του Γιώργου Καπόπουλου
Πίσω από την φρίκη των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Βρετανία και στην Γαλλία αναδύεται μιά θλιβερή διαπίστωση : Παρά το ότι οι δύο πρώην Αποικιακές Αυτοκρατορίες είχαν δύο σε πλήρη αντίστιξη μεταξύ τους μοντέλα διαχείρισης και συγκατοίκησης το κόστος της αποτυχίας τους δεν διαφοροποιείται.
Η Βρετανία τόσο στην Αυτοκρατορία όσο και στους πληθυσμούς με καταγωγή από υπερπόντια εδάφη που εισέρρευσαν στην Μητρόπολη είχε ως μοντέλο την ανοχή του Κοινοτισμού.
Σε ότι αφορά το Ισλάμ, Κοινοτισμός σημαίνει το μέγιστο δυνατό περιθώριο ανοχής της δικαιοδοσίας θρησκευτικών αρχών από το Οικογενειακό Δίκαιο μέχρι την εκπαίδευση μια διευρυμένη αυτονομία που παραπέμπει στο σύστημα των Μιλιέτ ( του Γένους) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο βαθμό που δεν αμφισβητεί την δικαιοδοσία και το κύρος του Κεντρικού Κράτους.
Η Βρετανία θεωρούσε ότι με το μοντέλο του Κοινοτισμού απέφευγε να γίνει στόχος των Ακραίων Φονταμενταλιστών μια θέση που δεν απείχε από την πραγματικότητα μέχρι την εμπλοκή της στην εισβολή στο Αφγανιστάν το 2001 και κυρίως στο Ιράκ στο πλευρό των ΗΠΑ την Ανοιξη του 2003.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι την εποχή της σύγκρουσης στην Αλγερία με τους Φονταμενταλίστές μετά το 1992, η Γαλλία κατηγορούσε σχεδόν ανοικτά την Βρετανία ότι παρήχε άσυλο σε ηγετικά στελέχη και πυρήνες Τζιχαντιστών.
Στους αντίποδες της Βρετανίας βρίσκεται η Γαλλία τόσο ως προς τα πεπραγμένα της ως Αποικιακής Δύναμης όσο και στην πολιτική που ακολούθησε απέναντι σε Μουσουλμανικούς Πληθυσμούς που σταδιακά εγκαταστάθηκαν στο μητροπολιτικό έδαφος.
Κυριάρχησε η αντίληψη του ενιαίου έθνους των πολιτών που σέβεται σε ατομικό επίπεδο θρησκευτικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες αλλά σε συλλογικό επίπεδο αναγνωρίζει μόνον τους θεσμούς ενός Ενιαίου Κράτους ουδέτερου απέναντι στη θρησκευτική ταυτότητα με σταθμό τον απόλυτο χωρισμό εκκλησίας και κράτους στις αρχές του 20ου αιώνα.
Κοινοτισμός η Κεντρικό Κράτος; Ίσως το ερώτημα πλέον να έχει νόημα για όσους ασχολούνται με την ιστορία της αποικιοκρατίας και της μετανάστευσης από υπερπόντιες χώρες στην Ευρώπη καθώς τα αιματηρά επισκεπτήρια του τρόμου τους τελευταίους μήνες στην Βρετανία και στην Γαλλία εκμηδενίζουν την όποια διαφοροποίηση.
Ενα είναι βέβαιο ότι και ο Κοινοτισμός και η αφομοίωση στο Ενιαίο Κεντρικό και Κοσμικό Κράτος προϋποθέτουν κοινωνίες πλήρους απασχόλησης όπου η βελτίωση της ατομικής ευημερίας και η κοινωνική άνοδος λειτουργούν σταθεροποιητικά και αφομοιωτικά και δεν επιτρέπουν στην αναδίπλωση στην ταυτότητα να δημιουργήσει θρησκευτικά , πολιτισμικά και κοινοτικά Γκέτο που είναι το ιδανικό πεδίο δράσης κάθε είδους ακραίου φονταμενταλισμού.
Άλλωστε ακόμη και το Αμερικανικό Μοντέλο σε συνθήκες διευρυμένου κοινωνικού αποκλεισμού με πάνω από σαράντα εκατομμύρια Αμερικανούς πολίτες να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχει χάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αφομοιωτική του δυναμική.
Μέσα στον ειδησεογραφικό καταιγισμό μετά την εκατόμβη στο Μάντσεστερ, μια είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη: Τον έρανο που έχει αποδώσει μέχρι στιγμής πάνω από μισό εκατομμύριο Στερλίνες για να καλυφθούν τα έξοδα της κηδείας των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης αλλά και την ταυτόχρονη διαβεβαίωση του Δημάρχου της πόλης ότι θα καλύψει όποιον δεν μπορεί να πληρώσει τα έξοδα κηδείας συγγενούς του που έπεσε θύμα της σφαγής.
Υπό παρόμοιες συνθήκες συμπίεσης και στενότητας η συζήτηση για μοντέλα αφομοίωσης ή συγκατοίκησης με Ισλαμικές Κοινότητες στην Δύση καταντά πλέον σουρεαλιστική.
Οι πολιτικές απορρύθμισης, το μοντέλο της κοινωνίας των δύο τρίτων ακυρώνει και το Βρετανικό και το Γαλλικό Μοντέλο.
Στην πράξη χώρες όπως η Βρετανία και η Γαλλία όχι μόνον δεν προώθησαν η καθεμιά με το δικό της μοντέλο την αφομοίωση αλλά στην ουσία οδήγησαν στην συγκρότηση νησίδων Τρίτου Κόσμου στις παρυφές των Μεγαλουπόλεων.
Αναγκαία προϋπόθεση
Ο Κοινοτισμός και η αφομοίωση στο Ενιαίο Κεντρικό και Κοσμικό Κράτος προϋποθέτουν κοινωνίες πλήρους απασχόλησης όπου η βελτίωση της ατομικής ευημερίας και η κοινωνική άνοδος λειτουργούν σταθεροποιητικά και αφομοιωτικά.
Ημερησία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου