Οι εκλογές, ο Σύριζα και οι «λαγοί»

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

από το Ύποπτο Μούσι

Έχουμε μπροστά μας τέσσερα χρόνια παρά
τέσσερις μήνες διακυβέρνησης, είτε έτσι είτε αλλιώς.

Από την ομιλία το Α.Τσίπρα στην Κ.Ε. του Σύριζα στις 23 Μαΐου.

Ποιός θέλει εκλογές;

Κανείς. Εδώ και εβδομάδες μεσούσης της διαπραγμάτευσης,  εξώφυλλα εφημερίδων, site και διάφοροι «λαγοί» διατυμπανίζουν πως αν ο Α. Τσίπρας βρει τοίχο στη διαπραγμάτευση θα πρέπει να απευθυνθεί ξανά στην κάλπη για να του δείξει το δρόμο. Άλλοι πάλι μιλάνε για«μυστικά σχέδια» και προαποφασισμένες κάλπες. Μια ματιά να ρίξει κανείς πίσω απο αυτή τη σκόνη που σηκώνουν οι «λαγοί», θα καταλάβει πως το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή κάθε άλλο παρά εκλογές θέλει.

Ο Σαμαράς με μια ΝΔ που τρικλίζει απο την εσωστρέφεια, και με τις φωνές που πια πληθαίνουν και επίσημα για αλλαγή ηγεσίας – πρωτοκλασσάτα στελέχη όπως ο Δένδιας ήδη έθεσαν το θέμα δημόσια, ξέρει πολύ καλά πως οι εκλογές αυτή τη στιγμή θα είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της «μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης». Ο Βενιζέλος είναι ανύπαρκτος και ψάχνει να βρεί τρόπους να καλύψει το ευτραφές πωπουδάκι του, ενώ Ποτάμι και λοιποί ακολουθούν την ανυπαρξία των παραπάνω.

Ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι η «εναλλακτική» ή όπως πολλοί απο αυτούς λένε η «εθνική προσπάθεια» μέσα απο μια «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» η οποία θα θέσει τέλος στις διαπραγματεύσεις και θα επαναφέρει την «σταθερότητα» με ένα βαρύ και άνετο ναι σε όλα.

Τότε γιατί όλα αυτά;

Ο Σύριζα σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Public Issue έχει 27,5 μονάδες προβάδισμα στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής. Κάτι που ακονίζει την μύτη του καρφιού στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως. Αυτό σημαίνει πως ο μόνος τρόπος για το «μέτωπο της λογικής» να ξεφορτωθεί τους «μπολσεβίκους» είναι να τους διαλύσει. Και πως διαλύεις μια δημοκρατική δύναμη με ευρεία συσπείρωση;

Η ιστορία έχει πάλι την απάντηση. Δημιούργησε κλίμα αστάθειας. Μίλα για εκλογές, μίλα για εσωτερική ρήξη, γράψε για «διαρροές από στελέχη στο εσωτερικό», βάλε βουλευτές και μέλη του κόμματος να σφάζονται. Μίλα για «διαφορετικές τάσεις στο εσωτερικό», γενικά κάνε την πολυφωνία και τις δημοκρατικές διαδικασίες να φαίνονται αδυναμία.

Η παγίδα της επικοινωνίας

Σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπως είναι το Ελληνικό, χωρίς να απέχει τόσο από το αντίστοιχο της Ευρώπης ή των ΗΠΑ, πολωμένο, γεμάτο λάθος πληροφορίες και ελάχιστη γνώση, ο Σύριζα έχει πέσει μέσα στον λάκο που του σκάβουν. Ακόμα δεν είναι βαθύς όμως, μπορεί να κάνει ένα σάλτο να βγεί αλλάζοντας στρατηγική επικοινωνίας (αν έχει κάποια). Ακόμα και πριν τις εκλογές ήταν πολλές οι συζητήσεις που έφερναν τον Σύριζα να αντιδρά αντί να δρα. Να είναι αυτό που λέμε «reactive» και όχι «proactive».

Αυτό σημειώνεται και μετεκλογικά. Μια πολύ απλή λύση που έχει δείξει οτι δουλεύει απο τον Λ. Οίκο μέχρι την Γερμανική Καγκελλαρία είναι οι συνεντεύξεις τύπου, ή αλλιώς briefings. Αφιλτράριστη, καθαρή πληροφορία απο τα ίδια τα υπουργεία ανα τακτά (και ορισμένα) χρονικά διαστήματα. Απευθείας σε δημοσιογράφους και συντάκτες εντύπων και ψηφιακών μέσων με άμεση δημοσίευση του συνόλου των ενημερώσεων σε βίντεο.

Αυτή η τακτική όχι μόνο σου δίνει τη δυνατότητα να «σκοτώνεις» επίσημα «θέματα» και να φωτίζεις σκιές αλλά σου δίνει επίσης σημεία αναφοράς ώστε να μην τρέχεις κάθε μέρα να διαψεύδεις ότι αρλούμπα γράφεται για να σηκώσει σκόνη παραπέμποντας τους «ανήσυχους για την πορεία της χώρας» δημοσιογράφους στις επίσημες ανακοινώσεις.