Δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε

economia

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Λεπτομέρεια είναι, αλλά καλό θα ήταν να έχει σημειωθεί. Στους σχεδιασμούς της Ελλάδας, να προωθήσει νωρίτερα από το σχεδιασμένο – ακόμη και μέσα στο Α΄ 6μηνο του 2014, δηλαδή σε «πολιτικά ωφέλιμο» χρόνο εν όψει Ευρωεκλογών, να συνεννοούμαστε! – δοκιμαστική έξοδο στις αγορές, με επιχείρημα ότι τα spreeds του ελληνικού χαρτιού βρίσκονται κοντά στα 650 bps, βάζει πάγο η DG Ec/Fin ή αν προτιμάτε «οι Βρυξέλλες».

Την ίδια στιγμή, στην αισιοδοξία που διακινείται μετ’ επιτάσεως ακόμη και από την Τράπεζα της Ελλάδος για ήπια έκθεση της BlackRock όσον αφορά τα νέα stress tests των Ελληνικών τραπεζών, ελαφρώς ψυχρολουσία έφερε η σύσταση της ECB – αν το θέλετε: «της Φρανκφούρτης» - να τεσταριστούν και πιο δυσοίωνες/ακραίες υποθέσεις για την πορεία των χαρτοφυλακίων που κοκκινίζουν το 2014.

Λέμε ότι είναι λεπτομέρεια, διότι ούτε στην μια ούτε στην άλλη υπόθεση υπάρχει κάτι περισσότερο από διακίνηση φημών – όμως… διακίνηση φημών υπάρχει! – ενώ οι σχετικές διεργασίες πολύ απέχουν από το να έχουν όχι απλώς ολοκληρωθεί, αλλά καλά-καλά προχωρήσει.

Όμως, την ίδια στιγμή, υπήρχε υπερδραστηριότητα από πλευράς των διαφόρων funds, «επιθετικών» επενδυτικών τραπεζών και όλου αυτού του καλού κόσμου που στην Κυβέρνησή μας (και σ’ εμας, τα media) πολύ την χαίρονταν εδώ και καιρό ως «ψήφο εμπιστοσύνης» κοκ.

Τι συμβαίνει; Είναι δυσάρεστα απλό: οι χώρες (= η Γερμανία) και οι θεσμοί (= ΔΝΤ, αλλά όλο και περισσότερο Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη) που έχουν και κουβαλάνε το «πρόβλημα Ελλάδα», παρά το γεγονός ότι δεν τα πήγαν και τόσο καλά (και σιγά-σιγά κάνουν την αυτοκριτική τους οι πιο ειλικρινείς), εννοούν να έχουν τον τελευταίο λόγο στις «αποφάσεις της Ελλάδας», για το πώς πάμε παρακάτω.

Υπ’ αυτήν την έννοια, δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε χωρίς την δική τους ευλογία. Δύσβατο πολιτικά, αυτό.