Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
Από την τηλεόραση στη Βουλή. O σύγχρονος σαράφης τη δημοσιότητα προκαλεί. Στην υπόθεση της παράνομης διακίνησης χρυσού, στην οποία φέρεται να «πρωταγωνιστούσε» ιδιοκτήτης γνωστής αλυσίδας ενεχυροδανειστηρίων, αναφέρθηκε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός.
«Το συγκεκριμένο δίκτυο είχε ξεζουμίσει -ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της κρίσης- δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι μέσα στην απελπισία τους προσπάθησαν να βρουν τη δυνατότητα ενός πρόσκαιρου βοηθήματος, ξεπουλώντας τα τιμαλφή τους σε τιμή ευκαιρίας».
Μόνο ξεπερασμένοι δεν είναι οι κερματισταί, των αρχαίων οι κολλυβισταί. Δεν είναι βέβαιο το ίδιο με τους τωρινούς ενεχυροδανειστές. Οι αρχαίοι απλώνουν πάνω στον πάγκο τα νομίσματά τους, οι νέοι τα τιμαλφή. Αμφότεροι, όπως λένε λαϊκά, κάνουν τα χοντρά λιανά. Κόλλυβος ήταν το μικρό νόμισμα.
Εδώ, δεν μιλούμε για μικρά, αλλά για παρτίδες χρυσού που «σπρώχνονταν» στην Τουρκία, και τα κόλλυβα ήταν για τους άτυχους που έπεσαν θύματα κλοπής από τη συμμορία.
Είναι δεμένη καλά η ιστορία; Ιδού η απορία, διότι ο νέας κοπής σαράφης και τον Ιούλιο του 2014 συνελήφθη κατηγορούμενος για υπεξαίρεση πολύτιμων αντικειμένων, τα οποία κανονικά θα έπρεπε να φυλάσσονται στα καταστήματά του, αλλά συνέχισε κανονικά τη διαφήμιση και τη δουλειά του. Μια αγορά από ατόφιο χρυσάφι.
Μπορεί ο Σαίξπηρ στον «Έμπορο της Βενετίας» να ωρύεται για τον Σάιλοκ, αλλά ο Σαίξπηρ είναι ποιητής. Ποιος ακούει τους ποιητές; Πάντως, όχι η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, που έφτασε το 2011 να εκδίδει ανακοινώσεις για το πώς θα ζυγίζει ο ευρισκόμενος στην ανάγκη τα χρυσαφικά και τα ασημικά του πριν τα ακουμπήσει στους σαράφηδες. Ζωή με το κομμάτι, η ασφάλεια απάτη.
Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου