ΕΜΕΙΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*

Δεν μπορούσε να κοιμηθεί ο κ. Προβόπουλος. Γιατί; είχε άνεργο γιο; άνεργη κόρη;

 Δεν μπορούσε να κοιμηθεί, διότι δεν ήξερε αν θα ξημερωθεί σε ευρώ ή σε δραχμή. Καλή η πρωθύστερη κινδυνολογία, δικαιολογεί 1.800.000 ανέργους, 3.000.000 ανασφάλιστους, 4.000.000 φτωχούς, εκατοντάδες χιλιάδες κλειστά μαγαζιά, άλλα τόσα υποσιτισμένα παιδιά και 5-6.000 αυτόχειρες.

 Δικαιολογεί μια χώρα δίχως Σύνταγμα κι αυτεξούσιο, δικαιολογεί και τον μισθό, 250.000 € ετησίως, της κυρίας Αναστασίας Σακελλαρίου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, η οποία

 τώρα προαλείφεται για υποδιοικητής του κ. Στουρνάρα στην Τράπεζα της Ελλάδος - όσον το στεγαστικό δάνειο ενός φουκαρά που το πλήρωνε δέκα-δεκαπέντε χρόνια για να του πάρει στο τέλος το σπίτι η τράπεζα, ο ετήσιος μισθός (250.000 €) της κυρίας Σακελλαρίου!

Τέτοιοι είναι -τα δικά μας παιδιά- εμείς κι εμείς και τα ’χουν καλά μοιρασμένα! 20.000 € μισθό απ’ τη Γιούρομπανκ έπαιρνε ο κ. Χαρδούβελης, που τώρα τον απαρνήθηκε για να εκστρατεύσει στο Βερολίνο και να βουτήξει τον κ. Σόιμπλε απ’ τον γιακά - «έλα δω,ρε! Κάτσε κάτω να

διορθώσεις αδικίες, μη σου στείλω τον Γιακουμάτο και σε στείλει για τυρί!» (φθηνό)

«Εμείς κι εμείς», κυρίες και κύριοι, οι σοβαροφανείς, οι ευπρεπείς, με το μαγουλάκι φράπα απ’ την καλοφαγία, εμείς οι ήρωες της σωτηρίας σας -κι ας είσθε και λαϊκιστές- που νυχθημερόν εργαζόμαστε

όπως ο κ. Στουρνάρας, ώρες ατελείωτες στο Υπουργείο, να σας κόβουμε μισθούς, να σας κόβουμε συντάξεις, να σας επιβάλλουμε χαράτσια,

όχι πως δεν «περνάγαμε καλά»,

όχι πως δεν «διασκεδάζαμε»,

και τα σούσι μας τρώγαμε και τα φιλέτα της χώρας ξεπουλάγαμε, αν όχι εμείς, άλλοι σαν κι εμάς,

Εμείς κι εμείς, είπαμε.

Πόσο πάει η σύνταξη του μπαρμπα-Μήτσου; Τετρακόσια ευρώ. Τρεις μερίδες σούσι. Μπορεί να ζήσει και με δύο. Κόψ’ του άλλα πενήντα ευρώ απ’ τη σύνταξη! Χαράάά ο μπαρμπα-Μήτσος, χαρά και ο κ. Στουρνάρας, το αγαπημένο πουλέν του Σόιμπλε,ωραία πέρναγε στο υπουργείο Οικονομικών, έσφαζε ζωές και χαχάνιζε.

Καλά! Καμμία συναίσθηση; καμμία ντροπή; καμμία τσίπα; Στον περίκλειστο κόσμο των «εμείς κι εμείς» και πέραν τούτου ου; Μια μέρα θα σας πάρει ο διάολος και καλά θα κάνει. Και μαζί σας θα πάρει τους υπηρέτες σας απ’ τη λαϊκή δεξιά, κάτι Γιακουμάτους, κάτι κυρίες Βούλτεψη - την ίδια τύχη με τον κ. Κεδίκογλου και τον Αδώνιδα θα έχετε.

Ο έρμος ο Αδωνις, έλεγε ότι ήταν αστός (!!!) κι εκόπτετο υπέρ των Δυνατών σαν τον τελευταίο βλάκα πραιτωριανό - όμως, ας μη θλίβεται. Οταν ανασυνθέσουν τα τάγματα εφόδου, θα τον ξαναφωνάξουν. Το ίδιο και η κυρία Βούλτεψη (καμμιά σχέση με τη Σοφία, αρκετά χρόνια πριν, συνάδελφο και φίλη) σε

σύντομη τροχιά μπαίνει να καεί. Με την αμετροέπεια της πανελίστριας που «ό,τι να ’ναι» έλεγε κι όποιον ήθελε διέκοπτε, ανέλαβε τη θέση της κυβερνητικής εκπροσώπου δίνοντας απ’ την αρχή δείγματα γραφής χείριστα. Για τη μονιμοποίηση των έκτακτων εισφορών τη ρωτούσε η κυρία Τσαπανίδου στο STAR, για τη Βραζιλία (πρότυπο τάχα του ΣΥΡΙΖΑ) και τη μπάλα στις εξέδρες απαντούσε η Σοφία.

Τα ίδια και με την επιστολή Σαμαρά (συνημμένη στην Εκθεση του ΔΝΤ). Στην αρχή δεν υπήρχε επιστολή, μετά υπήρχαν δύο, μετά παραχάραξη στο περιεχόμενο και τέλος: περί το αυτονόητο ο σαματάς - και τι έγινε;

Τίποτα δεν έγινε! Διότι όταν λέει κανείς, όπως πάλι η κυρία Βούλτεψη, ότι «οι ομαδικές απολύσεις είναι ένας τρόπος για να μην κλείνουν οι επιχειρήσεις», τότε την έχουμε βάψει. Καθ’ ότι μπροστά στα μάτια μας το ανάλγητο, το παράλογο και το ανήθικο οπλίζονται με το έτσι γουστάρω, τον κυνισμό και το τρία πουλάκια κάθονταν,με αποτέλεσμα ένα μείγμα μιθριδατισμού, πονηρίας κι άγνοιας κινδύνου, άκρως επικίνδυνο.

Ο κ. Σαμαράς στήνει ένα προεκλογικό σκηνικό με φρου-φρου κι αρώματα, όμως η παράσταση που θ’ ανέβει μέσα σ’ αυτό το σκηνικό θα είναι άκρως τοξική, κάτι σαν επιδρομή του Τζακ Τόμσεν Αντεροβγάλτη σε παρθεναγωγείο, κάτι σαν τον «εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες».

Διότι, όταν ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη που πιστεύει ότι «το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο», ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, διατείνεται ότι «δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα», ο Φρέντυ Κρούγκερ (ο σχιζοφρενής με το πριόνι) παίρνει τ’ όπλο του.

Θα μας ξεκοιλιάζει η Τρόικα (πάντα διά των ανδρεικέλων της) και η κυρία Βούλτεψη θα μας λέει ότι δεν θα είναι σωστό να έχουμε στομαχόπονο...

Στον κόσμο τους, στον κόσμο των «εμείς κι εμείς», εμείς δεν χωράμε. Παρά μόνον ως σφάγια και θύματα.

Ως την ημέρα που θα τους πάρει ο διάολος...

ΥΓ. 1: Επί του πιεστηρίου και πριν να στεγνώσει το μελάνι: εκλήθη και πάλι υπό τα βρώμικα όπλα ο Αδωνις κι έσπευσε για κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Μιαν ημέρα κράτησαν οι μαγκιές, οι τσιριμόνιες και τα καμώματα.

ΥΓ. 2: Καθαρίστριες, φωτορεπόρτερ κι όποιον άλλον γούσταραν πλάκωσαν πάλι στο ξύλο τα ΜΑΤ των ανδρεικέλων. Μισό σούσι ο μισθός της καθαρίστριας και τριάκοντα αργύρια του σκατόκαρδου ματατζή που βαράει τη μάνα του. Αλλά καυτός θα είναι και ο μισθός των ανδρεικέλων, όταν τους πάρει ο διάολος - αν δεν τους έχει σιχαθεί κι αυτός...

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014