Ο πτώση της κυβέρνησης Μόντι και η δυσανασχέτηση της Μέρκελ.

του Κώστα Μελά

 1.

Η Ιταλία είναι η τρίτη οικονομική δύναμη της ΕΕ και της ευρωζώνης . Το ΑΕΠ ανέρχεται σε περίπου 1, 55 τρις ευρώ το 2012. Έχει δημοσιονομικό έλλειμμα ΓΚ -2,0% του ΑΕΠ και έλλειμμα εξωτερικού ισοζυγίου -2,2 % του ΑΕΠ. Το ΔΧ/ΑΕΠ  ανέρχεται σε 123,5%. Το 2012 παρουσιάζει ύφεση στην οικονομία της περίπου 1,4% μετά τα μέτρα λιτότητας που υιοθέτησε ο Μόντι υπακούοντας στην γερμανική συνταγή.  Επομένως είναι μια χώρα μεγάλη , ισχυρή από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΟΚ . Η λεγόμενη πολιτική αστάθεια  που επικαλούνται πολλά ευρωπαϊκά ΜΜΕ κατά την άποψή μου δεν εκφράζει τη σημερινή πολιτική  πραγματικότητα της γειτονικής χώρας.  Η πτώση της τεχνοκρατικής κυβέρνησης Μόντι επικρίθηκε ως κάτι που οδηγεί την χώρα σε αβεβαιότητα επειδή προήλθε από το Partito di Liberta του Μπερλουσκόνι και κυρίως επειδή ο ίδιος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του ως μελλοντικού πρωθυπουργού για ακόμη μια φορά. 

 Η κυβέρνηση Μόντι δεν μπορούσε εκ των πραγμάτων να συνεχίσει να κυβερνά και να λαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα οικονομικής πολιτικής τα οποία φαίνεται ότι βρίσκονται σε δυσαρμονία με την λαϊκή βούληση.  Δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος μεγάλων πολιτικών αποφάσεων με την έννοια ότι αλλάζουν άρδην και μάλιστα προς το χειρότερο τον τρόπο διαβίωσης (με ότι αυτό συνεπάγεται)  του ιταλικού λαού Οι λύσεις πρέπει να είναι πολιτικές και να προέρχονται από πολιτικές δυνάμεις οι οποίες εκλέγονται (ανεξαρτήτως των πάσης φύσεως διαμεσολαβήσεων) από το λαό και λογοδοτούν (επίσης στη θεωρία) προς το λαό.  Στις Δημοκρατίες αποφασίζει ο κυρίαρχος λαός . Έτσι το Φεβρουάριο του 2013 το πιθανότερο θα διεξαχθούν εκλογές και είναι βέβαιον ότι θα προκύψει νέα πολιτική κυβέρνηση. Η πολιτική αβεβαιότητα αφορά πρωτίστως στην κ. Μέρκελ σε σχέση με τον τρόπο που έχει επιβάλει ως επίλυση του ευρωπαϊκού προβλήματος. 

Βεβαίως η πολιτική αβεβαιότητα  έχει επίδραση σε όλη την ευρωζώνη δεδομένου ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές περιμένουν να εκτιμήσουν : πρώτον  το τι θα ανακοινώσουν προεκλογικά τα κόμματα και δεύτερον   ποιοι θα είναι οι πιθανοί νικητές. Όμως θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η ρητορική των  ιταλικών  κομμάτων  δεν έχουν σχέση με τη ρητορική των αντίστοιχων ελληνικών κομμάτων. Όχι ότι δεν έχουν αναδειχθεί κόμματα διαμαρτυρίας , όπως το κόμμα  των  Cinque Stelle  του κωμικού ηθοποιού Peppe Grillo , αλλά διότι το πλαίσιο εντός του οποίου γίνονται οι συζητήσεις είναι ολοκληρωτικά διαφορετικό από αυτό της Ελλάδος.

Το πρόβλημα Ιταλία είναι αστείο να σκέφτεται η κ. Μέρκελ ότι μπορεί να το χειριστεί με μια τεχνοκρατική κυβέρνηση τύπου Μόντι όσο και αν δείχνει να είναι συμπαθής ο ίδιος .  Από τη στιγμή που η αβεβαιότητα για το μέλλον της Ιταλίας αυξηθεί αυτομάτως αυξάνεται η αβεβαιότητα για την Ισπανία , την Ελλάδα και συνολικά για την ευρωζώνη . Επομένως μας ενδιαφέρουν άμεσα οι εξελίξεις στην Ιταλία. Βεβαίως δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες εμείς οι έλληνες ότι μπορεί να ταυτιστεί το μέλλον μας με αυτό της Ιταλίας. Τα μεγέθη είναι διαφορετικά και δύσκολα συγκρίσιμα . Υπάρχει μικρή πιθανότητα να βρεθεί η Ελλάδα σε μόνιμη συμμαχία με την Ιταλία σε θέματα που αφορούν τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ σε περιβάλλον ισοτιμίας. Επομένως οι εξελίξεις στην γειτονική χώρα θεωρώ ότι  έχουν τεράστιο ενδιαφέρον σε σχέση με την διαμορφούμενη κατάσταση στην ευρωζώνη.

 2.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία περίπτωση να έχει πλειοψηφία ο Μόντι, αν τελικά αποφασίσει να κατέβει στις εκλογές. Μάλλον το κόμμα το οποίο  θα πλειοψηφήσει θα είναι το Partito Democratico   του Bersani , δηλαδή το κόμμα της κεντροαριστεράς.   Όμως θεωρώ ότι και με την εκλογή αυτή η εσωτερική πολιτική στην Ιταλία  δεν πρόκειται να μεταβληθούν κατά τρόπο που να επηρεάσει τα δρώμενα στην Ελλαδα.. Όσο η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική εξακολουθεί να είναι η σημερινή, δηλαδή η πολιτική της μονόπλευρης δημοσιονομικής προσαρμογής , τα πράγματα δεν αλλάζουν και θα οδηγούμεθα  ως ευρωζώνη , σιγά – σιγά σε μεγαλύτερες δυσκολίες. 

Μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς όμως  θα μπορούσε να πιέσει λίγο περισσότερο και  με σχετική αξιοπιστία την γερμανική αδιαλλαξία  προς μια μετατόπιση λίγων κλικ χαλάρωσης  σε σχέση με  την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική. Λέγω θα μπορούσε δεν λέω ότι θα συμβεί. Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις την ισχυρότερη ηγέτη από δημιουργίας της ΕΕ , δηλαδή την κ. Μέρκελ σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού  Spiegel. Επομένως είναι απολύτως αναγκαίο και χρειάζεται άμεσα να αλλάξει η ασκούμενη οικονομική πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να γίνει περισσότερο παρεμβατική και επεκτατική. 

Αυτό πρέπει να αρχίσει από τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και να επεκταθεί άρδην στη δημοσιονομική πολιτική με κύριο άξονα τις στοχευμένες επενδυτικές παρεμβάσεις σε έργα ευρωπαϊκού βεληνεκούς καθώς και σε συγκεκριμένες επενδυτικές ενέργειες σε χώρες που σήμερα βρίσκονται σε ύφεση , σε κοινωνική  αναταραχή και σε ανθρωπιστική κρίση. Επίσης στο εσωτερικό των πλεονασματικών χωρών της Κ και Β. Ευρώπης θα πρέπει η οικονομική πολιτική να γίνει άμεσα περισσότερο  επεκτατική.  Όμως όλα αυτά χρειάζεται να γίνουν γρήγορα, πολύ γρήγορα διότι οι καιροί ου μενετοί. Κλείνοντας θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό που σύμφωνα με τη δική μας λογική πρέπει να συμβεί δεν σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί. Άλλωστε η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από καταστροφές . 

www.kostasmelas.gr