Τι θα πει «ενημέρωση»

economia

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Tώρα που γύρισε ο Αντώνης Σαμαράς από Μέρκελ/Σόιμπλε, που έγιναν οι προσήκουσες διαρροές μετά και τις επίσημες δηλώσεις, που τα «μετέφρασε» όλα αυτά σε κάτι το αρκετά ταλαίπωρο και ο Γιάννης Στουρνάρας στην «ΑΝΑΤΡΟΠΗ» , ας κάνουμε 2 βήματα πίσω.

Και ας αξιολογήσουμε την πρόδηλη απογοήτευση στις τάξεις της Κυβέρνησης που η επίσκεψη αυτή (και, αυτήν την βδομάδα ως φαίνεται, οι νέες επαφές Σαμαρά με αφορμή την Κορυφή των Χριστιανοδημοκρατών) είχε μόνο  ενημερωτικό και όχι διαπραγματευτικό χαρακτήρα.

Λοιπόν: μια πραγματική, μια ουσιαστική ενημέρωση αξίζει – σήμερα, για την σημερινή Ελλάδα – όσο εκατό διαπραγματεύσεις! Εκείνο που η Ελλάδα απέφυγε όλο αυτό τον τελευταίο διάστημα, ήταν να βγάλει προς τα έξω τις – μεγάλες – αστοχίες, τις σχεδιαστικές αστοχίες του Προγράμματος (αλλά και των κατά καιρούς προσαρμογών του: PSI, buy-back, Μεσοπρόθεσμα).

Ήταν επειδή το πολιτικό μας σύστημα «πρέπει» να βγαίνει δικαιωμένο, να έχει πάντα δίκιο, να θριαμβολογεί (άρα… πώς μπορεί κάτι να πέφτει έξω);

Ήταν επειδή δεν έχουμε – όλοι, σαν λαός – τις αντοχές να πούμε/δεχθούμε ότι κάτι πάει στραβά;

Είναι – ανεβαίνουμε σε βαθμό επικινδυνότητας – επειδή τους φοβόμαστε τους απέναντι, τους Τροϊκανούς, τους «εταίρους» μας;

Είναι – το χειροτερότερο! – επειδή δεν έπρεπε να διαταράξουμε τους Γερμανούς στην προεκλογική τους, τώρα την Ευρώπη στις Ευρωεκλογές της, ίσως-ίσως την πάλη ΔΝΤ/ΕΕ;

Πάντως, ενώ π.χ. ο Γιάννης Στουρνάρας την είχε την σοβαρότητα μόλις είχε κλείσει η μεγάλη συμφωνία με τους «εταίρους» τον Νοέμβριο του 2012 – αυτή, που τώρα εφαρμόζεται και πέφτει αρκετά έξω – να εξηγήσει πόσο επικίνδυνα front-loaded ήταν τα συμφωνημένα (και πόσο κινδύνευαν να μας βυθίσουν κι άλλο προκειμένου να μας σώσουν…), ύστερα δεν ανταποκρίθηκε – ούτε αυτός, ούτε κανείς άλλος – στην «ζήτηση» από μέρους των διεθνών Μέσων και πρακτορείων, αλλά και των ίδιων των Γερμανικών Μέσων για ένα follow up.

Έτσι, «κλειδωθήκαμε» στο κυλιόμενα διαψευδόμενο success story κλπ. Και αφέθηκε να τρέχει το αφήγημα της Ελληνικής – και Ελληνικής μόνον! – αποτυχίας, αστοχιών, εμμονών κλπ. Όσα στοιχεία όπως π.χ. η βαρύτατη ολίσθηση του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή βγήκαν στην επιφάνεια, ήταν επειδή τα ΔΝΤ έκανε (για τους δικούς του λόγους…) την αυτοκριτική του.

Από εμάς, σιωπή! Συν βέβαια τα γνώριμα σκουξίματα των Μέσων (μας). συν ο πολιτικός τσακωμός.

Πρέπει και ο Αντ. Σαμαράς και το πολιτικό μας σύστημα γενικότερα να το συνειδητοποιήσει: μια αληθινή, γνήσια, ουσιαστική ενημέρωση (α) των «εταίρων» μας, (β) του διεθνούς μηντιακού συστήματος, αυτά όμως προϋποθέτουν και (γ) του ίδιου του Ελληνικού λαού, για το πού βρισκόμαστε, θα ήταν πολύ-πολύ πολυτιμότερη από οποιανδήποτε μαχητική, αποφασιστική κοκ διαπραγμάτευση.

Θα ήταν η αληθινή προϋπόθεση κάθε διαπραγμάτευσης.