία ιδιωτικών μονάδων χρόνιας αιμοκάθαρσης, ενώ «βεβαίωση λειτουργίας οδοντοτεχνικού εργαστηρίου χορηγείται όχι μόνο σε όσους έχουν άδεια ή βεβαίωση άσκησης επαγγέλματος αλλά και σε φυσικά πρόσωπα και εταιρείες με οποιαδήποτε νομική μορφή, με την προϋπόθεση να ορίζεται επιστημονικά υπεύθυνος ο κάτοχος βεβαίωσης άσκησης επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη».
Εκεί που ο οίστρος των απελευθερώσεων «χτυπάει κόκκινο» είναι φυσικά
στα εργασιακά. Το Μνημόνιο για να κάνει πιο εύκολη τη δουλειά των
ιδιωτών που εμπλέκονται στο σκλαβοπάζαρο μέσω ιδιωτικών γραφείων εύρεσης
εργασίας καταργεί ακόμη και τον ελάχιστο χώρο των 75 τετ. μέτρων που
απαιτούταν μέχρι πρόσφατα για να λειτουργήσει ένα ιδιωτικό γραφείο
εύρεσης εργασίας.
Ενώ όμως από την μια οι νεοφιλελεύθεροι τα δίνουν όλα στον ιδιωτικό τομέα, από την άλλη επικαλούνται το κράτος. Θαυμάστε τον καιροσκοπισμό τους! Γράφει στην εισηγητική έκθεση: «Σε μια περίοδο συντεταγμένης προσπάθειας εξυγίανσης των δημοσιονομικών μεγεθών και αποκατάστασης της μακροοικονομικής ισορροπίας ο ρόλος του κράτους πρέπει να είναι περισσότερο αποφασιστικός. Αυτό άλλωστε υποδηλώνει και η εμπειρία των τελευταίων τριάντα ετών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού πολλές ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα δημοσιονομικής στενότητας και ανισορροπίας των μακροοικονομικών μεγεθών τους, ενίσχυσαν τον ρόλο του κράτους στη διαδικασία διαμόρφωσης αμοιβών στην οικονομία»!
Οι νεοφιλελεύθεροι αποδεικνύονται πολιτικοί απατεώνες πρώτης τάξεως! Γιατί, από την μια καταμαρτυρούν στο κράτος τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του ανθρώπινου πολιτισμού όταν θέλουν να επιβάλουν την ασυδοσία της αγοράς, λες και δεν είναι δικό τους δημιούργημα το κράτος, ενώ από την άλλη το χρησιμοποιούν σαν πολιορκητικό κριό όταν θέλουν να τσακίσουν τις εργατικές αμοιβές. Έτσι καθορίζεται με νόμο ο κατώτατος μισθός υπαλλήλων και το ημερομίσθιο εργατοτεχνιτών (586,08 ευρώ και 26,18 για άνω των 25 και 510,95 ευρώ και 22,83 για τους κάτω των 25 αντίστοιχα), αλλάζει προς το συμφέρον των εργοδοτών το σύστημα προσδιορισμού της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, μειώνοντας δηλαδή το κόστος της απόλυσης, προωθεί ακόμη παραπέρα την ελαστικοποίηση των ωρών εργασίας και καθορίζει ότι στο πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κάθε «μισθολογικός όρος ισχύει για τους εργαζόμενους που απασχολούνται από εργοδότες των συμβαλλομένων εργοδοτικών οργανώσεων». Κοινώς, αν κάποιων εργοδοτών σε έναν κλάδο της οικονομίας δεν τους κάνουν οι κατακτήσεις, αποχωρούν και δεν δίνουν μία…
Το κράτος αποδεικνύεται αναντικατάστατο εργαλείο για τους εργοδότες όταν πρόκειται να μειώσει τις εισφορές στο ΙΚΑ κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες «για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας και την μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας». Επίσης όταν καταργεί την υποχρέωση θεώρησης του βιβλίου απασχολουμένων στην εκτέλεση οικοδομικών εργασιών και τεχνικών έργων αφήνοντας το έργο τους στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, που ως γνωστό βρίσκονται σε βαθιά παρακμή λόγω έλλειψης προσωπικού. Πρόκειται για απίστευτη υποκρισία που δείχνει όμως ποιος τινάζει στον αέρα τις εργασιακές σχέσεις, επιβάλλοντας το νόμο της ζούγκλας.
Αναφέρει η εισηγητική έκθεση, στο κεφάλαιο που αφορά την
ιδιωτικοποίηση της έκτασης του Μητροπολιτικού πάρκου του Ελληνικού πως
«η αξιοποίηση της έκτασης αυτής έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς
αναμένεται να παρουσιάσει εξαιρετικής σημασίας οφέλη σε πολλαπλό επίπεδο
– οικονομικό, δημοσιονομικό, αναπτυξιακό και περιβαλλοντικό – τόσο για
την Αθήνα όσο και για τη χώρα ευρύτερα». Πρόκειται για κενά περιεχομένου
λόγια από κάθε άποψη: Από περιβαλλοντική, μιας και οι διαδικασίες
έγκρισης φαστ τρακ αν κάτι εγγυώνται είναι την κατάφωρη παραβίαση των
προστατευτικών ρυθμίσεων, από αναπτυξιακή μιας και ούτε θέσεις εργασίας
θα δημιουργήσουν ενώ αυτές που θα δημιουργήσουν θα είναι κακοπληρωμένες
και ελαστικές αλλά πολύ περισσότερο από δημοσιονομική σκοπιά τα
αναμενόμενα οφέλη θα αποδειχθούν μια τρύπα στο νερό.
Συνολικά, τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις αναμένεται να φτάσουν τα 9,486 δισ. ευρώ με βάση το πλάνο που παρατίθεται στο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο. (Η αναφορά της πηγής όποτε γίνεται λόγος για ιδιωτικοποιήσεις κρίνεται κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη καθώς κάθε πηγή του υπουργείου Οικονομικών – και δεν μιλάμε γενικά για την κυβέρνηση – σε κάθε διαφορετικό κείμενο που δίνει στη δημοσιότητα, γράφει ότι της …κατέβει ή ότι κάθε φορά τους εξυπηρετεί, για να κλείσουν τα χρηματοδοτικά κενά και να δώσουν την εικόνα του νοικοκυρέματος. Ως αποτέλεσμα οι αποκλίσεις κάθε φορά είναι αβυσσαλέες). Με βάση λοιπόν το κείμενο που ψηφίστηκε την Τετάρτη, αναμένουν 9,486 δις. ευρώ, τα οποία κατανέμονται ως εξής: 2,557 δισ. ευρώ για το 2013, 2,347 δισ. το 2014, 1,141 για το 2015 και 3,441 δισ. για το 2016.
Τα χρήματα αυτά, ακόμη κι αν εισπραχτούν στο ακέραιο κάτι που είναι από δύσκολο έως απίθανο, θα κατατεθούν στον ειδικό λογαριασμό ο οποίος εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος κι όχι τις ανάγκες του κρατικού προϋπολογισμού για την πληρωμή συντάξεων ή την χρηματοδότηση των σχολείων. Κατά συνέπεια οι μοναδικοί ωφελημένοι θα είναι οι πιστωτές. Η τραγωδία όμως έγκειται στο γεγονός ότι αυτό το ποσό δεν αντιπροσωπεύει παρά ένα εντελώς αμελητέο κλάσμα στο σύνολο του δημόσιου χρέους. Αν υποθέσουμε πως το δημόσιο χρέος το 2012 θα μείνει στα 340,6 δισ. ευρώ (όπως αναφέρει το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο – ενδεχόμενο που τείνει στο αδύνατο…), τότε τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις δεν αντιπροσωπεύουν παρά το 2,78% του δημόσιου χρέους, σε όρους σημερινής αξίας. Πρόκειται πραγματικά για οικονομικό παραλογισμό, αν το δούμε από καθαρά οικονομική άποψη. Το όφελος δηλαδή του δημοσίου θα είναι τόσο μικρό (και στην πράξη ακόμη μικρότερο καθώς η τιμή που θα πιάσουν ΔΕΚΟ και ακίνητα θα είναι χαμηλότερη ενώ το χρέος πολύ σύντομα θα ξεφύγει) ώστε απλώς δεν συμφέρει. Με οικονομικά δηλαδή κριτήρια, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων θα αποδώσει ελάχιστα στα δημόσια ταμεία, ενώ θα έχει στερήσει το ελληνικό δημόσιο από έναν θησαυρό ανυπολόγιστης σημασίας.
Κατά συνέπεια δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη και να τους πάρουμε σοβαρά. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, σε μια τιμή που ισοδυναμεί με το 2,78%(!!!) του δημόσιου χρέους δεν προωθείται από την Τρόικα εσωτερικού και την Τρόικα εξωτερικού για να μειώσει το δημόσιο χρέος. Αυτό είναι η δικαιολογία ώστε η κυβέρνηση να αποσπάσει με βίαιο τρόπο την συναίνεσή μας για την εκχώρηση του δημόσιου πλούτου στους απατεώνες του ιδιωτικού τομέα. Προωθείται από την κυβέρνηση, ώστε να εξυπηρετήσει το ιδιωτικό κεφάλαιο στην Ελλάδα δηλαδή τους χρηματοδότες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ (για όσο καιρό ακόμη θα υπάρχει) και της ΔΗΜΑΡ, ενώ οι εκπρόσωποι των πιστωτών πιέζουν για την άρον – άρον υλοποίηση του προγράμματος ώστε οι δικές τους επιχειρήσεις να βάλουν πόδι στην ελληνική αγορά, σε μια περίοδο μάλιστα που όλες οι τιμές βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Δεν βρίσκονται συχνά τέτοιες ευκαιρίες…
Εφ. Πριν, 11.11.2012
Κατάρρευση δημοσίων εσόδων
ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ
Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο Τρίτο Μνημόνιο και απαιτήθηκαν από την εργοδοσία της Ελλάδας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ θα οδηγήσουν στην φτώχεια και την εξαθλίωση εκατομμύρια εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους και νέους ανθρώπους. Αυτό είναι και το πραγματικό τους ζητούμενο: Μια πολύ πιο απότομη και στρατηγική μεταβολή στην ισορροπία των κοινωνικών – ταξικών συσχετισμών που θα βελτιώσει τη θέση του κεφαλαίου. Υπ’ αυτό το πρίσμα και μόνο πρέπει να εξετασθεί η αποτελεσματικότητα των μέτρων κι όχι από το κατά πόσο θα συμβάλουν στην επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος χάρη του οποίου, για να μην ξεχνιόμαστε, επιβλήθηκε όχι μόνο το τρίτο Μνημόνιο, αλλά και το πρώτο τον Μάιο του 2010, το δεύτερο τον Φεβρουάριο του 2012 και το πρώτο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα τον Ιούνιο του 2011. Το τρίτο μνημόνιο αργά ή γρήγορα θα το διαδεχθούν νέα μέτρα για να καλύψουν τα χρηματοδοτικά κενά που δημιουργούνται από τους υψιπετείς στόχους των προηγούμενων μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι, για παράδειγμα, τα ληξιπρόθεσμα χρέη ύψους 10,1 δισ. ευρώ που έχουν συσσωρευτεί από τις αρχές του 2012, με βάση στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, οδηγώντας το σύνολο των ληξιπρόθεσμων χρεών στα 53,2 δισ. ευρώ!
Οι αποκλίσεις μεταξύ προβλεπομένων και πραγματικών εσόδων και οι μαύρες τρύπες που συνεχώς δημιουργούνται στα δημόσια έσοδα, επισπεύδοντας την λήψη ενός νέου πακέτου μέτρων, είναι γνήσιο τέκνο, συνειδητό αποτέλεσμα κι όχι παραπροϊόν, ανεπιθύμητο δημιούργημα, της ακολουθούμενης πολιτικής. Τα ληξιπρόθεσμα «νέας γενιάς» δημιουργούνται είτε από νοικοκυριά που αδυνατούν να ανταποκριθούν στην καταιγίδα νέων φόρων ή από επιχειρήσεις που οδηγούνται στο λουκέτο κι από ελεύθερους επαγγελματίες που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν. Ενδεικτικό είναι το στοιχείο πως το 22% των υπόχρεων να υποβάλουν ΦΠΑ κατά τους πρώτους εννιά μήνες δεν υπέβαλαν.
Κυβέρνηση και Τρόικα επομένως συνειδητά, όλα αυτά τα χρόνια, επιλέγουν την δημιουργία ύφεσης, το ξεζούμισμα της ελληνικής οικονομίας ξέροντας ότι είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την εκθεμελίωση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Πλήρη απορρύθμιση της αγοράς προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου που θα μπορεί πλέον να επενδύει όπου επιλέγει χωρίς κανέναν περιορισμό, φέρνει το τρίτο Μνημόνιο που ψηφίσθηκε την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου. Ταυτόχρονα εκατομμύρια συνταξιούχοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι θα οδηγηθούν στην φτώχεια καθώς οι αποδοχές τους θα μειωθούν σημαντικά και το κράτος θα βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη τους.
Αντισυνταγματικό έκριναν το τρίτο μνημόνιο διακεκριμένοι συνταγματολόγοι, όπως συνέβη και με το δεύτερο…
Τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου που εκτείνονται στην 4ετία 2013 – 2016 υπολογίζεται να αποφέρουν στα δημόσια ταμεία 14,244 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 9,374 δισ. το 2013 και τα 4,186 το 2014. Εξετάζοντας τις πηγές προέλευσης το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων θα προέλθει από μειώσεις σε συντάξεις (5,475 δισ. ευρώ), τις αντιδραστικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα (3,89 δισ. ευρώ) τις περικοπές σε μισθούς (1,497 δισ. ευρώ) και στην υγειονομική περίθαλψη (1,113 δισ. ευρώ). Οι παρεμβάσεις του Μνημονίου διακρίνονται στις εξής κατηγορίες: Μείωση μισθών και συντάξεων, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, περικοπές κοινωνικών δαπανών, επιπλέον φόροι και εισπρακτικά μέτρα, μέτρα απελευθέρωσης των αγορών, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και, τέλος, ιδιωτικοποιήσεις. Αξίζει να αναφερθεί η γνωμοδότηση των καθηγητών συνταγματικού δικαίου Κ. Χρυσόγονου και Α. Καϊδατζή (κατόπιν ερωτήματος του Αλέξη Τσίπρα) ότι τα συγκεκριμένα μέτρα παραβιάζουν ουκ ολίγες διατάξεις του συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, ενώ όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά «πάσχει από συνταγματική άποψη ακόμη και η διαδικασία ψήφισής του». Όπως συνέβη δηλαδή και με τα προηγούμενα Μνημόνια είναι εντελώς διάτρητο…
Για την καλύτερη παρακολούθηση, υποτίθεται, όλων των παραπάνω και πάνω απ’ όλα των δημοσίων εισπράξεων υπάρχει στο μεσοπρόθεσμο ειδικό άρθρο για τη σύσταση θέσης γενικού γραμματέα εσόδων και αντίστοιχης γενικής γραμματείας. Στην πράξη αυτό που θα γίνει θα είναι μια ανεξαρτητοποίηση, κατ’ αντιστοιχία του ό,τι συνέβη με την Τράπεζα Ελλάδας, της πολιτικής εσόδων και των αντίστοιχων μηχανισμών από την εκλεγμένη πολιτική ηγεσία, στο όνομα της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητάς τους. Στην εισηγητική έκθεση αναφέρεται ρητά ο στόχος «της απαλλαγής από κάθε είδους πολιτικές παρεμβάσεις του κρίσιμου τομέα των δημοσίων εσόδων». Μια τέτοια θωράκιση, πρακτικά, θα περιορίσει ακόμη περισσότερο τα πεδία άσκησης πολιτικής και παρέμβασης της εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας, προς όφελος άλλων, εξωχώριων, κέντρων. Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με απλές υποθέσεις. Το σχέδιο της Τρόικας, της Τασκ Φορς της οποίας ηγείται ο γκαουλάιτερ Χορστ Ράιχενμπαχ και, μέσω αυτών, της ίδιας της Γερμανίας και των πιστωτών έχει κατατεθεί κι είναι γνωστό: να βάλουν χέρι απ’ ευθείας οι ίδιοι στα δημόσια έσοδα έτσι ώστε να εξυπηρετείται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα το δημόσιο χρέος, εις βάρος φυσικά των κοινωνικών αναγκών. Μια γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων που θα έχει αποσπάσει σε μια δική της ανεξάρτητη δομή κάθε σχετική υπηρεσία και της οποίας πολύ πιθανά να ηγείται αργά ή γρήγορα απ’ ευθείας ένας κοινοτικός αξιωματούχος διευκολύνει τα μέγιστα την υλοποίηση αυτού του εφιαλτικού σχεδίου. Και μέχρι τότε όμως δεν είναι λίγα αυτά που έρχονται…
Το τρίτο Μνημόνιο αποδεικνύεται η χαριστική βολή στο Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδείας, που μειώθηκε πρώτη φορά πριν τρία σχεδόν χρόνια οπότε από Δώρο έγινε επίδομα και τώρα απλώς …καταργείται για χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους, εργαζόμενους στους ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, ενστόλους κι επίσης για τους συνταξιούχους. Οι συνταξιούχοι, για τους οποίους υποτίθεται ο Σαμαράς θα διόρθωνε τις αδικίες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, θα υποστούν επιπλέον κλιμακούμενες περικοπές. Ειδικότερα, όσοι παίρνουν συντάξεις μεταξύ 1.000 και 1.500 ευρώ θα υποστούν περικοπές της τάξης του 5%, όσοι παίρνουν από 1.500 μέχρι 2.000 κατά 10% κι όσοι παίρνουν σύνταξη πάνω από 2.000 ευρώ τον μήνα θα υποστούν μειώσεις κατά 15%. Σημαντική μείωση επέρχεται στους μισθούς πανεπιστημιακών, στρατιωτικών, διπλωματών, δικαστικών, ερευνητών, κ.α.
Η μέθοδος που ακολουθείται στηρίζεται στον ορισμό ενός βασικού μισθού (για παράδειγμα του λέκτορα στα 1.065 ευρώ, του ανθυπολοχαγού στα 875, του ακόλουθου πρεσβείας στα 1.061 ευρώ, κοκ) κι από κει και πέρα ορίζεται μια κλίμακα συντελεστών ανά βαθμίδα εξέλιξης που καθορίζει τις αυξήσεις και τους τελικούς μισθούς. Για τους πανεπιστημιακούς, ενδεικτικά η κλίμακα είναι ως εξής: λέκτορας: 1,00, επίκουρος καθηγητής: 1,08, αναπληρωτής καθηγητής: 1,25 και καθηγητής: 1,37. Σε αυτούς τους μισθούς προστίθενται στο τέλος κι ορισμένα επιδόματα.
Πολλές σελίδες του μεσοπρόθεσμου είναι αφιερωμένες στην περιγραφή των διαδικασιών που θα ακολουθηθούν για την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων. Περιγράφονται ειδικότερα τέσσερις ξεχωριστές διαδικασίες. Αρχικά η μετάταξη ή μεταφορά μόνιμων υπαλλήλων και υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Δεύτερο, καθεστώς διαθεσιμότητας που αφορά εργαζομένους των οποίων οι θέσεις καταργούνται κι οι οποίοι στο πλαίσιο της διαθεσιμότητας μετατάσσονται εκουσίως ή υποχρεωτικά, μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία του δημοσίου, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ ή άλλου φορέα και τέλος να υπαχθούν σε ειδικά προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης ή επανακατάρτισης. Η διαθεσιμότητα διαρκεί ένα χρόνο και στη διάρκεια αυτού του χρόνου καταβάλλονται στον εργαζόμενο τα τρία τέταρτα των αποδοχών του. Ο τρίτος τρόπος απόλυσης των δημοσίων υπαλλήλων είναι το καθεστώς της αργίας κι αφορά υπαλλήλους οι οποίοι διώκονται για κακούργημα, τους έχουν επιβληθεί ποινές ή έχουν παραπεμφθεί σε πειθαρχικά. Τέλος, καταργούνται ειδικότητες και οργανικές θέσεις υπαλλήλων «με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου οι οποίοι δεν έχουν προσληφθεί με διαγωνισμό ή με διαδικασία επιλογής σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια», όπως χαρακτηριστικά γράφεται. Με την εφαρμογή των παραπάνω μέτρων αναμένεται πως μέχρι το τέλος του 2012 θα γίνουν 2.000 απολύσεις και 25.000 μέχρι το τέλος του 2013. Σημαντική μείωση των θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα θα επέλθει και μέσω του αυστηρού περιορισμού των προσλήψεων. Σε αυτή την κατεύθυνση θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα ο κανόνας της μίας πρόσληψης ανά πέντε αποχωρήσεις.
Σημαντική μείωση των δημοσίων δαπανών θα περιέλθει μέσα από την κατάργηση πολλών επιδομάτων ανεργίας και το νέο σύστημα υπολογισμού του επιδόματος στήριξης τέκνων, μια και στο εξής θα χορηγείται με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Επίσης από την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης όλων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης κατά 2 χρόνια (μέτρο που θα απογειώσει την ανεργία και την φτώχεια) και την σημαντική μείωση του εφ’ άπαξ που για τους ασφαλισμένους ορισμένων ταμείων φτάνει ακόμη και το 83%. Επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου θα επέλθει και μέσα από την κατάργηση του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ) για χαμηλοσυνταξιούχους κάτω των 64 ετών.
Οι περισσότερες σελίδες του μεσοπρόθεσμου είναι αφιερωμένες στην λεγόμενη απελευθέρωση επαγγελμάτων και δραστηριοτήτων ή καλύτερα στην απορρύθμιση. Οι κλάδοι που θίγονται, συχνά μέσω άρθρων που είναι δύσκολα κατανοητά στο ευρύ κοινό και δεν αποκλείεται επομένως να είναι φωτογραφικές διατάξεις, είναι οι ακόλουθοι: ξεναγοί, φοροτέχνες – λογιστές, φορτοεκφορτωτές, οδηγοί βυτιοφόρων μεταφοράς πετρελαιοειδών κ.α. Συνολικά πρόκειται για μια λαίλαπα μέτρων που καταργεί διατάξεις οι οποίες αποτελούσαν εμπόδιο στην δραστηριοποίηση του μεγάλου κεφαλαίου σε πολλούς κλάδους. Για παράδειγμα το άρθρο που αναφέρει ότι «κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει δικαίωμα πώλησης και διακίνησης εφημερίδων, περιοδικών και εν γένει εντύπων» είναι εμφανές ότι δίνει το δικαίωμα στους εκδότες να πουλούν τα προϊόντα τους απ’ ευθείας οι ίδιοι σε δικά τους σημεία πώλησης. Δυνατότητα που αν ασκηθεί μέχρι τέλους θα αποτελέσει πλήγμα στην ελευθεροτυπία, δεδομένου ότι τα μικρά έντυπα θα πάψουν να έχουν μια ισότιμη θέση μαζί με τα μεγάλα στα ίδια σημεία πώλησης κι αυτό που θα δούμε είναι τις νέες μιντιακές αυτοκρατορίες να αποκόβονται από την παραδοσιακά δίκτυα διανομής χτίζοντας τα δικά τους.
Προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου θα λειτουργήσει η περίφημη «απελευθέρωση» και στον τομέα της υγείας. (Οι καταστροφικές προβλέψεις για την παιδεία αναλύονται ξεχωριστά στη σελίδα 15). Ενώ από την μια μεριά επιβάλλει εισιτήριο 25 ευρώ για κάθε ασθενή που επισκέπτεται νοσοκομείο και πάγια επιβάρυνση 1 ευρώ για κάθε συνταγή, δυσχεραίνοντας την πρόσβαση στην δημόσια υγεία, την ίδια ώρα διευκολύνεται και απλοποιείται η διαδικασία βεβαίωσης λειτουργίας ιδιωτικού εταιρείας παροχής υπηρεσιών υγείας. Ειδική μέριμνα υπάρχει ακόμη και για την λειτουργία ιδιωτικών μονάδων χρόνιας αιμοκάθαρσης, ενώ «βεβαίωση λειτουργίας οδοντοτεχνικού εργαστηρίου χορηγείται όχι μόνο σε όσους έχουν άδεια ή βεβαίωση άσκησης επαγγέλματος αλλά και σε φυσικά πρόσωπα και εταιρείες με οποιαδήποτε νομική μορφή, με την προϋπόθεση να ορίζεται επιστημονικά υπεύθυνος ο κάτοχος βεβαίωσης άσκησης επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη».
Ζούγκλα οι εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα
ΕΓΚΩΜΙΑ ΣΤΟ ΙΣΧΥΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΑΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΙΚΟ ΚΡΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ
Ενώ όμως από την μια οι νεοφιλελεύθεροι τα δίνουν όλα στον ιδιωτικό τομέα, από την άλλη επικαλούνται το κράτος. Θαυμάστε τον καιροσκοπισμό τους! Γράφει στην εισηγητική έκθεση: «Σε μια περίοδο συντεταγμένης προσπάθειας εξυγίανσης των δημοσιονομικών μεγεθών και αποκατάστασης της μακροοικονομικής ισορροπίας ο ρόλος του κράτους πρέπει να είναι περισσότερο αποφασιστικός. Αυτό άλλωστε υποδηλώνει και η εμπειρία των τελευταίων τριάντα ετών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού πολλές ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα δημοσιονομικής στενότητας και ανισορροπίας των μακροοικονομικών μεγεθών τους, ενίσχυσαν τον ρόλο του κράτους στη διαδικασία διαμόρφωσης αμοιβών στην οικονομία»!
Οι νεοφιλελεύθεροι αποδεικνύονται πολιτικοί απατεώνες πρώτης τάξεως! Γιατί, από την μια καταμαρτυρούν στο κράτος τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του ανθρώπινου πολιτισμού όταν θέλουν να επιβάλουν την ασυδοσία της αγοράς, λες και δεν είναι δικό τους δημιούργημα το κράτος, ενώ από την άλλη το χρησιμοποιούν σαν πολιορκητικό κριό όταν θέλουν να τσακίσουν τις εργατικές αμοιβές. Έτσι καθορίζεται με νόμο ο κατώτατος μισθός υπαλλήλων και το ημερομίσθιο εργατοτεχνιτών (586,08 ευρώ και 26,18 για άνω των 25 και 510,95 ευρώ και 22,83 για τους κάτω των 25 αντίστοιχα), αλλάζει προς το συμφέρον των εργοδοτών το σύστημα προσδιορισμού της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, μειώνοντας δηλαδή το κόστος της απόλυσης, προωθεί ακόμη παραπέρα την ελαστικοποίηση των ωρών εργασίας και καθορίζει ότι στο πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κάθε «μισθολογικός όρος ισχύει για τους εργαζόμενους που απασχολούνται από εργοδότες των συμβαλλομένων εργοδοτικών οργανώσεων». Κοινώς, αν κάποιων εργοδοτών σε έναν κλάδο της οικονομίας δεν τους κάνουν οι κατακτήσεις, αποχωρούν και δεν δίνουν μία…
Το κράτος αποδεικνύεται αναντικατάστατο εργαλείο για τους εργοδότες όταν πρόκειται να μειώσει τις εισφορές στο ΙΚΑ κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες «για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας και την μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας». Επίσης όταν καταργεί την υποχρέωση θεώρησης του βιβλίου απασχολουμένων στην εκτέλεση οικοδομικών εργασιών και τεχνικών έργων αφήνοντας το έργο τους στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, που ως γνωστό βρίσκονται σε βαθιά παρακμή λόγω έλλειψης προσωπικού. Πρόκειται για απίστευτη υποκρισία που δείχνει όμως ποιος τινάζει στον αέρα τις εργασιακές σχέσεις, επιβάλλοντας το νόμο της ζούγκλας.
ΜΟΝΟ 2,78% ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Ιδιωτικοποιήσεις: Όλα στο σφυρί…
ΕΣΟΔΑ 9,5 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ
Συνολικά, τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις αναμένεται να φτάσουν τα 9,486 δισ. ευρώ με βάση το πλάνο που παρατίθεται στο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο. (Η αναφορά της πηγής όποτε γίνεται λόγος για ιδιωτικοποιήσεις κρίνεται κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη καθώς κάθε πηγή του υπουργείου Οικονομικών – και δεν μιλάμε γενικά για την κυβέρνηση – σε κάθε διαφορετικό κείμενο που δίνει στη δημοσιότητα, γράφει ότι της …κατέβει ή ότι κάθε φορά τους εξυπηρετεί, για να κλείσουν τα χρηματοδοτικά κενά και να δώσουν την εικόνα του νοικοκυρέματος. Ως αποτέλεσμα οι αποκλίσεις κάθε φορά είναι αβυσσαλέες). Με βάση λοιπόν το κείμενο που ψηφίστηκε την Τετάρτη, αναμένουν 9,486 δις. ευρώ, τα οποία κατανέμονται ως εξής: 2,557 δισ. ευρώ για το 2013, 2,347 δισ. το 2014, 1,141 για το 2015 και 3,441 δισ. για το 2016.
Τα χρήματα αυτά, ακόμη κι αν εισπραχτούν στο ακέραιο κάτι που είναι από δύσκολο έως απίθανο, θα κατατεθούν στον ειδικό λογαριασμό ο οποίος εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος κι όχι τις ανάγκες του κρατικού προϋπολογισμού για την πληρωμή συντάξεων ή την χρηματοδότηση των σχολείων. Κατά συνέπεια οι μοναδικοί ωφελημένοι θα είναι οι πιστωτές. Η τραγωδία όμως έγκειται στο γεγονός ότι αυτό το ποσό δεν αντιπροσωπεύει παρά ένα εντελώς αμελητέο κλάσμα στο σύνολο του δημόσιου χρέους. Αν υποθέσουμε πως το δημόσιο χρέος το 2012 θα μείνει στα 340,6 δισ. ευρώ (όπως αναφέρει το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο – ενδεχόμενο που τείνει στο αδύνατο…), τότε τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις δεν αντιπροσωπεύουν παρά το 2,78% του δημόσιου χρέους, σε όρους σημερινής αξίας. Πρόκειται πραγματικά για οικονομικό παραλογισμό, αν το δούμε από καθαρά οικονομική άποψη. Το όφελος δηλαδή του δημοσίου θα είναι τόσο μικρό (και στην πράξη ακόμη μικρότερο καθώς η τιμή που θα πιάσουν ΔΕΚΟ και ακίνητα θα είναι χαμηλότερη ενώ το χρέος πολύ σύντομα θα ξεφύγει) ώστε απλώς δεν συμφέρει. Με οικονομικά δηλαδή κριτήρια, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων θα αποδώσει ελάχιστα στα δημόσια ταμεία, ενώ θα έχει στερήσει το ελληνικό δημόσιο από έναν θησαυρό ανυπολόγιστης σημασίας.
Κατά συνέπεια δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη και να τους πάρουμε σοβαρά. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, σε μια τιμή που ισοδυναμεί με το 2,78%(!!!) του δημόσιου χρέους δεν προωθείται από την Τρόικα εσωτερικού και την Τρόικα εξωτερικού για να μειώσει το δημόσιο χρέος. Αυτό είναι η δικαιολογία ώστε η κυβέρνηση να αποσπάσει με βίαιο τρόπο την συναίνεσή μας για την εκχώρηση του δημόσιου πλούτου στους απατεώνες του ιδιωτικού τομέα. Προωθείται από την κυβέρνηση, ώστε να εξυπηρετήσει το ιδιωτικό κεφάλαιο στην Ελλάδα δηλαδή τους χρηματοδότες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ (για όσο καιρό ακόμη θα υπάρχει) και της ΔΗΜΑΡ, ενώ οι εκπρόσωποι των πιστωτών πιέζουν για την άρον – άρον υλοποίηση του προγράμματος ώστε οι δικές τους επιχειρήσεις να βάλουν πόδι στην ελληνική αγορά, σε μια περίοδο μάλιστα που όλες οι τιμές βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Δεν βρίσκονται συχνά τέτοιες ευκαιρίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου