Επικοινωνία
Του Σάββα Ιακωβίδη
Επιτέλους, να τιμωρηθούν όσοι διέπραξαν πολιτικά-οικονομικά εγκλήματα - Η καταβαράθρωση του Κυπριακού, η ανατίναξη της οικονομίας και η κατερείπωση του τραπεζικού συστήματος συνιστούν εγκλήματα καθοσιώσεως εναντίον του τόπου και του λαού. Η τιμωρία ως κάθαρση και νέο ξεκίνημα
Αυτός ο τόπος δεν γεννά πια ηγέτες αλλά σπιθαμιαίους κομματάρχες. Δεν γεννά αναστήματα αλλά πολιτικάντηδες
Η Κύπρος είναι τόπος ατιμώρητων εγκλημάτων, ανομημάτων και παρανομιών. Η ατιμωρησία επέφερε την ασυδοσία και την ασυνειδησία, που κατέληξε στην απληστία, στην αρπαγή, στη διαφθορά, στη σαπίλα και στην γενικευμένη κατάπτωση. Ήρκεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση για να σπάσει η κυπριακή φούσκα. Από αυτήν διαχύθηκαν δυσώδη και βορβορώδη όλα όσα σήμερα ο λαός βιώνει επώδυνα και πληρώνει ήδη πανάκριβα με στερήσεις, φτώχια, ανεργία, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του, καταστροφή. Ο τόπος επιστρέφει με καλπασμούς στο παρελθόν, ενώ το μέλλον του διαγράφεται δυσοίωνο. Οι πολίτες είναι αποκαρδιωμενοι, απελπισμένοι μα και οργισμένοι για την πορεία των δύο μεγάλων ζητημάτων, του Κυπριακού και της οικονομίας.
Αυτός ο τόπος δεν γεννά πια ηγέτες αλλά σπιθαμιαίους κομματάρχες. Δεν γεννά αναστήματα αλλά πολιτικάντηδες, που η μόνη έγνοια τους είναι το κόμμα, η καρέκλα, το βόλεμα ημετέρων, η διαπλοκή με οικονομικά, τραπεζικά, επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα, η εξάρτηση και η υποταγή τους σε ισχυρούς παράγοντες. Και ο τόπος; Παρά τις ηχηρές δημαγωγίες και τις βροντώδεις φλυαρίες τους, η Κύπρος έρχεται σε τελευταία μοίρα. «Πρώτα η Κύπρος», δεν φώναζε ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ; Πώς, λοιπόν, ανατίναξαν την οικονομία και καταβαράθρωσαν το Κυπριακό; Κι ας μη λεχθεί ότι φταίνε οι τράπεζες και η διεθνής συστημική κρίση. Φταίνε και αυτοί αλλά το βάρος των αποφάσεων για να προληφθούν τα σημερινά δεινά πέφτει στους ώμους του ηγέτη. Ο Δ. Χριστόφιας αναδείχθηκε στον χείριστο και στον πιο ανίκανο, ανεπαρκή Πρόεδρο που γνώρισε η Κύπρος. Δυστυχώς, το επιβεβαιώνει κάθε μέρα!
Η εκτέλεση των «έξι»…
Η Μικρασιατική Καταστροφή -που κάποιοι επέσεισαν ως μπαμπούλα την εποχή του σχεδίου Ανάν- ήταν η μεγαλύτερη συμφορά του Ελληνισμού. Γι’ αυτήν ευθύνονταν συγκεκριμένοι πολιτικοί και στρατιωτικοί, που οδήγησαν την Ελλάδα στην ήττα, στην ταπείνωση, στον εξανδραποδισμό και στην προσφυγοποίηση πέραν των δύο εκατομμυρίων Ελλήνων. Οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι και ένοχοι για την καταστροφή, παραπέμφθηκαν ενώπιον έκτακτου στρατοδικείου. Έμεινε στην ιστορία ως η «Δίκη των έξι», ενώ οι ένοχοι ήταν οκτώ. Οι καταδικασθέντες ήταν οι:
- Δημήτριος Γούναρης, αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος και Πρωθυπουργός την περίοδο 1921 - 1922. - Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, Υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωθυπουργός το 1922. -Νικόλαος Στράτος, Πρωθυπουργός το 1922 (για μερικές ημέρες μόνον) και Υπουργός Εσωτερικών το 1922. - Γεώργιος Μπαλτατζής, Υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη. - Νικόλαος Θεοτόκης, Υπουργός Στρατιωτικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη. - Γεώργιος Χατζανέστης, διοικητής της στρατιάς της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. - Μιχαήλ Γούδας, υποναύαρχος ε.α. και Υπουργός στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη. -Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος ε.α. και Υπουργός στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη
Λέγεται ότι το επαναστατικό έγγραφο για να κατηγορηθούν οι υπαίτιοι συντάχθηκε από τον Γ. Παπανδρέου. Σε αυτό αναγράφονται τα εξής που απέρριπταν ένσταση των κατηγορουμένων για δίκη από το ειδικό δικαστήριο της Βουλής: «Αλλ' όχι! Το Έθνος ορθούμενον αιμοσταγές, κρεουργημένον, αλλά αδυσώπητον ενώπιόν του, ζητεί παρ' αυτού και των συνεργατών του δικαιοσύνην διά την προδοσίαν και τιμωρίαν διά το έγκλημα. Και εν ονόματι του Έθνους την δικαιοσύνην ταύτην η Επανάστασις θα την αποδώση».
Τα κόμματα ζητούν τώρα διαφάνεια για δάνεια και χαριστικές διαγραφές…
Η οικονομία είναι το μέγα ζήτημα των τελευταίων χρόνων και ειδικά τώρα, που η Κύπρος βρίσκεται κυριολεκτικά στα πρόθυρα πτώχευσης και πλήρους κατάρρευσης. Γι’ αυτήν την κατάσταση δεν ευθύνεται μόνο η παγκόσμια κρίση, ούτε μόνο οι τράπεζες - αγαπημένο σύνθημα του Προέδρου Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Μέγιστες ευθύνες φέρουν ο Πρόεδρος, το ΑΚΕΛ και ο πρώην Υπουργός Οικονομικών. Και, φυσικά, ευθύνες καταλογίζονται και στον πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας που όφειλε να πράξει έγκαιρα δύο τινά. Πρώτον, να αποκαλύψει όσα οι Χριστόφιας, Σταυράκης και ΑΚΕΛ έπρατταν κατά της οικονομίας. Δεύτερον, αφού δεν λαμβανόταν υπόψη από τον Πρόεδρο ούτε για την οικονομία ούτε, ακόμα, για όσα η Κυβέρνηση ή οι τράπεζες δεν έκαναν, έπρεπε να υποβάλει την παραίτησή του, καταγγέλλοντας την ολέθρια οικονομική πολιτική τους.
Σήμερα κατηγορείται ότι αυτός ευθύνεται, που ο τόπος φορτώθηκε επιπλέον 4,5 δισεκ. ευρώ.
Οι ευθύνες Χριστόφια-ΑΚΕΛ για την οικονομία τεκμηριώνονται καθημερινά από το απίστευτο κατάντημα του τόπου. Για τέσσερα χρόνια ο Πρόεδρος αρνήθηκε να πάρει έγκαιρα μέτρα για να προλάβει τις επιπτώσεις της κρίσης και να τις αντιμετωπίσει. Τελευταία, θυμήθηκε τα μαρξιστικά, κομμουνιστικά ιδεώδη του. Τη μια αναπετούσε το λάβαρο της επανάστασης και των διαδηλώσεων κατά της Τρόικας, ως γνήσιος κομμουνιστής. Την άλλη, αυτοαναιρείτο, διαβεβαιώνοντας τις Βρυξέλλες ότι θέλει να υπογράψει το μνημόνιο. Την παράλλη δεσμευόταν στους δημ. υπαλλήλους ότι δεν θα συνεργήσει σε παραβίαση κεκτημένων τους και την επομένη υιοθετούσε μέτρα εναντίον τους. Για μήνες, ο Πρόεδρος ενσυνείδητα καθυστερούσε να ετοιμάσει αντιπροτάσεις με αποτέλεσμα να εκνευρίζει τους εταίρους μας. Προχθές, τους διαμηνούσε ότι είναι πανέτοιμος να διαπραγματευτεί με την Τρόικα… Αυτά όλα, τι καταδεικνύουν; Έναν ανερμάτιστο, ανεπαρκή ηγέτη, που οδήγησε τον τόπο στην οικονομική, πέραν της πολιτικής, καταστροφή.
Τα κόμματα, με αφορμή αποκαλύψεις για χρυσούς μισθούς τραπεζιτών και τη χαριστική διαγραφή δανείων εταιρειών, που ανήκουν στο ΑΚΕΛ, ξεσπάθωσαν αίφνης υπέρ της πλήρους διαφάνειας. Η Επιτροπή Θεσμών, σύμφωνα με δήλωση του προέδρου της, Δ. Συλλούρη, θα συνεχίσει να συζητά το θέμα των τραπεζών και της οικονομίας μέχρι που να «τιμωρηθούν θεσμικοί παράγοντες». Η ΕΔΕΚ ενέγραψε θέμα στην Επιτροπή, με τίτλο: «Η προνομιακή διαγραφή δανείων από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οργανώσεις και εταιρείες συνδεδεμένες με κόμματα και σε πολιτικά πρόσωπα και Ανώτερους Κρατικούς Λειτουργούς». Και το ΑΚΕΛ, με αναίδεια διασάλπισε: «Ζητούμε να δοθούν στη δημοσιότητα όλες οι περιπτώσεις συμφωνιών εταιρειών και φυσικών προσώπων με τράπεζες για διαγραφή χρεών».
Το ΑΚΕΛ είναι το μόνο κόμμα που αντιτίθεται σταθερά στην εφαρμογή του πόθεν έσχες για τα περιουσιακά πολιτικών και κομμάτων και είναι το μόνο κόμμα που διαθέτει πλεόνασμα πολλών εκατομμυρίων. Η απορία είναι: Θα δημοσιοποιήσει πόθεν έσχε αυτά τα πολλά εκατομμύρια, τις εταιρείες που ελέγχει με αξιωματούχους του, τα περιουσιακά στοιχεία ηγετικών στελεχών του; Τέλος, αφού τα κόμματα ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τη διαφάνεια γιατί εδώ και οκτώ χρόνια δεν κατάφεραν να προωθήσουν προς εφαρμογή το πόθεν έσχες και γιατί δεν καταθέτουν, επιτέλους, τα περιουσιακά στοιχεία τους;
Αποτυχημένο σύστημα
Η οικονομική κρίση ανέδειξε σε όλη την τραγικότητα και επιβεβαίωσε ότι το πολιτικό, κομματικό σύστημα στην Κύπρο είναι διαβρωμένο, διαπλεκόμενο με ισχυρά οικονομικά, τραπεζικά και άλλα συμφέροντα. Στηρίζεται στην πελατειακή συναλλαγή, στη διαφθορά, στο ρουσφέτι και στην αναξιοκρατία, στην ημετεροκρατία και στην αθλιοκρατία. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται πια τα κόμματα, έστω και αν τα χρησιμοποιούν για εύνοιες και εξυπηρετήσεις. Είναι διάχυτη η εντύπωση στους πολίτες ότι τα κόμματα δεν αποτελούν τα κύτταρα αλλά την ανίατη γάγγραινα της δημοκρατίας. Όπως διάχυτη είναι η εντύπωση ότι η δημόσια διοίκηση είναι αναποτελεσματική, αργόσχολη, συχνά τυραννική και μη εξυπηρετική του λαού.
Το λεγόμενο δημόσιο συμφέρον, που έπρεπε να είναι η έγνοια κυβερνήσεων, κομμάτων, πολιτικών, δημόσιων λειτουργών δεν είναι η προτεραιότητά τους. Προτεραιότητα είναι η ιδιοτέλεια, η ευθυνοφοβία, η ανευθυνοϋπευθυνότητα, η χαμηλή παραγωγικότητα, η ανεπάρκεια, η ολιγωρία, η αδιαφορία… Εδώ και καιρό από πολλούς δημ. υπαλλήλους ακούμε το ανατριχιαστικό ότι η Δημ. Υπηρεσία είναι υπό διάλυση, τίποτε σχεδόν δεν λειτουργεί. Κάποιοι ευθύνονται γι’ αυτήν την κατάσταση. Ένα μόλις πρόσφατο παράδειγμα:
Η Μάλτα, που αντέγραψε το κυπριακό σύστημα εγγραφής ξένων εταιρειών, ξεπέρασε την Κύπρο σε ξένες επενδύσεις. Γιατί; Διότι στη Μάλτα μια ξένη εταιρεία εγγράφεται σε μία εβδομάδα, στην Κύπρο σε ενάμιση χρόνο! Οι διαρθρωτικές αλλαγές στη Δημόσια Υπηρεσία και στην οικονομία, η μετατροπή της Κύπρου σε κέντρο παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών, η αξιοποίηση του ανθρώπινου προσωπικού, κτλ. έμειναν γράμμα κενόν.
Όσον αφορά δε το Κυπριακό, οι ευθύνες του Δ. Χριστόφια -πέραν εκείνων της κατοχικής Τουρκίας- με τις γενναιόδωρες υποχωρήσεις του και τις ολέθριες ψευδαισθήσεις του, δεν παραγράφονται.
Ποιος θα στήσει δικαστήρια;
Το σημερινό κατάντημα του τόπου, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, δεν είναι ουρανοκατέβατο. Είναι προϊόν και αποτέλεσμα πολλών δεκαετιών εφησυχασμού, αβελτηριών, ανεπαρκειών, ανευθυνοτήτων, εγκληματικών αποφάσεων ή ενεργειών όλων όσοι ηγήθηκαν της Κύπρου, από διάφορες θέσεις, πολιτικές, οικονομικές, τραπεζικές, διοικητικές. Διά μεν τη Δημ. Διοίκηση, οι εγκληματικές ανεπάρκειες καταγράφονται από τη Γενική Ελέγκτρια. Όσον αφορά, όμως, το Κυπριακό και την οικονομία, αυτά τα είδαμε, τα ζήσαμε και συνεχίζουμε να τα βιώνουμε καθημερινά. Ο Δ. Χριστόφιας αναδείχθηκε στον πιο επικίνδυνο, πολιτικά και οικονομικά, Πρόεδρο. Χειρίστηκε ή αδιαφόρησε να χειριστεί τα σοβαρότερα ζητήματα του τόπου με ακραία ανευθυνότητα, αφέλεια, ανεπάρκεια και ανικανότητα. Από «πρόεδρος λύσης» κατάντησε προάγγελος τουρκοποίησης της Κύπρου.
Την δε οικονομία χειρίστηκε ως εάν να ήταν ο Γ.Γ. του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ένωσης. Κοντά σε αυτόν είναι πολλοί άλλοι, υπουργοί, βουλευτές, κόμματα, τραπεζικοί και οικονομικοί παράγοντες και αξιωματούχοι, που σε όλους τους γύρους της καταστροφής του τόπου διαδραμάτισαν καίριο και καθοριστικό ρόλο, διαπλεκόμενοι, αλληλοστηριζόμενοι και εποχούμενοι των πολιτικών, κομματικών και οικονομικών παραφερναλίων.
Τώρα, για πρώτη φορά, με αφορμή όσα απίστευτα και εξωφρενικά συνέβησαν στο τραπεζικό σύστημα και τις πολυπλόκαμες διασυνδέσεις του, γίνεται λόγος και για ποινικές, πλέον, ευθύνες. Ευθύς αναδύεται το ερώτημα: Ποιος θα διώξει και ποιος θα στήσει δίκες εναντίον όσων ευθύνονται για πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα κατά του τόπου; Είναι δυνατόν να στηθεί ένα κυπριακό Γουδί όχι για εκτελέσεις αλλά για επιβολή ποινών φυλάκισης;
Αμφιβάλλουμε σφόδρα. Το αήττητο κομματικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα και κατεστημένο θα επικαλύψει και πάλι τις ευθύνες των ενόχων. Έτσι, θα πληρώσει ξανά ο λαός. Όπως πάντα… Εδώ δεν υπάρχουν ούτε Βαστίλλη ούτε Γουδί παρά μόνο σήψη, διαφθορά (είμαστε μεταξύ των πρώτων χωρών στη διαφθορά), διαπλοκή και σαπίλα. Και δεν υπάρχει ούτε ένας μικρός Θησέας να αποτολμήσει να καθαρίσει αυτήν την απίστευτη κόπρο, που τόσες δεκαετίες και ειδικά τα τελευταία χρόνια μαζεύτηκε και βρομίζει τον τόπο.
Επιτέλους, να τιμωρηθούν όσοι διέπραξαν πολιτικά-οικονομικά εγκλήματα - Η καταβαράθρωση του Κυπριακού, η ανατίναξη της οικονομίας και η κατερείπωση του τραπεζικού συστήματος συνιστούν εγκλήματα καθοσιώσεως εναντίον του τόπου και του λαού. Η τιμωρία ως κάθαρση και νέο ξεκίνημα
Αυτός ο τόπος δεν γεννά πια ηγέτες αλλά σπιθαμιαίους κομματάρχες. Δεν γεννά αναστήματα αλλά πολιτικάντηδες
Η Κύπρος είναι τόπος ατιμώρητων εγκλημάτων, ανομημάτων και παρανομιών. Η ατιμωρησία επέφερε την ασυδοσία και την ασυνειδησία, που κατέληξε στην απληστία, στην αρπαγή, στη διαφθορά, στη σαπίλα και στην γενικευμένη κατάπτωση. Ήρκεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση για να σπάσει η κυπριακή φούσκα. Από αυτήν διαχύθηκαν δυσώδη και βορβορώδη όλα όσα σήμερα ο λαός βιώνει επώδυνα και πληρώνει ήδη πανάκριβα με στερήσεις, φτώχια, ανεργία, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του, καταστροφή. Ο τόπος επιστρέφει με καλπασμούς στο παρελθόν, ενώ το μέλλον του διαγράφεται δυσοίωνο. Οι πολίτες είναι αποκαρδιωμενοι, απελπισμένοι μα και οργισμένοι για την πορεία των δύο μεγάλων ζητημάτων, του Κυπριακού και της οικονομίας.
Αυτός ο τόπος δεν γεννά πια ηγέτες αλλά σπιθαμιαίους κομματάρχες. Δεν γεννά αναστήματα αλλά πολιτικάντηδες, που η μόνη έγνοια τους είναι το κόμμα, η καρέκλα, το βόλεμα ημετέρων, η διαπλοκή με οικονομικά, τραπεζικά, επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα, η εξάρτηση και η υποταγή τους σε ισχυρούς παράγοντες. Και ο τόπος; Παρά τις ηχηρές δημαγωγίες και τις βροντώδεις φλυαρίες τους, η Κύπρος έρχεται σε τελευταία μοίρα. «Πρώτα η Κύπρος», δεν φώναζε ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ; Πώς, λοιπόν, ανατίναξαν την οικονομία και καταβαράθρωσαν το Κυπριακό; Κι ας μη λεχθεί ότι φταίνε οι τράπεζες και η διεθνής συστημική κρίση. Φταίνε και αυτοί αλλά το βάρος των αποφάσεων για να προληφθούν τα σημερινά δεινά πέφτει στους ώμους του ηγέτη. Ο Δ. Χριστόφιας αναδείχθηκε στον χείριστο και στον πιο ανίκανο, ανεπαρκή Πρόεδρο που γνώρισε η Κύπρος. Δυστυχώς, το επιβεβαιώνει κάθε μέρα!
Η εκτέλεση των «έξι»…
Η Μικρασιατική Καταστροφή -που κάποιοι επέσεισαν ως μπαμπούλα την εποχή του σχεδίου Ανάν- ήταν η μεγαλύτερη συμφορά του Ελληνισμού. Γι’ αυτήν ευθύνονταν συγκεκριμένοι πολιτικοί και στρατιωτικοί, που οδήγησαν την Ελλάδα στην ήττα, στην ταπείνωση, στον εξανδραποδισμό και στην προσφυγοποίηση πέραν των δύο εκατομμυρίων Ελλήνων. Οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι και ένοχοι για την καταστροφή, παραπέμφθηκαν ενώπιον έκτακτου στρατοδικείου. Έμεινε στην ιστορία ως η «Δίκη των έξι», ενώ οι ένοχοι ήταν οκτώ. Οι καταδικασθέντες ήταν οι:
- Δημήτριος Γούναρης, αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος και Πρωθυπουργός την περίοδο 1921 - 1922. - Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, Υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωθυπουργός το 1922. -Νικόλαος Στράτος, Πρωθυπουργός το 1922 (για μερικές ημέρες μόνον) και Υπουργός Εσωτερικών το 1922. - Γεώργιος Μπαλτατζής, Υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη. - Νικόλαος Θεοτόκης, Υπουργός Στρατιωτικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη. - Γεώργιος Χατζανέστης, διοικητής της στρατιάς της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. - Μιχαήλ Γούδας, υποναύαρχος ε.α. και Υπουργός στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη. -Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος ε.α. και Υπουργός στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη
Λέγεται ότι το επαναστατικό έγγραφο για να κατηγορηθούν οι υπαίτιοι συντάχθηκε από τον Γ. Παπανδρέου. Σε αυτό αναγράφονται τα εξής που απέρριπταν ένσταση των κατηγορουμένων για δίκη από το ειδικό δικαστήριο της Βουλής: «Αλλ' όχι! Το Έθνος ορθούμενον αιμοσταγές, κρεουργημένον, αλλά αδυσώπητον ενώπιόν του, ζητεί παρ' αυτού και των συνεργατών του δικαιοσύνην διά την προδοσίαν και τιμωρίαν διά το έγκλημα. Και εν ονόματι του Έθνους την δικαιοσύνην ταύτην η Επανάστασις θα την αποδώση».
Τα κόμματα ζητούν τώρα διαφάνεια για δάνεια και χαριστικές διαγραφές…
Η οικονομία είναι το μέγα ζήτημα των τελευταίων χρόνων και ειδικά τώρα, που η Κύπρος βρίσκεται κυριολεκτικά στα πρόθυρα πτώχευσης και πλήρους κατάρρευσης. Γι’ αυτήν την κατάσταση δεν ευθύνεται μόνο η παγκόσμια κρίση, ούτε μόνο οι τράπεζες - αγαπημένο σύνθημα του Προέδρου Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Μέγιστες ευθύνες φέρουν ο Πρόεδρος, το ΑΚΕΛ και ο πρώην Υπουργός Οικονομικών. Και, φυσικά, ευθύνες καταλογίζονται και στον πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας που όφειλε να πράξει έγκαιρα δύο τινά. Πρώτον, να αποκαλύψει όσα οι Χριστόφιας, Σταυράκης και ΑΚΕΛ έπρατταν κατά της οικονομίας. Δεύτερον, αφού δεν λαμβανόταν υπόψη από τον Πρόεδρο ούτε για την οικονομία ούτε, ακόμα, για όσα η Κυβέρνηση ή οι τράπεζες δεν έκαναν, έπρεπε να υποβάλει την παραίτησή του, καταγγέλλοντας την ολέθρια οικονομική πολιτική τους.
Σήμερα κατηγορείται ότι αυτός ευθύνεται, που ο τόπος φορτώθηκε επιπλέον 4,5 δισεκ. ευρώ.
Οι ευθύνες Χριστόφια-ΑΚΕΛ για την οικονομία τεκμηριώνονται καθημερινά από το απίστευτο κατάντημα του τόπου. Για τέσσερα χρόνια ο Πρόεδρος αρνήθηκε να πάρει έγκαιρα μέτρα για να προλάβει τις επιπτώσεις της κρίσης και να τις αντιμετωπίσει. Τελευταία, θυμήθηκε τα μαρξιστικά, κομμουνιστικά ιδεώδη του. Τη μια αναπετούσε το λάβαρο της επανάστασης και των διαδηλώσεων κατά της Τρόικας, ως γνήσιος κομμουνιστής. Την άλλη, αυτοαναιρείτο, διαβεβαιώνοντας τις Βρυξέλλες ότι θέλει να υπογράψει το μνημόνιο. Την παράλλη δεσμευόταν στους δημ. υπαλλήλους ότι δεν θα συνεργήσει σε παραβίαση κεκτημένων τους και την επομένη υιοθετούσε μέτρα εναντίον τους. Για μήνες, ο Πρόεδρος ενσυνείδητα καθυστερούσε να ετοιμάσει αντιπροτάσεις με αποτέλεσμα να εκνευρίζει τους εταίρους μας. Προχθές, τους διαμηνούσε ότι είναι πανέτοιμος να διαπραγματευτεί με την Τρόικα… Αυτά όλα, τι καταδεικνύουν; Έναν ανερμάτιστο, ανεπαρκή ηγέτη, που οδήγησε τον τόπο στην οικονομική, πέραν της πολιτικής, καταστροφή.
Τα κόμματα, με αφορμή αποκαλύψεις για χρυσούς μισθούς τραπεζιτών και τη χαριστική διαγραφή δανείων εταιρειών, που ανήκουν στο ΑΚΕΛ, ξεσπάθωσαν αίφνης υπέρ της πλήρους διαφάνειας. Η Επιτροπή Θεσμών, σύμφωνα με δήλωση του προέδρου της, Δ. Συλλούρη, θα συνεχίσει να συζητά το θέμα των τραπεζών και της οικονομίας μέχρι που να «τιμωρηθούν θεσμικοί παράγοντες». Η ΕΔΕΚ ενέγραψε θέμα στην Επιτροπή, με τίτλο: «Η προνομιακή διαγραφή δανείων από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οργανώσεις και εταιρείες συνδεδεμένες με κόμματα και σε πολιτικά πρόσωπα και Ανώτερους Κρατικούς Λειτουργούς». Και το ΑΚΕΛ, με αναίδεια διασάλπισε: «Ζητούμε να δοθούν στη δημοσιότητα όλες οι περιπτώσεις συμφωνιών εταιρειών και φυσικών προσώπων με τράπεζες για διαγραφή χρεών».
Το ΑΚΕΛ είναι το μόνο κόμμα που αντιτίθεται σταθερά στην εφαρμογή του πόθεν έσχες για τα περιουσιακά πολιτικών και κομμάτων και είναι το μόνο κόμμα που διαθέτει πλεόνασμα πολλών εκατομμυρίων. Η απορία είναι: Θα δημοσιοποιήσει πόθεν έσχε αυτά τα πολλά εκατομμύρια, τις εταιρείες που ελέγχει με αξιωματούχους του, τα περιουσιακά στοιχεία ηγετικών στελεχών του; Τέλος, αφού τα κόμματα ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τη διαφάνεια γιατί εδώ και οκτώ χρόνια δεν κατάφεραν να προωθήσουν προς εφαρμογή το πόθεν έσχες και γιατί δεν καταθέτουν, επιτέλους, τα περιουσιακά στοιχεία τους;
Αποτυχημένο σύστημα
Η οικονομική κρίση ανέδειξε σε όλη την τραγικότητα και επιβεβαίωσε ότι το πολιτικό, κομματικό σύστημα στην Κύπρο είναι διαβρωμένο, διαπλεκόμενο με ισχυρά οικονομικά, τραπεζικά και άλλα συμφέροντα. Στηρίζεται στην πελατειακή συναλλαγή, στη διαφθορά, στο ρουσφέτι και στην αναξιοκρατία, στην ημετεροκρατία και στην αθλιοκρατία. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται πια τα κόμματα, έστω και αν τα χρησιμοποιούν για εύνοιες και εξυπηρετήσεις. Είναι διάχυτη η εντύπωση στους πολίτες ότι τα κόμματα δεν αποτελούν τα κύτταρα αλλά την ανίατη γάγγραινα της δημοκρατίας. Όπως διάχυτη είναι η εντύπωση ότι η δημόσια διοίκηση είναι αναποτελεσματική, αργόσχολη, συχνά τυραννική και μη εξυπηρετική του λαού.
Το λεγόμενο δημόσιο συμφέρον, που έπρεπε να είναι η έγνοια κυβερνήσεων, κομμάτων, πολιτικών, δημόσιων λειτουργών δεν είναι η προτεραιότητά τους. Προτεραιότητα είναι η ιδιοτέλεια, η ευθυνοφοβία, η ανευθυνοϋπευθυνότητα, η χαμηλή παραγωγικότητα, η ανεπάρκεια, η ολιγωρία, η αδιαφορία… Εδώ και καιρό από πολλούς δημ. υπαλλήλους ακούμε το ανατριχιαστικό ότι η Δημ. Υπηρεσία είναι υπό διάλυση, τίποτε σχεδόν δεν λειτουργεί. Κάποιοι ευθύνονται γι’ αυτήν την κατάσταση. Ένα μόλις πρόσφατο παράδειγμα:
Η Μάλτα, που αντέγραψε το κυπριακό σύστημα εγγραφής ξένων εταιρειών, ξεπέρασε την Κύπρο σε ξένες επενδύσεις. Γιατί; Διότι στη Μάλτα μια ξένη εταιρεία εγγράφεται σε μία εβδομάδα, στην Κύπρο σε ενάμιση χρόνο! Οι διαρθρωτικές αλλαγές στη Δημόσια Υπηρεσία και στην οικονομία, η μετατροπή της Κύπρου σε κέντρο παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών, η αξιοποίηση του ανθρώπινου προσωπικού, κτλ. έμειναν γράμμα κενόν.
Όσον αφορά δε το Κυπριακό, οι ευθύνες του Δ. Χριστόφια -πέραν εκείνων της κατοχικής Τουρκίας- με τις γενναιόδωρες υποχωρήσεις του και τις ολέθριες ψευδαισθήσεις του, δεν παραγράφονται.
Ποιος θα στήσει δικαστήρια;
Το σημερινό κατάντημα του τόπου, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, δεν είναι ουρανοκατέβατο. Είναι προϊόν και αποτέλεσμα πολλών δεκαετιών εφησυχασμού, αβελτηριών, ανεπαρκειών, ανευθυνοτήτων, εγκληματικών αποφάσεων ή ενεργειών όλων όσοι ηγήθηκαν της Κύπρου, από διάφορες θέσεις, πολιτικές, οικονομικές, τραπεζικές, διοικητικές. Διά μεν τη Δημ. Διοίκηση, οι εγκληματικές ανεπάρκειες καταγράφονται από τη Γενική Ελέγκτρια. Όσον αφορά, όμως, το Κυπριακό και την οικονομία, αυτά τα είδαμε, τα ζήσαμε και συνεχίζουμε να τα βιώνουμε καθημερινά. Ο Δ. Χριστόφιας αναδείχθηκε στον πιο επικίνδυνο, πολιτικά και οικονομικά, Πρόεδρο. Χειρίστηκε ή αδιαφόρησε να χειριστεί τα σοβαρότερα ζητήματα του τόπου με ακραία ανευθυνότητα, αφέλεια, ανεπάρκεια και ανικανότητα. Από «πρόεδρος λύσης» κατάντησε προάγγελος τουρκοποίησης της Κύπρου.
Την δε οικονομία χειρίστηκε ως εάν να ήταν ο Γ.Γ. του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ένωσης. Κοντά σε αυτόν είναι πολλοί άλλοι, υπουργοί, βουλευτές, κόμματα, τραπεζικοί και οικονομικοί παράγοντες και αξιωματούχοι, που σε όλους τους γύρους της καταστροφής του τόπου διαδραμάτισαν καίριο και καθοριστικό ρόλο, διαπλεκόμενοι, αλληλοστηριζόμενοι και εποχούμενοι των πολιτικών, κομματικών και οικονομικών παραφερναλίων.
Τώρα, για πρώτη φορά, με αφορμή όσα απίστευτα και εξωφρενικά συνέβησαν στο τραπεζικό σύστημα και τις πολυπλόκαμες διασυνδέσεις του, γίνεται λόγος και για ποινικές, πλέον, ευθύνες. Ευθύς αναδύεται το ερώτημα: Ποιος θα διώξει και ποιος θα στήσει δίκες εναντίον όσων ευθύνονται για πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα κατά του τόπου; Είναι δυνατόν να στηθεί ένα κυπριακό Γουδί όχι για εκτελέσεις αλλά για επιβολή ποινών φυλάκισης;
Αμφιβάλλουμε σφόδρα. Το αήττητο κομματικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα και κατεστημένο θα επικαλύψει και πάλι τις ευθύνες των ενόχων. Έτσι, θα πληρώσει ξανά ο λαός. Όπως πάντα… Εδώ δεν υπάρχουν ούτε Βαστίλλη ούτε Γουδί παρά μόνο σήψη, διαφθορά (είμαστε μεταξύ των πρώτων χωρών στη διαφθορά), διαπλοκή και σαπίλα. Και δεν υπάρχει ούτε ένας μικρός Θησέας να αποτολμήσει να καθαρίσει αυτήν την απίστευτη κόπρο, που τόσες δεκαετίες και ειδικά τα τελευταία χρόνια μαζεύτηκε και βρομίζει τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου