Το «άλλο» ναρκοπέδιο των «κόκκινων δανείων»

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Τα έχουμε συνηθίσει τα “κόκκινα δάνεια”, τα NPLs στην επίσημη ονομασία τους: μη-εξυπηρετούμενα λέγονται αλλά στην χρηματοπιστωτική σφαίρα ό,τι δεν λέγεται αγγλικά και κωδικοποιημένα δεν πείθει!, με δυο βασικές απλουστευτικές προσεγγίσεις. Πρώτον, μέσα από την παροχή “προστασίας” από διαδοχικές νομοθετικές παρεμβάσεις ως προς την δυνατότητα των τραπεζών να πιέζουν – με πλειστηριασμούς στο βάθος – τους δανειολήπτες. Τι θα εξαιρεθεί, με τι όρια, τι θα γίνει με την πρώτη κατοικία και ούτω καθεξής. (Αυτό αποτυπώθηκε στο μαχητικό σύνθημα “Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη!”, που έκανε και ωραία ρίμα πλην έρχεται τώρα πίσω ως πολιτικά τραυματιστικός αντίλαλος). Δεύτερον, με το μέτωπο της πώλησης δανείων, με πλέον συζητούμενα τα στεγαστικά και εκείνα των μικρομεσαίων, στα διαβόητα funds – που τα είχαμε συνηθίσει ως “γεράκια”, ή “κοράκια”, τώρα πλέον επενδεδυμένα τον χαρακτήρα των εταιριών ειδικού σκοπού διαχείρισης δανείων, με άδεια της Τράπεζα της Ελλάδος κοκ, τα βλέπουμε ανάμεσά μας.

Για να μην χαθεί η αίσθηση ότι η Κυβέρνηση, το Κράτος, η δημόσια εξουσία μεριμνά για τα “κόκκινα δάνεια”, πέρα απο τις διαδοχικές νομοθετικές παρεμβάσεις θάχουμε τώρα και Ειδική Γραμματεία επί του θέματος – με τρεις ή τέσσερεις υπουργούς να την εποπτεύουν, μην και λείψει κανείς από την συστράτευση προστασίας! Βάλτε από δίπλα και την νέα, καθώς φαίνεται, προσπάθεια για μιαν ακόμη αναβολή επί της αναβολής προς την οποία προσανατολίζεται ο Γ. Σταθάκης (οι αναβολές της άρσης απαγόρευσης των πλειστηριασμών “συμπληρώθηκαν” απο την απεργία των δικηγόρων και συμβολαιογράφων, η αναβολή επί ένα μήνα της μεταβίβασης/πώλησης δανείων στις εταιρείες ειδικού σκοπού για την διαχείριση των κόκκινων δανείων λήγει μέσα Μαρτίου) και έχετε την πλήρη εικόνα.

Μόνο που… δεν την έχετε! Διότι τα στοιχεία που φέρνει στο προσκήνιο ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ο Γιάννης Στουρνάρας – μπορεί τον Στουρνάρα να τον συμπαθεί ή να τον αντιπαθεί κανείς: τα στοιχεία όμως είναι στοιχεία – δείχνουν ότι η χρονιά που πέρασε επιδείνωσε μιαν ήδη βαριά εικόνα. Ενώ στο κλείσιμο του 2015 τα μη-εξυπηρετούμενα άγγιζαν το 40% του συνόλου (ποσοστό ήδη ζαλιστικό, βέβαια), τέλος Σεπτεμβρίου ξεπερνούσαν το 43,5%. Στα καταναλωτικά έχουν υπερβεί τα καθυστερούμενα το 55%, στα επιχειρηματικά είμαστε κοντά στον μέσο όρο του 43,5%, στα στεγαστικά μια ανάσα κάτω από το 40% (βλέπετε, ο φόβος της υποθήκης…). Ευγενικά – κεντρικός τραπεζίτης είναι! – αλλά εύγλωττα, ο Στουρνάρας αναφέρεται στην “λιγότερο ενεργητική διαχείριση” των δανεικών τους χαρτοφυλακίων απο μέρους των τραπεζών, “με έμφαση σε λύσεις βραχυπρόθεσμου κυρίως χαρακτήρα”. Σε πιο ωμά Ελληνικά, αυτό λέει ότι οι τράπεζες οι ίδιες σπρώχνουν το πρόβλημα παραπέρα, ώστε να μην κοκκινίσουν τα χαρτοφυλάκιά τους με προσωρινές/επιδερμικές ρυθμίσεις.

Ακόμη πιο δυσάρεστα, το έθεσε στο εδώ πέρασμά της η Danielle Nouy του SSM – που, τώρα πια, έχει την κεντρική ευθύνη για τις “Ελληνικές” μας τράπεζες – όταν εξηγούσε στους συνομιλητές της τραπεζίτες ότι τα σημερινά 106 δις ευρώ σε “κόκκινα δάνεια”, έτσι όπως συγκρίνονται με τα μόλις 120τόσα δις των καταθέσεων που έχουν απομείνει στις τράπεζες, δημιουργούν όχι απλώς ανθυγιεινή αλλά μη-διατηρήσιμη κατάσταση.

Ναρκοπέδιο, λοιπόν, τα “κόκκινα δάνεια”. Όχι όμως μόνον εκείνο που φαντασιώνεται η πολιτική μας τάξη.

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)