Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
του Πέτρου Γιώτη
Ο αστικός Τύπος έμεινε κυρίως στα επιφαινόμενα της ομιλίας Τσίπρα στο Ταε Κβον Ντο, στη φιέστα για τον ένα χρόνο από την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία. Σχολίασε τον επιθετικό τόνο κατά της αντιπολίτευσης. Τι άλλο θα έκανε, όμως, ένας πρωθυπουργός που βλέπει ολόκληρη την εργαζόμενη κοινωνία να κινητοποιείται ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησής του; Η ασφαλέστερη μέθοδος σ” αυτές τις περιπτώσεις είναι να επιτεθείς στην αντιπολίτευση (η οποία μάλιστα αρνείται να σε βοηθήσει, όπως σε βοήθησε το περασμένο καλοκαίρι) και να δημιουργήσεις μια ψευτοαναταραχή, προσπαθώντας να μεταφέρεις το κέντρο βάρους της δημόσιας συζήτησης από την ουσία της πολιτικής σου, που αμφισβητείται κοινωνικά, στην πολιτικάντικη αντιπαράθεση με τους προκατόχους σου.
Η ουσία της ομιλίας του Τσίπρα βρίσκεται στο αφήγημα που απήγγειλε ενώπιον του κομματικού στελεχιακού δυναμικού. Ο όρος αφήγημα χρησιμοποιείται με την κυριολεκτική σημασία του και όχι με την παραφθαρμένη σημασία που του έχουν προσδώσει οι από καθέδρας ψευτοκοινωνιολόγοι της αστικής διανόησης. [Για να συνεννοούμαστε·. αφήγημα είναι μια ιστορία με στοιχεία παραμυθίας. Αφήγημα δεν είναι ένα επιστημονικά επεξεργασμένο πρόγραμμα μετάβασης στον κομμουνισμό].
Επειδή κάποιοι πολιτικά ανόητοι, προκειμένου να δικαιολογήσουν τη δική τους πολιτική ουράς του ΣΥΡΙΖΑ (μέχρι που αυτός υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο, προσθέτοντάς το στα δύο προηγούμενα), εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι… αριστερό κόμμα (οπορτουνιστικό μεν, αλλά αριστερό – με όλη τη σχετικότητα και την ασάφεια που έχει ο όρος της πολιτικής γεωγραφίας «αριστερός»), θα τους συστήναμε μια έστω και πρόχειρη ανάγνωση του αφηγήματος Τσίπρα, για να κατανοήσουν (αν έχουν τέτοια διάθεση), ότι δεν είναι μόνο μια μικρή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που έχει σαπίσει, αλλά ολόκληρος ο κομματικός μηχανισμός του. Αυτός ο μηχανισμός που χειροκροτούσε μανιωδώς τον Τσίπρα καθώς άκουγε το αφήγημά του.
Θα περίμενε κανείς, στον ένα χρόνο από την πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, να εξηγήσει ο πρόεδρός του και πρωθυπουργός τι συνέβη και δεν μπόρεσαν κυβέρνηση και κόμμα να υλοποιήσουν τίποτα απ” αυτά που είχαν υποσχεθεί στον ελληνικό λαό. Δεν είπε λέξη. Δεν έδωσε καμιά εξήγηση. Δεν επανέλαβε καν τα περί «εκβιασμού» και «πραξικοπήματος» που κάποιοι συριζαίοι (και αυτός ο ίδιος) έλεγαν το περασμένο καλοκαίρι. Αντίθετα, παρουσίασε το παραμύθι των παγίδων.
Σύμφωνα μ’ αυτό το παραμύθι, οι συντηρητικές δυνάμεις της ΕΕ έστησαν δύο παγίδες. Πρώτα την παγίδα της ρευστότητας και μετά την παγίδα του Grexit. Ομως, ο Τσίπρας, «σε συμμαχία με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης», όπως είπε (δηλαδή με τον Ολάντ, άντε και τον Ρέντσι), κατάφερε να ξεπεράσει και τις δυο αυτές παγίδες. Κι όχι μόνο ξεπέρασε τις παγίδες, αλλά -όπως είπε- «ζητήσαμε από το λαό να αποφανθεί και πήραμε εκ νέου και σε πείσμα όλου του κατεστημένου τη λαϊκή εντολή με τεράστια διαφορά».
Αφήνοντας στην άκρη το γεγονός ότι το «κατεστημένο» στήριζε Τσίπρα (ακόμα και η Μέρκελ, με τη γνωστή δήλωση επί βραζιλιάνικου εδάφους), σημειώνουμε πως περισσότερο κυνική τοποθέτηση δε θα μπορούσε να υπάρξει. Οι υποτιθέμενες παγίδες των ιμπεριαλιστών δανειστών είχαν -κατά τον Τσίπρα- ως στόχο να ρίξουν την κυβέρνησή του. Αυτός απέφυγε τις παγίδες, συμφωνώντας στο τέλος σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών. Και κατάφερε να ξανακερδίσει τις εκλογές με διαφορά! Αυτό είναι το σχήμα: αποφυγή των παγίδων – υπογραφή του τρίτου Μνημονίου – δεύτερη εκλογική νίκη!
Αυτοί που είχαν τάξει στον ελληνικό λαό ότι θα τον απαλλάξουν από τα Μνημόνια, αυτοί που προεξοφλούσαν ότι η Μέρκελ θα συμφωνήσει με τις προτάσεις τους «και θα “ναι ντάλα μεσημέρι», αυτοί που μέσα στην προεκλογική παραζάλη μιλούσαν για «αγορές που θα χορεύουν πεντοζάλη», έρχονται ένα χρόνο μετά και λένε ότι τίποτα απ” αυτά που υπόσχονταν δεν έγινε, ότι -αντίθετα- ικανοποιήθηκαν όλοι οι όροι των ιμπεριαλιστών δανειστών, αλλά αυτοί είναι οι νικητές, διότι κατάφεραν να παραμείνουν στην εξουσία!
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Τσίπρας ανέπτυξε αυτόν τον κυνικό συλλογισμό στην αρχή της ομιλίας του. Το μήνυμα που πέρασε στο στελεχιακό δυναμικό του κόμματός του (γιατί αυτό μαζεύτηκε να τον ακούσει στο μικρό γήπεδο του Φαλήρου) είναι πως σημασία έχει μόνο η δική τους παραμονή στην εξουσία. Αυτό μπορούν και πρέπει να το ανταλλάσσουν ακόμα και με την εφαρμογή της πιο βάρβαρης πολιτικής. Μ” ένα τρίτο Μνημόνιο που ήρθε να προστεθεί στα δύο προηγούμενα και με τη συνεπή τήρηση όλων των δεσμεύσεων που απορρέουν απ” αυτό το Μνημόνιο.
Αφού διατύπωσε αυτό το εξουσιαστικό αξίωμα, το οποίο πρέπει να κανοναρχεί τη σκέψη κάθε συνεπούς συριζαίου, ο Τσίπρας πέρασε στο «δεν δικαιούστε για να ομιλείτε». Σε πρώτο πλάνο το απηύθυνε, φυσικά, στη μνημονιακή αντιπολίτευση. Παρέθεσε συνθηματολογικά όσα έγιναν από το 2010 μέχρι και το 2014, για να πει τρεις φορές τη φράση «και τώρα μας κουνάνε και το δάχτυλο».
Δεν σύγκρινε την πολιτική ΣΥΡΙ-ΖΑ με όσα είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό, αλλά τη σύγκρινε με όσα είχαν κάνει οι προηγούμενοι. Τα οποία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει, χωρίς να έχει καταργήσει καν μία διάταξη! Κι όχι μόνο συνεχίζει όσα θεσπίστηκαν επί των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, αλλά προσθέτει σ” αυτά νέα αντιλαϊκά μέτρα! Τρεις φορές στην ομιλία του είπε τη φράση «και τώρα μας κουνάνε το δάχτυλο».
Δεν σύγκρινε την πολιτική ΣΥΡΙ-ΖΑ με όσα είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό, αλλά τη σύγκρινε με όσα είχαν κάνει οι προηγούμενοι. Τα οποία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει, χωρίς να έχει καταργήσει καν μία διάταξη! Κι όχι μόνο συνεχίζει όσα θεσπίστηκαν επί των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, αλλά προσθέτει σ” αυτά νέα αντιλαϊκά μέτρα! Τρεις φορές στην ομιλία του είπε τη φράση «και τώρα μας κουνάνε το δάχτυλο».
Την επανέλαβε και στην ομιλία του στη Βουλή, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση της περασμένης Τρίτης. Μάλιστα, όταν κάποια στιγμή ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε στα «πρόσθετα μέτρα ύψους 1,8 δισ.» για το Ασφαλιστικό, πριν προλάβει ν” αποσώσει τη φράση του, ο Τσίπρας τον διέκοψε και του είπε: «Αφού τα ψηφίσατε»! Δηλαδή, το θέμα δεν είναι τα αντιασφαλιστικά μέτρα, αλλά ότι τα ψήφισε και η ΝΔ. Η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ δεν κρίνεται καθεαυτή, δεν κρίνεται για τη συνέπειά της με τις προεκλογικές της υποσχέσεις πριν από ένα χρόνο, αλλά κρίνεται σε σχέση με τη συνέπεια της ΝΔ και των άλλων μνημονιακών δυνάμεων της αντιπολίτευσης!
Εμμέσως, το «δεν δικαιούστε για να ομιλείτε» απευθύνεται και στον ελληνικό λαό. Ο Τσίπρας τόνισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του Σεπτέμβρη ενώ είχε ήδη υπογράψει το τρίτο Μνημόνιο. Το ότι εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι του τον εγκατέλειψαν προφανώς δε σημαίνει τίποτα. Πέραν αυτού, όμως, το συγκεκριμένο επιχείρημα το έχουν επικαλεστεί όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις, γαλάζιες και πράσινες. Κάθε φορά που ξεσπούσε μια κινητοποίηση και τα πράγματα οξύνονταν, το επιχείρημα της εκάστοτε κυβέρνησης -ιδιαίτερα αν ήταν σχετικά φρέσκια η εκλογή της- ήταν πως αυτή ψηφίστηκε από το λαό και επομένως νομιμοποιείται να ασκεί πολιτική. Τα ίδια λέει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οπως είδαμε, το «Η Ελλάδα προχωράει», που αποτελούσε ένα από τα τρία συστατικά του κεντρικού προεκλογικού συνθήματος του ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο, έγινε «Αποφύγαμε τις παγίδες και παραμείναμε στην εξουσία». Επειδή αυτό παραήταν κυνικό, κι επειδή η μετατροπή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε παχύδερμα (στη λαϊκή γλώσσα θα λέγαμε: γομάρια) θέλει λίγο σανό, δε δίστασε να καμαρώσει και για τις… μεγάλες επιτυχίες της κυβερνητικής πολιτικής, που όμως τις κρύβουν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και δεν τις μαθαίνει ο λαός: «Γίνονται σημαντικά πράγματα, παρά τις δυσκολίες και πρέπει να σταματήσει πια αυτή η καταστροφολογία. Πάνω που πάει να σηκώσει κεφάλι και ψυχολογία ο κόσμος, να τον τσακίζουν με καταστροφολογία, με τις λαίλαπες. Εχουμε δυσκολίες μπροστά μας, θα τις ξεπεράσουμε. Οπως πετύχαμε μέχρι τώρα, έτσι θα πετύχουμε και τους επόμενους τρεις κρίσιμους μήνες να βγάλουμε τη χώρα από το αδιέξοδο. Να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση με τον λαό μας όρθιο»! Πέραν του κυνισμού και της προκλητικότητας, με τη συγκεκριμένη αναφορά του ο Τσίπρας ομολόγησε (χωρίς να το καταλαβαίνει) πως στη δική τους αντίληψη ο λαός είναι ένα άθυρμα, που μπορούν να το πηγαίνουν όπου θέλουν με τα παραμύθια τους. Είναι η λογική των επιβητόρων της εξουσίας.
Αυτό το παραμύθι του «γίνονται πράγματα» μπορεί να αρκεί για να ναρκώσει (ή να ντοπάρει) το κομματικό απαράτ του ΣΥΡΙΖΑ, δύσκολα όμως περνάει στην εργαζόμενη κοινωνία και τη νεολαία της, που συνθλίβεται καθημερινά χωρίς να βλέπει τα «πράγματα που γίνονται». Γι” αυτό και το τελευταίο κεφάλαιο του νέου σιριζαϊκού αφηγήματος, το ιδεολόγημα έσχατης καταφυγής, είναι το «οι άλλοι είναι χειρότεροι». Τσίπρας: «Ποια θα ήταν σήμερα η κατάσταση στη χώρα, ένα χρόνο μετά, αν δεν είχαμε πάρει την μεγάλη ευθύνη να συγκρουστούμε κόντρα στους συσχετισμούς και να αναλάβουμε την ευθύνη της μάχης; Ποια θα ήταν η κατάσταση στη χώρα, αν οι Σαμαράς, Μητσοτάκης, Αδωνις Γεωργιάδης και η παρέα τους, παρέμενε στη διακυβέρνηση του τόπου;».
Ο ΣΥΡΙΖΑ που εκλέχτηκε για να «σκίσει τα Μνημόνια» και «να τ” αλλάξει όλα», έχει ως έσχατο καταφύγιο το ψευτοεπιχείρημα ότι οι άλλοι θα τα έκαναν χειρότερα. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το επιχείρημα θα γυρίσει σαν μπούμερανγκ και θα χτυπήσει κατακούτελα τον Τσίπρα. Γιατί ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων θα πειστεί πως «και οι άλλοι τα ίδια θα έκαναν», ένα άλλο κομμάτι θα πει «ας δοκιμάσουμε και τον Κυριάκο». Αυτό όμως δεν είναι κάτι που (πρέπει να) ενδιαφέρει εμάς.
Κοντρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου