του Δημήτρη Χρήστου
Το ερώτημα που κυριαρχεί και αναζωπυρώθηκε μετά την ξαφνική απόφαση του Aμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει όλες τις στρατιωτικές μονάδες από το έδαφος της Συρίας, είναι αν ο ηγέτης των ΗΠΑ διαθέτει στοιχειώδη επίγνωση του ρόλου της χώρας του στην παγκόσμια σκακιέρα. Αν έχει μελετήσει προσεκτικά τις κινήσεις του, έστω για τα στενά αμερικανικά συμφέροντα ή γοητεύεται από το χάος που προκαλεί!
Ποια λύση αφήνει πίσω του, για μια χώρα που ως πεδίο βολής ασκούνται χρόνια τώρα βρίζοντας ξένοι φαντάροι; Έδωσε άδεια στον απείθαρχο εθνικιστή Ερντογάν να ξεπαστρέψει τους Κούρδους στους οποίους στηριζόταν για την αντιμετώπιση του ISIS; Και παρέδωσε στον πρόεδρο Πούτιν τη Συρία για να ρυθμίσει τις εκκρεμότητες με βάση τα δικά του συμφέροντα; Απελευθερώνει τον χωροφύλακα της Μέσης Ανατολής, τον Νετανιάχου, να βομβαρδίζει το συριακό έδαφος, κατά το δοκούν, για να εμποδίσει την εδραίωση του Ιράν στη χώρα αυτή.
Οι Ευρωπαίοι απλώς εκπλήσσονται
Ποιος θα απαντήσει; Οι Ευρωπαίοι ηγέτες στο σύνολό τους εξέφρασαν έκπληξη και απογοήτευση για τη νέα κίνηση του Τραμπ. Αυτός είναι ο ρόλος και οι ευθύνες τους; Να σχολιάζουν τα γεγονότα χωρίς να κάνουν τίποτα;
Αντιλαμβάνονται οι ευρωπαϊκές ελίτ το απειλούμενο χάος στη λειτουργία του κόσμου; Αντιλαμβάνονται ότι με οικονομικούς πολέμους και με πυρά τους δασμούς, η παγκόσμια οικονομία κινδυνεύει να βυθιστεί σε μια πρωτόγνωρη δραματική ύφεση που θα εξαπλωθεί παντού; Πώς οι συνέπειες της ύφεσης ιστορικά οδήγησαν σε παγκόσμιους πολέμους; Και αν το αντιλαμβάνονται, ποιο είναι το σχέδιό τους.
Κατάλαβαν ποιες πολιτικές δυνάμεις και με ποιων την υποστήριξη έστησαν το Brexit; Με αυτό τον τρόπο αφήνουνε την ΕΕ χωρίς μια μεγάλη δύναμη, εγγυήτρια της ειρήνης και της ασφάλειας στην ήπειρο μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους; Δεν τους είπε τίποτα η δημόσια πρόταση του Τραμπ προς τον Μακρόν να βγάλει και αυτός τη χώρα από την Ένωση; Δεν ανησυχούν από τις συντονισμένες, φανερές πλέον πιέσεις Τραμπ και Πούτιν να αποδυναμώσουν και εκ των έσω την ευρωπαϊκή οντότητα και τον ρόλο της στο σύγχρονο κόσμο;
Υποθέτουμε όλοι ότι το βλέπουν, αλλά βλέπουμε όλοι ότι δεν κάνουν τίποτα για να εμποδίσουν την αποδυνάμωση που μπορεί να οδηγήσει ως και στη διάλυση της ΕΕ. Το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο δεν δούλεψε προς όφελος των Ευρωπαίων πολιτών και προκάλεσε μεγάλες ανισότητες. Επίσης, οι μεταναστευτικές ροές έγιναν πολιτικό εργαλείο για ακροδεξιές εθνικιστικές και ρατσιστικές δυνάμεις, που κυριάρχησαν στις ανατολικές χώρες και δυναμώνουν την παρουσία τους στα ευρωπαϊκά κέντρα (Ιταλία, Γαλλία και Ιταλία). Το έλλειμμα πολιτικών ηγετών του μεγέθους Ντε Γκωλ, Μιτεράν, Αντενάουερ, Βίλλυ Μπραντ, Τσώρτσιλ, προκαλεί τρόμο.
Κανείς πλέον δεν ξέρει τι ξημερώνει αύριο, την αυγή του νέου έτους. Και όταν το διεθνές περιβάλλον γίνει τόσο ρευστό και ασταθές, η οικονομία μαζεύεται, τα επενδυτικά σχέδια αναστέλλονται και οι δαπάνες των νοικοκυριών περιορίζονται από την ανασφάλεια για το αύριο.
Αφασία στην Ελλάδα
Και ενώ όλα αυτά εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας, οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως εκείνες που φιλοδοξούν να αντικαταστήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, βλέπουν μόνο τον φάρο της εξουσίας και τίποτα άλλο. Δεν επεξεργάζονται κανένα εναλλακτικό σενάριο. Αδιαφορούν ακόμα και όταν ταυτίζονται σε εθνικής σημασίας ζητήματα, όπως αυτό της Συμφωνίας των Πρεσπών με τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Ρωσίας. Υποτιμούν τις οικονομικές προοπτικές και τις ευκαιρίες που ανοίγονται στα Βαλκάνια της νέας ειρηνικής και, χωρίς αλυτρωτισμούς, εποχής. Κάνουν το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι τα εθνικά, γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα της χώρας επιτάσσουν.
Παρασύρουν τους πολίτες με κηρύγματα μίσους, χωρίς την παραμικρή προοπτική νίκης. Το σενάριο παλινόρθωσης στην εξουσία των δυνάμεων της κλεπτοκρατίας είναι εφιαλτικό, πολύ περισσότερο όταν η Ευρώπη βαδίζει και παραμιλά χωρίς να είναι σε θέση να αποφασίσει πού πρέπει να πάει και τι πρέπει να κάνει. Ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί να επανέλθουμε στην ευχή: Χρόνια πολλά με ειρήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου