freepen
Του Κώστα Στούπα
«Mου προκαλεί έκπληξη ότι σε μια χώρα με 60% περίπου ανεργία στους νέους, και με συχνά κακές δημόσιες υπηρεσίες, το πολιτικό σύστημα είναι τόσο απρόθυμο να αποδεχθεί ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν αποδίδουν μπορούν να αντικατασταθούν από νέους, μορφωμένους ανθρώπους που αγωνιούν να τους δοθεί μια ευκαιρία.
Λοιπόν, ναι, νομίζω ότι η ευελιξία στην εφαρμογή υποχρεωτικών απολύσεων όταν αυτό είναι αναγκαίο, αποτελεί μια κρίσιμη πτυχή του προγράμματος. Από άποψη όχι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνικής δικαιοσύνης» Τάδε έφη Πολ Τόμσεν στη συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής.
Είναι απλό κύριε Τόμσεν, γιατί υπογράφατε την εκταμίευση των δόσεων για να συντηρούν τα κόμματα τους πελάτες τους, εφόσον ευθύς εξ αρχής διεφάνησαν οι προθέσεις τους να θυσιάσουν την πατρίδα και τις επόμενες γενιές προκειμένου να συντηρήσουν τα ψηφαλάκια των πελατών;
Το ταμπού εγχώριας πολιτικής σκηνή μετά τρία χρόνια από τη χρεοκοπία που ανέβασε τους ανέργους στο 1,5 εκατ. και το 27% του εργατικού δυναμικού, είναι να απολύσει έστω και ένα υπάλληλο του δημοσίου...
Τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά τέλος Νοέμβρη γιατί αποφασίστηκε να απολυθεί μέρος των διοικητικών υπαλλήλων, εκ των οποίων μόνο 12 έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ, ενώ υπάρχουν 313 περιπτώσεις συνεπωνυμίας.
Στις κλειστές κοινωνίες τα φαινόμενα εκτεταμένης βιολογικής ενδογαμίας οδηγούνε σε αύξηση του ποσοστού γεννήσεων των καθυστερημένων. Κατά ανάλογο τρόπο η πελατειακή «ενδογαμία» των ελληνικών πανεπιστημίων διατηρεί υψηλά τα επίπεδα υστέρησης των αποδοτικών λειτουργιών των ελληνικών πανεπιστημίων...
Από τη μία η κυβέρνηση συνεργασίας του δικομματισμού της μεταπολίτευσης που χαράσσει συνεχώς κόκκινες γραμμές προστασίας γύρω από τους πελάτες της και από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση που συνθέτει η «παλαβή» αριστερά με την μετάσταση του πελατειακού ΠΑΣΟΚ της διαφθοράς και της αργομισθίας.
Τα «δεξιά χέρια» του διεφθαρμένου Άκη πλαισιώνουν τον μίμο του Ανδρέα Παπανδρέου και μαζί με κάποια υπολείμματα των φερέφωνων του Μπρέζνιεφ, υπόσχονται κάθαρση του πολιτικού σκηνικού, έξοδο από την κρίση και μετασχηματισμό του οικονομικού μοντέλου.
Ποιος είδε λοιπόν αυτό το μέλλον και δεν το φοβήθηκε;
Η Ελλάδα συνεχίζει να σαπίζει και να καταρρέει σ’ ένα χάος αντιφάσεων και αντεγκλήσεων που αν δεν προσέξουμε τις ψευδομορφικές διαστάσεις που λαμβάνουν οι αντιθέσεις μεταξύ άκρας δεξιάς και αριστεράς, μπορεί να συνεχίσουμε να θρηνούμε θύματα, αλλά και να επιτύχουμε και την απώλεια ενός πιθανού μέλλοντος μεταξύ των πολιτισμένων και ανεπτυγμένων κοινωνιών.
Την ώρα που κινδυνεύουμε να χάσουμε περισσότερα απ’ όσα έχουμε, η μέριμνα της κυβέρνησης είναι να διορίσει επικεφαλής του σώματος επιθεωρητών εργασίας ένα παιδί του κομματικού σωλήνα του ΠΑΣΟΚ και του νοσοκομείου της Καλαμάτας ένα άλλο του κομματικού σωλήνα της Νέας Δημοκρατίας.
Η μέριμνα είναι να μεταβάλει τις διαπραγματεύσεις για τα προαπαιτούμενα και τις μεταρρυθμίσεις σε πολιτική διαπραγμάτευση που θα σεβαστεί τις κόκκινες γραμμές, προστασίας των πελατών που υποαπασχολούνται στις κατ΄ όνομα αμυντικές βιομηχανίες σε βάρος της περιουσίας και των συντάξεων του ανήμπορου να βρει πολιτική έκφραση ιδιωτικού τομέα των εκτός των συντεχνιών.
Η μέριμνα της αντιπολίτευσης είναι να υποσχεθεί ακόμη μεγαλύτερη μέριμνα για το κηφηναριό της παρασιτικής κομματοκρατίας.
Το μοντέλο αυτό έχει εξαντλήσει τα όρια επιβίωσης και η κοινωνία περιμένει τον Κανένα των δημοσκοπήσεων να προτείνει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο βιώσιμης συνύπαρξης μεταξύ ανταγωνιστικών και συναγωνιστικών κατηγοριών της κοινωνίας.
capital.gr
Του Κώστα Στούπα
«Mου προκαλεί έκπληξη ότι σε μια χώρα με 60% περίπου ανεργία στους νέους, και με συχνά κακές δημόσιες υπηρεσίες, το πολιτικό σύστημα είναι τόσο απρόθυμο να αποδεχθεί ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν αποδίδουν μπορούν να αντικατασταθούν από νέους, μορφωμένους ανθρώπους που αγωνιούν να τους δοθεί μια ευκαιρία.
Λοιπόν, ναι, νομίζω ότι η ευελιξία στην εφαρμογή υποχρεωτικών απολύσεων όταν αυτό είναι αναγκαίο, αποτελεί μια κρίσιμη πτυχή του προγράμματος. Από άποψη όχι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνικής δικαιοσύνης» Τάδε έφη Πολ Τόμσεν στη συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής.
Είναι απλό κύριε Τόμσεν, γιατί υπογράφατε την εκταμίευση των δόσεων για να συντηρούν τα κόμματα τους πελάτες τους, εφόσον ευθύς εξ αρχής διεφάνησαν οι προθέσεις τους να θυσιάσουν την πατρίδα και τις επόμενες γενιές προκειμένου να συντηρήσουν τα ψηφαλάκια των πελατών;
Το ταμπού εγχώριας πολιτικής σκηνή μετά τρία χρόνια από τη χρεοκοπία που ανέβασε τους ανέργους στο 1,5 εκατ. και το 27% του εργατικού δυναμικού, είναι να απολύσει έστω και ένα υπάλληλο του δημοσίου...
Τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά τέλος Νοέμβρη γιατί αποφασίστηκε να απολυθεί μέρος των διοικητικών υπαλλήλων, εκ των οποίων μόνο 12 έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ, ενώ υπάρχουν 313 περιπτώσεις συνεπωνυμίας.
Στις κλειστές κοινωνίες τα φαινόμενα εκτεταμένης βιολογικής ενδογαμίας οδηγούνε σε αύξηση του ποσοστού γεννήσεων των καθυστερημένων. Κατά ανάλογο τρόπο η πελατειακή «ενδογαμία» των ελληνικών πανεπιστημίων διατηρεί υψηλά τα επίπεδα υστέρησης των αποδοτικών λειτουργιών των ελληνικών πανεπιστημίων...
Από τη μία η κυβέρνηση συνεργασίας του δικομματισμού της μεταπολίτευσης που χαράσσει συνεχώς κόκκινες γραμμές προστασίας γύρω από τους πελάτες της και από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση που συνθέτει η «παλαβή» αριστερά με την μετάσταση του πελατειακού ΠΑΣΟΚ της διαφθοράς και της αργομισθίας.
Τα «δεξιά χέρια» του διεφθαρμένου Άκη πλαισιώνουν τον μίμο του Ανδρέα Παπανδρέου και μαζί με κάποια υπολείμματα των φερέφωνων του Μπρέζνιεφ, υπόσχονται κάθαρση του πολιτικού σκηνικού, έξοδο από την κρίση και μετασχηματισμό του οικονομικού μοντέλου.
Ποιος είδε λοιπόν αυτό το μέλλον και δεν το φοβήθηκε;
Η Ελλάδα συνεχίζει να σαπίζει και να καταρρέει σ’ ένα χάος αντιφάσεων και αντεγκλήσεων που αν δεν προσέξουμε τις ψευδομορφικές διαστάσεις που λαμβάνουν οι αντιθέσεις μεταξύ άκρας δεξιάς και αριστεράς, μπορεί να συνεχίσουμε να θρηνούμε θύματα, αλλά και να επιτύχουμε και την απώλεια ενός πιθανού μέλλοντος μεταξύ των πολιτισμένων και ανεπτυγμένων κοινωνιών.
Την ώρα που κινδυνεύουμε να χάσουμε περισσότερα απ’ όσα έχουμε, η μέριμνα της κυβέρνησης είναι να διορίσει επικεφαλής του σώματος επιθεωρητών εργασίας ένα παιδί του κομματικού σωλήνα του ΠΑΣΟΚ και του νοσοκομείου της Καλαμάτας ένα άλλο του κομματικού σωλήνα της Νέας Δημοκρατίας.
Η μέριμνα είναι να μεταβάλει τις διαπραγματεύσεις για τα προαπαιτούμενα και τις μεταρρυθμίσεις σε πολιτική διαπραγμάτευση που θα σεβαστεί τις κόκκινες γραμμές, προστασίας των πελατών που υποαπασχολούνται στις κατ΄ όνομα αμυντικές βιομηχανίες σε βάρος της περιουσίας και των συντάξεων του ανήμπορου να βρει πολιτική έκφραση ιδιωτικού τομέα των εκτός των συντεχνιών.
Η μέριμνα της αντιπολίτευσης είναι να υποσχεθεί ακόμη μεγαλύτερη μέριμνα για το κηφηναριό της παρασιτικής κομματοκρατίας.
Το μοντέλο αυτό έχει εξαντλήσει τα όρια επιβίωσης και η κοινωνία περιμένει τον Κανένα των δημοσκοπήσεων να προτείνει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο βιώσιμης συνύπαρξης μεταξύ ανταγωνιστικών και συναγωνιστικών κατηγοριών της κοινωνίας.
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου