freepen
Του Lyuba Lulko*
Εφημερίδα Pravda
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Οι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης βιώνουν τελευταία πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις. Πολλές χώρες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να αποχωρήσουν από την Ένωση. Ένα κύμα διαμαρτυριών σάρωσε ολόκληρη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου. Η εφημερίδα Pravda αναζήτησε τις απόψεις εμπειρογνωμόνων σχετικά με το βασικό φάσμα των αντιθέσεων που βρίσκεται στην βάση του οικοδομήματος της ΕΕ: το σύστημα εκείνο που έχει στηθεί κατάλληλα, ώστε οι πλούσιες χώρες να γίνονται πλουσιότερες και οι φτωχές φτωχότερες. Δίχως να ξεχνάμε ότι η Γερμανία είναι η χώρα που κατασκεύασε το όλο σύστημα.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (ΕuroStat), περίπου 124 εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ (το 24,8 %) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη στη Βουλγαρία , όπου το ποσοστό διαμορφώνεται στο 50%, ακολουθούμενη από τη Ρουμανία και τη Λετονία – 42% και 37%, αντίστοιχα, τη Λιθουανία (33%), την Πολωνία (27.2%), την Εσθονία (23,1%). Αλλά και όσοι ζουν σε περισσότερο αναπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα: ανεργία, την απότομη αύξηση των φόρων και τη μετανάστευση. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα από το γερμανικό Ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ, το 2014, ένα στα τέσσερα μέλη της ΕΕ (κυρίως οι προηγμένες οικονομίες της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας) θα επιδιώξει να αποχωρήσει από την Ένωση και να «σφίξει τα λουριά» της μεταναστευτικής πολιτικής του.
Την περασμένη εβδομάδα, πραγματοποιήθηκαν μαζικές πορείες διαμαρτυρίας σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Οι λαοί απαιτούν από τις κυβερνήσεις τους να σκύψουν επιτέλους πάνω από τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες τους. Οι αγρότες και οι οδηγοί φορτηγών στη Γαλλία κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας την κατάργηση του φόρου της «πράσινης ανάπτυξης».
Σύμφωνα με πρόσφατες προβλέψεις, το γαλλικό «Εθνικό Μέτωπο» της Mαρίν Λε Πεν δεν θα αργήσει να αναδειχθεί σε πρώτο κόμμα ανάμεσα στις υπόλοιπες ακροδεξιές παρατάξεις της χώρας, στις επερχόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 33% των Γάλλων πιστεύει ότι η Λε Πεν σύντομα πρόκειται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη γαλλική κοινωνία.
Στην Ιταλία, την τέταρτη οικονομία της ΕΕ, οργανώθηκαν μαζικές διαδηλώσεις το περασμένο Σαββατοκύριακο με αυτονομιστικά συνθήματα, τα οποία ήδη προκαλούν ανησυχία σε όσους φαντάζονται ότι ο χάρτης της Ιταλίας θα παραμείνει αναλλοίωτος. Ο αρχηγός της «Λίγκας του Βορρά» προέτρεψε τους υποστηρικτές του κινήματος να πάνε μαζικά στη Ρώμη. Για όσους δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τη σημασία της, η έκκληση ήταν ιστορικής σημασίας, αφού μετά από μια παρόμοια έκκληση ήρθε ο Μουσολίνι στην εξουσία το 1922.
Στη Βρετανία κυριαρχεί η έντονη ανησυχία για τον αμείωτο ρυθμό εισροής μεταναστών. Ο Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι πρόκειται να αγνοήσει την ευρωπαϊκή νομοθεσία, με σκοπό να περιορίσει τη μετανάστευση από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, μέσω της εφαρμογής οικονομικών μέτρων. Αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι κατηγόρησαν τη Βρετανία για ξενοφοβία και απόπειρες να μειώσει τις κοινωνικές παροχές προς τους μετανάστες. Παρ 'όλα αυτά, το θέμα εξακολουθεί να είναι πολύ σοβαρό, ενώ υπάρχει παράλληλα μια δραστήρια εκστρατεία στο βρετανικό Τύπο υπέρ της αποχώρησης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα κρίσιμο δημοψήφισμα, που θα θέτει στους πολίτες αναλυτικά ερωτήματα, έχει προγραμματιστεί για το 2017. Τη θέση της Βρετανίας σχετικά με τη μεταρρύθμιση των κανόνων περί ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών στην ΕΕ υποστήριξαν επίσης η Αυστρία, η Γερμανία και η Ολλανδία. Αυτές οι χώρες, από κοινού με τη Φινλανδία, συνεχίζουν να τηρούν μια αρκετά σκληρή στάση έναντι του νέου γύρου πακέτων «διάσωσης» προς τις χώρες του Νότου.
Δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ευρώπη προβλέπουνεντυπωσιακή άνοδο του αριθμού των ακροδεξιών δυνάμεων στις εκλογές του επόμενου έτους για το Ευρωκοινοβούλιο. Η Μαρίν Λε Πεν και ο ομόλογός της από το ολλανδικό «Κόμμα Ελευθερίας» Γκέερτ Βίλντερς ηγούνται μιας ενιαίας εθνικιστικής παράταξης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία υποστηρίζει τη ριζική μείωση της επιρροής της ΕΕ στις χώρες τους και, εν τέλει, την έξοδο από αυτή. Στο πλευρό των Λε Πεν και Βίλντερς στάθηκε και το αυστριακό «Κόμμα Ελευθερίας», το Vlaams Belang Partt (VB), το Σουηδικό «Κόμμα της Δημοκρατίας» και η ιταλική «Λίγκα του Βορρά». Την ημέρα κατά την οποία δημιουργήθηκε η συμμαχία με τους Γάλλους, ο Βίλντερς την ονόμασε «ημέρα της απελευθέρωσης της Ευρώπης από το τέρας των Βρυξελλών».
Οι τάσεις απόσχισης είναι τόσο ισχυρές που ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο κάλεσε τους Ευρωπαίους στις 8 Δεκεμβρίου να αντισταθούν «εναντίον του αυξανόμενου λαϊκισμού και εξτρεμισμού», τάσεων που βρίσκουν υποστήριξη σε αρκετά κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
«Πρέπει να έχουμε το θάρρος να ταχθούμε υπέρ της ενωμένης Ευρώπης. Πρέπει να βρούμε το σθένος να αντιμετωπίσουμε αυτές τις αρνητικές δυνάμεις», τόνισε ο Μπαρόζο.
«Υπάρχουν βαθιές αντιφάσεις, οι οποίες συνιστούν τον καταλύτη των διαδικασιών αποσύνθεσης στην Ευρώπη», υπογράμμισε στην Pravda oΑνατόλι Μπαζάν, υποδιευθυντής του Κέντρου Τραπεζικής και Πιστωτικής Πολιτικής του Ινστιτούτου Ευρώπης, της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
«Η αντίφαση συνίσταται στο ότι με τη διατήρηση ενός ενιαίου νομισματικού συστήματος, τα κράτη - μέλη της ΕΕ διατηρούν μεν την πολύ σημαντική κυριαρχία τους, αλλά οι χώρες με τα χαμηλότερα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης δέχονται αφόρητες πιέσεις μέσα σε αυτόν τον ανταγωνισμό. Τα σημερινά προβλήματα που προέκυψαν από το εμπορικό ισοζύγιο συνεχώς οξύνονται, γεγονός που οδηγεί στην αύξηση του δημόσιου χρέους τους. Αυτή η αντίφαση θα μπορούσε θεωρητικά να εξαλειφθεί, αν υπήρχε ένας ενιαίος προϋπολογισμός στα πλαίσια της δημιουργίας ενός νέου κράτους, των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης». Στην περίπτωση αυτή, τα δημοσιονομικά ελλείμματα των επιμέρους χωρών θα καλύπτονταν σε ομοσπονδιακό επίπεδο, όπως συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αλλά η ΕΕ δεν θα είναι σε θέση να φθάσει σε αυτό το στάδιο στο άμεσο μέλλον, διότι καμιά χώρα, ούτε καν η Γερμανία, δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει για τις ανισορροπίες των προϋπολογισμών άλλων χωρών.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η Γερμανία, με όπλο το ευρώ, κυριαρχεί στις αγορές και λειτουργεί ως ένας από τους μοχλούς αυτών των ανισορροπιών», δήλωσε στην Pravda ο εμπειρογνώμονας.
«Πράγματι, η ΕΕ έχει αναπτύξει ένα σύστημα διατραπεζικού διακανονισμού, γνωστό ως «Target 2», γεγονός που επιδεινώνει την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Το σύστημα αυτό επιτρέπει την ελεύθερη ροή κεφαλαίων από τις περιφερειακές χώρες της νομισματικής ένωσης προς τις ανεπτυγμένες χώρες, και ειδικά προς τη Γερμανία. Για παράδειγμα, το καθαρό ποσό από τα δάνεια των γερμανικών τραπεζών εντός του συστήματος ανήλθε σε 500 δισ. ευρώ περίπου στο τέλος του 2011, ενώ στις τράπεζες της Ιταλίας και της Ισπανίας παρατηρήθηκε η ίδια σχεδόν αύξηση του καθαρού ποσού από τα δάνεια. Λόγω αυτής της αντίφασης, η απειλή της κατάρρευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνο εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά γίνεται όλο και πιο έντονη», τόνισε ο Μπαζάν.
Είναι απορίας άξιο, επομένως, το γεγονός ότι ισχυρές πολιτικές δυνάμεις σε χώρες όπως η Σερβία και η Ουκρανία επιθυμούν να ενταχθεί η χώρα τους στην ΕΕ. Δεν βλέπουν την προφανή αποτυχία της εν λόγω ένωσης που ολοένα πασχίζει για μια «ολοκλήρωση» που οδηγεί σε όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων;
Σύμφωνα με τον Ανατόλι Μπαζάν, «πολλοί διατηρούν την αφελή πεποίθηση ότι εάν ενταχθούν σε μια ένωση με κράτη ισχυρότερα από οικονομική άποψη, θα γίνουν οι χώρες τους όπως η Γερμανία και η Γαλλία. Αλλά είναι μια άποψη αφελής, αφού η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μπορεί να συσχετιστεί μόνο με την οικονομική ανάπτυξη, πράγμα το οποίο δεν τους εγγυάται η Ευρώπη. Για την Ουκρανία, ειδικά, θα ήταν προτιμότερο να ενταχθεί στην Τελωνειακή Ένωση που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Ρωσίας, αφού ο ρυθμός ανάπτυξης είναι ταχύτερος στην ένωση αυτή. Οι Ουκρανοί θα έβρισκαν τη θέση που τους αξίζει στην ανάπτυξη νέων θέσεων εργασίας, η οποία θα μπορούσε εύκολα να επεκταθεί, μειώνοντας σημαντικά τις οικονομικές δυσκολίες που σήμερα υπάρχουν».
Η Έλενα Γκούσκοβα, επικεφαλής του Κέντρου Ερευνών της Κρίσης στα Βαλκάνια, του Ινστιτούτου Σλαβικών Σπουδών της Μόσχας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Pravda, υπογράμμισε τα εξής:
«Δυστυχώς, η ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση» βασίζεται όλο και περισσότερο στην πολιτική και λιγότερο στην οικονομία. Η εμπειρία των Βαλκανίων δείχνει ότι η ελκυστικότητα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί από το «ιερατείο» της ΕΕ ως πρόσχημα για την αντιμετώπιση «απείθαρχων» χωρών ή χωρών με «ευλύγιστες» και διεφθαρμένες ηγεσίες.
Αρχικά απαίτησαν από τη Σερβία να εκδώσει εγκληματίες πολέμου στο Δικαστήριο της Χάγης. Στη συνέχεια, είχαν την αξίωση να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και τέλος να αναγνωρίσει και την εθνική κυριαρχία του, δηλαδή να παραδώσει σε μη Σέρβους την πόλη Κόσοβσκα Μιτρόβιτσα.
Η εμπειρία της Σερβίας δείχνει ότι κάθε χώρα η οποία δέχεται πρόσκληση να ενταχθεί στην ΕΕ θα πρέπει να υπολογίσει τι θα κερδίσει και τι θα χάσει. Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι θέτουν εξαιρετικά περίπλοκους όρους σε ορθόδοξες χώρες, όπως η Σερβία. Η Ουκρανία, επομένως, θα πρέπει να αναλογιστεί πολύ προσεκτικά τις κινήσεις της και τις συνέπειές τους προτού προχωρήσει σε οποιοδήποτε βήμα, αφού είναι αναμενόμενο ότι η βασική απαίτηση της ΕΕ θα είναι να ψυχθούν οι σχέσεις της χώρας με τη Ρωσία», υπογράμμισε η κ. Γκούσκοβα.
H ίδια πιστεύει ότι αν οι πολιτικοί παράγοντες αναλάβουν τον σημαντικότερο ρόλο στην ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση», η ΕΕ θα οδηγηθεί σεπορεία αποσύνθεσης, προφανώς εσκεμμένη.
Τι γίνεται όμως με τη Γερμανία; Διότι μόνο αυτή φαίνεται να υποστηρίζει τη διατήρηση της Ευρωζώνης. Ο Αλεξάντερ Ράαρ, επιστημονικός διευθυντής του Γερμανορωσικού Φόρουμ δήλωσε στην Pravda:
«Η νέα κυβέρνηση Μέρκελ θα συνεχίσει την πορεία υπέρ της «αλληλεγγύης» και της ενίσχυση των οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακριβώς επειδή η Γερμανία, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες εντός της ΕΕ, αποκόμισε τα μεγαλύτερα κέρδη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Γερμανοί κερδίζουν πολλά από το αδασμολόγητο μάρκετινγκ σε ολόκληρη την ΕΕ, στο σύνολο της ευρωπαϊκής αγοράς, γεγονός το οποίο αποφέρει τα μέγιστα για τη γερμανική οικονομία. Ως εκ τούτου, η Γερμανία, ή μάλλον η γερμανική ελίτ, θα εξακολουθεί να υποστηρίζει ολόθερμα το ευρώ».
Αφού απέτυχε να κατακτήσει την Ευρώπη με τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία έχει κατασκευάσει ένα Δ' Ράιχ μέσα σε μια θερμοκοιτίδα «ειρήνης».
Κάποιοι το έχουν ήδη αντιληφθεί αυτό, ενώ άλλοι, προφανώς, δεν ενοχλούνται από το γεγονός ότι οι λαοί τους έχουν μπει σε μια διαδικασία μετατροπής σε σκλάβους.
Του Lyuba Lulko*
Εφημερίδα Pravda
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Οι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης βιώνουν τελευταία πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις. Πολλές χώρες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να αποχωρήσουν από την Ένωση. Ένα κύμα διαμαρτυριών σάρωσε ολόκληρη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου. Η εφημερίδα Pravda αναζήτησε τις απόψεις εμπειρογνωμόνων σχετικά με το βασικό φάσμα των αντιθέσεων που βρίσκεται στην βάση του οικοδομήματος της ΕΕ: το σύστημα εκείνο που έχει στηθεί κατάλληλα, ώστε οι πλούσιες χώρες να γίνονται πλουσιότερες και οι φτωχές φτωχότερες. Δίχως να ξεχνάμε ότι η Γερμανία είναι η χώρα που κατασκεύασε το όλο σύστημα.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (ΕuroStat), περίπου 124 εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ (το 24,8 %) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη στη Βουλγαρία , όπου το ποσοστό διαμορφώνεται στο 50%, ακολουθούμενη από τη Ρουμανία και τη Λετονία – 42% και 37%, αντίστοιχα, τη Λιθουανία (33%), την Πολωνία (27.2%), την Εσθονία (23,1%). Αλλά και όσοι ζουν σε περισσότερο αναπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα: ανεργία, την απότομη αύξηση των φόρων και τη μετανάστευση. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα από το γερμανικό Ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ, το 2014, ένα στα τέσσερα μέλη της ΕΕ (κυρίως οι προηγμένες οικονομίες της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας) θα επιδιώξει να αποχωρήσει από την Ένωση και να «σφίξει τα λουριά» της μεταναστευτικής πολιτικής του.
Την περασμένη εβδομάδα, πραγματοποιήθηκαν μαζικές πορείες διαμαρτυρίας σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Οι λαοί απαιτούν από τις κυβερνήσεις τους να σκύψουν επιτέλους πάνω από τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες τους. Οι αγρότες και οι οδηγοί φορτηγών στη Γαλλία κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας την κατάργηση του φόρου της «πράσινης ανάπτυξης».
Σύμφωνα με πρόσφατες προβλέψεις, το γαλλικό «Εθνικό Μέτωπο» της Mαρίν Λε Πεν δεν θα αργήσει να αναδειχθεί σε πρώτο κόμμα ανάμεσα στις υπόλοιπες ακροδεξιές παρατάξεις της χώρας, στις επερχόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 33% των Γάλλων πιστεύει ότι η Λε Πεν σύντομα πρόκειται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη γαλλική κοινωνία.
Στην Ιταλία, την τέταρτη οικονομία της ΕΕ, οργανώθηκαν μαζικές διαδηλώσεις το περασμένο Σαββατοκύριακο με αυτονομιστικά συνθήματα, τα οποία ήδη προκαλούν ανησυχία σε όσους φαντάζονται ότι ο χάρτης της Ιταλίας θα παραμείνει αναλλοίωτος. Ο αρχηγός της «Λίγκας του Βορρά» προέτρεψε τους υποστηρικτές του κινήματος να πάνε μαζικά στη Ρώμη. Για όσους δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τη σημασία της, η έκκληση ήταν ιστορικής σημασίας, αφού μετά από μια παρόμοια έκκληση ήρθε ο Μουσολίνι στην εξουσία το 1922.
Στη Βρετανία κυριαρχεί η έντονη ανησυχία για τον αμείωτο ρυθμό εισροής μεταναστών. Ο Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι πρόκειται να αγνοήσει την ευρωπαϊκή νομοθεσία, με σκοπό να περιορίσει τη μετανάστευση από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, μέσω της εφαρμογής οικονομικών μέτρων. Αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι κατηγόρησαν τη Βρετανία για ξενοφοβία και απόπειρες να μειώσει τις κοινωνικές παροχές προς τους μετανάστες. Παρ 'όλα αυτά, το θέμα εξακολουθεί να είναι πολύ σοβαρό, ενώ υπάρχει παράλληλα μια δραστήρια εκστρατεία στο βρετανικό Τύπο υπέρ της αποχώρησης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα κρίσιμο δημοψήφισμα, που θα θέτει στους πολίτες αναλυτικά ερωτήματα, έχει προγραμματιστεί για το 2017. Τη θέση της Βρετανίας σχετικά με τη μεταρρύθμιση των κανόνων περί ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών στην ΕΕ υποστήριξαν επίσης η Αυστρία, η Γερμανία και η Ολλανδία. Αυτές οι χώρες, από κοινού με τη Φινλανδία, συνεχίζουν να τηρούν μια αρκετά σκληρή στάση έναντι του νέου γύρου πακέτων «διάσωσης» προς τις χώρες του Νότου.
Δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ευρώπη προβλέπουνεντυπωσιακή άνοδο του αριθμού των ακροδεξιών δυνάμεων στις εκλογές του επόμενου έτους για το Ευρωκοινοβούλιο. Η Μαρίν Λε Πεν και ο ομόλογός της από το ολλανδικό «Κόμμα Ελευθερίας» Γκέερτ Βίλντερς ηγούνται μιας ενιαίας εθνικιστικής παράταξης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία υποστηρίζει τη ριζική μείωση της επιρροής της ΕΕ στις χώρες τους και, εν τέλει, την έξοδο από αυτή. Στο πλευρό των Λε Πεν και Βίλντερς στάθηκε και το αυστριακό «Κόμμα Ελευθερίας», το Vlaams Belang Partt (VB), το Σουηδικό «Κόμμα της Δημοκρατίας» και η ιταλική «Λίγκα του Βορρά». Την ημέρα κατά την οποία δημιουργήθηκε η συμμαχία με τους Γάλλους, ο Βίλντερς την ονόμασε «ημέρα της απελευθέρωσης της Ευρώπης από το τέρας των Βρυξελλών».
Οι τάσεις απόσχισης είναι τόσο ισχυρές που ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο κάλεσε τους Ευρωπαίους στις 8 Δεκεμβρίου να αντισταθούν «εναντίον του αυξανόμενου λαϊκισμού και εξτρεμισμού», τάσεων που βρίσκουν υποστήριξη σε αρκετά κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
«Πρέπει να έχουμε το θάρρος να ταχθούμε υπέρ της ενωμένης Ευρώπης. Πρέπει να βρούμε το σθένος να αντιμετωπίσουμε αυτές τις αρνητικές δυνάμεις», τόνισε ο Μπαρόζο.
«Υπάρχουν βαθιές αντιφάσεις, οι οποίες συνιστούν τον καταλύτη των διαδικασιών αποσύνθεσης στην Ευρώπη», υπογράμμισε στην Pravda oΑνατόλι Μπαζάν, υποδιευθυντής του Κέντρου Τραπεζικής και Πιστωτικής Πολιτικής του Ινστιτούτου Ευρώπης, της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
«Η αντίφαση συνίσταται στο ότι με τη διατήρηση ενός ενιαίου νομισματικού συστήματος, τα κράτη - μέλη της ΕΕ διατηρούν μεν την πολύ σημαντική κυριαρχία τους, αλλά οι χώρες με τα χαμηλότερα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης δέχονται αφόρητες πιέσεις μέσα σε αυτόν τον ανταγωνισμό. Τα σημερινά προβλήματα που προέκυψαν από το εμπορικό ισοζύγιο συνεχώς οξύνονται, γεγονός που οδηγεί στην αύξηση του δημόσιου χρέους τους. Αυτή η αντίφαση θα μπορούσε θεωρητικά να εξαλειφθεί, αν υπήρχε ένας ενιαίος προϋπολογισμός στα πλαίσια της δημιουργίας ενός νέου κράτους, των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης». Στην περίπτωση αυτή, τα δημοσιονομικά ελλείμματα των επιμέρους χωρών θα καλύπτονταν σε ομοσπονδιακό επίπεδο, όπως συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αλλά η ΕΕ δεν θα είναι σε θέση να φθάσει σε αυτό το στάδιο στο άμεσο μέλλον, διότι καμιά χώρα, ούτε καν η Γερμανία, δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει για τις ανισορροπίες των προϋπολογισμών άλλων χωρών.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η Γερμανία, με όπλο το ευρώ, κυριαρχεί στις αγορές και λειτουργεί ως ένας από τους μοχλούς αυτών των ανισορροπιών», δήλωσε στην Pravda ο εμπειρογνώμονας.
«Πράγματι, η ΕΕ έχει αναπτύξει ένα σύστημα διατραπεζικού διακανονισμού, γνωστό ως «Target 2», γεγονός που επιδεινώνει την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Το σύστημα αυτό επιτρέπει την ελεύθερη ροή κεφαλαίων από τις περιφερειακές χώρες της νομισματικής ένωσης προς τις ανεπτυγμένες χώρες, και ειδικά προς τη Γερμανία. Για παράδειγμα, το καθαρό ποσό από τα δάνεια των γερμανικών τραπεζών εντός του συστήματος ανήλθε σε 500 δισ. ευρώ περίπου στο τέλος του 2011, ενώ στις τράπεζες της Ιταλίας και της Ισπανίας παρατηρήθηκε η ίδια σχεδόν αύξηση του καθαρού ποσού από τα δάνεια. Λόγω αυτής της αντίφασης, η απειλή της κατάρρευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνο εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά γίνεται όλο και πιο έντονη», τόνισε ο Μπαζάν.
Είναι απορίας άξιο, επομένως, το γεγονός ότι ισχυρές πολιτικές δυνάμεις σε χώρες όπως η Σερβία και η Ουκρανία επιθυμούν να ενταχθεί η χώρα τους στην ΕΕ. Δεν βλέπουν την προφανή αποτυχία της εν λόγω ένωσης που ολοένα πασχίζει για μια «ολοκλήρωση» που οδηγεί σε όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων;
Σύμφωνα με τον Ανατόλι Μπαζάν, «πολλοί διατηρούν την αφελή πεποίθηση ότι εάν ενταχθούν σε μια ένωση με κράτη ισχυρότερα από οικονομική άποψη, θα γίνουν οι χώρες τους όπως η Γερμανία και η Γαλλία. Αλλά είναι μια άποψη αφελής, αφού η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μπορεί να συσχετιστεί μόνο με την οικονομική ανάπτυξη, πράγμα το οποίο δεν τους εγγυάται η Ευρώπη. Για την Ουκρανία, ειδικά, θα ήταν προτιμότερο να ενταχθεί στην Τελωνειακή Ένωση που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Ρωσίας, αφού ο ρυθμός ανάπτυξης είναι ταχύτερος στην ένωση αυτή. Οι Ουκρανοί θα έβρισκαν τη θέση που τους αξίζει στην ανάπτυξη νέων θέσεων εργασίας, η οποία θα μπορούσε εύκολα να επεκταθεί, μειώνοντας σημαντικά τις οικονομικές δυσκολίες που σήμερα υπάρχουν».
Η Έλενα Γκούσκοβα, επικεφαλής του Κέντρου Ερευνών της Κρίσης στα Βαλκάνια, του Ινστιτούτου Σλαβικών Σπουδών της Μόσχας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Pravda, υπογράμμισε τα εξής:
«Δυστυχώς, η ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση» βασίζεται όλο και περισσότερο στην πολιτική και λιγότερο στην οικονομία. Η εμπειρία των Βαλκανίων δείχνει ότι η ελκυστικότητα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί από το «ιερατείο» της ΕΕ ως πρόσχημα για την αντιμετώπιση «απείθαρχων» χωρών ή χωρών με «ευλύγιστες» και διεφθαρμένες ηγεσίες.
Αρχικά απαίτησαν από τη Σερβία να εκδώσει εγκληματίες πολέμου στο Δικαστήριο της Χάγης. Στη συνέχεια, είχαν την αξίωση να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και τέλος να αναγνωρίσει και την εθνική κυριαρχία του, δηλαδή να παραδώσει σε μη Σέρβους την πόλη Κόσοβσκα Μιτρόβιτσα.
Η εμπειρία της Σερβίας δείχνει ότι κάθε χώρα η οποία δέχεται πρόσκληση να ενταχθεί στην ΕΕ θα πρέπει να υπολογίσει τι θα κερδίσει και τι θα χάσει. Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι θέτουν εξαιρετικά περίπλοκους όρους σε ορθόδοξες χώρες, όπως η Σερβία. Η Ουκρανία, επομένως, θα πρέπει να αναλογιστεί πολύ προσεκτικά τις κινήσεις της και τις συνέπειές τους προτού προχωρήσει σε οποιοδήποτε βήμα, αφού είναι αναμενόμενο ότι η βασική απαίτηση της ΕΕ θα είναι να ψυχθούν οι σχέσεις της χώρας με τη Ρωσία», υπογράμμισε η κ. Γκούσκοβα.
H ίδια πιστεύει ότι αν οι πολιτικοί παράγοντες αναλάβουν τον σημαντικότερο ρόλο στην ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση», η ΕΕ θα οδηγηθεί σεπορεία αποσύνθεσης, προφανώς εσκεμμένη.
Τι γίνεται όμως με τη Γερμανία; Διότι μόνο αυτή φαίνεται να υποστηρίζει τη διατήρηση της Ευρωζώνης. Ο Αλεξάντερ Ράαρ, επιστημονικός διευθυντής του Γερμανορωσικού Φόρουμ δήλωσε στην Pravda:
«Η νέα κυβέρνηση Μέρκελ θα συνεχίσει την πορεία υπέρ της «αλληλεγγύης» και της ενίσχυση των οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακριβώς επειδή η Γερμανία, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες εντός της ΕΕ, αποκόμισε τα μεγαλύτερα κέρδη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Γερμανοί κερδίζουν πολλά από το αδασμολόγητο μάρκετινγκ σε ολόκληρη την ΕΕ, στο σύνολο της ευρωπαϊκής αγοράς, γεγονός το οποίο αποφέρει τα μέγιστα για τη γερμανική οικονομία. Ως εκ τούτου, η Γερμανία, ή μάλλον η γερμανική ελίτ, θα εξακολουθεί να υποστηρίζει ολόθερμα το ευρώ».
Αφού απέτυχε να κατακτήσει την Ευρώπη με τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία έχει κατασκευάσει ένα Δ' Ράιχ μέσα σε μια θερμοκοιτίδα «ειρήνης».
Κάποιοι το έχουν ήδη αντιληφθεί αυτό, ενώ άλλοι, προφανώς, δεν ενοχλούνται από το γεγονός ότι οι λαοί τους έχουν μπει σε μια διαδικασία μετατροπής σε σκλάβους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου