Από το Προσφυγικό, ήδη βγαίνει κάτι σαν συναίνεση

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Βλέπαμε την περασμένη βδομάδα πώς σπαρακτικά ψέματα έρχονταν να διασταυρωθούν με αχνές αλήθειες για το Προσφυγικό. Τόσο στην Ελληνική δημόσια συζήτηση όσο και στην ενασχόληση της “Ευρώπης” μ’ ένα θέμα που – κάποτε, στο μέλλον: αλλά στο μέλλον είναι που κρίνονται πάντοτε τα σοβαρά… – θα γράφεται στις πλέον μαύρες σελίδες της διαδρομής της.

Αμφότερα, ψέματα και αλήθειες, συνεχίζονται: για παράδειγμα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (μιλώντας σε μάζωξη του ECONOMIST επί Ελληνικού εδάφους) συνέχισε την πρακτική της ευπρεπούς στρουθοκαμήλου, με τις αναφορές στην θεσμική αδυναμία να αποβληθεί η Ελλάδα από την Σένγκεν, ή πάλι με την διάψευση ότι τέθηκε παρόμοιο ζήτημα στην Επιτροπή.

Σε άλλο επίπεδο, ο Βέλγος υπουργός Τheo Franken, τον οποίο “κάρφωσε” ο Γιάννης Μουζάλας ότι περίπου πρότεινε να ρίχνονται οι πρόσφυγες/μετανάστες στην θάλασσα, διέψευσε.  Όμως, “για να γνωριζόμαστε”, ο εν λόγω Franken – υφυπουργός για το Άσυλο, την Μετανάστευση και την Διοικητική Απλοποίηση ο ακριβής τίτλος του – είναι ωραίο φυντάνι. Ανήκει στην N-VA/την Nieuw-Vlaamse Alliantie, χωριστικό δεξιόστροφο κόμμα στο Βέλγιο. Προ καιρού, ο Franken είχε προσέλθει να τιμήσει τον Bob Maes (άλλοτε μέλους του Vlaams Nationaal Verband, το οποίο είχε συνεργαστεί με τους Ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο). είχε επίσης τοποθετηθεί μέσω Facebook εναντίον των μεταναστών στο Βέλγιο, ως “μη εχόντων προστιθέμενη αξία”. Ο Franken ζήτησε επισήμως συγγνώμη ενώπιον του Βελγικού Κοινοβουλίου για τις τοποθετήσεις του, όμως με τέτοιο ιστορικό οι διαψεύσεις του δύσκολα πείθουν…

Πάμε τώρα στην ουσία: η πρόδηλη κρισιμότητα του Προσφυγικού κάνει τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα να σπεύσει στο Λονδίνο – στις 4/1 – σε Διεθνή Διάσκεψη για την Συρία (Syria Donors Conference), υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και με συμμετοχή Μεγ. Βρετανίας, Γερμανίας, Τουρκίας, Νορβηγίας, Κουβέιτ. Υποτίθεται ότι αιχμή της συζήτησης θα είναι η μοίρα των προσφύγων με την λογική του High-Level Forum on Forced Displacement in Protracted Crisis του ΟΗΕ/Παγκόσμιας Τράπεζας. Με απλά λόγια: “Τι θα απογίνουν οι άνθρωποι που τους παγιδεύουν και τους διώχνουν ταυτόχρονα διεθνείς κρίσεις που δεν τελειώνουν”.

Όμως και στην εσωτερική πολιτική σκηνή, όπου – το είδαμε την περασμένη βδομάδα με τον σκυλοκαυγά στην Βουλή για το Προσφυγικό – πήγαινε να εγκατασταθεί οριστικά η τάση για αντιπαράθεση, “δεύτερες σκέψεις” άρχισαν να πρυτανεύουν. Το πιο σημαντικό, είναι ότι στην Ν.Δ. το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, καίτοι ακόμη εχθρικό προς την λογική των συναινέσεων, ανακαλύπτει ότι “πρέπει” να προσέλθει με εικόνα – τουλάχιστον! – συμπαράστασης προς την Κυβέρνηση. “Βοηθήστε τον Γιάννη Μουζάλα!” είναι ένα σύνθημα που αρχίζει να κυκλοφορεί σ’ αυτούς τους κύκλους: η Ντόρα βοηθάει σ’ αυτό.

Ήδη, αύριο, γίνεται ένα πρόσθετο βήμα με συνάντηση Τσίπρα-Φώφης. Ενώ και οι Ποταμίσιοι, που η φθορά τους στις δημοσκοπήσεις τούς καθιστούσε αρνητικούς προς την υπόνοια καν συναινέσεων, ήδη μετά την επαφή Θεοδωράκη-Παυλόπουλου προσγειώνονται σε κάτι πιο εποικοδομητικό.

Λέτε η συναίνεση, που στην Ελλάδα του 2015-16 την αντιπαθούσαν σαν τις αμαρτίες τους οι επαγγελματίες της πολιτικής, να μας επανέλθει στην πολιτική πρακτική “μέσω Προσφυγικού”; Τραγικό ακούγεται – αλλά, και πάλι, θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήριο.

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)