Το «Μαξιλάρι»

του Κώστα Κόλμερ

Άργησε αλλά βρήκε το «μαξιλάρι» η κυβέρνηση, αν πιστεύσουμε την δημοσιογράφο Ευγενία Τζώρτζη («Καθημερινή» 28.7.19). Ο υπουργός Οικονομικών προτίθεται επί τέλους, να χρησιμοποιήσει μέρος της «πιστωτικής γραμμής» που ενέκρινε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητος (ESM) με το τέλος του 

τρίτου διασωστικού προγράμματος (bailout) της Ελληνικής οικονομίας. Θα εξοφληθούν εγγυήσεις του Ελληνικού δημοσίου (ΕΔ) που έχουν δοθή στις Τράπεζες για την χρηματοδότηση απ’ αυτές διαφόρων «πρότζεκτ» και δεν έχουν πληρωθή αφού έχουν κατά κανόνα καταπέσει.

Η ιδέα είναι να πληρωθούν οι Τράπεζες από τον ΕΜS για τις καταπτώσεις των εγγυήσεων και να χρεωθή το ΕΔ. Έτσι, θα ανακεφαλαιωθούν οι Τράπεζες (για τετάρτη φορά από της ευρωδιασώσεως) και θ’ αυξηθή η δυνατότης των να παράσχουν χρηματοδοτήσεις προς τον ιδιωτικό τομέα, που υποφέρει από μεγάλη έλλειψη χρηματικής ρευστότητος. Συγχρόνως βεβαίως θ’ αυξηθή το δημόσιον χρέος.

Πρόκειται για έγχυση νέων ρευστών στο πιστωτικό σύστημα που μπορεί να φθάσει και τα δύο δισ. ευρώ από την αποπληρωμή των οφειλών εγγυήσεων του ΕΔ προς τις τέσσαρες «συστημικές» Τράπεζες, εφ’ όσον βεβαίως τύχει της εγκρίσεως του ΕΜS. Το οποίον έχει «παρκάρει» 30 δις. ευρώ για μελλοντικές ανάγκες του τετάρτου μνημονίου του ΣΥΡΙΖΑ, που έτσι αποδεικνύεται ως «μη αμιγές κακόν». Οι τόκοι του επιβαρύνουν ήδη το … «πρωτογενές πλεόνασμα».

Η αποπληρωμή των εγγυήσεων του ΕΔ θα επιτρέψει την μείωση των μη εξυπηρετουμένων δανείων (ΝΡL) προς τις Τράπεζες, με αντίστοιχη βελτίωση των ισολογισμών. Έτσι θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν από διάφορες Ευρωπαϊκές πηγές (ΕΚΤ) και διατραπεζικές (Αμοιβαία κονδύλια), που σήμερα δεν επιτρέπεται.

Εν τούτοις, τις εγγυήσεις του ΕΔ έχουν κυρίως λάβει μεγάλες επιχειρήσεις και όχι η πλειονότητα των μικρομεσαίων οφειλετών, οι οποίοι πράγματι αδυνατούν να πληρώσουν τα Τραπεζικά των χρέη. Οπότε, από τα 576.000 απλήρωτα δάνεια, ύψους 80 δισ. ευρώ, ελάχιστα εις αριθμόν θα ευνοηθούν - εις μέγεθος όμως κάπως καλύτερα.

Αλλά και η πληρωμή των εγγυήσεων του ΕΔ δεν θα είναι επαρκής να εξαλείψει το «επενδυτικό κενό», όπως εξωραΐζεται η έλλειψη χρήματος ακόμη και για «κεφάλαια κινήσεως» στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.

Οι «στρατηγικοί» κακοπληρωτές θα ευνοηθούν, ενώ τα πολλά θύματα της πιστωτικής στενότητος θα εξακολουθήσουν να υποφέρουν παρά τις «120 δόσεις» που θεσμοθέτησε προσφάτως η κυβέρνηση. Το πρόβλημα των ΝPL θα παραμείνει άλυτο με όλες τις παρενέργειες του.

Προτιμότερη θα ήταν η ιδέα γενικής Σεισάχθειας Τραπεζικών δανείων κατά 50%, εφ’ όσον ο οφειλέτης αρχίζει την εξυπηρέτηση του υπολοίπου του δανείου. Η εντεύθεν ωφέλεια θα είναι πολλαπλή: Τα ΝΡL θα μειωθούν στο μισό, ρευστό χρήμα θα εισρεύσει στις Τράπεζες, η αγορά θα κινηθή σε όλες τις εκδοχές της και το δημόσιο θα εισπράξει φόρους από κέρδη που σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτα.

Η ζημία του φορολογούμενου θα καλυφθή από μεγαλύτερα έσοδα του δημοσίου, η οικονομία  θ’ αναπτυχθή, η ανεργία θα μειωθή και η αγορά θ’ αποκολληθή απ’ την στασιμότητα.

Βεβαίως, χρησιμοποιώντας το «μαξιλάρι» του ΕΜS θα ενταθή η «ενισχυμένη εποπτεία» των «ευρωθεσμών», επί της κυβερνήσεως, που όμως, ούτως ή άλλως δεν αποφεύγεται. Ο βρεγμένος βροχή δεν φοβάται!

Πηγή energia