Το τέλος της νηνεμίας

analyst

Όσο δεν προσπαθούμε το αυτονόητο, τη συναίνεση μεταξύ μας, η Ελλάδα θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο σε όλους τους τομείς – ενώ θα πρέπει να είναι πολύ αιθεροβάμων ή ανόητος κανείς, ακόμη και ως φανατικός οπαδός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να πιστεύει πως με το ίδιο αποτυχημένο πείραμα και με τα ίδια σαθρά συστατικά, θα επιτευχθεί ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

.Επικαιρότητα

Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας δεν είναι καθόλου καλή – ενώ τόσο το διεθνές, όσο και το ευρωπαϊκό περιβάλλον προβλέπεται να επιδεινωθούν το επόμενο έτος, οπότε η έξοδος στις αγορές θα γίνει ακόμη δυσκολότερη, εάν αργήσει. Με τα επιτόκια του δεκαετούς ομολόγου βέβαια στο 4,31% σήμερα και με το δανεισμό της μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας (UNICREDIT) με 8%, όταν το ιταλικό δεκαετές έχει πέσει στο 2,78% (πηγή), ήδη τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα – ειδικά για το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα που ουσιαστικά είναι χρεοκοπημένο.

Οι οικονομικές ευθύνες πάντως θα ήταν άδικο να αποδοθούν μόνο στη σημερινή κυβέρνηση – αφού το ΠΑΣΟΚ του 2010 οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ υπογράφοντας το πρώτο καταστροφικό μνημόνιο, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ την έδεσε χειροπόδαρα με το εγκληματικό PSI, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ χρεοκόπησε ξανά τις τράπεζες αφελληνίζοντας τες, μετέφερε όλα τα κρατικά περιουσιακά στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ κοκ.

Η εξέλιξη του δείκτη λιανικών πωλήσεων στο γράφημα που ακολουθεί συγκριτικά με άλλες χώρες και με έτος μηδέν το 2015, δίνει ξεκάθαρα την εικόνα της καταστροφής που έχει υποστεί η χώρα μας – η πτώση του ΑΕΠ της οποίας μπορεί μεν να είναι της τάξης του 25% σε σχέση με το 2008, αλλά αφού οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης αναπτύχθηκαν κατά μέσον όρο με 10%, η απόσταση μας ξεπέρασε το 35%!

Εν τούτοις οι εθνικές ευθύνες, όσον αφορά τη Μακεδονία, τη Θράκη, τη Β. Ήπειρο, την Τουρκία και το μεταναστευτικό, λόγω της ανεύθυνης υπογραφής της συμφωνίας του Μαρόκου, όπως επίσης το ότι παραδόθηκαν τα πάντα στις Η.Π.Α. χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα, είναι σωστό να αποδοθούν στη σημερινή κυβέρνηση – παρά το ότι σε μεγάλο βαθμό είναι το αποτέλεσμα της κυλιόμενης χρεοκοπίας της χώρας μας που συνεχίζεται. Δυστυχώς δε τα οικονομικά προβλήματα λύνονται αργά ή γρήγορα, αλλά για τα εθνικά ισχύουν εντελώς άλλοι κανόνες – τους οποίους δεν εκτίμησε καθόλου σωστά η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα στο μέλλον σε μεγάλες περιπέτειες.

Το νούμερο ένα πρόβλημα μας τώρα από οικονομικής πλευράς είναι το χρέος – όπου το 2010 ήταν μόνο το δημόσιο, ενώ σήμερα έχει προστεθεί επί πλέον το υπέρογκο κόκκινο ιδιωτικό. Στα πλαίσια αυτά, ενώ για τα εθνικά μας προβλήματα είναι πιο επείγουσα από ποτέ η σύσταση ενός Συμβουλίου Ασφαλείας, για τα οικονομικά απαιτείται κάτι σχετικά ανάλογο:

(α) ένα Εθνικό Συμβούλιο για το θέμα του δημοσίου χρέους (δεν πρέπει να ξεχνάμε πως έχουμε μεταθέσει ανεύθυνα χρέη 96 δις € έντοκα στα παιδιά μας, στο 2032) – το οποίο θα μπορούσε να προσπαθήσει να το μειώσει με την κατάθεση αγωγής αποζημίωσης εναντίον της ΕΚΤ και της ΕΕ, με βάση το άρθρο 340 του Μάαστριχτ (ανάλυση), καθώς επίσης

(β) ένα Εθνικό Συμβούλιο για τι διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων – μέσω των οποίων θα ήταν δυνατόν να συμψηφιστεί ένα μεγάλο μέρος του χρέους.

Για να συμβούν όλα αυτά, σε συνδυασμό με την προσπάθεια διόρθωσης των σφαλμάτων όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων μας, το μόνο που απαιτείται είναι η συναίνεσηκομμάτων και Πολιτών – η ένωση τους απέναντι στον κοινό εχθρό, όπως έκαναν πάντοτε ακόμη και οι πόλεις-κράτη στην Αρχαία Ελλάδα, παρά το ότι σε εποχές που δεν απειλούνταν από εξωτερικούς εχθρούς πολεμούσαν ανελέητα μεταξύ τους.

Όσο λοιπόν δεν προσπαθούμε το αυτονόητο, τη ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ μεταξύ μας, η Ελλάδα θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο σε όλους τους τομείς – ενώ θα πρέπει να είναι πολύ αιθεροβάμων ή ανόητος κανείς, ακόμη και ως φανατικός οπαδός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να πιστεύει πως με το ίδιο αποτυχημένο πείραμα και με τα ίδια σαθρά συστατικά θα επιτευχθεί ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

Να πιστεύει δηλαδή ότι με τη ΝΔ που συνέβαλλε τα μέγιστα στην καταστροφή της χώρας, όπως διαπιστώνεται από την εξέλιξη του δείκτη βιομηχανικής παραγωγής συγκριτικά με τις άλλες χώρες (γράφημα, χρόνος μηδέν το 2015), καθώς επίσης με το ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και στους δρόμους, η Ελλάδα θα έχει μέλλον – ειδικά με τους τεράστιους κινδύνους που προβλέπονται για το 2019, μεταξύ άλλων από την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, από τον περιορισμό της ρευστότητας παγκοσμίως και από τον εμπορικό πόλεμο που έχουν κηρύξει οι Η.Π.Α.

Σε κάθε περίπτωση, εάν συνεργασθούν μεταξύ τους τα κόμματα, τουλάχιστον όσον αφορά τα βασικά μας προβλήματα, εκπονώντας επί τέλους (α) ένα σωστό σχέδιο για την ελληνική οικονομία με ένα ρεαλιστικό όραμα, καθώς επίσης (β) ένα εθνικό (γεωπολιτικό) σχέδιο που δεν είχαμε ποτέ μέχρι σήμερα, στηριζόμενα από όλους τους Πολίτες, η χώρα μπορεί πολύ εύκολα να βγει από την κρίση – ανακτώντας τις ζημίες που υπέστη στα περιουσιακά της στοιχεία ύψους πάνω από 1 τρις €, τα 500.000 παιδιά της που έφυγαν στο εξωτερικό, τις καταθέσεις άνω των 120 δις €, τις θέσεις εργασίας της κοκ.

Εάν όχι, τότε η μεγάλη περιπέτεια μόλις ξεκίνησε – όπως θα λέγαμε για ένα διαλυμένο καράβι που θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει το απάνεμο λιμάνι, την ίδια στιγμή που μία ανείπωτη καταιγίδα των καταιγίδων ξεσπά, με κύματα που είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσουν ακόμη και τα καλύτερα/πολύ μεγαλύτερα σκάφη.

Λύσεις πάντως υπάρχουν πάρα πολλές, αλλά όχι εάν δεν αλλάξουμε ριζικά αντιλήψεις και οικονομικό μοντέλο – καταπολεμώντας μεταξύ άλλων όσο πιο έντονα γίνεται το τέρας του κομματικού-πελατειακού κράτους που δεν αφήνει να ανθίσει τίποτα στην πατρίδα μας μετά το 1981.