Αναδημοσιεύτηκε από την ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Κόλαφος για την Κυπριακή Δημοκρατία κι αρχή του τέλους της θα αποδειχθεί η προσφυγή στον Μηχανισμό Διάσωσης, την οποία επιζητούν επιμόνως οι Βρυξέλλες, παρότι αποδεδειγμένα πλέον υφίστανται κι άλλες πηγές εύρεσης δανειακών κεφαλαίων.
Η δανειοδότηση της Κύπρου από τον Μηχανισμό Διάσωσης με την ταυτόχρονη επιβολή αιματηρών προγραμμάτων λιτότητας που αποτελούν απαρέγκλιτο όρο κι αναγκαίο συνοδευτικό θα προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου όξυνση του κοινωνικού ζητήματος και διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου. Μια ματιά σε ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία την τελευταία διετία είναι αρκετή: Ραγδαία αύξηση της ανεργίας, επέκταση της φτώχειας, αρνητικοί ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ και διάψευση κάθε προσδοκίας ανάκαμψης της οικονομίας ή ταχείας επιστροφής στις αγορές. Εφιάλτης χωρίς τέλος με την μια δανειοδότηση να διαδέχεται την άλλη καθώς η λιτότητα τροφοδοτεί μια αρνητική σπείρα ύφεσης, φτώχειας, πτώσης των δημοσίων εσόδων και δημοσιονομικής απόκλισης που επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με νέα μέτρα τα οποία αναπαράγουν το αδιέξοδο. Κι όλα αυτά για χάρη μιας τράπεζας!
Τα διακυβεύματα για την Κύπρο ωστόσο είναι πολύ πιο σημαντικά, καθώς άπτονται των εθνικών θεμάτων. Η υποβάθμιση και η εθνική ταπείνωση που θα ακολουθήσουν την οικονομική κατοχή θα αποδειχθούν κερκόπορτα για την επιβολή ενός νέου φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν ή την επαναφορά του προηγούμενου που με συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε ο κυπριακός λαός. Μια Κυπριακή Δημοκρατία που θα εκλιπαρεί για «δάνεια διάσωσης» περιφερόμενη από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες κι από ‘κει στην Φρανκφούρτη, όπως κάνουν και οι τέσσερις χώρες που έχουν υπαχθεί μέχρι στιγμής στον Μηχανισμό (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και εσχάτως Ισπανία), που θα βρει το σθένος να αντισταθεί σε νέα σχέδια διχοτόμησης και νομιμοποίησης της παράνομης τουρκικής κατοχής; Επίσης που θα βρει την απαραίτητη ενότητα; Όταν η κυβέρνηση θα είναι κόκκινο πανί για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα (κι εδώ μάρτυρας είναι ο πρόωρος πολιτικός θάνατος όσων κυβερνήσεων στην ΕΕ επιβάλλουν μέτρα λιτότητας) με ποιους όρους θα δημιουργήσει το αρραγές μέτωπο που απαιτείται για την ανάσχεση της απειλής;
Γι’ αυτό τον λόγο η προσφυγή πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο κι οι συστάσεις των κοινοτικών αξιωματούχων, φιλικές ή απειλητικές, να βρουν τη θέση που τους αξίζουν: στις ελληνικές καλένδες!
Πηγές : Εφημ. Φιλελεύθερος , Λεωνίδας Βατικιώτης
Κόλαφος για την Κυπριακή Δημοκρατία κι αρχή του τέλους της θα αποδειχθεί η προσφυγή στον Μηχανισμό Διάσωσης, την οποία επιζητούν επιμόνως οι Βρυξέλλες, παρότι αποδεδειγμένα πλέον υφίστανται κι άλλες πηγές εύρεσης δανειακών κεφαλαίων.
Η δανειοδότηση της Κύπρου από τον Μηχανισμό Διάσωσης με την ταυτόχρονη επιβολή αιματηρών προγραμμάτων λιτότητας που αποτελούν απαρέγκλιτο όρο κι αναγκαίο συνοδευτικό θα προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου όξυνση του κοινωνικού ζητήματος και διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου. Μια ματιά σε ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία την τελευταία διετία είναι αρκετή: Ραγδαία αύξηση της ανεργίας, επέκταση της φτώχειας, αρνητικοί ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ και διάψευση κάθε προσδοκίας ανάκαμψης της οικονομίας ή ταχείας επιστροφής στις αγορές. Εφιάλτης χωρίς τέλος με την μια δανειοδότηση να διαδέχεται την άλλη καθώς η λιτότητα τροφοδοτεί μια αρνητική σπείρα ύφεσης, φτώχειας, πτώσης των δημοσίων εσόδων και δημοσιονομικής απόκλισης που επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με νέα μέτρα τα οποία αναπαράγουν το αδιέξοδο. Κι όλα αυτά για χάρη μιας τράπεζας!
Τα διακυβεύματα για την Κύπρο ωστόσο είναι πολύ πιο σημαντικά, καθώς άπτονται των εθνικών θεμάτων. Η υποβάθμιση και η εθνική ταπείνωση που θα ακολουθήσουν την οικονομική κατοχή θα αποδειχθούν κερκόπορτα για την επιβολή ενός νέου φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν ή την επαναφορά του προηγούμενου που με συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε ο κυπριακός λαός. Μια Κυπριακή Δημοκρατία που θα εκλιπαρεί για «δάνεια διάσωσης» περιφερόμενη από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες κι από ‘κει στην Φρανκφούρτη, όπως κάνουν και οι τέσσερις χώρες που έχουν υπαχθεί μέχρι στιγμής στον Μηχανισμό (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και εσχάτως Ισπανία), που θα βρει το σθένος να αντισταθεί σε νέα σχέδια διχοτόμησης και νομιμοποίησης της παράνομης τουρκικής κατοχής; Επίσης που θα βρει την απαραίτητη ενότητα; Όταν η κυβέρνηση θα είναι κόκκινο πανί για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα (κι εδώ μάρτυρας είναι ο πρόωρος πολιτικός θάνατος όσων κυβερνήσεων στην ΕΕ επιβάλλουν μέτρα λιτότητας) με ποιους όρους θα δημιουργήσει το αρραγές μέτωπο που απαιτείται για την ανάσχεση της απειλής;
Γι’ αυτό τον λόγο η προσφυγή πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο κι οι συστάσεις των κοινοτικών αξιωματούχων, φιλικές ή απειλητικές, να βρουν τη θέση που τους αξίζουν: στις ελληνικές καλένδες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου