freepen
Η Πρωτοχρονιά μας βυθίζει συνήθως στη λήθη του νοήματος του χρόνου υπό την επιβλητική συγχωρδία της εόρτιας ατμόσφαιρας και των συνεπειών της.
Ευθυμία, ευχές, πανδαισία για τους έχοντες και κατέχοντες, σώου και λίγος ή πολύς τζόγος επισκηνώνουν στο χρονικό άρμα, καλώντας μας να ξεχάσουμε κι όχι να θυμηθούμε ή να εμβαθύνουμε στην έγχρονη κατάστασή μας. Και όμως η κυκλική επαναστροφή επί τα ίδια κάθε Πρωτοχρονιά προσφέρει νύξεις, εγείρει ερωτηματικά, αφυπνίζει κάποτε τις κοιμώμενες συνειδήσεις μας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Σε τι συνίσταται αλήθεια ο χρόνος; Ποιο είναι το ουσιαστικό του είναι; Είναι πασίγνωστο πως το πρόβλημα απασχόλησε και απασχολείφιλοσόφους, επιστήμονες και στοχαστές. Μα αξίζει να σημειωθεί, εμφαντικά μάλιστα, πως ο χρόνος είναι κατάσταση όλων των βροτών. Αξίζει επομένως να αναστραφούμε με το είναι του, αφού αφορά όλους μας ανεξαίρετα. Είναι γνωστό πως ως ένσαρκα όντα, ως όντα δηλαδή με σώμα το οποίο κινείται και δρα, μετέχουμε στην κοσμική διαδικασία, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η κίνηση και η μεταβολή. Αλλάζουν τα πάντα και μαζί τους και η σωματική μας υπόσταση, έσχατο όριο της οποίας είναι η φθορά και η μεταστοιχείωση.
Το είναι της αλλαγής επομένως είναι ο δυναμικός θάνατος. Κάθε αλλαγή εγκλείει το θάνατο δυναμικά, αφού εκεί κατευθύνεται. Η συνειδητοποίηση αυτής της τραγικής για την ανθρώπινη ύπαρξη αλήθειας όμως δεν ανήκει στην ίδια την αλλαγή των πραγμάτων, αλλά στο στοχαζόμενη συνείδηση, στον άνθρωπο δηλαδή ο οποίος συνειδητοποιεί αυτήν την αλήθεια. Το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε σοφά στην ιστορία του στοχασμού από τον Ηράκλειτο μέχρι τον Χάιντεγκερ διαμέσου του Πλάτωνα, Αρστοτέλη, Ντεκάρτ, Μπέρκλι, Εγελο, Κάντ, Μπέρκσον κ.ά. Λύση όμως ουσιαστικά δεν δόθηκε. Αν δινόταν, η φιλοσοφία δεν θα είχε λόγο ύπαρξης πια. Ας προσεγγίσουμε όμως το θέμα στο βάθος του...
Ευθυμία, ευχές, πανδαισία για τους έχοντες και κατέχοντες, σώου και λίγος ή πολύς τζόγος επισκηνώνουν στο χρονικό άρμα, καλώντας μας να ξεχάσουμε κι όχι να θυμηθούμε ή να εμβαθύνουμε στην έγχρονη κατάστασή μας. Και όμως η κυκλική επαναστροφή επί τα ίδια κάθε Πρωτοχρονιά προσφέρει νύξεις, εγείρει ερωτηματικά, αφυπνίζει κάποτε τις κοιμώμενες συνειδήσεις μας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Σε τι συνίσταται αλήθεια ο χρόνος; Ποιο είναι το ουσιαστικό του είναι; Είναι πασίγνωστο πως το πρόβλημα απασχόλησε και απασχολείφιλοσόφους, επιστήμονες και στοχαστές. Μα αξίζει να σημειωθεί, εμφαντικά μάλιστα, πως ο χρόνος είναι κατάσταση όλων των βροτών. Αξίζει επομένως να αναστραφούμε με το είναι του, αφού αφορά όλους μας ανεξαίρετα. Είναι γνωστό πως ως ένσαρκα όντα, ως όντα δηλαδή με σώμα το οποίο κινείται και δρα, μετέχουμε στην κοσμική διαδικασία, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η κίνηση και η μεταβολή. Αλλάζουν τα πάντα και μαζί τους και η σωματική μας υπόσταση, έσχατο όριο της οποίας είναι η φθορά και η μεταστοιχείωση.
Το είναι της αλλαγής επομένως είναι ο δυναμικός θάνατος. Κάθε αλλαγή εγκλείει το θάνατο δυναμικά, αφού εκεί κατευθύνεται. Η συνειδητοποίηση αυτής της τραγικής για την ανθρώπινη ύπαρξη αλήθειας όμως δεν ανήκει στην ίδια την αλλαγή των πραγμάτων, αλλά στο στοχαζόμενη συνείδηση, στον άνθρωπο δηλαδή ο οποίος συνειδητοποιεί αυτήν την αλήθεια. Το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε σοφά στην ιστορία του στοχασμού από τον Ηράκλειτο μέχρι τον Χάιντεγκερ διαμέσου του Πλάτωνα, Αρστοτέλη, Ντεκάρτ, Μπέρκλι, Εγελο, Κάντ, Μπέρκσον κ.ά. Λύση όμως ουσιαστικά δεν δόθηκε. Αν δινόταν, η φιλοσοφία δεν θα είχε λόγο ύπαρξης πια. Ας προσεγγίσουμε όμως το θέμα στο βάθος του...