Η βαθύτερη αιτία της αναμενόμενης πανωλεθρίας

Νέα Πολιτική

Του Μελέτη Μελετόπουλου*

Η πρωτοφανής επιχείρηση ψυχολογικού εκβιασμού των αμφίρροπων βουλευτών απέτυχε παταγωδώς, και μένουν εκτεθειμένοι οι κκ.Γιουνκέρ και Μοσκοβισί γιά ανοίκεια παρέμβαση στα εσωτερικά τρίτης χώρας, και ο κ. Στουρνάρας γιά εξωθεσμική συμπεριφορά.

Το συμπέρασμα είναι ότι η δήθεν φιλοευρωπαϊκή συγκυβέρνηση πολιτεύθηκε με τρόπο Μπανανίας, ανασύροντας στην επιφάνεια ήθη άλλων αλησμόνητων εποχών. Εποχών όπου η προοπτική απώλειας της εξουσίας προκαλούσε υστερικές αντιδράσεις και δρομολογούσε αποσταθεροποιητικές διαδικασίες.

Εν έτει 2015, περιμέναμε ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη ψυχραιμία. Αλλά φαίνεται ότι η πτώση της συγκυβέρνησης και η διάλυση της σημερινής Βουλής θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα βιοπορισμού στα μέλη της.

Η συγκυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς στον βασικό προορισμό της: να εκσυγχρονίσει την χώρα, να καταργήσει το πελατειακό κράτος και την σοβιετικού τύπου διεφθαρμένη γραφειοκρατία, να οργανώσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και να καταστήσει την Ελλάδα οικονομικά και δημοσιονομικά βιώσιμη. Και να αναδείξει νέα και άφθαρτα πρόσωπα στην διακυβέρνηση του κράτους. Μόνον έτσι θα μπορούσε η χώρα να παραμείνει σε ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Το 2010 αποφύγαμε την χρεωκοπία υπό τον όρο ότι θα πραγματοποιηθούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις. Επί τέσσερα χρόνια οι διαδοχικές κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά-Βενιζέλου αρνήθηκαν πεισματικά να μεταρρυθμίσουν ο,τιδήποτε, και το μόνο που έκαναν ήταν να αφανίσουν το  εισόδημα και την ακίνητη περιουσία των πολιτών, να καταστρέψουν το εμπόριο και την βιομηχανία και να προκαλέσουν την μεγαλύτερη ύφεση της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας.

Η απειλή χρεωκοπίας που υψώνεται σήμερα δεν είναι συνάρτηση της δημοσκοπικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποστηρίζει η συγκυβέρνηση, προσπαθώντας να πείσει τόσο τον ελληνικό λαό όσο και τους δανειστές. Αλλά είναι το αποτέλεσμα της οικτρής κυβερνητικής αποτυχίας. Ακόμη κι αν η παρούσα βουλή εξέλεγε πρόεδρο, η χώρα θα αντιμετώπιζε ακριβώς την ίδια απειλή με πρωθυπουργό τον Σαμαρά.

Αλλά ο κ. Δήμας συγκέντρωσε 160 ψήφους, τις 155 κυβερνητικές και άλλους πέντε. Όσο κι αν «αυγατίσουν», 180 δεν γίνονται. Εδώ κοτζάμ Κωνσταντίνος Καραμανλής παρά λίγο να μην έβγαινε το 1980 πρόεδρος και σώθηκε (οι παλαιότεροι θυμούνται) με την «ψήφο του Καρδάρα». Μάλιστα, ο Καραμανλής επανεξελέγη πρόεδρος το 1990 με απλή πλειοψηφία 151 ψήφων, ενώ ο ίδιος είχε θεσπίσει την ηυξημένη πλειοψηφία ώστε ο εκάστοτε Ανώτατος Άρχων «να διαθέτει διακομματικό κύρος».

Μην περιμένει κανείς από το μνημονιακό στρατόπεδο θαύματα. Και όταν διαλυθεί η Βουλή και τελειώσει η βασιλεία τους, να αφήσουν τις κινδυνολογίες και τις χαιρεκακίες, και να κοιτάξουν να φύγουν «χωρίς των δειλών τα παρακάλια και παράπονα». Το κενό θα καλυφθεί από την κοινωνία. Στην πολιτική, ουδείς αναντικατάστατος.

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύτηκε στο Kontra News)