Ανάγκη παγκόσμιας καμπάνιας για τη σωτηρία Ελλάδας και
Ευρώπης
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Επί τρία χρόνια διεξάγεται επικοινωνιακή-πολιτική επίθεση
μεγάλων παγκόσμιων μέσων κατά της ευρωπαϊκής περιφέρειας και ιδίως της Ελλάδας
Η επίθεση κατά της Ελλάδας «στοχοποίησε» ακόμα και σύμβολα
του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Δεν το έκαναν τυχαία ή μόνο γιατί είναι
ελληνικά. Η νέα «Βασιλεία του Χρήματος», των μεγάλων τραπεζών και Οίκων, των
«αγορών», που άρχισαν, από την Ελλάδα, άμεσα να νομοθετούν, απεχθάνεται τις
αξίες της Ελευθερίας, του Πολίτη και της Δημοκρατίας, που εφηύραν οι κάτοικοι
του Ιωνικού Δωδεκάπολου, των Αβδήρων και της Αθήνας, άπιαστης ως τώρα κορυφής
στην ανθρώπινη πολιτική εξέλιξη.
Στα χώματά μας έδωσε το Γένος των Ανθρώπων τη σπουδαιότερη
μάχη του, ξεκινώντας με τη Σεισάχθεια του Σόλωνα, για να αποκτήσει την
ελευθερία του αποτινάζοντας, όσο μπόρεσε, την εξουσία του Χρήματος επί του
Ανθρώπου. Εδώ διακήρυξε, δια του Πρωταγόρα, «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος».
Διαγράφοντας τις αξιώσεις των πλουσίων από τους φτωχούς, οι Αθηναίοι έβαλαν τις
βάσεις της δημοκρατίας και μπόρεσαν να νικήσουν στην πιο άνιση σύγκρουση της ιστορίας,
εναντίον της «ολοκληρωτικής» Αυτοκρατορίας των Περσών. Μοιάζει πολύ φυσικό και λογικό,
για την «Αυτοκρατορία του Χρήματος», να αρχίσει από την Ελλάδα, και τα σύμβολα
του πολιτισμού της, την προσπάθεια να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, κατεδαφίζοντας
τον κόσμο που θεμελίωσε ο Διαφωτισμός και η Αγγλική, Γαλλική, Ρωσική Επανάσταση
(και η Ελληνική, του 1821).
Ο ρόλος της ελληνικής «ελίτ» και τα σύνδρομα της μειονεξίας
Την πολιτικο-επικοινωνιακή
επίθεση κατά της Ελλάδας συνέδραμε και συνδράμει αποφασιστικά η ελληνική
ελίτ, κυβερνήσεις, οικονομικοί και δημόσιοι παράγοντες, ακόμα και προβεβλημένοι
«διανοούμενοι» (2). Ας προσθέσουμε στο σημείο αυτό ότι ποτέ, στη χώρα του Καβάφη και του Γληνού, του Παπαδιαμάντη και του
Παλαμά, υποτιθέμενοι διανοούμενοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες, ιδίως οι πιο
προβεβλημένοι στη «χώρα του τίποτα» που καταντήσαμε, δεν ήταν τόσο κενοί
ηθικού, άρα και πνευματικού περιεχομένου, όσο σήμερα, ποτέ δεν υπήρξαν τόσο
αναίσθητοι και τόσο αγνώμονες απέναντι στο λαό, τόσο στενά καθορισμένοι από το παραμικρό
υλικό τους συμφέρον.
Η επίθεση αυτή παραμένει όμως δυστυχώς και χωρίς αντίδραση,
ή με πολύ περιορισμένη ή ακατάλληλη αντίδραση και από τις δυνάμεις που
διαφωνούν και επικρίνουν το Μνημόνιο και τις Δανειακές. Οι δυνάμεις αυτές
μοιάζουν να μην καταλαβαίνουν πλήρως ότι το μέλλον της χώρας και το δικό τους,
κρίνεται, αν όχι περισσότερο, πάντως εξίσου στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. ‘Οτι
έπρεπε, εδώ και καιρό, να επενδύσουν μυαλό, ανθρώπους, πόρους, να αναζητήσουν
κάθε λογιών διεθνείς συμμάχους σε μια γιγαντιαία και έξυπνη συνάμα παγκόσμια
καμπάνια, π.χ. “Save Europe, Save Greece, Stop the Banks”. Πρέπει να οργανώσουμε μια καμπάνια
αντίστοιχη με αυτή που έχουν κάνει οι Εβραίοι για το δικό μας «κοινωνικό
ολοκαύτωμα».
Το κλίμα για την Ελλάδα που εμπεδώθηκε διεθνώς έχει ήδη
τεράστιες, ίσως μη αντιστρέψιμες συνέπειες. Διευκόλυνε την καταβύθιση της ελληνικής
οικονομίας, προκάλεσε τεράστια φυγή κεφαλαίων, έσπασε το ηθικό, την
αυτοπεποίθηση-αυτοεκτίμηση του ελληνικού λαού, μας μετέτρεψε σε «χώρα προς
αποφυγήν» των επενδυτών, την Ελλάδα πολιτικά σε «χώρα β’ κατηγορίας», υπό
δοκιμή και περιορισμένη κυριαρχία, κατέστησε πολιτικά δυνατό το αδιανόητο, να
τεθεί εν αμφιβόλω η συμμετοχή στην ευρωζώνη. (4)
Εμπεδώθηκε, με την εγκληματική συναυτουργία των ελληνικών
κυβερνήσεων, η εντύπωση στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, ότι είμαστε ένα έθνος
μπαταχτζήδων και διεφθαρμένων τεμπέληδων, αποκλειστικά υπεύθυνο για τα
προβλήματά του, παρά τη γενναιόδωρη βοήθεια. Προσφέραμε, συνεργώντας σε αυτή
την κατάσταση ή μη αντιδρώντας. τα απαραίτητα πολιτικά προσχήματα και τις
δικαιολογίες, για να μπορέσουν να μας καταστρέψουν οικονομικά!
Το πρόγραμμα «σωτηρίας» της Ελλάδας, που συμφώνησαν ελληνική κυβέρνηση, ΕΚΤ, ΔΝΤ και ΕΕ, είναι το
πιο αποτυχημένο οικονομικό πρόγραμμα στη δυτική οικονομική ιστορία. Αυτό υποστηρίζουν
όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι, κεϋνσιανοί
ή φιλελεύθεροι, όμως η εικόνα μιας Ελλάδας υπεύθυνης «γιατί δεν κάνει
τις μεταρρυθμίσεις παρά τη βοήθεια που της δώσαμε» εμπεδώθηκε στη συνείδηση της
ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, αυτό πιστεύει ο μέσος υπάλληλος ενός γερμανικού
σούπερ μάρκετ! Αν αύριο, η κυβέρνησή του διακόψει τη χρηματοδότηση της ΕΚΤ προς
την Ελλάδα, αντιδρώντας σε μια διακοπή του μνημονίου, αυτός ο υπάλληλος θα πει
«δίκηο έχει η Μέρκελ».
Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης μπορεί να είναι τραγικές
αν, αύριο, μια ελληνική κυβέρνηση, π.χ. του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο πολύ θα ήθελαν
να φορτώσουν την ευθύνη μιας εθνικής τραγωδίας ή μιας κακά σχεδιασμένης
σύγκρουσης με την Ευρώπη, και να δώσουν εδώ, στην Ελλάδα, ένα διεθνές μάθημα προς
παραδειγματισμό όλης της Ευρώπης, αποπειραθεί να διακόψει το Μνημόνιο, όπως οφείλει
αναμφισβήτητα να κάνει. ‘Η αν η χώρα βρεθεί σε κατάσταση χάους ή εξέγερσης.
Εισάγοντας στην ευρωπαϊκή συζήτηση τις έννοιες της
«Βαϊμάρης» ή συγκρίνοντας το Μνημόνιο με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών και το σχέδιο
Μοργκεντάου, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Αμβούργο, ο Αλέξης Τσίπρας
κινητοποίησε «έξυπνα» επιχειρήματα που αγγίζουν βαθύτερα στρώματα του
πολυτραυματισμένου «συλλογικού ασυνείδητου» της Γερμανίας, βοηθώντας σε ενδεχόμενο
«ξεμπλοκάρισμα» των στερεοτύπων που καλλιεργήθηκαν εδώ και χρόνια. Μερικές ομιλίες όμως το χρόνο ή το εξάμηνο, παραμένουν
σταγόνα στον ωκεανό. Χρειάζονται πολύ περισσότερα.
Το μέλλον της Ελλάδας θα κριθεί από την ικανότητα του
ΣΥΡΙΖΑ, και όσων άλλων δυνάμεων είναι φορείς εθνικής και ιστορικής συνείδησης, και
έχουν κάποια δυνατότητα άρθρωσης λόγου και κίνησης στο διεθνές περιβάλλον, να
επιτύχουν παγκόσμια κινητοποίηση υπέρ της χώρας μας, με πολύ έξυπνα
επιχειρήματα και τρόπους που θα καθιστούν αναγκαία την υπεράσπισή μας, για
λόγους που αφορούν τους άλλους και όχι εμάς, κινητοποίηση μη περιοριζόμενη στον
χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά εξικνούμενη σε όλες τις δυνάμεις και
πρόσωπα που κινητοποιεί η απειλή κατά της αστικής δημοκρατίας και της Ευρώπης
από τον χρηματοπιστωτικό ολοκληρωτισμό. Ελάχιστος χρόνος απομένει. Δεν εξαντλείται
μόνο η κλεψύδρα της κυβέρνησης.
(1) Η επίθεση
αυτή, ειρήσθω εν παρόδω, δεν άρχισε από τον γερμανικό τύπο, όπου στη συνέχεια
επεκτάθηκε (ιδίως σε εκείνα τα γερμανικά ΜΜΕ που συνδέονται στενότερα με το
διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο), αλλά από τον αγγλοαμερικανικό, που «λάνσαρε»,
πολύ προτού ξεσπάσει ανοιχτά η κρίση τον όρο «PIIGS» (Πορτογαλλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία), παραφθορά της
αγγλικής λέξης «γουρούνια». Το γράφουμε αυτό γιατί διεξάγεται αυτές τις μέρες μια διόλου αθώα, κολοσσιαία επιχείρηση
παραπλάνησης του ελληνικού λαού και εξωραϊσμού του ρόλου του ΔΝΤ και της
πολιτικής των ΗΠΑ.
Το θέμα αυτό είναι εξαιρετικά
σημαντικό, αλλά δεν είναι το αντικείμενο αυτού του άρθρου. Η απάτη αυτή δεν
είναι άλλωστε η μόνη, τα τελευταία τρία χρόνια. Και σε άλλα θέματα, όπως π.χ. η
ΑΟΖ και τα πετρέλαια, επιχειρείται να δημιουργηθούν τελείως εσφαλμένες
εντυπώσεις, να παραπλανηθεί πολιτικά και γεωπολιτικά ο ελληνικός λαός, να
εμφανισθούν διάφοροι από μηχανής θεοί.
Η βαθύτερη εξάρτηση της ελληνικής
ελίτ ούτε είναι, ούτε ποτέ ήταν από τη Γερμανία, είναι από τον άξονα
«ΗΠΑ-Αγγλία-Χρήμα». Μοιραζόμαστε με τους Ευρωπαίους την καταπληκτική
ξεφτίλα, να δωροδοκούν τους πολιτικούς μας για να τους εκβιάζουν μετά οι
υπηρεσίες των άλλων. Δεν είναι δυνατό, διαχρονικοί φορείς της αγγλικής και
αμερικανικής εξάρτησης, που δεν είχαν πρόβλημα να συνεργαστούν παράλληλα και με
τους Ναζί στη διάρκεια της κατοχής, να σηκώνουν τώρα το «λάβαρο του Παπαφλέσσα»
εναντίον του Βερολίνου. Κάποιο μεγάλο λάκκο έχει τούτη η φάβα.
Τώρα βγαίνει
ο καθένας και λέει το μακρύ και το κοντό του για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο. Ο
κ. Ρουμελιώτης π.χ., που ήρθε ολοταχώς από την Αμερική για να γίνει
Πρωθυπουργός, προτού τον φάει ο Παπαδήμος, διηγείται τώρα ιστορίες για το πώς
ήταν, μαζί με τον Στρως-Καν (!), διαφωνών, αν όχι κάποιο είδος επαναστάτη
εκείνη την εποχή! Ξεχνάμε όμως το βασικό: το
πρόγραμμα καταστροφής της Ελλάδας και, δι’ αυτής, της Ευρώπης, που ακούει στο
όνομα Μνημόνιο και Δανειακή Σύμβαση φέρει τέσσερις υπογραφές που θα μείνουν
στην ιστορία της ανθρωπότητας: Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ενεργών ως
συλλογικός αντιπρόσωπος των δυνάμεων του Χρήματος με βαρύνουσα επιρροή των
Ηνωμένων Πολιτειών), Ελληνική Δημοκρατία
(τελούσα εν «αεροπειρατεία» από τον γιο του Ανδρέα Παπανδρέου, ενεργούντος
ως ανδρείκελο του παγκόσμιου χρήματος), Ευρωπαϊκή
‘Ενωση (δηλαδή ο εκπρόσωπος των ανώτερων τάξεων και κυβερνήσεων της Ευρώπης
και ιδιαίτερα της Γερμανίας), Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα (κέντρο της οικονομικής εξουσίας στην Ευρώπη και
εκπρόσωπος του Χρήματος, με βαρύνουσα επιρροή της Γερμανίας). Ποιόν άραγε
ωφελεί η παραποίηση της ιστορίας και η αναφορά διαφόρων διεθνών κουτσομπολιών
και συζητήσεων; Τι αποδεικνύουν αυτά;
Αν κάποιος εκτιμά τώρα ότι η Χάρυβδη μπορεί να μας σώσει από
τη Σκύλλα, θα πρέπει τουλάχιστο να το αποδείξει με συγκεκριμένα επιχειρήματα
και στοιχεία. Συνήθως και η Χάρυβδη και η Σκύλλα είναι εξίσου καταστροφικά
όντα.
(2) Μεταξύ
των δύο εκλογών, όταν ο ελληνικός λαός δεχόταν ολομέτωπη επίθεση του γερμανικού
κατεστημένου και ανοιχτό εκβιασμό ότι θα τον πετάξουν έξω από την Ευρώπη, αν
ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη στιγμή διάλεξε η λογοτέχνις Σώτη Τριανταφύλλου να
διαβεβαιώσει το γερμανικό κοινό ότι «ασφαλώς και είμαστε υπεύθυνοι» (οι
‘Ελληνες για την κρίση) προτού χαρακτηρίσει τη χώρα της «μεγάλο κήπο ανώριμων παιδιών» (Ζιντόιτσε
Τσάιτουνγκ 4.6.2012). Για τον ‘Ελληνα μικρο-μεσοαστό, συνήθως ανωριμότητα
σημαίνει να είσαι ‘Ελληνας, δηλαδή «ελαττωματικός» Ευρωπαίος/Δυτικός. Προφανώς,
η δυνατότητα να «αναγνωριστεί», μιλώντας σε ξένη εφημερίδα, σε συνδυασμό με επιεικώς
μπερδεμένες ιδεοληψίες, συγκινεί την κυρία, συγγραφέα μεταξύ άλλων μιας όχι
σοβαρής εργασίας με τον πομπώδη τίτλο «Για τη σημαία και το έθνος», πολύ
περισσότερο από το να υπερασπίσει την ελληνική δημοκρατία, την εθνική
ανεξαρτησία ή τους συμπατριώτες της που πέφτουν από τις ταράτσες. ‘Εστω βρε
αδερφέ, να ζητήσει κάποιο έλεος για τη χώρα της!
Την ίδια μέρα, ο απερίγραπτος
Νίκος Δήμου, με τον οποίο ασφαλώς συνιστά δυστυχία να είναι κανείς
συμπατριώτης, λέει στο Σπήγκελ ότι «θέλουμε (οι ‘Ελληνες) να τάχουμε όλα, να τα
απολαμβάνουμε όλα». Προφανώς κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια των ανέργων,
συνταξιούχων χωρίς φάρμακα, νέων που ξενιτεύονται, ηλικιωμένων που ψάχνουν για
φαί σε σκουπιδοντενεκέδες, που «τα θέλουν όλα» ή τουλάχιστον θέλουν φαγάκι!
Γιατί ο Δήμου δεν πάει να τρέφεται ο ίδιος σε συσσίτιο, να δει πως είναι, αντί
να γίνεται υπόδειγμα ευτελούς «διανοούμενου δούλου»;
Πιο καταπληκτικό από τις
απερίγραπτες δηλώσεις είναι ότι δεν εξεγείρουν σχεδόν κανέναν στην Ελλάδα,
τέτοιο είναι το βάθος της εθνικής μας μειονεξίας. Φαίνεται ότι, για να αγανακτήσεις
με δαύτες πρέπει να είσαι … Γερμανός (!), όπως ο δημοσιογράφος Olivier Cyran, από τις μαχητικότερες
και αξιοπρεπέστερες μορφές της ευρωπαϊκής δημοσιογραφίας, συγγραφέας πολύ
κατατοπιστικού ρεπορτάζ για τη στάση των συμπατριωτών του απέναντι στην Ελλάδα
(Μοντ Ντιπλοματίκ, Ιούλιος 2012), από όπου αλιεύσαμε τα στοιχεία.
(3)
‘Εχω την εντύπωση ότι, με την εξαίρεση της άκρας
δεξιάς (!), τα πολιτικά επιτελεία δεν διαβάζουν ή διαβάζουν πρόχειρα και λίγο. Ο έξοχος ανταποκριτής
στη Γερμανία Ν. Χειλάς μετέφερε στο Βήμα τον Νοέμβριο 2011 την εξής δήλωση του γνωστότατου Γερμανού οικονομολόγου
Ζινν: «Η χώρα θα βρισκόταν (με τη
μετατροπή σε αγγλικό δίκαιο των ομολόγων) στην παγίδα, και μάλιστα για πάντα.
Οι επενδυτές θα αποκτούσαν μεγαλύτερες δυνατότητες παρέμβασης στη χώρα. Η
Ελλάδα θα έκανε τραγικό σφάλμα, εάν επέτρεπε κάτι τέτοιο». Η δήλωση αυτή δεν
χρησιμοποιήθηκε στην Ελλάδα, όπως πέρασε παντελώς απαρατήρητο και άρθρο για το
αγγλικό δίκαιο των Νιου Γιορκ Τάιμς τον Αύγουστο ή Σεπτέμβριο 2011. Η ελίτ δεν
χρειάζεται να διαβάζει, γιατί εφαρμόζει οδηγίες. Οι άλλοι όμως, που θέλουν να
ανατρέψουν αυτή την πορεία, δεν πρέπει κι αυτοί να γίνουν πιο μελετηροί;
(4) Ακόμα κι αν
κάποιοι πιστεύουν ότι πρέπει να φύγουμε από κει μέσα, θα συμφωνήσουν,
φαντάζομαι, ότι δεν είναι σκοπός να αποβληθούμε ως «διεθνείς μπαταχτζήδες» και
«ανεπρόκοποι», ότι δεν πρέπει να φύγουμε με τους όρους και προς το συμφέρον των
Πιστωτών, ή μιας μερίδας τους.
Αθήνα, 22 Νοεμβρίου 2012
*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nexus, τεύχος Δεκεμβρίου 2012
konstantakopoulos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου