του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Καθώς η εξέλιξη της προεκλογικής εκστρατείας Εμμανουέλ Μακρόν και Μαρίν Λεπέν έχει - αναμενόμενο, αυτό - ξεπεράσει κατά πολύ το ενδιαφέρον της Γαλλίας και των Γάλλων (οι οποίοι, χρήσιμο να μην το ξεχνούν όσοι ρητορεύουν για τις Γαλλικές προεδρικές εκλογές και τις επιλογές που θα προκύψουν και για τις συνέπειες που θα έχει η όλη ιστορία, είναι οι μόνοι που ψηφίζουν στην Γαλλία και με Γαλλική ματιά κάνουν Γαλλικές επιλογές!) έχει χάζι να βλέπει κανείς πόσο πλησιάζει τα στερεότυπα της συμπεριφοράς άλλων πολιτικών συστημάτων υπό πίεση. Αν μη τι άλλο, στο να "μετακινούν" οι υποψήφιοι τις υποτιθέμενα ξεκάθαρες θέσεις τους προκειμένου να ανοίξουν/να αυξήσουν την ελκυστικότητά τους σε διαφοροποιημένα κοινά - πράγμα αναγκαίο αν είναι να έχουν μια κάποια πιθανότητα επικράτησης (η Λεπέν, με το 40% που "γράφει" έως τώρα), ή να σιγουρέψουν όσα τους δίνουν οι προβλέψεις (ο Μακρόν, που γνωρίζει ότι θα τον απειλεί μέχρι την τελική ευθεία η "διαφοροποιημένη αποχή").
Λοιπόν: η Μαρίν Λεπέν, η οποία ούτως ή άλλως είχε συμμαζέψει εδώ και καιρό τις πιο ακραίες θέσεις της - γι αυτό και βρέθηκε, δεύτερη μεν στον αποφασιστικό δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών δε - έρχεται τώρα και βγάζει από την πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων της την προοπτική του Frexit, δηλαδή την με άμεσο δημοψήφισμα αποχώρηση της Γαλλίας από την Ευρωζώνη, δηλαδή την διεκδίκηση της νομισματικής κυριαρχίας. Κάνοντας εκείνο που οι Γάλλοι πολύ όμορφα χαρακτηρίζουν "noyer le poisson dans l' eau"/πνίγω το ψάρι μέσα στο νερό, δηλαδή διαχειρίζομαι το παράδοξο, μετακινείται από το Frexit - το οποίο γνωρίζει ότι θα φόβιζε πολλούς δεξιούς (και ο Γάλλος δεξιός είναι... πολύ δεξιός) που το κοινωνικό ή αντιμεταναστευτικό ή "πρώτα η ασφάλεια"/langage sécuritaire πρόγραμμά της θα τους προσείλκυε - σε μια ασαφή πλατφόρμα: να αντικατασταθεί το Ευρώ ως ενιαίο νόμισμα από ένα κοινό νόμισμα. Όπου για τις μικρές συναλλαγές των καθημερινών ανθρώπων θα ίσχυε εθνικό νόμισμα, ενώ για το διεθνές εμπόριο και τις επιχειρήσεις θα διατηρούνταν το ευρώ. (Μην πάτε να βγάλετε άκρια, δείτε την μετατόπιση).
Όμως και ο Μακρόν, ο άνθρωπος που τον γιόρτασαν οι Ευρωπαϊστές περίπου ως Μεσσία (με ανακούφιση που γλύτωσε την "Ευρώπη" από μια αναμέτρηση Λεπέν-Μελανσόν...) και ο οποίος διαθέτει ανεπίληπτες περγαμηνές Ευρωπαϊσμού (αν και ο - με ένα "ν" - ημέτερος Γιάνης Βαρουφάκης μάς τον κάρφωνε επ' εσχάτων ως αποκλίνοντα από την τοτεμική φιγούρα του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε στο θέμα της πειθάρχησης της Ελλάδας!), βλέπουμε να μετακινείται. Πώς, αυτός; Μα επισημαίνοντας ότι "η ΕΕ οφείλει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, διαφορετικά θα αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ενός Frexit [...] Οφείλουμε να ακούσουμε τον λαό μας, τους ανθρώπους που είναι εξαιρετικά θυμωμένοι και ανυπόμονοι με την δυσλειτουργία της ΕΕ που δεν είναι πλέον βιώσιμη".
Για Ευρωπαϊστικό ίνδαλμα, δεν τα λέει κι άσχημα! Αν όντως κατέγραφε ο Αλέξης Τσίπρας την διατύπωση Μακρόν ότι "αν επέτρεπα στην ΕΕ να λειτουργεί ως έχει, θα ήταν πράξη προδοσίας", θα μπορούσε κάλλιστα να προθυμοποιηθεί να τον συνοδεύσει στην προεκλογική του εκστρατεία, όχι;
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου