Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για τις πάσης φύσεως κομπίνες και τραβηχτικές του δημοσίου χρήματος. Όποιος προλάβει ν' αρπάξει πρώτος.
Κώστας Καίσαρης
ΑΠΟ τη δεκαετία του 80, είχα καθιερώσει, στον πάλαι ποτέ «αποδυτηριάκια», το σλόγκαν, «ποτέ και κανείς στη Ελλάδα, δεν λυπήθηκε το δημόσιο χρήμα». Εκατοντάδες, αμέτρητα, τα σκάνδαλα που έχουν σκάσει, όλα αυτά τα χρόνια. Η πραγματικότητα ξεπέρασε και τη πλέον καλπάζουσα φαντασία. Όπου υπήρχαν λεφτά, βρίσκανε τρόπους να τ αρπάζουνε. Άμεσα η έμμεσα. Η απόλυτη επιβεβαίωση, του «μαζί τα φάγαμε». Δεν ήταν μόνο ο Άκης, ο μερακλής. Δεν ήταν μόνο, ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, γνωστός και ως φτερωτός γιατρός. Ο οποιοσδήποτε είχε πρόσβαση στο δημόσιο χρήμα, άπλωνε το χέρι και άρπαζε. Με τον έναν η τον άλλον τρόπο. Και ποια είναι η πλάκα;
Τα χρόνια περάσανε, η χώρα χρεωκόπησε, πτώχευσε, αλλά αυτή η μηχανή δεν σταματάει με τίποτα. Μέχρι και σήμερα που μιλάμε, η ίδια δουλειά γίνεται. Όπου υπάρχουνε, λεφτά, ορμάνε και βουτάνε. Και δεν λέμε για τις μίζες και τα λαδώματα σε όλο τον δημόσιο τομέα. Εφορίες, πολεοδομίες, δήμους, αστυνομίες και όσους κατέχουν εξουσία. Όπου υπήρχε και υπάρχει πρόσβαση σε χρήμα το ξεσκίζανε και το ξεσκίζουνε. Μιλάμε και για τις εν ψυχρώ αρπαχτές. Κι από κει και πέρα, το μυαλό τους να γεννάει και να βρίσκουνε τρόπους να τσουρνεύουνε. Επειδή δεν πρόκειται περί κράτους, αλλά περί μπ@ρδέλου. Και για κάθε περίπτωση, που βγαίνει στη φόρα, υπάρχουν άλλες εκατό, που μένουνε στη ζούλα. Ενδεικτικά και τηλεγραφικά κάποιες από τις πρόσφατες περιπτώσεις, που έχουνε φτάσει στα δικαστήρια.
-Η ΑΕΠΙ είχε μετατραπεί σε οικογενειακή επιχορήγηση. Δεν αφήσανε στο ταμείο, πενηνταράκι.
-Τον Αθήνα 9.84 τον ξεπουπουλιάσανε.
-Την ΕΡΤ την ξεσκίσανε. Επί Παναγόπουλου, που δεν αφήσανε λίθο επί λίθου, χρεώνανε μέχρι και τους ξηρούς καρπούς στις σουίτες του Καραϊσκάκης.
-Στο Κέντρο Υγείας στη Μύκονο χαλάγανε τα ακτινολογικά μηχανήματα, τους στέλνανε απέναντι, στους ιδιώτες και παίρνανε το μερτικό. Κι όταν μιλάμε για καλοκαίρι στη Μύκονο, δεν προλαβαίνουνε να σηκώνουνε από τους δρόμους τους ξαπλωμένους από τις σούπες με τα μηχανάκια.
-Στη Κέρκυρα τους αρπάξανε να βγάζουνε χαρτζιλίκι από τα διπλώματα. Σε βάθος 17 χρόνων. Ένα κατοστάρικο για τα απλά κι από 300 μέχρι 700 ευρώ τα επαγγελματικά. Και τους τα πηγαίνανε σπίτι.
-Πεντακόσιοι γιατροί και 100 νοσοκομεία, στη Μαφία φαρμάκου. 600.000 κομμάτια, ζημιά 14 εκατομμύρια Ευρώ. Κι αν δεν ήταν οι Γερμανοί δεν θα τους έβρισκαν ποτέ.
-Δίωξη για κακούργημα κατά τριών υπαλλήλων του Εθνικού Κέντρου Αξιολόγησης της Ποιότητας και Τεχνολογίας στην Υγεία. Εν συντομία ΕΚΑΤΠ ΑΕ. Τι νταραβέρι είναι αυτό, τρέχα γύρευε. Το θέμα είναι ότι είχανε βρει κόλπο κι αρπάξανε για επιχορηγήσεις, πλέον του ενός εκατομμυρίου ευρώ.
-Πολύ μεγάλες, οι χεριές στις ΜΚΟ. Για μία μόνο δουλειά επί Γιωργάκη, το μαλλί πήγε
9 εκατομμύρια. Για δήθεν έργα αποναρκοθέτησης σε Βοσνία Ιράκ και Λίβανο. Αποτέλεσμα; Ψιλοπράματα. Από 12 έως 16 χρόνια με αναστολή. Και δεν ήταν όλα δικά τους βέβαια. Πάντα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα λεφτά τα σπάνε. Τα μερτικά είναι πολλά.
-Η ιδιά ακριβώς δουλειά και στο ΚΕΛΠΝΟ . Τα λεφτά τα κόβανε ακριβώς μέση.
-Και στη UNISEF η ίδια μηχανή. Οικογενειοκρατία, μίζες και διαπλοκή.
-Σε τράπεζα στη Θεσσαλονίκη, έξι υπάλληλοι κάνανε τραβηχτικές, από τις θυρίδες πελατών. Χρυσές λίρες Αγγλίας, ρολόγια, χρυσαφικά,κλπ συνολικής αξίας 2.6 εκατομμυρίων ευρώ.
-Κυρία, εισέπραττε για 23 χρόνια παράνομα τη σύνταξη του πατέρα της. Σύνολο 110.000 ευρώ. Της κρατάνε 266 ευρώ το μήνα. Να ξοφλήσει δηλαδή, σε 30 χρόνια και βάλε. Κι επειδή είναι αριστερών φρονημάτων, ο σύντροφος Πολάκης, τη διόρισε διοικήτρια στο νοσοκομείο του Ρίο. Παρά το γεγονός ότι είναι κλειστό και δεν λειτουργεί.
-Κι επειδή παντού τα πάντα, η ίδια δουλειά και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Στη Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου καταστράφηκε με τη κατάρρευση των δίδυμων πύργων. Βάλανε μπροστά να φτιάξουνε καινούργιο. Προϋπολογισμός 55 εκατομμύρια δολάρια. Να έχουμε να χτίζουμε. Και στη πορεία τα εκατομμύρια δολάρια γίνανε 75. Ούτε την Αγία Σοφιά να σηκώνανε. Και ποιόν φωνάξανε, για να δώσουνε τη δουλειά; Το γκράντε λαμόγιο τον Καλατράβα. Αποτέλεσμα; Θέμα διαχείρισης των δωρεών κλπ. Τα λεφτά δηλαδή κάνανε φτερά και πετάξανε. Το έργο σταμάτησε γιατί η κατασκευάστρια εταιρία δεν έχει πληρωθεί. Και σε καλή μεριά.
-Και της Παναγίας τα μάτια κλέβουνε. Ιερέας έφαγε ισόβια, επειδή έβαζε χέρι στη μισθοδοσία. Στα 3.8 εκατομμύρια Γιούρο πήγε το μαλλί. Κι ο πάτερ από τα Φάρσαλα, άκουσε την ισόβια. Δύο κύριες εφοριακοί που ήντουσαν στο κόλπο, φάγανε από δώδεκα έτη, έκαστη.
ΚΙ ΟΤΑΝ πέφτουνε με τα μούτρα στο μέλι οι κληρικοί, θα κάνουνε κράτη οι λαϊκοί; Η μήπως άμα τους κάνουνε τσακωτούς, πέφτει βαρύς ο πέλεκυς του Νόμου; Έξω είναι και ο Άκης και ο Παπαγεωργόπουλος. Ο Μαντέλης που έκανε τραβηχτικές από τη Ζίμενς 230 χιλιάρικα, έφαγε πέντε χρόνια με αναστολή. Προς 40 Γιούρο την ημέρα. Και του τα κάνανε και Κωτσόβολος σε 32 μηνιαίες δόσεις. Επειδή όπως είπε, ζει με τα 1.100 ευρώ το μήνα της σύνταξής του. Για τέτοιο δράμα μιλάμε ότι περνάει ο άνθρωπος. Βγαίνει η απόφαση για Λιακουνάκο και σία σχετικά με τις μίζες για τα εξοπλιστικά. Δεκαεπτά ένοχοι με μάξιμουμ ποινή τα 16 χρόνια κάθειρξης. Με αναστολή βεβαίως βεβαίως κι απαξάπαντες ελεύθεροι κι ωραίοι. Άμα πρόκειται για την Ηριάννα να σαπίσει στη φυλακή. Συμπέρασμα: Είναι πράγματι, απορίας άξιον πως εξακολουθεί και υφίστανται αυτή χώρα. Λειτουργεί σαν κράτος. Πως ύστερα από τόσες κομπίνες και απάτες, εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα λεφτά, έστω και δανεικά. Ο «κλέψας του κλέψαντος», με Μαρτσέλο Μαστρογιάννη και Βιτόριο Γκάσμαν, ταινία του 1958 βλέπεται μέχρι και σήμερα. Το έργο, ο κλέψας του κλέψαντος σχετικά με το ελληνικό δημόσιο, παίζεται επίσης εξήντα χρόνια τουλάχιστον και ζει και βασιλεύει μέχρι σήμερα. Αυτά.
Στη μουσική επιλογή, Dire Strais and Eric Clapton – Sultans of Suing.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου