Το Ποντίκι
του Σταύρου Χριστακόπουλου
Η επιχείρηση διάσωσης της Ν.Δ. και του Σαμαρά αρχίζει. Η έγκριση της δόσης των 34,4 δισ. ύστερα από τρίμηνη καθυστέρηση και εξάμηνο εκβιασμό και ο επιπλέον δανεισμός έως τα 52 δισ. αποτελούν την εκκίνηση. Τίποτε όμως δεν είναι εύκολο.
Ήδη διατυμπανίστηκε ότι η «δόση» (δηλαδή τα 52 δισ. και όχι τα 34,4) ξεκλειδώνει τις πολιτικές εξελίξεις και οδηγεί σε νέα κόμματα και μετατροπές των παλαιών. Πόσο νέα όμως μπορούν να είναι κόμματα τα οποία γεννιούνται από τις ίδιες ηγεσίες, το ίδιο στελεχικό δυναμικό, την ίδια προσήλωση στα μνημόνια, τα οποία εν τω μεταξύ κατέστρεψαν τα πάλαι ποτέ κόμματα εξουσίας;
Ο Βενιζέλος ονειρεύεται μια «Ελιά», δηλαδή έναν χαλαρό συνασπισμό κεντροαριστερών και κεντροδεξιών πολιτικών και πολιτευτών, του οποίου θα ηγείται ο ίδιος και θα του δίνει το δικαίωμα να παραμείνει ενεργό συμπλήρωμα διαφόρων κυβερνητικών σχημάτων. Λογική επιδίωξη εν όψει ενός εκλογικού αφανισμού, ο οποίος, ύστερα από το ΠΑΣΟΚ, θα εξαφανίσει και τον ίδιο.
Η «κυβερνώσα Αριστερά» της ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Παγιδευμένη στη διακυβέρνηση εξ αιτίας της αδυναμίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, βλέπει ήδη σημαντική απώλεια εκλογικής επιρροής και ισχυρές τάσεις διαφοροποίησης στο εσωτερικό της. Αν απειληθεί η εκλογική της επιβίωση, κάθε στέλεχος ή ομάδα στελεχών θα πρέπει να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Καθόλου εύκολη επιλογή.
«Ευρωπαϊκός Συναγερμός»
Η Ν.Δ., διαπιστώνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αδυνατούν να διατηρήσουν έστω τις δυνάμεις του περασμένου Ιουνίου, βιάζεται να αποτελέσει τον μοχλό ανασύστασης του «αστικού» («μνημονιακού» σε αυτή τη φάση) πολιτικού μπλοκ και πρωτίστως να αλλάξει τη μαρκίζα στο δικό της αποδυναμωμένο «μαγαζί».
Όμως τα προβλήματα της πολυδιάσπασης και της διαμόρφωσης πολλαπλών ταυτοτήτων στην ελληνική Δεξιά δεν της επιτρέπουν την ομαλή μετάβαση σε ένα νέο σχήμα. Έτσι αυτό το «Ευρωπαϊκός Συναγερμός», το οποίο ήδη έπεσε στην πολιτική πιάτσα, απλώς μαρτυρεί το αλαλούμ:
● Ο «Συναγερμός» παραπέμπει στον... Παπάγο, δηλαδή στη μετεμφυλιακή και προ-καραμανλική Δεξιά. Όνομα φορτισμένο με όλες τις ασυγχώρητες πολιτικές αμαρτίες της Δεξιάς μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο.
● Το επίθετο «Ευρωπαϊκός» έρχεται να συμβολίσει την προσήλωση της Ν.Δ. και του προέδρου της στη χειρότερη μορφή Ευρώπης: αυτήν που χαρακτηρίζεται από την πλήρη γερμανική κυριαρχία, την έλλειψη αλληλεγγύης, την απόλυτη εξουσία των μεγάλων τραπεζών, την εξαθλίωση των ευρωπαϊκών λαών και τη βίαιη συρρίκνωση της πολιτικής και της δημοκρατίας προς χάριν της απρόσκοπτης εφαρμογής των καταστρεπτικών μνημονίων.
Η Ν.Δ. φιλοδοξεί επιπλέον να αποτελέσει την ομπρέλα των μνημονιακών δυνάμεων, ώστε να επενδύσει την παλαιοδεξιά στροφή της μετακινούμενη συμβολικά προς ένα πολιτικά ανύπαρκτο και πολυδιασπασμένο «Κέντρο».
Όπως είπαμε, όμως, τίποτε δεν είναι πολύ απλό. Η χώρα συνεχίζει να καταρρέει και ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι, χωρίς ανάσχεση της κατάρρευσης, καμιά απόπειρα συντήρησης των διαχειριστών της δεν μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς. Όπως άλλωστε μας δείχνει η προσφάτως υιοθετηθείσα φρασεολογία της, η Ν.Δ. περισσότερο προς τον Παπάγο κινείται αυτή την εποχή παρά, έστω, προς τη Μέρκελ...
ΥΓ.: Η φωτό δείχνει τον στρατηγό Παπάγο στη Βέροια την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, ενώ τον υποδέχεται κοπέλα ντυμένη με την παραδοσιακή φορεσιά Βεροιώτισσας. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι τραβηγμένη την 1η Νοεμβρίου 1952 στο κέντρο της Βέροιας και προέρχεται από το blog Βεροιώτης...
του Σταύρου Χριστακόπουλου
Η επιχείρηση διάσωσης της Ν.Δ. και του Σαμαρά αρχίζει. Η έγκριση της δόσης των 34,4 δισ. ύστερα από τρίμηνη καθυστέρηση και εξάμηνο εκβιασμό και ο επιπλέον δανεισμός έως τα 52 δισ. αποτελούν την εκκίνηση. Τίποτε όμως δεν είναι εύκολο.
Ήδη διατυμπανίστηκε ότι η «δόση» (δηλαδή τα 52 δισ. και όχι τα 34,4) ξεκλειδώνει τις πολιτικές εξελίξεις και οδηγεί σε νέα κόμματα και μετατροπές των παλαιών. Πόσο νέα όμως μπορούν να είναι κόμματα τα οποία γεννιούνται από τις ίδιες ηγεσίες, το ίδιο στελεχικό δυναμικό, την ίδια προσήλωση στα μνημόνια, τα οποία εν τω μεταξύ κατέστρεψαν τα πάλαι ποτέ κόμματα εξουσίας;
Ο Βενιζέλος ονειρεύεται μια «Ελιά», δηλαδή έναν χαλαρό συνασπισμό κεντροαριστερών και κεντροδεξιών πολιτικών και πολιτευτών, του οποίου θα ηγείται ο ίδιος και θα του δίνει το δικαίωμα να παραμείνει ενεργό συμπλήρωμα διαφόρων κυβερνητικών σχημάτων. Λογική επιδίωξη εν όψει ενός εκλογικού αφανισμού, ο οποίος, ύστερα από το ΠΑΣΟΚ, θα εξαφανίσει και τον ίδιο.
Η «κυβερνώσα Αριστερά» της ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Παγιδευμένη στη διακυβέρνηση εξ αιτίας της αδυναμίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, βλέπει ήδη σημαντική απώλεια εκλογικής επιρροής και ισχυρές τάσεις διαφοροποίησης στο εσωτερικό της. Αν απειληθεί η εκλογική της επιβίωση, κάθε στέλεχος ή ομάδα στελεχών θα πρέπει να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Καθόλου εύκολη επιλογή.
«Ευρωπαϊκός Συναγερμός»
Η Ν.Δ., διαπιστώνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αδυνατούν να διατηρήσουν έστω τις δυνάμεις του περασμένου Ιουνίου, βιάζεται να αποτελέσει τον μοχλό ανασύστασης του «αστικού» («μνημονιακού» σε αυτή τη φάση) πολιτικού μπλοκ και πρωτίστως να αλλάξει τη μαρκίζα στο δικό της αποδυναμωμένο «μαγαζί».
Όμως τα προβλήματα της πολυδιάσπασης και της διαμόρφωσης πολλαπλών ταυτοτήτων στην ελληνική Δεξιά δεν της επιτρέπουν την ομαλή μετάβαση σε ένα νέο σχήμα. Έτσι αυτό το «Ευρωπαϊκός Συναγερμός», το οποίο ήδη έπεσε στην πολιτική πιάτσα, απλώς μαρτυρεί το αλαλούμ:
● Ο «Συναγερμός» παραπέμπει στον... Παπάγο, δηλαδή στη μετεμφυλιακή και προ-καραμανλική Δεξιά. Όνομα φορτισμένο με όλες τις ασυγχώρητες πολιτικές αμαρτίες της Δεξιάς μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο.
● Το επίθετο «Ευρωπαϊκός» έρχεται να συμβολίσει την προσήλωση της Ν.Δ. και του προέδρου της στη χειρότερη μορφή Ευρώπης: αυτήν που χαρακτηρίζεται από την πλήρη γερμανική κυριαρχία, την έλλειψη αλληλεγγύης, την απόλυτη εξουσία των μεγάλων τραπεζών, την εξαθλίωση των ευρωπαϊκών λαών και τη βίαιη συρρίκνωση της πολιτικής και της δημοκρατίας προς χάριν της απρόσκοπτης εφαρμογής των καταστρεπτικών μνημονίων.
Η Ν.Δ. φιλοδοξεί επιπλέον να αποτελέσει την ομπρέλα των μνημονιακών δυνάμεων, ώστε να επενδύσει την παλαιοδεξιά στροφή της μετακινούμενη συμβολικά προς ένα πολιτικά ανύπαρκτο και πολυδιασπασμένο «Κέντρο».
Όπως είπαμε, όμως, τίποτε δεν είναι πολύ απλό. Η χώρα συνεχίζει να καταρρέει και ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι, χωρίς ανάσχεση της κατάρρευσης, καμιά απόπειρα συντήρησης των διαχειριστών της δεν μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς. Όπως άλλωστε μας δείχνει η προσφάτως υιοθετηθείσα φρασεολογία της, η Ν.Δ. περισσότερο προς τον Παπάγο κινείται αυτή την εποχή παρά, έστω, προς τη Μέρκελ...
ΥΓ.: Η φωτό δείχνει τον στρατηγό Παπάγο στη Βέροια την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, ενώ τον υποδέχεται κοπέλα ντυμένη με την παραδοσιακή φορεσιά Βεροιώτισσας. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι τραβηγμένη την 1η Νοεμβρίου 1952 στο κέντρο της Βέροιας και προέρχεται από το blog Βεροιώτης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου