real
του Χρήστου Πασαλάρη
Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ έκλεισε αυτές τις μέρες 17 μήνες στην πρωθυπουργία, με 48 μήνες στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Ουδέποτε, μεταπολεμικά, η πατρίδα ήταν τόσο δυστυχισμένη όσο επί των ημερών της πρωθυπουργίας του. Και ουδέποτε, μεταπολιτευτικά, η Νέα Δημοκρατία ήταν τόσο απαξιωμένη όσο επί της αρχηγικής θητείας του. Φταίει ο Σαμαράς;
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να του αρνηθεί αγνό πατριωτισμό και μοναδική καλλιέργεια. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι αυτούς τους 17 μήνες εργάσθηκε σκληρά, πολύ σκληρά, για να βγάλει τη δόλια πατρίδα από την κρίση. Οτι έκανε προσωπικές θυσίες και συμβιβασμούς τόσο με τους υψηλούς συνεργάτες του όσο και με τους ξένους αφέντες. Οτι έφερε βόλτα τον κόσμο για να βρει επενδυτές. Οτι έκανε ακόμη και κάποιες «ζαβολιές» στους «προστάτες» μας, πότε με τους Κινέζους και πότε με τους Ρώσους, σαν εκείνες του Καραμανλή που του στοίχισαν ακριβά. Ομως...
ΟΜΩΣ σε αυτούς τους 17 μήνες τα... «κουκιά» του λιγόστεψαν θεαματικά. Οι θαυμαστές του -όσοι υπήρχαν- αραίωσαν. Και μαζί τους λάκισαν αναρίθμητοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, άλλοι στη Χρυσή Αυγή, άλλοι στον Καμμένο και άλλοι στο ΠΟΥΘΕΝΑ. Γιατί σκόρπισαν; Γιατί περίμεναν από αυτόν ισχυρότερη πυγμή, υψηλότερο ανάστημα, λιγότερες επικύψεις στα ξένα αφεντικά, είτε της τρόικα είτε του ΔΝΤ. Και πάνω από όλα τολμηρότερους χειρισμούς στα ντόπια προβλήματα...
ΤΩΡΑ, με τη μισή Ελλάδα σε κατάθλιψη, με δύο αυτοκτονίες την ημέρα, με χιλιάδες πεινασμένα παιδιά να γλύφουν το χάρτινο πιάτο των δωρεάν συσσιτίων, με αναρίθμητα κορίτσια να εκλιπαρούν, με 2-3 πτυχία στο χέρι, για «οιανδήποτε εργασία», με 200.000 νέους να έχουν ξενιτευτεί, με χιλιάδες άστεγους να κοιμούνται σε δημόσιους πάγκους τυλιγμένοι σε χαρτόνια, με... με... με... (τι να πρωτο-αραδιάσει κανείς!), οι σκεπτόμενοι πολίτες θα περίμεναν από τον πρωθυπουργό τους πιο λεβέντικη στάση απέναντι στους ξένους δανειστές, ό,τι και αν αυτό στοίχιζε στην πατρίδα - μαθημένα τα βουνά στα χιόνια!..
ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ, ΤΙ; Σεμνά και ταπεινά χαμόγελα «φρόνιμου μαθητή» στη φράου Μέρκελ, που τον δέχθηκε την Παρασκευή «απλώς για ενημέρωση», αλλά τον στήριξε ψυχολογικά όσο έπαιρνε, φοβούμενη μην τυχόν απογοητευθεί και τα βροντήξει! Αλλά τίποτε περισσότερο... Αυτά δε την ώρα που εκείνος ο κυνικός Ντάισελμπλουμ του «Γιούρογκρουπ» ωρυόταν στις Βρυξέλλες ότι (άκουσον, άκουσον!) «χάσανε, λέει, την υπομονή τους οι υπουργοί του με τους Ελληνες»!!! Μας θέλουν δηλαδή ακόμη πιο δουλικούς και πιο αδυνατισμένους, καθώς μάλιστα σε 40 μέρες αναλαμβάνουμε την προεδρία της Ε.Ε.!
ΑΥΤΑ ΕΞΩ. Ακόμη χειρότερα όμως μέσα, στα «δικά μας»; Τι θωπεύει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου; Ενα κράτος ρημαδιό. Τελευταίο κρούσμα οι εργατοπατέρες των δύο πανεπιστημίων που πτύουν επάνω στις αποφάσεις των δικαστηρίων, προστατεύουν βολεμένους όπως τους «313 διοικητικούς με το ίδιο επώνυμο», απεργούν επί 11 εβδομάδες αμειβόμενοι παρανόμως και χαιρεκακούν που οι σπουδαστές χάνουν το εξάμηνο! Ενα κράτος ρημαδιό με το «ρουσφέτι», το «βύσμα», το «δόντι», το «μέσον», τον «μπάρμπα από την Κορώνη» και το «φακελάκι» να επιβιώνουν πεισματικά, με τους «πατέρες του έθνους» να ευλογούν στα παχυλά κεκτημένα τους, με τη φοροδιαφυγή να αυγαταίνει ακόμη και μέσα στους κόλπους των 4 εξουσιών και με τους ασύλληπτους μεγαλοαπατεώνες να σφυρίζουν κλέφτικα ότι... «ο μήνας έχει εννιά»!
ΚΑΤΟΠΙΝ όλων αυτών, οι Ελληνες ψηφοφόροι δεν βλέπουν την ώρα να έλθουν οι διπλές εκλογές του Μαΐου για να ρίξουν το άφθονο φαρμάκι τους σε όλους εκείνους που μας έφεραν στη σημερινή κατάντια. Ενώ οι κάπως διαβασμένοι «δράττονται της ευκαιρίας» για να θυμίσουν στον Αντώνη Σαμαρά ότι πολύ πιο σπουδαίοι ηγέτες, όπως ο Τρικούπης και ο Βενιζέλος, «μαυρίστηκαν» ακόμη και μετά από υπέρλαμπρες εθνικές προσφορές: Ο μεν Βενιζέλος αμέσως μετά τον άθλο της Συνθήκης των Σεβρών (Αύγουστος 1920), που μεγάλωνε την Ελλάδα, έχασε τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου και δεν βγήκε ούτε βουλευτής. Ο δε Χαρίλαος Τρικούπης επίσης δεν βγήκε ούτε βουλευτής τον Απρίλιο του 1895, αν και αναμόρφωσε την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της. Αμφότεροι έφυγαν από τη ζωή αυτοεξόριστοι...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; Λίγος καιρός απομένει για να αποφανθεί ο λαός μας αν ο Αντώνης Σαμαράς είναι σωτήρας ή ολετήρας του έθνους. Μεσολαβούν αυτοί οι έξη πολύ κρίσιμοι μήνες ώς τις διπλές εκλογές του Μαΐου 2014... Ως τότε χρωστά να επιτύχει πάση θυσία ηράκλειους άθλους!.. Μπορεί; Προφταίνει; Θέλει; Ο ίδιος πίστευε πως ναι. Αν όμως καταλάβει πως δεν αντέχει, ας πάρει εγκαίρως τις αποφάσεις του. Και ο λαός τις δικές του. Είναι επί τέλους η ώρα των γενναίων αποφάσεων και για τους δύο...
*Δημοσιεύτηκε στην REALNEWS 24/11/2013
Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ έκλεισε αυτές τις μέρες 17 μήνες στην πρωθυπουργία, με 48 μήνες στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Ουδέποτε, μεταπολεμικά, η πατρίδα ήταν τόσο δυστυχισμένη όσο επί των ημερών της πρωθυπουργίας του. Και ουδέποτε, μεταπολιτευτικά, η Νέα Δημοκρατία ήταν τόσο απαξιωμένη όσο επί της αρχηγικής θητείας του. Φταίει ο Σαμαράς;
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να του αρνηθεί αγνό πατριωτισμό και μοναδική καλλιέργεια. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι αυτούς τους 17 μήνες εργάσθηκε σκληρά, πολύ σκληρά, για να βγάλει τη δόλια πατρίδα από την κρίση. Οτι έκανε προσωπικές θυσίες και συμβιβασμούς τόσο με τους υψηλούς συνεργάτες του όσο και με τους ξένους αφέντες. Οτι έφερε βόλτα τον κόσμο για να βρει επενδυτές. Οτι έκανε ακόμη και κάποιες «ζαβολιές» στους «προστάτες» μας, πότε με τους Κινέζους και πότε με τους Ρώσους, σαν εκείνες του Καραμανλή που του στοίχισαν ακριβά. Ομως...
ΟΜΩΣ σε αυτούς τους 17 μήνες τα... «κουκιά» του λιγόστεψαν θεαματικά. Οι θαυμαστές του -όσοι υπήρχαν- αραίωσαν. Και μαζί τους λάκισαν αναρίθμητοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, άλλοι στη Χρυσή Αυγή, άλλοι στον Καμμένο και άλλοι στο ΠΟΥΘΕΝΑ. Γιατί σκόρπισαν; Γιατί περίμεναν από αυτόν ισχυρότερη πυγμή, υψηλότερο ανάστημα, λιγότερες επικύψεις στα ξένα αφεντικά, είτε της τρόικα είτε του ΔΝΤ. Και πάνω από όλα τολμηρότερους χειρισμούς στα ντόπια προβλήματα...
ΤΩΡΑ, με τη μισή Ελλάδα σε κατάθλιψη, με δύο αυτοκτονίες την ημέρα, με χιλιάδες πεινασμένα παιδιά να γλύφουν το χάρτινο πιάτο των δωρεάν συσσιτίων, με αναρίθμητα κορίτσια να εκλιπαρούν, με 2-3 πτυχία στο χέρι, για «οιανδήποτε εργασία», με 200.000 νέους να έχουν ξενιτευτεί, με χιλιάδες άστεγους να κοιμούνται σε δημόσιους πάγκους τυλιγμένοι σε χαρτόνια, με... με... με... (τι να πρωτο-αραδιάσει κανείς!), οι σκεπτόμενοι πολίτες θα περίμεναν από τον πρωθυπουργό τους πιο λεβέντικη στάση απέναντι στους ξένους δανειστές, ό,τι και αν αυτό στοίχιζε στην πατρίδα - μαθημένα τα βουνά στα χιόνια!..
ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ, ΤΙ; Σεμνά και ταπεινά χαμόγελα «φρόνιμου μαθητή» στη φράου Μέρκελ, που τον δέχθηκε την Παρασκευή «απλώς για ενημέρωση», αλλά τον στήριξε ψυχολογικά όσο έπαιρνε, φοβούμενη μην τυχόν απογοητευθεί και τα βροντήξει! Αλλά τίποτε περισσότερο... Αυτά δε την ώρα που εκείνος ο κυνικός Ντάισελμπλουμ του «Γιούρογκρουπ» ωρυόταν στις Βρυξέλλες ότι (άκουσον, άκουσον!) «χάσανε, λέει, την υπομονή τους οι υπουργοί του με τους Ελληνες»!!! Μας θέλουν δηλαδή ακόμη πιο δουλικούς και πιο αδυνατισμένους, καθώς μάλιστα σε 40 μέρες αναλαμβάνουμε την προεδρία της Ε.Ε.!
ΑΥΤΑ ΕΞΩ. Ακόμη χειρότερα όμως μέσα, στα «δικά μας»; Τι θωπεύει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου; Ενα κράτος ρημαδιό. Τελευταίο κρούσμα οι εργατοπατέρες των δύο πανεπιστημίων που πτύουν επάνω στις αποφάσεις των δικαστηρίων, προστατεύουν βολεμένους όπως τους «313 διοικητικούς με το ίδιο επώνυμο», απεργούν επί 11 εβδομάδες αμειβόμενοι παρανόμως και χαιρεκακούν που οι σπουδαστές χάνουν το εξάμηνο! Ενα κράτος ρημαδιό με το «ρουσφέτι», το «βύσμα», το «δόντι», το «μέσον», τον «μπάρμπα από την Κορώνη» και το «φακελάκι» να επιβιώνουν πεισματικά, με τους «πατέρες του έθνους» να ευλογούν στα παχυλά κεκτημένα τους, με τη φοροδιαφυγή να αυγαταίνει ακόμη και μέσα στους κόλπους των 4 εξουσιών και με τους ασύλληπτους μεγαλοαπατεώνες να σφυρίζουν κλέφτικα ότι... «ο μήνας έχει εννιά»!
ΚΑΤΟΠΙΝ όλων αυτών, οι Ελληνες ψηφοφόροι δεν βλέπουν την ώρα να έλθουν οι διπλές εκλογές του Μαΐου για να ρίξουν το άφθονο φαρμάκι τους σε όλους εκείνους που μας έφεραν στη σημερινή κατάντια. Ενώ οι κάπως διαβασμένοι «δράττονται της ευκαιρίας» για να θυμίσουν στον Αντώνη Σαμαρά ότι πολύ πιο σπουδαίοι ηγέτες, όπως ο Τρικούπης και ο Βενιζέλος, «μαυρίστηκαν» ακόμη και μετά από υπέρλαμπρες εθνικές προσφορές: Ο μεν Βενιζέλος αμέσως μετά τον άθλο της Συνθήκης των Σεβρών (Αύγουστος 1920), που μεγάλωνε την Ελλάδα, έχασε τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου και δεν βγήκε ούτε βουλευτής. Ο δε Χαρίλαος Τρικούπης επίσης δεν βγήκε ούτε βουλευτής τον Απρίλιο του 1895, αν και αναμόρφωσε την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της. Αμφότεροι έφυγαν από τη ζωή αυτοεξόριστοι...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; Λίγος καιρός απομένει για να αποφανθεί ο λαός μας αν ο Αντώνης Σαμαράς είναι σωτήρας ή ολετήρας του έθνους. Μεσολαβούν αυτοί οι έξη πολύ κρίσιμοι μήνες ώς τις διπλές εκλογές του Μαΐου 2014... Ως τότε χρωστά να επιτύχει πάση θυσία ηράκλειους άθλους!.. Μπορεί; Προφταίνει; Θέλει; Ο ίδιος πίστευε πως ναι. Αν όμως καταλάβει πως δεν αντέχει, ας πάρει εγκαίρως τις αποφάσεις του. Και ο λαός τις δικές του. Είναι επί τέλους η ώρα των γενναίων αποφάσεων και για τους δύο...
*Δημοσιεύτηκε στην REALNEWS 24/11/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου