Απόνερα των Γαλλικών εκλογών

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Είναι παράξενο, να βλέπει κανείς πώς εξελίσσεται - στον μηντιακό μικρόκοσμο, στην σκηνή της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά και στην καθημερινή συζήτηση - η κουβέντα (διότι τον χαρακτήρα κουβέντας είχε, με μια δόση βαβούρας...) γύρω από τις επιπτώσεις της νίκης Μακρόν/της ήττας Λεπέν στις γαλλικές Προεδρικές εκλογές επί των δικών μας.

Πολλή, μα πολλή υπεραπλούστευση! Έτσι, είχε με περισσήν αναφορά στην Ευρωπαϊκή διάσταση (με μια λογική "Ουφ!"), καθώς θεωρήθηκε ότι οι Γαλλικές κάλπες λειτούργησαν ως ανάχωμα στην άνοδο του Ευρωσκεπτικισμού/της Ευρωαπόρριψης. Αλήθεια είναι ότι η μη-επικράτηση Λεπέν λειτουργεί ανασχετικά (άλλωστε και η ίδια από κάποια στιγμή και μετά πήγε να συγκρατήσει την ένταση του λόγου της). Αλήθεια είναι ότι ο Μακρόν έχει Ευρωπαϊκή στόχευση, Ευρωπαϊκές αναγωγές, Ευρωπαϊκές άκριες... Όμως, ήδη ο πρώτος γύρος των Γαλλικών εκλογών εξέφρασε Ευρωδιστακτικές στάσεις πολύ κοντά στο 50%· ο δε δεύτερος, δίπλα στο 33% της Λεπέν, είχε και ένα 11% που ρητώς επέλεξε "λευκό"/"άκυρο" (και ο καθείς ας μετρήσει την αύξηση της απλής και άδολης αποχής, του "δεν την θέλω αυτήν την συζήτηση").

Ύστερα, ερχόμαστε στην συχνά δοξαστική προβολή "του νέου". Ειδικά με αναφορά στην περίπτωση Μακρόν -  γιατί το Εθνικό Μέτωπο δύσκολα θα περνούσε "νέο" (γι’ αυτό άλλωστε και η Μαρίν Λεπέν σαν να το συνειδητοποίησε, γι’ αυτό και κινείται ήδη προς διάλυση/υπέρβαση/ανασύσταση του F.N.). Όμως, η κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων - ως "Πασοκοποίηση" του Σοσιαλιστικού Κόμματος, του P.S., αλλά και ως βαθύς κλονισμός των Ρεπουμπλικάνων, της Δεξιάς - είναι δύσκολο να δει κανείς πώς μεταφέρεται/μεταφράζεται στην Ελληνική μας πραγματικότητα. Γιατί... ποιος (και πώς) θα δημιουργήσει εδώ το En Marche? Ποια στήριξη θα βρει στα media?

Πάμε, τώρα, στην υπέρβαση Δεξιάς/Αριστεράς και στην "στόχευση" του Κέντρου, που επίσης θεωρείται ότι πάει να δημιουργηθεί σε νέα βάση στην Γαλλία. Εδώ, χρειάζεται μια αυτοσυγκράτηση - πάντως με την φιγούρα της Μαρίν Λεπέν , η οποία έσκαψε και ανέδειξε ό,τι βαθύτερο έχει να βγάλει η Γαλλική Δεξιά! Αλλά και ο Εμμανουέλ Μακρόν, μην ξεχνούμε όχι απλώς ότι διετέλεσε υπουργός της Κυβέρνησης Ολάντ (σε δεξιόστροφη φάση, βέβαια...), αλλά υπήρξε και sherpa, στενός βοηθός στην Προεδρία Ολάντ - χώρια  που επεδίωξε ξεκινήσει μια πορεία που πέρασε από ΕΝΑ για να φτάσει Inspecteur des Finances, με πρώτο βήμα στο (ανατρεπτικής, ριζοσπαστικής μνήμης) Πανεπιστήμιο της Nanterre. Αντί για υπέρβαση του δίπολου Δεξιάς-Αριστεράς, μήπως βλέπουμε μιαν επανασύστασή του;

economia