spirospero
του Ελευθέριου Ανευλαβή
«Μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά» (Σεφέρης)
Οι άχρηστοι ασύδοτοι, ανίκανοι κυβερνήτες μας και άρχοντές μας, «Που κατά βάθος έγιναν /σαν ένα είδος υπηρέται των Ρωμαίων.» (Κ. Καβάφης). «Μέτριοι άψυχοι μεγαλοκατεργάρηδες με το δέος της οικονομίας» (Γ. Σεφέρης) και την αδιαφορία για τις ανθρώπινες αξίες.
Αυτοί οι κυβερνήτες, που δημιούργησαν μια πολιτεία που μισεί τους πολίτες της, «Μιλούν για τη μεγάλη κρίση με το στόμα. Στην ψυχή τους καμία αλλοίωση. Μένουν όπως πάντα οι άνθρωποι της πλατείας Συντάγματος, οι άνθρωποι του Κολωνακίου» (Γ. Σεφέρης).
Αυτοί οι ολίγιστοι, μικροί, ανίκανοι κυβερνήτες, που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν:
Εκείνος, ο Πρωθυπουργός, ο σεμνός και ταπεινός, και έκτοτε αφασικός, Κωστάκης ο ανιψιός, ο κουρασμένος, κατά δήλωσίν του, που άφησες τους παρατρεχάμενούς της αυλής του να καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική. Βατοπέδι και Siemens και ομόλογα και υποκλοπές και DVD κομιστών. Και όταν η μπόχα ξέφυγε από το υπόγειο της αυλής του , εξαφανίστηκε, αφού παρέγραψε, κλείνοντας τη Βουλή και προκηρύσσοντας εκλογές, τα σκάνδαλα των δικών του και των άλλων..
Εκείνος, ο Πρωθυπουργός ο Γιωργάκης ο μικρός, ο λεφτά υπάρχουν, ο οποίος έβαλε τη μπότα των γερμανών της Ευρώπης και του ΔΝΤ στο λαιμό των Ελλήνων. Ο οποίος τα βρήκε τα λεφτά στις τσέπες των μισθωτών, των βιοπαλαιστών, των συνταξιούχων, των μικροεπιχειρηματιών. Τα βρήκε, αρπάζοντας τη δεκάρα του συνταξιούχου παππού, που την φύλαγε για το δώρο στα εγγόνια. Αρπάζοντας το ευρώ για τη βοήθεια στον άνεργο γιο. Και ας σκάνε οι σαπιοκοιλιές από τα άνομα κέρδη τους. Αυτός ο μικρός Πρωθυπουργός που τώρα, στην πατρίδα του , την Αμέρικα, παραδίδει, επ' αμοιβή, μαθήματα, για το πως ξέκανε την δεύτερη πατρίδα του, την Ελλάδα.
Εκείνος, ο Πρωθυπουργός, Στρουθοκαμήλα της εξουσίας, ο διαπρύσιος κήρυκας του εκσυγχρονισμού, της χρηματιστηριακής φούσκας και του στρατηγού, κουβαλητή της ζημενσοβαλίτσας στα κομματικά ταμεία, κατά πως, σικάτος, ο Τσουκάτος, λέει. Ο Πρωθυπουργός του Μαντέλη, που αμάρτησε για την εκλογική του περιφέρεια με τη χορηγία της Ζήμενς και για την κόρη του. Και του χλιδάτου Υπουργού του σοσιαλισμού, του ωραίου Μπρούμελ, τον ο οποίον, από την Ηρώδου του Αττικού τον μετακόμισαν στον Κορυδαλλό, συν γυναιξί και τέκνοις. Και διαμηνύει, συνεντευξιαζόμενος, εκείνος ο Πρωθυπουργός, πως οργίζεται, και αγανακτεί, διότι, λέει δεν ήξερε. Μα γίνεται να είναι τόσο τυφλός και κωφός ο Κυβερνήτης;
Και τούτος ο Πρωθυπουργός, μαζί με τους κυβερνητικούς του εταίρους, σκληρά, λέει, διαπραγματευόμενος, αφού χώνεψε τα μνημόνια του προηγούμενου, μας σώζει, ξανά, υπογράφοντας, μετά των συνεταίρων, νέο μνημόνιο, πασπαλίζοντάς το με χρυσόσκονη ανάπτυξης και ελπιδολογίας.
«Γίνεται να συχωρεθείς απολαμβάνοντας το άδικο;» (Ο. Ελύτης).
Αυτοί, οι τσάροι των οικονομικών, οι Υπουργοί της οικονομίας των Ελλήνων, των σκλάβων της ανέχειας και των τροϊκανών, άσσοι στη δημιουργική, λεγόμενη, λογιστική και την αλχημεία των αριθμών, με φόρο αίματος γεμίζουν τον λάκκο των λεηλατημένων κρατικών ταμείων από τους αετονύχηδες φοροκλέφτες, χύνοντας κροκοδείλια και δειλά δάκρυα, για την εξουθένωση του Έλληνα. «Μα πού ήσουνα εσύ όταν τον σκοτώνανε;» (Άρης Αλεξάνδρου)
.
Οι πολιτικατζήδες, με το γυάλινο πρόσωπο και το μαργωμένο πονηρό χαμόγελο. Ψηφοσυλλέκτες της ψήφου των αναγκεμένων ανθρώπων. Του μαζοχυλού των ψηφοφόρων, όπως κατάντησαν τον λαό. Σαν τα μούτρα τους: «Το της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι» (Ισοκράτης).
Οι πολιτικατζήδες, που μπήκαν ξεβράκωτοι στην πολιτική και, διά της πολιτικής, απέκτησαν βίλες και κότερα. Και επιδεικνύουν, ασυστόλως, τη χλιδή τους, μπερδεύοντας το νόμιμο με το ηθικό. Οι ξεδιάντροποι των πολλών διαμερισμάτων και των κτημάτων και των μετοχών, ένιοι και των χιλιάδων χρυσών λιρών.
Οι διεφθαρμένοι, βουλιμικοί, κοιλιόδουλοι, πλουτοκράτες. Αναίσχυντοι μεταπράτες κάθε αξίας. Τα χρυσοκωλόπαιδα της αμεριμνησίας και της διαφθοράς. Άχθος αρούρης, που βρομίζουν τα πάντα, κι αυτήν τη γη που πατάνε και την καταπατάνε.
Οι άθλιοι, ξιπασμένοι πόρνοι. Οι βιαστές και εξωνημένοι έμποροι των ελπίδων των φτωχών ανθρώπων, που θησαυρίζουν στον θάνατο του εμποράκου. «Κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια» (Γ. Σεφέρης)
Οι ελληναράδες, οπαδοί της αρπαχτής και του σταρχιδισμού, Οπαδοί του «ό,τι φάμε, ότι πιούμε, και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» και του «Πούστευε και μην ερεύνα» (Τζίμης Πανούσης).
Οι νεοελληναράδες, με το «κούφιο νταηλίκι» (Κ. Παλαμάς), που έγιναν για τους ξένους, που τόσο θαυμάζουν και ευλαβικά προσκυνούν, «The Greek malaka». Πονούν, ωρέ, τα παλικάρια; Πονούν και σκούζουν, όταν κωλοπροβάλλουν και εισπράττουν το παλούκι ΔΝΤ και της τρόικας του μηχανισμού στήριξης.
Οι πουλημένοι στη γκλαμουράτη Εσπερία των Νέο-ευρωπαίων, που λησμόνησαν τις πανανθρώπινες αξίες του Έλληνο-Ευρωπαϊκού πολιτισμού — και αλέθουν τις σάρκες και τις ψυχές των λαών στη μηχανή του νεοφιλελεύθερου δόγματος της Νέας Οικονομικής Ιδεολογίας των ασύδοτων αγορών της κερδοσκοπίας.
«Μας μεταχειρίστηκαν σαν ανθρώπους άλλης φυλής που τους κάνουν ελεημοσύνη... Ευρωπαϊκός πολιτισμός μπιχλιμπίδι. Να χέσω τον ευρωπαϊκό πολιτισμό je m'en fous de la civilisation europeenne» (Γ. Σεφέρης)
«Κοράκοι, όλοι κοράκοι αληθινοί, χειρότεροι από τον κόρακα όπου βγήκε από την Κιβωτό και εθρέφοταν από τα λείψανα, όπου είχε αφήσει ο κατακλυσμός του κόσμου» (Σολωμός).
Φαρμακωμένο να είναι το πλούσιο τραπέζι των ασυνείδητων, που κλέβουν τον ιδρώτα του εργάτη. Βούλα πυρακτωμένη στην άδεια καρδιά τους, το κλεμμένο νόμισμα του μεροκαματιάρη λαού.
Οι Ερινύες πλησιάζουν με γοργό βήμα.
Το νιώθετε «Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες»; (Γ. Σεφέρης). Πατριδέμποροι, χριστέμποροι, σκλάβοι του χρήματος και της αδικίας.
Δεν μπορείτε να κρυφτείτε από το άγρυπνο μάτι των Ερινύων. Αυτές δεν μπερδεύουν το ηθικό με το νόμιμο. Και θα ζητήσουν και θα πάρουν εκδίκηση.
Όταν έλθει ο καιρός της Δημοκρατίας του Δίκαιου Λόγου.
e-mail: impious@otenet.gr , www.anevlavis.gr
«Μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά» (Σεφέρης)
Οι άχρηστοι ασύδοτοι, ανίκανοι κυβερνήτες μας και άρχοντές μας, «Που κατά βάθος έγιναν /σαν ένα είδος υπηρέται των Ρωμαίων.» (Κ. Καβάφης). «Μέτριοι άψυχοι μεγαλοκατεργάρηδες με το δέος της οικονομίας» (Γ. Σεφέρης) και την αδιαφορία για τις ανθρώπινες αξίες.
Αυτοί οι κυβερνήτες, που δημιούργησαν μια πολιτεία που μισεί τους πολίτες της, «Μιλούν για τη μεγάλη κρίση με το στόμα. Στην ψυχή τους καμία αλλοίωση. Μένουν όπως πάντα οι άνθρωποι της πλατείας Συντάγματος, οι άνθρωποι του Κολωνακίου» (Γ. Σεφέρης).
Αυτοί οι ολίγιστοι, μικροί, ανίκανοι κυβερνήτες, που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν:
Εκείνος, ο Πρωθυπουργός, ο σεμνός και ταπεινός, και έκτοτε αφασικός, Κωστάκης ο ανιψιός, ο κουρασμένος, κατά δήλωσίν του, που άφησες τους παρατρεχάμενούς της αυλής του να καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική. Βατοπέδι και Siemens και ομόλογα και υποκλοπές και DVD κομιστών. Και όταν η μπόχα ξέφυγε από το υπόγειο της αυλής του , εξαφανίστηκε, αφού παρέγραψε, κλείνοντας τη Βουλή και προκηρύσσοντας εκλογές, τα σκάνδαλα των δικών του και των άλλων..
Εκείνος, ο Πρωθυπουργός ο Γιωργάκης ο μικρός, ο λεφτά υπάρχουν, ο οποίος έβαλε τη μπότα των γερμανών της Ευρώπης και του ΔΝΤ στο λαιμό των Ελλήνων. Ο οποίος τα βρήκε τα λεφτά στις τσέπες των μισθωτών, των βιοπαλαιστών, των συνταξιούχων, των μικροεπιχειρηματιών. Τα βρήκε, αρπάζοντας τη δεκάρα του συνταξιούχου παππού, που την φύλαγε για το δώρο στα εγγόνια. Αρπάζοντας το ευρώ για τη βοήθεια στον άνεργο γιο. Και ας σκάνε οι σαπιοκοιλιές από τα άνομα κέρδη τους. Αυτός ο μικρός Πρωθυπουργός που τώρα, στην πατρίδα του , την Αμέρικα, παραδίδει, επ' αμοιβή, μαθήματα, για το πως ξέκανε την δεύτερη πατρίδα του, την Ελλάδα.
Εκείνος, ο Πρωθυπουργός, Στρουθοκαμήλα της εξουσίας, ο διαπρύσιος κήρυκας του εκσυγχρονισμού, της χρηματιστηριακής φούσκας και του στρατηγού, κουβαλητή της ζημενσοβαλίτσας στα κομματικά ταμεία, κατά πως, σικάτος, ο Τσουκάτος, λέει. Ο Πρωθυπουργός του Μαντέλη, που αμάρτησε για την εκλογική του περιφέρεια με τη χορηγία της Ζήμενς και για την κόρη του. Και του χλιδάτου Υπουργού του σοσιαλισμού, του ωραίου Μπρούμελ, τον ο οποίον, από την Ηρώδου του Αττικού τον μετακόμισαν στον Κορυδαλλό, συν γυναιξί και τέκνοις. Και διαμηνύει, συνεντευξιαζόμενος, εκείνος ο Πρωθυπουργός, πως οργίζεται, και αγανακτεί, διότι, λέει δεν ήξερε. Μα γίνεται να είναι τόσο τυφλός και κωφός ο Κυβερνήτης;
Και τούτος ο Πρωθυπουργός, μαζί με τους κυβερνητικούς του εταίρους, σκληρά, λέει, διαπραγματευόμενος, αφού χώνεψε τα μνημόνια του προηγούμενου, μας σώζει, ξανά, υπογράφοντας, μετά των συνεταίρων, νέο μνημόνιο, πασπαλίζοντάς το με χρυσόσκονη ανάπτυξης και ελπιδολογίας.
«Γίνεται να συχωρεθείς απολαμβάνοντας το άδικο;» (Ο. Ελύτης).
Αυτοί, οι τσάροι των οικονομικών, οι Υπουργοί της οικονομίας των Ελλήνων, των σκλάβων της ανέχειας και των τροϊκανών, άσσοι στη δημιουργική, λεγόμενη, λογιστική και την αλχημεία των αριθμών, με φόρο αίματος γεμίζουν τον λάκκο των λεηλατημένων κρατικών ταμείων από τους αετονύχηδες φοροκλέφτες, χύνοντας κροκοδείλια και δειλά δάκρυα, για την εξουθένωση του Έλληνα. «Μα πού ήσουνα εσύ όταν τον σκοτώνανε;» (Άρης Αλεξάνδρου)
.
Οι πολιτικατζήδες, με το γυάλινο πρόσωπο και το μαργωμένο πονηρό χαμόγελο. Ψηφοσυλλέκτες της ψήφου των αναγκεμένων ανθρώπων. Του μαζοχυλού των ψηφοφόρων, όπως κατάντησαν τον λαό. Σαν τα μούτρα τους: «Το της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι» (Ισοκράτης).
Οι πολιτικατζήδες, που μπήκαν ξεβράκωτοι στην πολιτική και, διά της πολιτικής, απέκτησαν βίλες και κότερα. Και επιδεικνύουν, ασυστόλως, τη χλιδή τους, μπερδεύοντας το νόμιμο με το ηθικό. Οι ξεδιάντροποι των πολλών διαμερισμάτων και των κτημάτων και των μετοχών, ένιοι και των χιλιάδων χρυσών λιρών.
Οι διεφθαρμένοι, βουλιμικοί, κοιλιόδουλοι, πλουτοκράτες. Αναίσχυντοι μεταπράτες κάθε αξίας. Τα χρυσοκωλόπαιδα της αμεριμνησίας και της διαφθοράς. Άχθος αρούρης, που βρομίζουν τα πάντα, κι αυτήν τη γη που πατάνε και την καταπατάνε.
Οι άθλιοι, ξιπασμένοι πόρνοι. Οι βιαστές και εξωνημένοι έμποροι των ελπίδων των φτωχών ανθρώπων, που θησαυρίζουν στον θάνατο του εμποράκου. «Κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια» (Γ. Σεφέρης)
Οι ελληναράδες, οπαδοί της αρπαχτής και του σταρχιδισμού, Οπαδοί του «ό,τι φάμε, ότι πιούμε, και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» και του «Πούστευε και μην ερεύνα» (Τζίμης Πανούσης).
Οι νεοελληναράδες, με το «κούφιο νταηλίκι» (Κ. Παλαμάς), που έγιναν για τους ξένους, που τόσο θαυμάζουν και ευλαβικά προσκυνούν, «The Greek malaka». Πονούν, ωρέ, τα παλικάρια; Πονούν και σκούζουν, όταν κωλοπροβάλλουν και εισπράττουν το παλούκι ΔΝΤ και της τρόικας του μηχανισμού στήριξης.
Οι πουλημένοι στη γκλαμουράτη Εσπερία των Νέο-ευρωπαίων, που λησμόνησαν τις πανανθρώπινες αξίες του Έλληνο-Ευρωπαϊκού πολιτισμού — και αλέθουν τις σάρκες και τις ψυχές των λαών στη μηχανή του νεοφιλελεύθερου δόγματος της Νέας Οικονομικής Ιδεολογίας των ασύδοτων αγορών της κερδοσκοπίας.
«Μας μεταχειρίστηκαν σαν ανθρώπους άλλης φυλής που τους κάνουν ελεημοσύνη... Ευρωπαϊκός πολιτισμός μπιχλιμπίδι. Να χέσω τον ευρωπαϊκό πολιτισμό je m'en fous de la civilisation europeenne» (Γ. Σεφέρης)
«Κοράκοι, όλοι κοράκοι αληθινοί, χειρότεροι από τον κόρακα όπου βγήκε από την Κιβωτό και εθρέφοταν από τα λείψανα, όπου είχε αφήσει ο κατακλυσμός του κόσμου» (Σολωμός).
Φαρμακωμένο να είναι το πλούσιο τραπέζι των ασυνείδητων, που κλέβουν τον ιδρώτα του εργάτη. Βούλα πυρακτωμένη στην άδεια καρδιά τους, το κλεμμένο νόμισμα του μεροκαματιάρη λαού.
Οι Ερινύες πλησιάζουν με γοργό βήμα.
Το νιώθετε «Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες»; (Γ. Σεφέρης). Πατριδέμποροι, χριστέμποροι, σκλάβοι του χρήματος και της αδικίας.
Δεν μπορείτε να κρυφτείτε από το άγρυπνο μάτι των Ερινύων. Αυτές δεν μπερδεύουν το ηθικό με το νόμιμο. Και θα ζητήσουν και θα πάρουν εκδίκηση.
Όταν έλθει ο καιρός της Δημοκρατίας του Δίκαιου Λόγου.
e-mail: impious@otenet.gr , www.anevlavis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου