Η επιβίωση του Πανιωνίου σε συνθήκες χρεοκοπίας και πώς μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα. Η στρατηγική που ακολούθησε και η επιλογή της μάχης έναντι του υποβιβασμού και της διαγραφής των χρεών.
του Βασίλη Παζόπουλου*
Όταν μια επιχείρηση χρωστάει πολλά, αναλογικά πάντα με το οικονομικό της αποτύπωμα, είναι δύσκολο να επιβιώσει. Τα χρέη αργά ή γρήγορα θα βγουν στην επιφάνεια και θα επιτεθούν σαν πληγωμένη φάλαινα.
Σε συνθήκες χρεοκοπίας φαντάζει ακατόρθωτο για μια εταιρία να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες και να αυξάνει την πελατεία της, καθώς αναγκάζεται να συρρικνώσει τα οικονομικά της μεγέθη. Η τραπεζική χρηματοδότηση είναι όνειρο απατηλό και η εξεύρεση εύπορου επενδυτή είναι το ίδιο πιθανή, όσο να πετύχεις το τζακ ποτ του λόττο.
Ωστόσο η ζωή επιβραβεύει τους αγωνιστές με τον δικό της τρόπο. Ένα τέτοιο παράδειγμα, είναι ο ποδοσφαιρικός Πανιώνιος.
Οι πρωταγωνιστές
Όταν μια χώρα πλήττεται από βαθιά οικονομική κρίση, ελάχιστοι ανταγωνιστές έχουν απομείνει με πολλά χρήματα. Οι περισσότεροι προσπαθούν να επιβιώσουν με τα λίγα που διαθέτουν.
Σαν αποτέλεσμα ξεχωρίζει όποιος καταφέρνει να εκμεταλλευτεί το μέγιστο από τα ελάχιστα που διαθέτει. Όποιος έχει μεράκι, θέληση, οργάνωση. Όποιος αντιμετωπίζει τίμια και με σεβασμό πελάτες και συνεργάτες. Όπως ο Δάρας (φωτό δεξιά), ο πρόεδρος της ΠΑΕ Πανιώνιος
Τα όρια που χωρίζουν την τέχνη από την επιχειρηματικότητα δεν είναι πάντα εμφανή. Χρειάζεται καλός συγχρονισμός και έμπνευση. Όπως ακριβώς είναι η τέχνη της δικηγορίας, της διδασκαλίας, της ιατρικής.
Οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες, όπως όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, έχουν οράματα δόξας και μεγαλείου. Έχουν πάθος. Σαν τον Ζαμάνη (φωτό αριστερά), τον διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Ωστόσο, μόνο οι αγνές προθέσεις δεν αρκούν για μια πορεία βασισμένη σε γερά θεμέλια, όπως έδειξαν τα παραδείγματα προηγούμενων, άξιων κατά τα άλλα προέδρων, όπως ο Σταματελάτος και ο Τσακίρης. Χρειάζεται να αξιοποιούν την κρίση και την οξυδέρκεια των αυστηρά επιλεγμένων στελεχών τους.
Ο προπονητής σε μια ποδοσφαιρική ομάδα είναι πάντα ο άνθρωπος κλειδί. Χρειάζεται να είναι μαέστρος, παιδαγωγός, προκειμένου να επιτύχει την αξιοποίηση των νέων ταλέντων. Να εμφυσήσει ένα συνδυασμό ομαδικότητας και ενθουσιασμού που θα καλύψει το κενό, μέχρι τα ταλέντα να εξελιχθούν έτοιμοι ποδοσφαιριστές.
Με αυτά τα κριτήρια επιλέγει τους προπονητές η διοίκηση. Αναγνωρίζει το ρόλο τους και τους δίνει τον χρόνο να μεταλαμπαδεύσουν την νοοτροπία τους. Να δώσουν αγωνιστικές κατευθύνσεις. Δεν είναι τυχαίο πως κάθε Έλληνας ποδοσφαιριστής επιθυμεί να ενταχθεί στο δυναμικό του Πανιώνιου.
Δεν είναι η τύχη εκείνη που τους έφερε στον δρόμο του Πανιώνιου ανθρώπους με ικανότητα στο να ανιχνεύουν ταλέντα, όπως ο Έβανς Παυλόπουλος και ο Αντώνης Μανίκας. Πρόκειται για ορθολογική ανάδειξη του δυναμικού και αξιοποίηση της τεχνογνωσίας που υπάρχει σε κάθε σωματείο που αγαπάει το άθλημα.
Από την φτώχεια στην αναγνώριση
Ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος αντλεί έσοδα από δύο τομείς κυρίως:
α) Το θέαμα που προσφέρει. Αν και η αναλογία δεν είναι άμεση, όσο ποιοτικότερο ποδόσφαιρο παίζει, τόσο πιο πολλά εισιτήρια διαθέτει. Κυρίως, έχει μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη στα τηλεοπτικά δικαιώματα, απ' όπου προέρχονται τα περισσότερα έσοδα.
Οι βαθμολογικές επιτυχίες οδηγούν επίσης σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, τα οποία δυνητικά μπορούν να αποφέρουν αξιόλογα κέρδη. Εδώ ο Πανιώνιος αντιμετώπισε άλλο ένα εμπόδιο. Παρόλο που κατάφερε πέρυσι να αναρριχηθεί στις θέσεις που οδηγούσαν στην συμμετοχή του στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, δεν μπόρεσε να πάρει άδεια λόγω παλαιότερων οικονομικών εκκρεμοτήτων.
β) Τις μεταγραφές των αθλητών της. Ισχύει και εδώ ο πανάρχαιος κανόνας του εμπορίου. Κερδίζει όποιος πουλάει ακριβότερα από το κόστος. Με μια πρόσθετη δυσκολία όμως. Δεν αρκεί να δώσεις τους καλύτερους σου παίκτες για να εισπράξεις περισσότερα. Χρειάζεται και να τους αντικαταστήσεις επάξια, ώστε να μην χάσεις σε αγωνιστική δύναμη.
Η στρατηγική ακολουθήθηκε υποδειγματικά από τον Πανιώνιο. Μάλιστα πριν λίγα χρόνια φάνταζε ακατόρθωτη. Ούτε καν δικαίωμα να κάνει μεταγραφές δεν είχε, λόγω χρεών. Αναγκαστικά η ομάδα απαρτιζόταν από νεαρούς που προέρχονταν από ερασιτεχνικές κατηγορίες ή τα φυτώρια του συλλόγου.
Η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες
Τα τελευταία χρόνια είδαμε στην Ελλάδα να διαλύονται επιχειρήσεις - μεγαθήρια. Ειδικότερα στον ποδοσφαιρικό χώρο, ιστορικά σωματεία προκειμένου να διαγράψουν τα χρέη τους προτίμησαν το εύκολο, αλλά και ταπεινωτικό πέρασμα στην Γ' Εθνική.
Ο Πανιώνιος προτίμησε την έντιμη λύση. Περιόρισε τα λειτουργικά του έξοδα στο ελάχιστο και άρχισε να επενδύει σε νεαρούς, άσημους, άρα και φτηνούς, Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Η επιτυχία δεν έρχεται σε μία ημέρα, ούτε ένα χρόνο. Απαιτεί πολύ κόπο, άγχος. Ακροβασία σε τεντωμένο σκοινί, χωρίς συχνά να υπάρχει δίχτυ ασφαλείας. Ο Πανιώνιος από εκεί που χρώσταγε παντού, τώρα του χρωστάνε ομάδες εύπορες, με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό. Ταυτόχρονα είναι υψηλότερα από αυτές στο βαθμολογικό πίνακα της Super League.
Κάθε κρίση, ταυτίζεται με τις ανατροπές. Tα ρήγματα στο κατεστημένο αφήνουν χώρο για τους ικανούς που δεν διαθέτουν μεγάλη οικονομική επιφάνεια, αλλά είναι πλούσιοι σε θέληση και δεξιότητες.
Οι δεινόσαυροι κάποτε κυριαρχούσαν στην γη. Φαίνονταν ανίκητοι. Και να που ένα μετεωρίτης ήρθε από το πουθενά και τους εξαφάνισε. Κυριάρχησαν άλλα είδη, που μπόρεσαν να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον.
* Ο Βασίλης Παζόπουλος (vpazopoulos@gmail.com) είναι οικονομολόγος, χρηματιστηριακός αναλυτής, συγγραφέας του βιβλίου «Επενδυτές χωρίς Σύνορα».
euro2day
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου