Τεράστιο το ανθρώπινο κόστος για τις χώρες του ClubMed,μηδαμινό το οικονομικό κόστος για το Βερολίνο

Σοφοκλέους 10

Η Γερμανία θα πρέπει να θυμάται, ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους, δεν θα βρισκόταν στην ηγετική θέση που βρίσκεται σήμερα.Σε πάρα πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν, έχω υποστηρίξει ότι η γαλλογερμανική στάση απέναντι στις χώρες του ClubMed είναι σαν μία τούρτα που περιέχει γενναιόδωρες στρώσεις από δειλία και υποκρισία, με την προσθήκη μίας μεγάλης κουταλιάς από ψέματα, ιδιαίτερα σε σχέση με την Ελλάδα και την Κύπρο, σε μία προσπάθεια να γίνει το γλυκό που σερβίρεται, πιο εύγευστο.

Οι αναγνώστες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο και την ιστοσελίδα μου, για να κρίνουν από μόνοι τους τους μεγατόνους αποδεικτικών στοιχείων που έχω παραθέσει για να τεκμηριώσω αυτή την άποψη… ή απλά να συνεχίσουν να λένε ότι είμαι ένας φανατικός που συνεχίζει να εξαπολύει φτηνά αντι-γερμανικά σχόλια, που έχουν τη βάση τους βαθιά στο παρελθόν. 

Έτσι, με αφορμή του εορτασμούς της Μεγάλης Παρασκευής του Ελληνορθόδοξου Πάσχα, θα ήθελα να επανεξετάσω την πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία, ξεκινώντας περίπου πριν από εβδομήντα χρόνια… και να δείξω πως τα δόλια διπλά μέτρα και σταθμά του τότε ισχύουν και εφαρμόζονται στα δεδομένα του σήμερα. Υπόσχομαι ότι δεν θα χρησιμοποιήσω ταχυδακτυλουργικά κόλπα: μονάχα τα γεγονότα της κάθε κατάστασης.

Πριν από εξήντα χρόνια στο Λονδίνο (μία πόλη που είναι ακόμη σημαδεμένη από τους βομβαρδισμούς και την ανατριχιαστική λιτότητα), επετεύχθη συμφωνία για την διαγραφή του χρέους της μεταπολεμικής Γερμανίας κατά το ήμισυ. Η Γερμανία αναδύθηκε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εξακολουθώντας να οφείλει χρέος που είχε προέλθει από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914-18. Ως εκπαιδευμένος ιστορικός, η άποψή μου ήταν πάντοτε ότι η τρελή εκδίκηση των αποζημιώσεων του συνεδρίου των Βερσαλλιών στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου παρείχε στον Αδόλφο Χίτλερ τέτοια δημόσια μνησικακία, που τον έκανε να μοιάζει περισσότερο με καλό Γερμανό παρά με τρελό Αυστριακό. Αλλά, πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι το 1953, οι κύριες εκκρεμείς οφειλές της Γερμανίας προέρχονταν από δάνεια ανοικοδόμησης τα οποία είχε λάβει μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι επιεικείς πιστωτές της Γερμανίας τον καιρό εκείνο περιλάμβαναν την Ελλάδα και την Ισπανία, το Πακιστάν και την Αίγυπτο, καθώς και τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Γαλλία. Σήμερα, είναι πράγματι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς επιείκεια για της χώρες του ClubMed. Το συναίσθημα γίνεται ακόμη πιο έντονο αν σκεφτεί κανείς το γεγονός ότι καμία από τις χώρες του ClubMed δεν έχει (α) εισβάλει σε καμία από τις γειτονικές της χώρες ή (β) σφαγιάσει τεράστιο αριθμό ανθρώπων στις γειτονικές της χώρες. Τα γερμανικά εγκλήματα πολέμου διαγράφηκαν στη Νυρεμβέργη με τον απαγχονισμό μερικών Ναζί.

Ας μεταπηδήσουμε τώρα στο σήμερα, όπου η Ελλάδα έχει λάβει δάνεια με σκληρούς όρους από την ΕΚΤ υπό τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ, και στη συνέχεια της έκανε σεμινάριο η Goldman Sachs στο πώς να πει ψέματα για το χρέος της. Ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του χρέους, το οποίο αντιστοιχεί σε €150 δις, έχει να κάνει με όπλα και εξοπλισμούς τους οποίους αγόρασε η Ελλάδα από τη Γαλλία και τη Γερμανία. Αργότερα, ένα Δικαστήριο της Βαυαρίας καταφέρθηκε διεξοδικά σχετικά με την ανεντιμότητα με την οποία πραγματοποιήθηκαν οι εν λόγω συμφωνίες –συμπεριλαμβανομένου ενός υποβρυχίου από τη Γερμανία το οποίο οι Έλληνες πλήρωσαν… αλλά ποτέ δεν είδαν, κ.λπ.

Η γενική γραμμή των Βορειοευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης και των ταμπλόιντ –και ο μαέστρος τους, το Γερμανικό CDU- είναι ότι η αδράνεια και η ψευδολογία των χωρών του ClubMed έχουν κοστίσει στις πολυάσχολες γερμανικές φυλές μια περιουσία σε χρήματα τα οποία θα προτιμούσαν να ξόδευαν στους δικούς τους πολυπαθείς και υπομονετικούς πολίτες.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι αρκετά διαφορετική. Η πτώση στις ποσοστιαίες μονάδες του κόστους δανεισμού που συνόδευσε την ύφεση στις χώρες της Μεσογείου (και η παγκόσμια τραπεζική αστάθεια η οποία ήταν εμφανής και στην περίπτωση της Bundesbank) παρέδωσε στο Βερολίνο ένα επιβλητικό κέρδος. Ο γερμανικός ασφαλιστικός κολοσσός Allianz εκτιμά ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία γλίτωσε 10,2 δις ευρώ την περίοδο 2010-2012, καθώς οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων της μειώθηκαν από 3,39% σε 1,18%.

Ο Κλάους Ρέγκλινγκ, ο Γερμανός ο οποίος υπέγραψε τη διάσωση της Κύπρου για λογαριασμό εκείνων που δεν πλήρωσαν τίποτε για αυτήν, χρησιμοποιεί αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα όταν ηρεμεί τους οργισμένους τραπεζίτες της Φρανκφούρτης. Ειδικότερα, όταν κάνει παρουσιάσεις στους τραπεζίτες της Φρανκφούρτης, αναφέρει μία μελέτη του Jens Boysen-Hogrefe από το Οικονομικό Ινστιτούτο IfW, η οποία δείχνει ότι ο γερμανικός ομοσπονδιακός προϋπολογισμός γλίτωσε 8,6 δις ευρώ το 2011, λόγω των χαμηλών επιτοκίων της ΕΚΤ, και του αντίκτυπου που είχε το ασφαλές καταφύγιο για τους επενδυτές οι οποίοι επένδυαν στη Γερμανία. Το Ινστιτούτο IfW ισχυρίζεται τώρα ότι οι αποταμιεύσεις αυτές, αυξήθηκαν σε 9,6 δις το 2012, και ότι οι επενδύσεις ασφαλούς καταφυγίου και μόνο, θα αντιστοιχούν σε 2 δις το 2013.

«Αν προσθέσουμε τα πλεονεκτήματα των επιτοκίων που έχουν αποκτηθεί κατά την περίοδο 2010-2012 και αυτά από τα οποία θα επωφεληθεί η Γερμανία τα επόμενα χρόνια, καταλήγουμε σε συνολική ελάφρυνση τόκων για τον γερμανικό προϋπολογισμό της τάξης των, κατ’ εκτίμηση, €67 δις», δήλωσε η Allianz σε έγγραφο που δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012.

Συνεπώς: να ‘μαστε και πάλι πίσω στην καγκελαρία της Άνγκελας Μέρκελ, της υπερασπίστριας της αλήθειας και ηρωίδας του γερμανικού εκλογικού σώματος. Στη Δρέσδη, στις 25 Απριλίου του τρέχοντος έτους, δήλωσε στην Ένωση Γερμανικών Τραπεζικών Ταμιευτηρίων ότι «η Γερμανία θα έπρεπε πράγματι να αυξήσει ελαφρώς τα επιτόκια αυτή τη στιγμή» αν δεν βρισκόταν στην ευρωζώνη… με τον σαφή καταλογισμό ότι η χαλαρή νομισματική πολιτική του ClubMed κοστίζει ακριβά στους Γερμανούς. Ο εταίρος της στον κυβερνητικό συνασπισμό, Horst Seehofer, δήλωσε τον Ιούλιο του 2012 ότι «η Γερμανία δεν μπορεί να αντέξει άλλες διασώσεις. Θέλουν και άλλοι να πάρουν τα χρήματά μας, χωρίς να ζητούν πολλά από τους εαυτούς τους».

Όλες αυτές οι ανοησίες είναι σκευάσματα της φαντασίας τα οποία έχουν σχεδιαστεί ώστε να κάνουν τη Γερμανία να μοιάζει με το θύμα της υπόθεσης. Και πάλι, τονίζω: Δεν έχω επινοήσει τίποτα από τα παραπάνω. Η ιδέα ότι η Γερμανία έχει μέχρι στιγμής χρηματοδοτήσει το ClubMed είναι στην καλύτερη περίπτωση προπαγάνδα, και στη χειρότερη περίπτωση υποκριτικός φαρισαϊσμός.

ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ