Γιατί το Βερολίνο επιδιώκει το Grexit σε αντίθεση με την Ουάσιγκτον που είναι αυτή που μας κρατά μέσα στην ευρωζώνη

Οι τελευταίες αποκαλύψεις της εφημερίδας Καθημερινή, της λόγιας εφημερίδας του Μπάμπη και του καθεστώτος, εκτός των άλλων, αποκαλύπτουν όλο το παρασκήνιο με την επιμονή των Γερμανών να μας σπρώξουν έξω από το ευρώ και την επιμονή της Ουάσιγκτον να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Παράλληλα αναδεικνύουν δύο σημαντικά θέματα. Πρώτον, πόσο κορυφαία παιδαριώδης και ανόητη ήταν  η πεποίθηση της ΠΦΑ των Τσίπρα-Βαρουφάκη ότι, το Βερολίνο "τρέμει" την αποχώρησή μας από την ευρωζώνη, γι’ αυτό και «εμείς θα...χτυπάμε το ζουρνά και αυτοί θα χορεύουν πεντοζάλι» όπως έλεγε με ηρωϊκό οίστρο ο Αλέξης.  Και δεύτερον ακόμα πιο σημαντικό, το γεγονός ότι, η Ελλάδα αποτελεί ένα σοβαρότατο εμπόδιο για τις φιλοδοξίες του Βερολίνου που στοχεύουν στη δημιουργία ενός στενού ισχυρού γερμανικού πυρήνα της ευρωζώνης. Ενάντια σ΄αυτήν την προοπτική, εναντιώνεται η Ουάσιγκτον γι΄αυτό και επέμενε και επιμένει μέχρι υστερίας για την παραμονή μας στο ευρώ, κάτι που λογικά δεν την αφορά και δε θα έπρεπε να την  ενδιαφέρει. Από κοντά και η χλωμή  Γαλλία του Ολάντ που μας παραμυθιάζει με τις φιοριτούρες του ότι, δήθεν θέλει την Ελλάδα στην ευρωζώνη γιατί η χώρα μας είναι η γενέτειρα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού ! Απαλλαγμένος από τις σκοπιμότητες της τρέχουσας πολιτικής σκοπιμότητα, ο ευπατρίδης πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας και πραγματικός φιλέλληνας Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, αντίθετα έχει επανειλημμένα τονίσει τις καταστροφικές συνέπειες που έχει η παραμονή μας στην ευρωζώνη. Αλλά ας δούμε για άλλη μια φορά τους βαθύτερους λόγους που εξηγούν το παράδοξο αλλά πραγματικό γεγονός, των αιτιών δηλ. που το Βερολίνο επιθυμεί το Grexit σε απόλυτη αντίθεση με την Ουάσιγκτον και το Παρίσι.

Το Βερολίνο όχι μόνο φοβάται ή απεύχεται το Grexit  αλλά το επεδίωξε και το επιδιώκει και στο τέλος θα το πετύχει. Ο Βόλφαγκ ( Λύκος ) Σόϊμπλε που είναι και ο αρχιτέκτονας του σχεδίου, τονίζεται και πάλι, προωθεί τη δημιουργία μιας περιχαρακωμένης πανίσχυρης γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία και επεκτατική δυναμική του Βερολίνου. Στα σχέδιά του αυτά δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και οι φιλοδοξίες για τη γερμανική υπερκυριαρχία που προωθείται με το υπερόπλο το ευρώ θα ανατραπούν.  Αφού θέλετε το «ευρώ πάση θυσία», θα υποστείτε όλες τις βαριές θυσίες που απαιτούνται γι’ αυτό λέει ξεκάθαρα ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε.

Αντίθετα,  η Ουάσιγκτον, με ουρά της τη συνηγορία του Παρισιού, επέμεινε, επιμένει και μέχρι σήμερα έχει πετύχει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Θέλει μεν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία  ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσική αρκούδα, αλλά όχι πανίσχυρη σε βαθμό που θα αμφισβητήσει τη διεθνή πρωτοκαθεδρία της στο δυτικό κόσμο. Στη βάση αυτού του σκηνικού, βρίσκεται ο υπόγειος πόλεμος νομισμάτων ανάμεσα στο δολάριο και το ευρώ, όπου συμμετέχει και το Κινέζικο γουάν. Και η Ελλάδα όπως και οι άλλες χώρες της νότιας ευρωζώνης κυρίως, είναι τα θύματα στη μάχη αυτή των θηρίων.

Όπως γράφει ο James Rickards στο αποκαλυπτικό βιβλίο του Currency wars, σήμερα βιώνουμε ένα νέο πόλεμο νομισμάτων με πολύ χειρότερες επιπτώσεις απ’ αυτές που αντιμετωπίστηκαν ως συνέπεια της επιβολής του χρυσού κανόνα ( gold standard), με ορισμένες χώρες να κλέβουν από την ανάπτυξη άλλων χωρών μέσω της υποτίμησης  των νομισμάτων τους. Αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα όπου η υψηλή ισοτιμία του ευρώ στην οποία επιμένει το Βερολίνο, μαζί με άλλους παράγοντες κόστους όπως η μεγάλη διαφορά των επιτοκίων κλπ., καταστρέφει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. 

Μέσα στην παραζάλη του νομισματικού αυτού πολέμου, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη χειρότερη επιλογή για τη χώρα μας, υπακούοντας στις βουλές και τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, η οποία προσέφερε αόριστες υποσχέσεις υποστήριξης. Γι΄αυτό και το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πιέζει τη Γερμανία για μερική αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι δηλ. σαν τη χορήγηση ασπιρίνης στον άρρωστο. Φτάσαμε στο σημείο όπου το ΔΝΤ,το Πρυτανείο του νεοφιλελευθερισμού, να εγκαλεί το Βερολίνο από τα αριστερά! Προφανώς τίποτα το αριστερό ή δεξιό δεν υπάρχει σε όλα αυτά. Πρόκειται για έναν υποβόσκοντα πόλεμο συμφερόντων ανάμεσα στα παγκόσμια θηρία που χρησιμοποιούν ως εργαλείο επιβολής τις τράπεζες, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και το νόμισμα. Οι μικρές χώρες που επιβιώνουν από τον πόλεμο αυτό, είναι εκείνες που κατορθώνουν να κρατήσουν αποστάσεις από τα θηρία και να ελιχθούν έξυπνα ανάμεσα στο άγριο ποδοβολητό τους. Δυστυχώς η δική μας χώρα μας δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή, δόξα να έχει η ΠΦΑ  αλλά και όλες οι άλλλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις που ομνύουν στο άγιο δισκοπότηρο του ευρώ.

Οδός Δραχμής