capital.gr
Την ίδια ώρα ο Ρουμπινί εκφράζει άποψη και μιλά για δυο πράγματα. Αύξηση μισθών στις ευρωπαϊκές χώρες και κίνητρα στους Γερμανούς να επενδύουν στο ελληνικό real estate. Αυτό σηματοδοτεί για πρώτη φορά μια αλλαγή 180ο μοιρών σε ό,τι επικρατεί την οικονομική σκέψη μέχρι σήμερα, σαν συνταγή αντιμετώπισης της κρίσης. Ειδικά όσον αφορά την λογική του ΔΝΤ.
Ο αγγλοσαξωνικός παράγοντας, βλέποντας μπροστά, εκτιμά ότι ο φαύλος κύκλος της ύφεσης θα εγκλωβίσει με τις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής τις προβληματικές χώρες. Λέει όμως κάτι που λένε και άλλοι. Οτι είναι υψηλότερο το κόστος να φύγουμε από την Ευρώπη από ό,τι να μείνουμε για τους Γερμανούς φορολογούμενους. Ολα αυτά θα είναι άξονες της επαναδιαπραγμάτευσης. Το ζήτημα είναι το πλαίσιο, που θα προτείνουμε να είναι ρεαλιστικό και να γίνουμε από μέρος του προβλήματος, μέρος της λύσης.
panagiotis.bousbourelis@capital.gr
Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη
Τα ερωτήματα για το μέλλον της Ευρώπης μεγαλώνουν καθώς η Ισπανία βρίσκεται στον δρόμο εξόδου από τις αγορές ενώ και η Ιταλία στοχοποιείται με την δεκαετία της να είναι πάνω από 6%. Το ερώτημα είναι τι θα σημάνει αυτό για την Ελλάδα και για την προσπάθεια που θα κάνει η όποια νέα κυβέρνηση να επιφέρει αλλαγές στο μείγμα της πολιτικής, την στιγμή που ο Ρουμπινί ταρακουνά τα νερά μιλώντας για αναγκαιότητα αύξησης των μισθών στις χώρες της Ευρωζώνης!
Οι αγορές με την ανάλυση της Citi, που προβλέπουν αύξηση του χρέους της Ισπανίας σε επίπεδο υψηλότερο του 100% του ΑΕΠ, έχουν στόχο να βγάλουν και αυτήν την μεγάλη οικονομία της περιφέρειας από το κάδρο. Άλλωστε και η Fitch εκτιμά ότι η Ισπανία δεν θα πετύχει τους στόχους της για το 2012 και 2013 σε δημοσιονομικό επίπεδο. Με τα δεδομένα αυτά η Ισπανία δεν θα χρειασθεί μόνο 100 δισ., θα χρειασθεί πολύ περισσότερα γιατί δεν θα μπορεί να καλύψει ούτε τις δανειακές ανάγκες του κράτους με επιτόκια της τάξης του 6,6%.
Στο πρόβλημα μπαίνει και η Ιταλία. Αρα το κλίμα στις 28 Ιουνίου στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής θα είναι μάλλον προβληματικό όσο αφορά τον συνολικό λογαριασμό που θα πρέπει να προβλεφθεί για το σύνολο των οικονομιών αυτών. Εκεί θα έλθει η όποια νέα ελληνική κυβέρνηση να ανοίξει την κουβέντα για την επαναδιαπραγμάτευση των όρων.
Τα ερωτήματα για το μέλλον της Ευρώπης μεγαλώνουν καθώς η Ισπανία βρίσκεται στον δρόμο εξόδου από τις αγορές ενώ και η Ιταλία στοχοποιείται με την δεκαετία της να είναι πάνω από 6%. Το ερώτημα είναι τι θα σημάνει αυτό για την Ελλάδα και για την προσπάθεια που θα κάνει η όποια νέα κυβέρνηση να επιφέρει αλλαγές στο μείγμα της πολιτικής, την στιγμή που ο Ρουμπινί ταρακουνά τα νερά μιλώντας για αναγκαιότητα αύξησης των μισθών στις χώρες της Ευρωζώνης!
Οι αγορές με την ανάλυση της Citi, που προβλέπουν αύξηση του χρέους της Ισπανίας σε επίπεδο υψηλότερο του 100% του ΑΕΠ, έχουν στόχο να βγάλουν και αυτήν την μεγάλη οικονομία της περιφέρειας από το κάδρο. Άλλωστε και η Fitch εκτιμά ότι η Ισπανία δεν θα πετύχει τους στόχους της για το 2012 και 2013 σε δημοσιονομικό επίπεδο. Με τα δεδομένα αυτά η Ισπανία δεν θα χρειασθεί μόνο 100 δισ., θα χρειασθεί πολύ περισσότερα γιατί δεν θα μπορεί να καλύψει ούτε τις δανειακές ανάγκες του κράτους με επιτόκια της τάξης του 6,6%.
Στο πρόβλημα μπαίνει και η Ιταλία. Αρα το κλίμα στις 28 Ιουνίου στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής θα είναι μάλλον προβληματικό όσο αφορά τον συνολικό λογαριασμό που θα πρέπει να προβλεφθεί για το σύνολο των οικονομιών αυτών. Εκεί θα έλθει η όποια νέα ελληνική κυβέρνηση να ανοίξει την κουβέντα για την επαναδιαπραγμάτευση των όρων.
Την ίδια ώρα ο Ρουμπινί εκφράζει άποψη και μιλά για δυο πράγματα. Αύξηση μισθών στις ευρωπαϊκές χώρες και κίνητρα στους Γερμανούς να επενδύουν στο ελληνικό real estate. Αυτό σηματοδοτεί για πρώτη φορά μια αλλαγή 180ο μοιρών σε ό,τι επικρατεί την οικονομική σκέψη μέχρι σήμερα, σαν συνταγή αντιμετώπισης της κρίσης. Ειδικά όσον αφορά την λογική του ΔΝΤ.
Ο αγγλοσαξωνικός παράγοντας, βλέποντας μπροστά, εκτιμά ότι ο φαύλος κύκλος της ύφεσης θα εγκλωβίσει με τις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής τις προβληματικές χώρες. Λέει όμως κάτι που λένε και άλλοι. Οτι είναι υψηλότερο το κόστος να φύγουμε από την Ευρώπη από ό,τι να μείνουμε για τους Γερμανούς φορολογούμενους. Ολα αυτά θα είναι άξονες της επαναδιαπραγμάτευσης. Το ζήτημα είναι το πλαίσιο, που θα προτείνουμε να είναι ρεαλιστικό και να γίνουμε από μέρος του προβλήματος, μέρος της λύσης.
panagiotis.bousbourelis@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου