Οι ανισορροπίες της ελληνικής οικονομίας της οποίες
προσπαθούν να εξισορροπήσουν οι χαράσσοντες και ασκούντες την οικονομική
πολιτική είναι: ανισορροπία δημοσιονομικού ελλείμματος , ανισορροπία
ΔΧ/ΑΕΠ , ανισορροπία ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών. Σύμφωνα με τη θεωρία θα
έπρεπε να διαθέτουν τουλάχιστον τρία μέσα οικονομικής πολιτικής (πχ επιτόκιο,
συναλλαγματική ισοτιμία, δημόσιες δαπάνες, φορολογικοί συντελεστές, πραγματικό
μισθό κτλ ). Σε διαφορετική περίπτωση οι στόχοι μπορεί να εμφανίζονται λογικά
αντιφατικοί και πρακτικά αλληλοσυγκρουόμενοι. Ως χαρακτηριστικό
παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί το ακόλουθο: ο περιορισμός της ζήτησης που
απαιτείται για την εξισορρόπηση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του
ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών δεν συνάδει με την άνοδο της δραστηριότητας που
επιβάλλει η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων. Μάλιστα τα πράγματα καθίστανται
δυσμενέστερα όταν αυτές οι πολιτικές επιβάλλεται να έχουν αποτέλεσμα σε τόσο
βραχύ διάστημα που καμιά οικονομία δεν το έχει καταφέρει.
Οι διαμορφωτές του Μνημονίου οικονομικής
πολιτικής στην Ελλάδα έχουν στη διάθεσή τους όμως ένα μόνο μέσο άσκησης
πολιτικής ,τον ονομαστικό μισθό, και καλούνται με τον μισθό να
εξισορροπήσουν όλες τις ανισορροπίες της ελληνικής οικονομίας. Με τον τρόπο αυτό
έχει επιτευχθεί η διάλυση της αγοράς
εργασίας και έχουν καταρρεύσει οι αμοιβές της μισθωτής εργασίας. Αυτό είναι
αποτέλεσμα όλων των νομοθετικών ρυθμίσεων που θεσπίστηκαν σε ένα
περιβάλλον μαζικής ανεργίας, σε συνδυασμό με την απόλυτη άρνηση του υπουργείου
Εργασίας όσον αφορά την αντιμετώπιση της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας αλλά
και την απουσία οποιουδήποτε προγράμματος υποστήριξης
των θέσεων εργασίας και ανακούφισης 450.000 νοικοκυριών χωρίς κανένα
εργαζόμενο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος :
Στην τριετία 2010-12, το κόστος εργασίας των επιχειρήσεων ανά μονάδα προϊόντος
έχει μειωθεί κατά 16,1% και στην τριετία 2012-14 προβλέπεται ότι θα
μειωθεί περαιτέρω κατά 17,6% (ξεπερνώντας κατά 2,5 μονάδες τις προβλέψεις
του Φεβρουαρίου 2012). Μέχρι το τέλος του 2013 υπολογίζεται ότι θα έχει
ανακτηθεί όλη η απώλεια ανταγωνιστικότητας λόγω κόστους εργασίας που σημειώθηκε
στα εννιά χρόνια 2001-2009.
Στην τριετία 2010-12, η συμμετοχή της αμοιβής της
μισθωτής εργασίας στο ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες..
Συγκεκριμένα, από το 36,7% που ήταν το 2009, έπεσε στο 36,2% το 2010, στο 35,1%
το 2011 και στο 31,7% το 2012
Μάλιστα διαθέτουν και χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο μέσο
που οι κυβερνήσεις αποφεύγουν να χρησιμοποιούν λόγω της αναποτελεσματικότητάς
του και συνεπώς του υψηλού κόστους του στη γενικότερη λειτουργία της συνολικής
οικονομίας . Η συνεχής μείωση των ονομαστικών μισθών μόνο σε οικονομίες
όπου δεν λειτουργούν συλλογικές συμβάσεις και είναι κρατικοποιημένες και αυταρχικές
μπορούν να επιβληθούν διοικητικά. Διαφορετικά δεν υπάρχει τρόπος να επιβληθεί
ομοιόμορφη μείωση των ονομαστικών ρυθμών.
Ας αφήσουν λοιπόν κατά μέρος τιε πολιτικές ρητορείες και
τις κάθε λογής επικοινωνιακές κορώνες οι κυβερνώντες και ας αξιολογήσουν
επιτέλους και το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζουν μια και η «αξιολόγηση» των
πάντων είναι ό νέος μύθος τούτης της εποχής.
Τότε θα αντιληφθούν ότι δεν προβάλλει στον ορίζοντα
καμία ανάκαμψη. Οι διάφορες πονηριές ή ψεύδη που τίθενται σε κυκλοφορία
προς μαζική κατανάλωση και παραγωγή ψευδαισθήσεων δημιουργούν απλά
σύγχυση και δυσχεραίνουν την επίλυση του προβλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου