του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Προειδοποιούμε τον αναγνώστη ότι το σημείωμα αυτό έχει, στο τέλος, μέχρι και Κωνσταντίνο Καραμανλή, εκδοχής 1975…
Ένα από τα χειρότερα που μπορεί να κάνει κανείς στα πλαίσια της δημοσιογραφικής προσέγγισης της επικαιρότητας με διάθεση ανάλυσης, είναι να ασχολείται με την τεχνική αιχμή των θεμάτων αμύνης που αποτελούν τα εξοπλιστικά. Άμα τα εκλαϊκεύσεις, χάνουν το πραγματικό τους περιεχόμενο. άμα δεν τα εκλαϊκεύσεις, μένουν ακατανόητα ή συνθηματολογικά. ούτως ή άλλως η εκλαΐκευση των «βαριά τεχνικών» ζητημάτων, όπως της άμυνας/των εξοπλιστικών, προϋποθέτει ότι όποιος σε μπρηφάρει παίζει πολύ ειλικρινά μαζί σου (ώστε κι εσύ να μην παρασύρεις σε λάθος συμπεράσματα τον αναγνώστη). Προσθέστε, τώρα, ότι στην Ελλάδα όλα τα εξοπλιστικά θεωρούνται – όχι απολύτως αδικαιολόγητα! – ότι αποτελούν «λύτρα» προς συμμάχους, από την εποχή των πρώτων F-16, Mirage, τανκς Leopard, φρεγατών ΜΕΚΟ. προσθέστε ότι έχει επικρατήσει και η αντίληψη ότι «εξοπλισμοί γίνονται για να υπάρξει περιθώριο γκρίζων συναλλαγών» - εδώ δεν χρειάζονται καν παραδείγματα! – οπότε η αποφυγή της συζήτησης προβάλλει ως η μόνη λογική στάση.
Παρόλες αυτές τις επιφυλάξεις, θα κάνουμε σήμερα μια παρέκκλιση, προκειμένου να δώσουμε δυο-τρία στοιχεία που αφορούν τις Γαλλικές φρεγάτες FREMM. Οι οποιες πολύ «εύκολα» πήγαν να θεωρηθούν πυροτέχνημα μιας Γαλλικής πολιτικής προσέγγισης σε λογική Μακρόν/Τσίπρα. ή πάλι που έδωσαν λαβή σε περιπαικτική αναδρομή στην αντίθεση ΣΥΡΙΖΑ προς την ιδέα προμήθειας των ίδιων FREMM πριν λίγα χρόνια, το 2013 (με το επιχείρημα ότι είναι πλοία ανοιχτής θάλασσας, ακατάλληλα για το κλειστό Αιγαίο κοκ).
Μας τράβηξε την προσοχή ένα σχόλιο για την πρόσφατη ανάμειξη των Γάλλων στο πλήγμα κατά της Συρίας, αλλά και για την παρατήρηση ότι οι Ρωσικές δυνάμεις δεν ενεργοποίησαν αντιαεροπορικά τις συστοιχίες των S-400 που διαθέτουν στις βάσεις τους εκεί. Δείτε: η Γαλλία/Μακρόν συμπαρατάχθηκε με ΗΠΑ/Τραμπ (και Αγγλία), με την χρήση Mirage 2000-5, σαν εκείνα που διαθέτει και η δική μας Πολεμική Αεροπορία. Όμως τα δικά τους Mirage «φοράνε» βλήματα τύπου cruise, δηλαδή τηλεκατευθυνόμενα μεγάλης ακριβείας και με δυνατότητα πολύ χαμηλής πτήσης, τα SCALP-EG. Θέλησαν λοιπόν οι δυνάμεις που χτύπησαν την Συρία να δουν πώς θα αντιδρούσαν τα Ρωσικά συστήματα: άμα ενεργοποιούσαν τα ραντάρ τους, θα γίνονταν ευάλωτα; (Γι αυτό, φαίνεται, οι S-400 παρέμειναν σιωπηλοί).
Πάμε τώρα στις FREMM: όλα τα πολεμικά πλοία, σήμερα, έχουν μικρή μόνο σχέση με εκείνα του παρελθόντος – δηλαδή σκάφη με ελιγμούς και με δύναμη πυρός επιφανείας και δυνατότητα ανθυποβρυχιακού πολέμου. Κυρίως πρόκειται για (πανάκριβες) πλατφόρμες που φιλοξενούν προωθημένα τηλεκατευθυνόμενα βλήματα – όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα πολεμικά αεροσκάφη, που δεν είναι τόσο ελιγμοί και καταδιώξεις ή βομβαρδισμοί, αλλά πλατφόρμες εκτόξευσης όλο και πιο «έξυπνων» βλημάτων . (Αυτό είχε υπονοήσει και ο Τραμπ, προαναγγέλλοντας το πλήγμα στην Συρία). Οι νέες μορφές πλοίων της Γαλλικής DCNS – κορβέτα GOWIND που μας προξενεύτηκε ως φθηνότερη/καταλληλότερη για το Αιγαίο, που την έχουν ήδη οι Αιγύπτιοι. και φρεγάτα BRLH&RRA , κάτι ανάμεσα στην FREMM και κορβέτα – έχουν το μειονέκτημα ότι είναι ολιγον τι στα χαρτιά, με την υπόσχεση «ψηφιακής» και stealth λειτουργίας. Η FREMM αντιθέτως υπάρχει. Είναι λειτουργική, διαθέσιμη. Και, κυρίως, φέρει τους SCALP-Naval, με ακτίνα άνω των 500 χιλιομέτρων και έως 1.000. Αυτό είναι που μας προτείνεται/δίνεται από τους Γάλλους, μάλλον με επίνευση των Αμερικανών. (Οι οποίοι, όταν μας είχαν δώσει στην προηγούμενη εξοπλιστική γύρα τα F-16 Block 52+ δεν τα συνόδευσαν με το τηλεκατευθυνόμενο, μεγάλης ακτίνας δράσης και αρκετά stealth βλήμα JASSM. Έκτοτε, το πήρε π.χ. η Πολωνία).
Εκείνο λοιπόν που φαίνεται να συμβαίνει στην γειτονιά μας με την Τουρκία – η οποία ήδη επρόκειτο να αποκτήσει ακραία περιφερειακή τεχνολογική υπεροπλία με τα αεροσκάφη F – 35 Stealth, αλλά ήδη θέλει να «ξεκόψει» από την Δύση με τους Ρωσικούς S-400 – είναι ότι επιχειρείται, με την ευκαιρία που δίνει η ΕλληνοΤουρκική κρίση του 2018, να συγκρατηθεί/to be ring-fenced μέσω των τωρινών εξοπλισμών. Κάτι αντίστοιχο, λοιπόν, είχε συμβεί μετά την εισβολή στην Κύπρο, όταν οι ΗΠΑ είδαν ότι η Άγκυρα πήγαινε να ανεξαρτητοποιηθεί: έδωσαν στον Καραμανλή – με μεσολάβηση, τότε, Μίνω Ζομπανάκη – πρόσβαση στα Α-7 Corsair, με δυνατότητα «πλήγματος στρατηγικού ισοδυνάμου» ώστε να αποκαταστήσουν την ισορροπία.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου