του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Η διαδοχή ειδήσεων, εξελίξεων, εκτιμήσεων και φημών - οι τέσσερεις κατηγορίες δεν ξεχωρίζουν πάντα εύκολα - έχει πυκνώσει εδώ και κάποιες εβδομάδες, από διάφορες πλευρές προερχόμενη. Αναφερόμαστε στις Τουρκικές κινήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, ήδη και στις ανάλογες στην περιοχή του Καστελλόριζου. Όμως θα τείναμε να δώσουμε ακόμη μεγαλύτερη σημασία στην ροή πληροφοριών (και την επεξεργασία της...) από την πλευρά του Μιχάλη Ιγνατίου, ο οποίος και την σταθερή ευαισθησία, και τις παγίως αξιόπιστες πηγές αλλά και την κατά κανόνα εύστοχη παράδοση προβλέψεων στο nexus Ελλάδα-Κύπρος-Τουρκία έχει να επιδείξει.
Εκείνο που εκ πρώτης όψεως βλέπουμε στην οθόνη - η έκφραση κινδυνεύει σε οποιαδήποτε στιγμή να μεταφρασθεί στην κυριολεξία της τηλεοπτικής οθόνης: θυμηθείτε τις εβδομάδες Τουρκικών κινήσεων στο Ανατολικό Αιγαίο, με απευθείας σύνδεση των καναλιών της γείτονος και με το σύνολο της Τουρκικής ηγεσίας σε ρόλο πρωταγωνιστικό, αν μη κομπάρσου, με τα Ύμια/Καρντάκ ως φόντο! - είναι μια μελετημένη, κλιμακούμενη διεκδικητικότητα και επιθετικότητα. Τόσο απέναντι στις σταθερές κινήσεις της Κύπρου να προχωρήσει σε έρευνες στην ΑΟΖ για υδρογονάνθρακες - μετά το Οικόπεδο 12 στις Ισραηλινο-Αμερικανικές Noble/Delek, στα Οικόπεδα 6 και 8 στην Γαλλική ΤΟΤΑL και την Ιταλική ΕΝΙ, ήδη στα Οικόπεδα 10 και 11 στην Exxon Mobil και τους Καταριανούς, όσο και τώρα όπως και παλιότερα στην έμπρακτη αμφισβήτηση του καθεστώτος του Καστελλόριζου και του γύρω του συμπλέγματος νησίδων Ρω, Στρογγύλη κοκ.
Για ένα διάστημα αρκετών εβδομάδων, άντε δυο μηνών, αυτό είχε θεωρηθεί ότι αποτελούσε προεκλογική επίδειξη δύναμης Ερντογάν εν όψει της καμπάνιας του για την διεκδίκηση υπερεξουσιών στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου. Όμως, εκείνη η ημερομηνία ήρθε και απήλθε. οι υπερεξουσίες Ερντογάν πέρασαν σε φάση υλοποίησης. ενώ οι κινήσεις της Άγκυρας στην δίδυμη σκακιέρα Καστελλόριζου-ΑΟΖ Κύπρου συνεχίζονται. επιτείνονται μάλιστα. Να σημειωθεί επιπλέον ότι, την ίδια εποχή έχουμε πρώτα ευρήματα από έρευνες της Spectrum και της ΙΟΝ νοτίως της Κρήτης που θέτουν - πιο σοβαρά - την Ελλάδα στην ενεργειακή συζήτηση της Μεσογείου...
Επιστροφή όμως στην Κύπρο. Είχε ενδιαφέρον ότι η Άγκυρα επέλεξε για αμφισβήτηση το Οικόπεδο 6 (και μάλιστα τμήμα του) με "απέναντι" Γάλλους και Ιταλούς, όχι τα αντίστοιχα των Αμερικανών. Η δε αμφισβήτηση γίνεται είτε με παρενόχληση των ερευνών, π.χ. με παρεμβολές και/ή παρουσία του Barbaros, είτε με ασκήσεις του Τουρκικού Π.Ν. Την ίδια στιγμή, διαδοχικός NAVTEX της Άγκυρας για την περιοχή του Καστελλόριζου, που επιδιώκουν με έναν αντεστραμμένο κώνο να στερήσουν το Ελληνικό νησί και τις νησίδες του από δικαίωμα σε ΑΟΖ και/ή υφαλοκρηπίδα, "χωρίζουν" τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες από τις Κυπριακές και - στο βάθος - την προβολή προς Β. Αφρική και την εκεί νοητή οριογραμμή.
Εκείνο που η εκτίμηση Μιχ. Ιγνατίου φέρνει στην επιφάνεια, είναι ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν να έχει αυτοεγκλωβισθεί σε μια κλιμάκωση προβολής ισχύος, χωρίς αληθινό σχέδιο. Αν αυτό είναι που βρίσκεται σε εξέλιξη, και αν η Ελληνική "απάντηση" έγκειται στο ότι π.χ. η Ουάσιγκτων "διστάζει να καλέσει" τον Ερντογάν στον Λευκό Οίκο (ενώ "ο δικός μας" Αλέξης Τσίπρας έχει ενδεχομένως συνάντηση με Τραμπ σε κάποιο περιθώριο διοργάνωσης μέσα στον Μάιο...), ή πάλι στο ότι ο Έλλην ΥΕΘΑ κορδακίζεται επειδή... απεκάλυψε προ ημερών ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου στην Κύπρο ( και έτρεχαν στην Λευκωσία να τα συμμαζέψουν) και "τώρα δικαιώνεται", τότε έχουμε μπροστά μας ένα δυσοίωνο καλοκαίρι. Η δε συνεντευξιακή διαβεβαίωση Νίκου Κοτζιά ότι η Ελλάδα "δεν είναι ένα εύκολο πεδίο βολής" και η Τουρκία οφείλει "να επιστρέψει σ' έναν παραγωγικό διάλογο" είναι αμφίβολο κατά πόσον ακούγεται.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου