Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ!

iskra

ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ

Όλο και περισσότεροι πολίτες προβληματίζονται πλέον με την παρουσία της χώρας μας στο ευρώ. Αυτός ο προβληματισμός τείνει να γίνει κυρίαρχος.

Σήμερα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αρχίζουν να κατανοούν ότι η έξοδος από το ευρώ, στο πλαίσιο συνολικής αμφισβήτησης της Ε.Ε. και μιας νέας προοδευτικής πορείας, ίσως να είναι αναντικατάστατη προϋπόθεση διεξόδου από την κρίση.

Την ώρα, όμως, που προσεγγίζουν αυτήν την κατεύθυνση, την ίδια ώρα αμφιβάλλουν, διστάζουν και φοβούνται.

ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ!

Οι φόβοι των πολιτών για ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ, που μεταφράζονται σε αγωνιώδη ερωτήματα, είναι πολλοί και επιτείνονται από την καταστροφολογία των κυρίαρχων κύκλων, συχνά και δυνάμεων της Αριστεράς.

Συγκεκριμένα, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, οι πολίτες φοβούνται για πολλά και ειδικότερα για τις καταθέσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις τους.

Οι φόβοι αυτοί είναι αβάσιμοι, πράγμα που μπορεί να επιχειρηματολογηθεί μόνο και μόνο από το γεγονός ότι πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν εθνικό νόμισμα, ακόμα και χώρες της Ε.Ε., χωρίς αυτό να σημαίνει καταστροφή.

Αντίθετα, όλες αυτές οι χώρες, ακόμα και πιο αδύναμες οικονομικά από την Ελλάδα, παρ’ ότι ακολουθούν νεοφιλελεύθερες, σε γενικές γραμμές, επιλογές, διανύουν την κρίση με αρκετά ηπιότερες συνέπειες από ότι η χώρα μας ή χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης.

Κι αυτό για να μην αναφερθούμε στην προ ευρώ Ελλάδα, η οποία ακολουθούσε τις συνταγές του νεοφιλελεύθερισμού με νόμισμα τότε τη δραχμή. Σε αυτή την Ελλάδα δεν είχαν εξανεμισθεί οι καταθέσεις, ούτε οι μισθοί και οι συντάξεις.

Αντίθετα, στην τότε Ελλάδα της δραχμής, παρ’ ότι νεοφιλελεύθερη, μάλλον συγκρατούνταν οι λαϊκές αποταμιεύσεις, οι μισθοί, τα εισοδήματα και η κατανάλωση, ενώ στη νεοφιλελεύθερη Ελλάδα του ευρώ αυτό συνέβαινε, στο βαθμό που συνέβαινε, χάρις στον ποταμό των δανείων ιδιωτών και δημοσίου. Δάνεια από ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο επεκτάθηκε ληστρικά και ταχύτατα χάρις στο «σκληρό ευρώ» και τα χαμηλά επιτόκια του τελευταίου. Αυτά, όμως, ήταν που προσέδωσαν εφιαλτικές διαστάσεις στην ελληνική κρίση.

Κάνοντας αυτές τις επισημάνσεις, καθόλου δεν σημαίνει ότι το δίλημμά μας είναι αν ο νεοφιλελεύθερος ελληνικός καπιταλισμός θα είναι μέσα ή έξω από το ευρώ.

Κάθε άλλο! Ο νεοφιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός είναι σε κάθε περίπτωση βλαπτικοί για τη χώρα.

Η δική μας πρόταση για έξοδο από το ευρώ συνδέεται με μια νέα προοδευτική πορεία και με μια εθνικά ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ;

Τι θα γίνουν, λοιπόν, οι καταθέσεις των πολιτών στο πλαίσιο της δικής μας πρότασης για έξοδο από το ευρώ;

Η έξοδος από το ευρώ κατ’ αρχήν πρέπει να πούμε ότι συνδέεται, κατά πάσα πιθανότητα, με τη «στάση πληρωμών», δηλαδή τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους. Και συνδέεται, τόσο γιατί το υπέρογκο χρέος είναι άδικο και μη βιώσιμο και επομένως, έτσι κι αλλοιώς δεν μπορεί να αποπληρωθεί  όσο και από το γεγονός ότι ένα εξωτερικό χρέος σε ευρώ, θα εκτιναχθεί στα ύψη σε σχέση με το νέο εθνικό νόμισμα. Επομένως, η διακοπή αποπληρωμής του χρέους, με στόχο τη διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου, τουλάχιστον, μέρους του, είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα της εξόδου από το ευρώ για μια νέα πολιτική διεξόδου από την κρίση.

Και οι δύο αυτές κινήσεις, έξοδος από το ευρώ και «στάση πληρωμών» είτε «στάση πληρωμών» και έξοδος από το ευρώ, είναι αλληλένδετες θα συνοδευτούν, σχεδόν, «αναγκαστικά» και από άλλα δύο μέτρα:

ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ - ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ!

Πρώτον, την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και δεύτερον την υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος.

Και τα δύο αυτά μέτρα είναι απαραίτητα για την απολύτως αναγκαία ανακεφαλοποίηση από το δημόσιο, με το νέο εθνικό νόμισμα, των τραπεζών και τη συνολική στήριξή τους, προκειμένου να ασκηθεί μια νέα χαμηλότοκη χρηματοπιστωτική πολιτική ανάπτυξης, παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης.

Είναι απαραίτητα, επίσης, ιδιαίτερα σε πρώτη φάση, η υποτίμηση, για την τόνωση του εγχώριου δυναμικού και ειδικότερα των εξαγωγών και επομένως της απασχόλησης.

Αυτή η τετράδα μέτρων: στάση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών, γενναία υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος, είναι βέβαιον ότι θα προσφέρουν ισχυρές ανάσες και ένα νέο αέρα ανεξαρτησίας στη χώρα και την οικονομία, που μπορεί να αξιοποιηθεί για τη διαμόρφωση μιας νέας προοδευτικής πορείας διεξόδου από την κρίση και ελπιδοφόρας προοπτικής.

ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΚΙΝΔΥΝΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ!

Οι καταθέσεις, τώρα, των πολιτών και των επιχειρήσεων στις τράπεζες, όχι μόνο δεν πρόκειται να υποστούν την παραμικρή απώλεια εξαιτίας όλων των παραπάνω και ειδικότερα από την έξοδο από το ευρώ αλλά και θα διαφυλαχθούν απολύτως, ως εθνικό κεφάλαιο, από τη φθορά και τη βέβαιη απομείωση και απώλειά τους.

Και αυτή η βέβαιη φθορά, απομείωση και απώλεια των καταθέσεων θα επισυμβεί , όπως έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, αν συνεχιστεί η σημερινή ατελείωτη τροϊκανή-μνημονιακή λεηλασία, που οδηγεί τη χώρα είτε σε «συντεταγμένη», υπό την κηδεμονία της ΕΕ, χρεοκοπία είτε σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Γιατί, είτε με «συντεταγμένη» είτε με «ανεξέλεγκτη» χρεοκοπία οι καταθέσεις, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση, θα εξανεμιστούν, πέραν από τον κίνδυνο που ανά πάσα στιγμή διατρέχουν στις παρούσες συνθήκες από ένα αιφνίδιο ''πανικό'' των καταθετών!

Στην περίπτωση εξόδου από το ευρώ οι καταθέσεις θα μετατραπούν αυτομάτως σε ισόποσα ισοδύναμα του νέου νομίσματος, ανάλογα με την ισοτιμία ανταλλαγής που θα επιλεγεί, ενώ τα υπάρχοντα κυκλοφορούντα ευρώ, που θα ανταλλαγούν, θα μεταφερθούν στη νέα  Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας, ως συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας.

Αν το νέο νόμισμα, ας πούμε η νέα δραχμή, είναι π.χ. το ½ του ευρώ, τότε μια κατάθεση 1.000 ευρώ θα ισοδυναμεί και θα ανταλλαχθεί με 2.000 νέες δραχμές. Αυτές οι καταθέσεις θα είναι απολύτως ασφαλείς από τις ανακεφαλαιοποιημένες από το δημόσιο τράπεζες και απολύτως εγγυημένες, ανεξαρτήτως μεγέθους, από το κράτος, όπως άλλωστε ίσχυε και στην προ ευρώ περίοδο.

ΑΒΑΣΙΜΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Σε αυτή την περίπτωση προβάλλονται οι εξής ανησυχίες για τις καταθέσεις:

Πρώτη ανησυχία είναι ότι η υποτίμηση θα υποβαθμίσει την αγοραστική αξία του νέου νομίσματος στο εξωτερικό και δεύτερη ανησυχία είναι ότι το νέο νόμισμα θα χάσει την αξία του  στο εσωτερικό, εξαιτίας του πληθωρισμού που ενδεχομένως να επέλθει, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων.

Πράγματι, η μεγάλη υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος θα επιφέρει σημαντική αύξηση στις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων, αύξηση η οποία δεν είναι εν γένει ανεπιθύμητη, αφού θα ενισχύσει τα εγχώρια προϊόντα, την εγχώρια οικονομική βάση και την απασχόληση.

Ο πληθωρισμός που θα επέλθει λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων, μπορεί να χαλιναγωγηθεί σε πολύ λογικά επίπεδα, αν μια προοδευτική κυβέρνηση επιβάλλει ένα ουσιαστικό και αυστηρό έλεγχο των τιμών, που θα πλήξει την αισχροκέρδεια και τα καρτέλ, τα οποία ενδημούν στην ελληνική αγορά.

Τέλος, πράγματι η αγοραστική δύναμη του νέου εθνικού νομίσματος θα πέσει, λόγω υποτίμησης, στις αγορές του εξωτερικού, αλλά ας μην παραβλέψουμε το γεγονός ότι θα συμβεί και το αντίστροφο: δηλαδή θα φτηνύνουν αρκετά τα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες για τους επισκέπτες από το εξωτερικό, πράγμα που θα ενισχύσει το τουριστικό ρεύμα προς τη χώρα μας.

ΘΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ;

Να σημειώσουμε, ακόμα, ότι ο κίνδυνος, -που πολλοί επισείουν- πως θα έλθουν από το εξωτερικό, ακόμα και συμπατριώτες μας «αετονύχηδες» που έστειλαν έξω τις καταθέσεις τους, κεφάλαια για να αγοράσουν «κοψοχρονιά» τη χώρα, μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Διότι το πρώτο που πρέπει να κάνει μια προοδευτική κυβέρνηση με την έξοδο από το ευρώ και την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, είναι να επιβάλλει, σε πρώτη, τουλάχιστον, φάση, αυστηρό έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων, ώστε να υποβοηθήσει  νέες εθνικά συμφέρουσες τεχνολογικές και παραγωγικές επενδύσεις από το εξωτερικό και να αποτρέψει προερχόμενες από τα έξω κερδοσκοπικές αγορές και κερδοσκοπικές κινήσεις κεφαλαίων.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Φυσικά, δεν θεωρούμε ότι με τα ως άνω καλύψαμε την σχετική θεματολογία αλλά νομίζουμε ότι δώσαμε μια πρώτη ιδέα απαντήσεων απέναντι στην κινδυνολογία και καταστροφολογία που διασπείρεται για την έξοδο από το ευρώ και τις καταθέσεις.

Σε επόμενο σημείωμά μας θα αντικρούσουμε τη μυθολογία ότι, τάχα, με την έξοδο από το ευρώ διατρέχουν κίνδυνο οι μισθοί και οι συντάξεις.

Αν υπάρχει ένας τρόπος για να μην καταρρεύσουν τελείως και απολύτως μισθοί και συντάξεις, αντίθετα, για να στηριχτούν και να γνωρίσουν σταδιακή αναβάθμιση, τότε αυτός είναι να ακολουθήσει η χώρα το δρόμο της στάσης πληρωμών και της  εξόδου από το ευρώ, στην κατεύθυνση μιας νέας ριζοσπαστικής προοδευτικής πολιτικής!