Ιταλική Περιπλοκή

του Κώστα Κόλμερ

Ματαίως, ο Σαλβίνι  αντιπρόεδρος της Ιταλικής κυβερνήσεως ζητεί διάλυση της  «συμμαχικής» κυβερνήσεως υπό τον Τζιουσέπε Κόντε και του κόμματος των Πέντε Αστέρων, διότι ο πρόεδρος της Ιταλικής δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα

δεν την εγκρίνει. Πολλές προφάσεις ενισχύουν την άποψη αυτή: Ο χρόνος δεν είναι κατάλληλος. Οι Ιταλοί ψηφοφόροι απουσιάζουν στις διακοπές. Η κάτω βουλή της Ιταλίας μπορεί να αναδείξει μία άλλη κυβέρνηση. Το φθινόπωρο προέχει η σύνταξη του προϋπολογισμού, και το κυριώτερον, η Κομμισσίον, δηλ. η Γερμανία φοβείται τον Σαλβίνι μην πάρει την πλειοψηφία (στις σφυγμομετρήσεις λαμβάνει 40%) και δρομολογήσει δημόσιον έλλειμμα άνω του 2% του ΑΕΠ, διπλούν νόμισμα και εν τέλει, έξοδο της Ιταλίας από την ευρωζώνη. Τέτοιο πλήγμα μετά το ΜΠΡΕΞΙΤ δεν αντέχει η Ευρωπαϊκή …Διαίρεσις (Ε.Δ).

Το πρόβλημα της Ιταλίας προέρχεται από μία 10ετία οικονομικής στασιμότητας, υψηλής σχετικώς φορολογίας και μεγάλης εισροής λαθρομεταναστών από την Αφρική, που έχει ανησυχήσει τους Ιταλούς πολίτες, για το ποία θα είναι η φυσιογνωμία της χώρας των σε λίγα χρόνια: Αφροπαγανιστική ή Καθολική;

Η δυσφορία από την εγκατάλειψη της λιρέττας και την υιοθεσία του ευρώ έχει προκαλέσει απώλεια ανταγωνιστικότητος των Ιταλικών προϊόντων και κλείσιμο πολλών μικρού μεγέθους βιομηχανιών. Οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν και ήρκεσε η σύγκρουση των κυβερνητικών εταίρων για την δημιουργία σιδηροδρομικής γραμμής μεγάλων ταχυτήτων, μεταξύ της Γαλλικής Λυόν και Τουρίνου για να έλθουν στην επιφάνεια οι βαθιές ιδεολογικές διαφορές μεταξύ του αριστερού κόμματος των 5 Αστέρων και του δεξιού της Λέγκας του βορρά.

Κατά βάθος η Ιταλία παραμένει διηρημένη στον αναπτυγμένο βορρά και στον καθυστερημένο νότο. Υπάρχουν επίσης οι πειρασμοί της εξωτερικής πολιτικής. Η Ιταλική κυβέρνηση του Κόντε καλωσόρισε την είσοδο των Κινέζων στην Αδριατική θάλασσα, έχει αντιρρήσεις για την συνέχιση του εμπορικού αποκλεισμού της Ρωσσίας και διαφωνεί σε πολλά ζητήματα με τις Βρυξέλλες, μεταξύ των οποίων τελευταίως με τις επιλογές της καγκελλαρίου φράου Μέρκελ για τους επικεφαλής της γραφειοκρατίας της Ε.Δ.

Το σημαντικώτερο εμπόδιο ενσωματώσεως της Ιταλίας στα Γερμανικά σχέδια είναι ο Ιταλός πολίτης. Καλώς ενημερωμένος, πάντοτε αιρετικός και με πλήρη συναίσθηση της πολιτιστικής αξίας της Ιταλίας με ένα Μοντεβέρντι δημιουργό της όπερας, Μιχαήλ Άγγελο της τρισδιάστατης ζωγραφικής και Καβατζάρο των εκθαμβωτικών χρωμάτων και φωτισμού, τον φουτουριστή Λεονάρντο Νταβίντσι, τον ποιητή Πετράρχη και τόσες άλλες προσωπικότητες  της επιστήμης και της τέχνης, περιλαμβανομένης της εβδόμης στην «Τσινετσιτά» που ίδρυσε ο Μουσολίνι.

 Αυτός ο πολίτης δεν σαγηνεύεται από Τουρκικά τηλεοπτικά σαπουνοαφηγήματα ούτε εξαπατάται από μεταμορφώσεις της κυρίας… Απιθάνου. Αργά η γρήγορα και παρά τις ευρωτρικλοποδιές, η Ιταλία θα πάει στις εκλογές και τότε θα φανεί αν η συμφωνία της Ρώμης του 1957, που ίδρυσε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα των ανεξαρτήτων λαών της γηραιάς Ηπείρου και κατήντησε σήμερα στο τέταρτο Ράϊχ, έχει μέλλον. Η Γερμανία κατά τον Χένρυ Κίσσινγκερ «επιδιώκει την νομισματική ένωση ενώ παράλληλα συντηρεί τον δημοσιονομικό κατακερματισμό, βασισμένη σε μία γραφειοκρατία η οποία δεν συνάδει με την δημοκρατία».(*)

(*) «Παγκόσμια Τάξη» 2014, Εκδ. ΛΙΒΑΝΗ.   

Πηγή energia