Ο αδύναμος κρίκος

Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ένα πολύ σημαντικό μέρος των προσπαθειών της νέας κυβέρνησης για την επίτευξη των στόχων της δεν θα παιχτεί στο εσωτερικό της χώρας, αλλά στο ευρωπαϊκό πεδίο, το οποίο όλο και περισσότερο μοιάζει με ναρκοπέδιο. Κατ’ αρχάς η ταλαιπωρία λόγω του Brexit αναμένεται να συνεχιστεί και ενδεχομένως να ενταθεί από το φθινόπωρο, καθώς ο νέος πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον απειλεί ότι θα βγάλει τη χώρα του από την Ε.Ε. χωρίς καμιά συμφωνία στις 31 Οκτωβρίου. Με άδηλες, βεβαίως, συνέπειες για το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, αλλά και για την ίδια τη Βρετανία.

Στην Ισπανία ο σχηματισμός κυβέρνησης μοιάζει αδύνατος αν δεν βρεθεί μια συμφωνία μεταξύ Σοσιαλιστών και Podemos, καθώς οι δημοσκοπήσεις λένε ότι, σε περίπτωση νέων εκλογών, ο συσχετισμός δύναμης μεταξύ των κομμάτων εξουσίας δεν πρόκειται να μεταβληθεί τόσο ώστε να προκύπτει μια διαφορετική λύση. Να σημειωθεί ότι η Ισπανία είναι μία από τις χώρες που καλούνται από τους Βορειοευρωπαίους να «βάλουν πλάτη» στο μεταναστευτικό ώστε να μη διαταραχθούν οι πολιτικές ισορροπίες στον πλούσιο Βορρά της ηπείρου μας.

Επειδή όμως το μεταναστευτικό και η διαχείρισή του είναι ένα από τα ζόρικα προβλήματα της Ευρώπης, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να συνδεθεί το θέμα αυτό με τα ελληνικά αιτήματα για μείωση πλεονασμάτων κ.λπ. Υπ’ αυτό το πρίσμα, τα πράγματα δεν είναι καλά για την Ελλάδα λόγω της συνεχούς εσωτερικής ενδυνάμωσης του Σαλβίνι στη γειτονική Ιταλία, καθώς ο ηγέτης της Λέγκα παίρνει διαρκώς πόντους στο εσωτερικό, τους οποίους του προσφέρουν οι αντίπαλοί του υπό τον φόβο ότι η δύναμή του μπορεί να εκτιναχθεί σε περίπτωση νέων εκλογών.

Από μια άποψη ο Σαλβίνι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα από την ελληνική πλευρά στο πλαίσιο της δικής της διαπραγμάτευσης με τους ευρω-μανδαρίνους, αλλά – και ελπίζουμε να διαψευστούμε – το πιθανότερο είναι ότι η Αθήνα θα βρεθεί υπό ισχυρότερη πίεση με άγνωστο αποτέλεσμα.

Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι αυτοί που επείγονται – και το έχουν ήδη δείξει εδώ και πάνω από έναν χρόνο – είναι οι Γερμανοί, συνεπώς μόνο περίεργο δεν είναι που η νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν έσπευσε προ ημερών, αρκετά πριν αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά της τον Σεπτέμβριο, να δηλώσει ότι προτεραιότητά της θα αποτελέσει η σύναψη μιας νέας συμφωνίας για τη μετανάστευση και το άσυλο. Μόνο που αυτή η νέα συμφωνία θα αφήσει εντελώς αδιάφορες τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, με συνέπεια η πίεση να μεταφερθεί ολόκληρη στον Νότο. Ελπίζουμε να μη γίνουμε ο αδύναμος κρίκος...

* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 2085 στις 08-08-2019