της Στέλλας Τσόκου
Aυτή η κινηματογραφική ταινία έχει μία μοναδικότητα. Δεν παίχθηκε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες. Προβάλλεται καθημερινά από τις 23 Απριλίου 2010, σε ”πρώτη προβολή” (πως γίνεται θα μου πείτε...Γίνεται) σε κάθε σπιθαμή της Ελληνικής Επικράτειας και παντός καιρού.
Το σενάριο γραφόταν χρόνια από λαοπλάνους που ηρωποιήθηκαν εξαπατώντας τον Ελληνικό Λαό.
Είδος ταινίας: Δραματική Περιπέτεια που εξελίχθηκε σε Θρίλερ
Διάρκεια: Συνεχίζεται...Αορίστως...
Πρωταγωνιστές: Εναλλάσσονται
Κομπάρσοι: Ο Ελληνικός Λαός
Θεατές: Ο Ελληνικός Λαός
Κόστος: Δισεκατομμύρια Ευρώ (χάθηκε ο λογαριασμός)
Αναμενόμενα Κέρδη: Yπομονή στην Ένδεια...
Η διαφήμιση της πρώτης κυκλοφορίας είχε το νόημα ότι αυτό που θα παρακολουθείτε καθημερινά στις οθόνες σας και θα ”ζείτε”, θα σας παρέχει στήριξη, ασφάλεια, ευημερία. Μόνο που του διαφημιστή του ξέφυγε (;) ότι στην Ελλάδα άλλα λέγονται, άλλα εννοούνται, άλλα γράφονται, άλλα γίνονται, άλλα ετοιμάζονται, άλλα ψηφίζονται, άλλα εφαρμόζονται κ.ο.κ.
Κάτι πήγε να διορθωθεί αλλά ο λαός, γι′ ακόμη μία φορά, πέφτει στην παγίδα της λαοπλάνας ελπίδας για απονομή ″δικαιοσύνης” που θα βελτιώσει το επίπεδο της ζωής του και ψηφίζει εφιάλτες ενδεδυμένους με μανδύες ”εργατικούς” και ”καμμένους” με ”πατριωτικά δεκανίκια”. Μα το όνειρο αποδεικνύεται όπως λέει και το τραγούδι ”Ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό”.
O δρόμος ήταν μακρύς, πολύ μακρύς, μα δε φαινόταν. Στην αρχή φάνταζε σαν ίσιωμα, αργότερα άρχισαν τα εμπόδια και οι στροφές. Όσο πλησίαζες νόμιζες ότι σε λίγο φθάνεις...μα αντίκριζες πάλι έναν μακρύ δρόμο χωρίς ορίζοντα και ”έπαιρνες τα πόδια σου” και προχωρούσες με την ελπίδα να ξεφτίζει. Και σκεφτόσουν ότι αυτοί που σου είπαν από ”Καστελόριζο μεριά” ότι είναι για το καλό σου Έλληνα, δεν σου είπαν την αλήθεια. Πως αλλιώς αφού οι καταβολές τους είχαν ρίζες στον σεναριογράφο...
Έλληνα δεν σου είπαν την αλήθεια και εκεί που άρχισες να ”αλαφρώνεις” εκεί σε άρπαξαν οι ελπίδες και σε γκρεμοτσάκισαν. Προσπαθείς να σταθείς μα δε σε αφήνουν.
Εσύ βλέπεις αυτό που ζεις προσωπικά, αυτό που ζει ο περίγυρός σου. ΄Ενα καθημερινό Μνημό-συνο στη ζωή σου, στα όνειρά σου και στην προκοπή της Χώρας σου. Ένα Μνημό-νιο με τη δική σου υπογραφή. Την υπογραφή της πλειοψηφίας. Δύο λέξεις που αν και έχουν κοινό μόνο το πρώτο θλιβερό συνθετικό έχουν το ίδιο ακριβώς νόημα και έτσι να που γίνεται 1+1=1.
Εσύ βλέπεις στην οθόνη της καθημερινότητας σου την ανεργία. Τη φτώχια να χτυπάει όλο και περισσότερα σπίτια, τη φτώχια που θα γίνει ανελέητη μετά τον Δεκέμβριο του 2018, τους ανθρώπους που ψάχνουν στα απομεινάρια των λαϊκών αγορών και στους κάδους σκουπιδιών, τα κοινωνικά συσσίτια, τα κοινωνικά παντοπωλεία και τα κοινωνικά ιατρεία.
Εσύ βλέπεις να επανέρχονται, ανά την Ελλάδα, τα σχολικά συσσίτια, σε μορφή μικρογευμάτων, σε περισσότερα από 250 χιλιάδες μαθητές, προς το παρόν. Συσσίτια ακριβοπληρωμένα και κακής ποιότητας.
Βαριά η λέξη ”συσσίτια”.
Εσύ βλέπεις τη φτώχια στις περικοπές συντάξεων και ας σταματήσουν οι διάφοροι να μιλούν για την προνομιούχο τάξη που συνταξιοδοτήθηκε στα 40 ή στα 50 και για τα παχυλά ποσά. Αυτοί, που σίγουρα υπάρχουν, δεν αποτελούν τον κανόνα που χτυπιέται πλέον αλύπητα. Από τον Δεκέμβριο δεν θα βρίσκονται ούτε απομεινάρια στις λαϊκές διότι οι πελάτες των σάπιων θα πληθύνουν.
Εσύ βλέπεις άδειους δρόμους που κάποτε έσφυζαν ζωή τώρα να στέκουν έρημοι και βρωμισμένοι με κλειστά καταστήματα με πωλητήρια ή ενοικιαστήρια που έχουν ξεθωριάσει από την πολυκαιρία.
Εσύ βλέπεις ότι σχεδόν κάθε οικογένεια έχει ένα, δύο ή και τρία ακόμη παιδιά τα οποία μετανάστευσαν στην Ευρώπη κυρίως. Για συνέχιση σπουδών (βοηθούν τα δάνεια της χώρας που πηγαίνουν) και για εύρεση εργασίας. Πεντακόσιες χιλιάδες περίπου Έλληνες εγκατέλειψαν την Χώρα για τον επιούσιο. Η κίνηση Brain Gain που οργάνωσαν κάποιοι με συναντήσεις στις Βρυξέλλες και με αναρτήσεις στα social media, δεν ήταν τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από ένα πολιτικό θεαθήναι προς ”εκμετάλλευση” και το οποίο έπαψε να ακούγεται, προς το παρόν τουλάχιστον.
Εσύ ακούς για πανηγύρια που ετοιμάζονται τον Αύγουστο, γιατί σου λένε φύγαν οι οχτροί απ′ το κεφάλι μας και ώρε γλέντια.
Και συ Έλληνα ξέρεις ότι δεν είναι έτσι και αναρωτιέσαι ποιος κοροϊδεύει ποιον και πότε θα τελειώσει αυτή η τρέλα.
Κύπρος και Πορτογαλία απέδειξαν ότι βασικά στοιχεία εξόδου από τα Μνημόνια είναι να κρατούν το τιμόνι της Χώρας ηγέτες Και εσύ ξέρεις ότι δεν τους έχεις...
Σε αυτό τον πόλεμο μέτρων λιτότητας, φορολογίας, ναι μεν αλλά, ψευδών και απατηλών υποσχέσεων, ανηθικότητας, κατάργησης αξιών και αρχών, κατάργησης ιστορίας και χάους σε όλους τους τομείς, ο λαός στην εμπροσθοφυλακή λυγίζει κάθε μέρα και πιο πολύ. Ελεύθεροι Επαγγελματίες και Συνταξιούχοι στην πυρά με την ανάπτυξη να έχει ταξιδέψει γι′ άλλη γη και γι′ άλλα μέρη.
H μνημονιακή λαίλαπα σαν ανεμοστρόβιλος παρασύρει στο διάβα τις χαμηλές και μεσαίες κοινωνικές τάξεις αδιαφορώντας για το τι μέλλει γενέσθαι με την επιβίωση τους και προκαλεί με πληθώρα ενεργειών.
Ο λαός παραπονείται, διαμαρτύρεται, σχολιάζει. Ξεσπά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και παρακολουθεί την ταινία ελπίζοντας να αλλάξει το σενάριο σύντομα προς το καλύτερο.
Όχι όλος ο λαός. Κάποιος λαός εξακολουθεί να έχει στραβισμό και υπερμετρωπία
Το έργο συνεχίζεται...
Πηγή huffingtonpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου