Η πρωσική αλαζονεία

analyst

Όσον αφορά την ΕΕ, δεν θα ήταν ίσως λογικό να σκεφθεί τη συνεργασία της με τη Ρωσία, έτσι ώστε αφενός μεν να ισχυροποιηθεί στρατιωτικά, αφετέρου να υπάρχει το αντίπαλο δέος για τη Γερμανία, πριν ακόμη προκαλέσει την επόμενη αιματοχυσία;

Ο κ. O. Rehn δήλωσε πως η Ευρωζώνη χρειάζεται πληθωρισμό – πάρα πολύ σωστά, όσον αφορά τουλάχιστον τις 17 από τις 18 χώρες της. Αμέσως μετά, ο Πρώσος υπουργός οικονομικών απάντησε, με έναν εξαιρετικά προσβλητικό τόνο,  πως η τοποθέτηση του Φιλανδού (με την οποία συμφωνεί και η κ.Lagarde) είναι ανόητη – επίσης πολύ σωστά, όσον αφορά μόνο τη Γερμανία και τα δικά της συμφέροντα, μεταξύ των οποίων η μετατροπή πολλών ευρωπαϊκών χωρών σε προτεκτοράτα.

Ο πληθωρισμός όμως δεν είναι απαραίτητος μόνο στην Ευρωζώνη, για την οποία ο αποπληθωρισμός είναι θανατηφόρος, αλλά επίσης στην ΕΕ, στην Ιαπωνία και στις Η.Π.Α. – από τις οποίες εξαρτώνται οι αναπτυσσόμενες οικονομίες και, κατ’ επέκταση, ολόκληρος ο πλανήτης.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε απόλυτα την προηγούμενη εβδομάδα, όπου απλά και μόνο η προοπτική μείωσης των πακέτων στήριξης (QE) εκ μέρους της Fed, οδήγησε στη μαζική υποτίμηση πολλών νομισμάτων, στην κατάρρευση των χρηματιστηρίων, καθώς επίσης στα πρόθυρα της χρεοκοπίας κάποιες χώρες (Αργεντινή, Βενεζουέλα, Τουρκία, Ινδία), τα CDS των οποίων εκτοξεύθηκαν στα ύψη (Πίνακας).

 .

Χώρα	Τιμή (μ.β.)	Αύξηση (μ.β.)
Αργεντινή	2.562,07	+139,0
Βενεζουέλα	1.398,19	+81,0
Τουρκία	276,70	+11,6
Ν. Αφρική	236,00	+10,0

 .

Η Γερμανία επιθυμεί λοιπόν να ακολουθήσει τη δική της απομονωμένη πορεία, υποστηρίζοντας αποκλειστικά και μόνο τα δικά της συμφέροντα – ακόμη και αν κινδυνεύει ολόκληρος ο πλανήτης. Η αλαζονεία της αυτή, ο εγωκεντρισμός, καθώς επίσης η απίστευτη ιδιοτέλεια της, δεν πρόκειται να επιβραβευθούν από κανέναν – τουλάχιστον αυτό φαίνεται από παντού.

Αντίθετα, δεν είναι καθόλου απίθανο να τιμωρηθεί με «αφορισμό» (εκδίωξη) από την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κοινότητα, η οποία φυσικά δεν θέλει να οδηγηθεί σε έναν ακόμη αιματηρό πόλεμο – με υπαιτιότητα της Γερμανίας, για τρίτη συνεχόμενη φορά.

Ανόητος δε είναι μόνο ο υπουργός οικονομικών της χώρας, ο οποίος νομίζει πως η πολιτική του «τα θέλω όλα δικά μου» μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τη Γερμανία – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν έχει μάθει απολύτως τίποτα από το παρελθόν και την Ιστορία.

Δυστυχώς, το ίδιο συμβαίνει και με τη Γερμανίδα καγκελάριο η οποία, στην περίπτωση της Ουκρανίας, φαίνεται πως έχει χάσει εντελώς το μέτρο – αφού επεμβαίνει με θράσος στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας.

“Περιμένουμε από την ουκρανική κυβέρνηση τη διασφάλιση των δημοκρατικών ελευθεριών – ειδικά τη δυνατότητα διενέργειας ειρηνικών διαδηλώσεων, χωρίς τη χρήση βίας. Ανησυχούμε εξαιρετικά και είμαστε θυμωμένοι, σε σχέση με τον τρόπο που «μαστιγώνονται» οι νόμοι, εις βάρος των βασικών ανθρωπίνων ελευθεριών”, δήλωσε σε ελεύθερη μετάφραση η Γερμανίδα ηγέτης.

Ανησυχεί όμως και εξοργίζεται, επειδή οι εξεγέρσεις στην Ουκρανία οφείλονται πράγματι στο αυθόρμητο ξέσπασμα του λαού; Εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε γιατί δεν αναφέρει πως η ίδια, το κόμμα της καλύτερα, έχει συμβάλλει στην υποκίνηση των διαδηλώσεων στη χώρα, καθώς επίσης πως ο αρχηγός της «επανάστασης», ο V. Klitschko, είναι δικός της άνθρωπος;

 .

Στη φωτογραφία μία ηλικιωμένη Ουκρανή μιλάει γονατιστή με τους αστυνομικούς

 .

Αναλυτικότερα, όταν η Ουκρανία πάγωσε το Φθινόπωρο του 2013 τη συμφωνία με την Ευρώπη, επιλέγοντας τη συνεργασία της με τη Ρωσία, εξεγέρθηκε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών της, με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Ο ηγέτης των εξεγέρσεων, ο V.Klitschko, μένει από το 1996 στη Γερμανία, μιλάει άπταιστα τη γλώσσα και διατηρεί μία εταιρεία συμβούλων στο Αμβούργο – την οποία ίδρυσε το 2010.

Προηγουμένως είχε εμφανισθεί στις δημοτικές εκλογές του Κιέβου, με το κόμμα «Ουκρανική Δημοκρατική Ένωση για Αλλαγές» (UDAR) – βοηθούμενος από την παράταξη της καγκελαρίου, καθώς επίσης από το γνωστό μας ίδρυμα «Konrad-Adenauer-Stiftung».

Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, ο ηγέτης της επανάστασης στην Ουκρανία είναι πράκτορας της Γερμανίας – έχοντας εκπαιδευτεί από το κυβερνών κόμμα (CDU), το οποίο χρηματοδοτεί τις πολιτικές του «πρωτοβουλίες». Πόσο δημοκρατικές όμως μπορεί να είναι οι αλλαγές σε μία χώρα, οι οποίες αποφασίζονται και οργανώνονται από το εξωτερικό;

Μήπως η Δημοκρατία, για την οποία (δήθεν) ενδιαφέρεται η Γερμανία, εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα δικά της συμφέροντα; Η όλη διαδικασία που ακολουθείται δεν θυμίζει επικίνδυνα το 1914 (ανάλυση) όπου η Γερμανία, για να προλάβει την ισχυροποίηση της Ρωσίας, οδήγησε την ήπειρο μας στο 1^ο παγκόσμιο πόλεμο;

Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα ήταν ίσως λογικό να σκεφθεί τη στενότερη συνεργασία της με τη Ρωσία, έτσι ώστε αφενός μεν να ισχυροποιηθεί στρατιωτικά, όπως οι υπόλοιπες μεγάλες «περιοχές» του πλανήτη (Η.Π.Α., Κίνα), αφετέρου να υπάρχει το αντίπαλο δέος για τη Γερμανία, πριν ακόμη προκαλέσει την επόμενη αιματοχυσία;

Δεν πρέπει να τεθεί ένα οριστικό τέλος στον οικονομικό πόλεμο που έχει ξεκινήσει η πρωσική κυβέρνηση της Γερμανίας, υποδουλώνοντας τη μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη; Πόσο απίθανο είναι αλήθεια να εξελιχθεί ο οικονομικός πόλεμος σε συμβατικό, με πρώτη «εστία πυρκαγιάς» την Ουκρανία;

.

Υστερόγραφο: Η Γερμανία δεν φαίνεται να καταλαβαίνει με τον καλό τρόπο – γεγονός που δεν συμπεραίνεται μόνο από τις προσβλητικές δηλώσεις του υπουργού οικονομικών της ή από τις επεκτατικές, ηγεμονικές της προθέσεις αλλά, επίσης, από την άρνηση της να πληρώσει ή έστω να διακανονίσει τουλάχιστον το κατοχικό δάνειο που οφείλει στην Ελλάδα, εάν όχι τις πολεμικές επανορθώσεις.

Στα πλαίσια αυτά, μόνο η απειλή άρνησης πληρωμών εκ μέρους όλων των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, απέναντι στις επιχειρήσεις και στις τράπεζες της, σε συνδυασμό με ένα «εμπάργκο εισαγωγών», θα μπορούσε ίσως να τη συνετίσει – κάτι που θα ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν κάποια στιγμή από τις εταιρείες αξιολόγησης, πόσο μάλλον όταν το συνολικό χρέος της χώρας δεν είναι καθόλου αμελητέο.